Haklısınız tabii ki ben de bir zamanlar sizin gibi derdim ama görüyorum ki bu mutluluğun bir şartı olmuyor.
Hatta bazen bunu yaşayan kızların benden daha mutlu olduğunu görüyorum. Demek ki bu mutluluk için bir koşul değilmiş diyorum...
Nasıl yazılıyorsa öyle gidiyor kaderinde.
Önceden bu olmazsa olmaz görüyordum. Kendimi aşağılıyormuşum bir nevi.
Ama kimseye güvenemiyorum, benimki yine evliliğe kalacak gibi, zaten beni evlenmeye ikna edebilmiş adam güven vermiş demektir diye düşünüyorum =)
Evet, çok şaşırıyorum. Benim yanımda rahat rahat anlatan bir şahıs mesela bir arkadaş ortamında asla elime erkek bile değmedi havasına girdiğinde çok şaşırmış ve bozuntuya vermemiştim =)
Herkes bir gün kendiyle hesaplaşır zaten, insanın iç huzuru olsun, vicdanı rahat olsun yeter ki...
Sizi anlıyorum ama işte benim erkeklerden ve cinsellikten uzak durma sebebim tabudan yada guven duyamamaktan değil inancımdan dolayı.
Dediniz ya iç huzur önemli sonuna kadar haklısınız ben huzuru böyle yaşıyorum aksine bir erkek bana gayriihtiyarı dokunduğu anda dahi çok huzursuz oluyorum.
Allahtan kendi adıma tek dileğim beni eş anlamında hüsrana ugratmaması ama bu 'ben kendimi ona sakladım oda beni aldatmasın' mantıgıyla değil.
Ben bir erkek için kendimi korumuyorum ki ondan bu anlamda bir beklentiye gireyim.
Allah hepimizi güzelliklerle karşılaştırsın:)