Hangi kelime anlatır bilmem
Yokluğunun dayanılmaz acısını
Hangi gözyaşı işler, nakış nakış
Yüreğinin bir köşesine hasretini
Kapılar kapanırken bir bir yüzüme
Ümitlerim ateşe düşer
Yakar, kavurur da derinden
Kim anlar beni, kim dinler
Koyun kuzular, ağaç meyveye durur
Güneş yıldızlar doğurur gökyüzünde
Karanlıklar sevinir
Benim içimdeki cılız alev
Bilmezler, günden güne tükenir
Rüyalarımda erişir kulağıma
"Anne, anneciğim..." diye haykıran ses
Uyanırken ümitsice sabaha
Tükenir o anne diyen nefes
Umutla girerek her kapıdan
Omuzların düşmüş olarak çıkmak
Oyuncak bebeklerin
Anlamsız misket gözlerinde
Işık aramak.
Kaç kişi yaşar bu duyguları benim gibi
Kaç kişi hırçınlaşıp
Duvarları yumruklar
Satılık vicdanlar bırakırken çöpe
Cami avlusuna ya da sokağa
Kahrolurum,isyan sınırında
Acırım,
Kıymet bilmez ellerde yitip giden o masuma
Aşikare ağlayamam
Korkarım, acırlar ya da küçümserler
Haykıramam, ben çocuk istiyorum diye
Korkarım, efkarımı büyütürler
Hangi çığlık yeter
Ona sahip olmaya
Hangi dua kabul olur
Ümit en son nerede biter
Ardından gitsem, gittiği yere kadar
Bedel versem bir uzvumu
Ömrümü ya da
O masum yüzünü bir kere görmek için
Sonra eksik kalsam, ölsem ya da
"Bir ömre bedel" denilen duygu bu mu
Heyhat...Ne söylesem boş
O yumuk elleri tutup öpmeye
Hasret kalacak bu dudaklarım,
Gözlerim yine, başka bebeklere
Dalıp dalıp gidecek
Gıpta edeceğim annelere
Her bebek sesini içime çekeceğim,
Gözlerimi kapatıp
Allahım, Allahım sabır ver diye haykıracağım,
Sabır ver, ben anne olamayacakmıyım
bebeğim sen artık yüreğimde koskoca dağlı yürewk bi acı oldun şimdi ise o acımı büyütüyorum seni büyütemiyecekmıyım....
bende nette bızım gıbı kaderdaş bı arkadas paylaşmş ve sanırım bunu paylaştıktan bı sure sonra hamıle kalmış bende okudugumda cok agladım her okudugumda da aglıorum tabıkı umudumuz hiç bi zaman bıtmıcek ben bu yazıyı cok begendım sızınle paylaşmak istedım arkadaslar sızı uzmek dıl nıyetım
(( 
