Soylediklerimi ukalalık olarak algılamayın lütfen:
Kizkardesinle ikiniz ayri eve çıkın önerisinde bulunan bir hanıma cevap olarak iki kıza kim ev verir antalya gibi bir yerdeyiz filan demissiniz.
Ben bunu bahane olarak kabul ediyorum. Bence anneniz babanızdan boşanmak istemiyor. Siz de eviniz dağılsın istemiyorsunuz. Sizi çok iyi anlıyorum çünkü ben de çok ağır şeyler yaşadım.
Bize de annem çektirdi. Hem de çok.
Annemle babam boşansın ya da annem evden gitsin istemiyorduk. Sonunda ablamla ayrı eve çıktık. Hem de başka şehirde.
Lise öğrencisiydim. Sınavlara hazirlaniyordum evde çok olumsuz etkilendigim için böyle bir işe kalkıştık. Kendi evimizi kurduk.
Ablam evin her işine koştu,benim okulumu ayarladı,derslerimi,kitaplarımı,evin işleri,her gün yemek yapıyordu,çamaşır bulaşık temizlik hepsi ondaydı (sen sadece ders çalış derdi) her gün okula gidiyordu ve günlük işlere gittiği de oluyordu.
Merak etmeyin kimse bir şey demedi kimse kötü gözle de bakmadı. Aile apartmaninda oturuyorduk zaten. Ben 18 yaşındaydım o 23. Ve antalya'yi bilmem konya gibi bir şehirde yaşadık.
Konya çok tutucudur bilirsiniz belki.
O yıl eğer ayrı eve çıkmasak kesinlikle üniversiteyi kazanamazdim. Denemeden önce çok tereddüt ettik ama oldu.
Dedigim gibi sizinkiler bana bahane gibi geldi.
İsterseniz çaresini istemezseniz bahanesini bulursunuz demişler.
İnsallah her şey gönlünüzce olur.