"konuşmak istemiyomuş" ve "sizce ne diyelim?" başlıklarına bakabilirsiniz konuyu merak edenler....
Linç etmeyecekseniz fikrinizi tekrar sormak istiyorum,kararlıyım ama vicdani yanım ve kalbim bazen agır basıyo. O yüzden siz daha mantıklı yorumlarsınız dışarıdan bi gözle.
Ben ısrarla artık evlenmek istemedigimi,beni kırdıgını söyledim. Araya aileler girdi.Babam aradı,onun babası konuştu falan. Bu bizimki de aglıyomuş.. Babası da diyo o özür diler,bi daha yapmaz çok pişman olmuş,biz seni seviyoruz falan dedi. Ben de dedim ki kendisi bana hiç öyle pişmanmış gibi konuşmadı. Aksine hala beni suçluyo.. Sinirliyse tedavi olsun dedim. Kaç yaşında adam 36 yaşına gelmiş hala agzından cıkanı kulagı duymuyo,kırıyo sonra yüzüne bakıcam diye düşünmüyo dedim.
Kendisiyle konuştugumuzda ne özür diledi ne bi şey... Niye böyle olduk biz diye bana soruyo... Ben onu sinirlendiriyomuşum,sinirliyken üstüne gidiyomuşum,çok stresliymiş onu boğmuşum falan filan.Tüm bunlarbana sesini yükseltmesini ve eski kavga konularını sürekli gündeme getirmesini,vicdan masturbasyonu yapmasını haklı çıkarır mı. tam 4 kez aynı sebepten ayrılıp barıştık . Öfke kontrolu ve kırıcı konuşması yüzünden. Ben dededim ben güvenemiyorum,onunla bi ömrü geçircek olan benim sizle ilgisi yok dedim...
Görüyosunuz aileler canla başla ugrasıyo ama kendisinde tık yok. Sadece bilet aldım gelcem diyo. Gelme dedim kararlıyım ben naz yapmıyorum.Ayrı şehirlerdeyiz ya2 aydır ayrı kaldıgımız için bu kadar agresifmiş,o zaman gelseydin dedim seni orda tutan ne,şu an sınava çalışıyo bi işte çalışmıyo gelebilirdi yani. Sen nasılsa gelceksin h.sonu diye masraf olmasın diye gelmedim dayanırım sandım diyo. E bana ne bundan????????????
Son durum:7.sayfa