(Kusura bakmayin konu uzun oldu ama ancak bu kadar kisaltabildim)
Merhaba hanımlar, 2 sene önce burda kiz kardeşimle ilgili bir konu açmıştım(hamile halimle ve çocuğumla babamin evinden beni boş bir mesele yüzünden bağira çagira kovmuştu).
Bu olayın öncesinde ve sonrasında yaptığı gereksiz ve iğneleyici buyurmalari oldu, gizlimi araştırip aileme söylemek için tetikdeydi.(onun kadar rahat bir hayatim olmadi ama nedense bana yapti işte).
Bunlari hiç yüzüne vurmadim. Onun geçimsizliğinden saşkına dönüp düğünümden önce, hamile iken, hamile ve çocuklu iken, hatta 2 çocuklu iken bile aglamişlıgım vardır.
Hiçbiseyine yıllardır hanfendinin zaten karışmıyorum, fikir beyan etme ona saldiri gibi geliyor.
Ama o bana heryerde, insanların icinde akil vermekten kendince sakalasip aslinda asagilamaktan vazgecmiyor.
2 gün önce beraber benim arkadasimdan dönerken yine bana müdahale etti bende nolursun dur artik dedim. O sesini yükselttikce ben ilimli ve makul davrandim.
Bak arkadaşımla bile konusamadim bana sira vermedigin gibi her konuya atliyosun, benim anneligimi sorguluyosun bir nefes aldirtmiyorsun dedim. Yüz defa arabada sunu bunu yap diyorsun dikkatimi dagitiyosun tas olsa catlar dedim.
Eve gidene kadar tartisti benimle sonrasinda evde annemle kavga etmis. Bana msj atti senin yuzünden annemle kavga ettim ayrica hayatinda gözüm yok. Dedim ki bu nerden cikti? Senin bana o kadar hatan varki hic seneler gecse bile yüzüne vurmazken sen istiyorsunki ben istedimi söylim sen kabul etmek zorundasin. Bak arkadaslarimiz bile fark ediyor bu ne böyle herseyine müdahale ediyor ablalik tasliyor diyorlar.kendini frenle dedim.hayatimda hicbi zaman gözün var diye düsünmedim.
Neyse, arkadasimlada konusmis, kizcagiz buna "yanlis anlama ama ablalik yapiyosun otur kalk gel git diyosun bu iyi degil sen tam tersi yardimci olman gerekirken birbirinize yakinken o her isini kendi yaptigi halde sen begenmiyosun.keşke ben ablama yakin olsam destek olurduk birbirimize" demis.
Benim saf kardesimde her ozelimizi anlatmis, ben bilerek yardim etmiyorum filan hak etmiyor diye. Oglum 3 bucuk yasinda ben 3 bucuk senedir hak etmemisim herhalde diye düsündüm. Arkadasim bana ekran kayitlarini yollamak istemedi bosver sacmalamis biraz dedi.
Kardesim 29 yasinda ve bekar bu arada. Kendini itici yaparak kendi cevresinde kimseyide bu gidisle birakmicak. Arkadaslarima karsida mahcup oluyorum, ezik coluklu cocuklu kadin modeline sanki dönmüsüm haberim yok.
Cevrem ise bana her zaman, ne kadar anlayisli ve kibar birisi oldugumu, cocuklarima gördükleri kadar güzel ilgilendimi her isimi kendim basarmami takdir ederler.
Sizin yüzünüzden depresyondayim cümlesini agzina sakiz yapti. Senin kötülüklerine be 100x girmis cikmistim depresyondan dedim, herkesin hayati kendi elinde baskalarinda suc bulmaktan vazgec, emek harca doktora git, mesgul ol dua et ama bana saldirma dedim.
Hani klasik hikaye, siz dogum yaparsiniz, cocugunuzu buyütursunuz,bazi günler anne veya ablaniz/kardesiniz gelir size destek olur en kötu ihtimal 1 saat cocugunuza bakar siz dus alir uyursunuz ya, ha o bende hic olmadi. Misafirle gelir onlarla gider. Bu ksdin 2 cocukla benide cagirdi dur bisey yapip götüreyim yada erken gidip en azindan cocuklarla oynayayim demez. Demesin ben kimseye güvenerek evlenmedim ama tüm arkadaslarim böyle yasarken biz kardesimle boyleyiz ,yinede bana tepeden bakmaktan bikmaz
Herzaman daginik ve umursamaz birinin baskasina bu kadar nasi mudahale edebildigini anlamiyorum hanimlar. Ben gerekmedikce zaten konusmuyorum laubali olmuyorum ama benimde bir insanlik onurum var, nedir yahu yazma artik dedim ve konu kapandi. Onun yüzünden 3 gündür ailemi görmeye bile gidemiyorum.
Siz olsaniz ne yapardıniz? Evim ayri yolum ayri ama yakami kurtaramiyorum. Kusura bakmayin uzun oldu
Merhaba hanımlar, 2 sene önce burda kiz kardeşimle ilgili bir konu açmıştım(hamile halimle ve çocuğumla babamin evinden beni boş bir mesele yüzünden bağira çagira kovmuştu).
Bu olayın öncesinde ve sonrasında yaptığı gereksiz ve iğneleyici buyurmalari oldu, gizlimi araştırip aileme söylemek için tetikdeydi.(onun kadar rahat bir hayatim olmadi ama nedense bana yapti işte).
Bunlari hiç yüzüne vurmadim. Onun geçimsizliğinden saşkına dönüp düğünümden önce, hamile iken, hamile ve çocuklu iken, hatta 2 çocuklu iken bile aglamişlıgım vardır.
Hiçbiseyine yıllardır hanfendinin zaten karışmıyorum, fikir beyan etme ona saldiri gibi geliyor.
Ama o bana heryerde, insanların icinde akil vermekten kendince sakalasip aslinda asagilamaktan vazgecmiyor.
2 gün önce beraber benim arkadasimdan dönerken yine bana müdahale etti bende nolursun dur artik dedim. O sesini yükselttikce ben ilimli ve makul davrandim.
Bak arkadaşımla bile konusamadim bana sira vermedigin gibi her konuya atliyosun, benim anneligimi sorguluyosun bir nefes aldirtmiyorsun dedim. Yüz defa arabada sunu bunu yap diyorsun dikkatimi dagitiyosun tas olsa catlar dedim.
Eve gidene kadar tartisti benimle sonrasinda evde annemle kavga etmis. Bana msj atti senin yuzünden annemle kavga ettim ayrica hayatinda gözüm yok. Dedim ki bu nerden cikti? Senin bana o kadar hatan varki hic seneler gecse bile yüzüne vurmazken sen istiyorsunki ben istedimi söylim sen kabul etmek zorundasin. Bak arkadaslarimiz bile fark ediyor bu ne böyle herseyine müdahale ediyor ablalik tasliyor diyorlar.kendini frenle dedim.hayatimda hicbi zaman gözün var diye düsünmedim.
Neyse, arkadasimlada konusmis, kizcagiz buna "yanlis anlama ama ablalik yapiyosun otur kalk gel git diyosun bu iyi degil sen tam tersi yardimci olman gerekirken birbirinize yakinken o her isini kendi yaptigi halde sen begenmiyosun.keşke ben ablama yakin olsam destek olurduk birbirimize" demis.
Benim saf kardesimde her ozelimizi anlatmis, ben bilerek yardim etmiyorum filan hak etmiyor diye. Oglum 3 bucuk yasinda ben 3 bucuk senedir hak etmemisim herhalde diye düsündüm. Arkadasim bana ekran kayitlarini yollamak istemedi bosver sacmalamis biraz dedi.
Kardesim 29 yasinda ve bekar bu arada. Kendini itici yaparak kendi cevresinde kimseyide bu gidisle birakmicak. Arkadaslarima karsida mahcup oluyorum, ezik coluklu cocuklu kadin modeline sanki dönmüsüm haberim yok.
Cevrem ise bana her zaman, ne kadar anlayisli ve kibar birisi oldugumu, cocuklarima gördükleri kadar güzel ilgilendimi her isimi kendim basarmami takdir ederler.
Sizin yüzünüzden depresyondayim cümlesini agzina sakiz yapti. Senin kötülüklerine be 100x girmis cikmistim depresyondan dedim, herkesin hayati kendi elinde baskalarinda suc bulmaktan vazgec, emek harca doktora git, mesgul ol dua et ama bana saldirma dedim.
Hani klasik hikaye, siz dogum yaparsiniz, cocugunuzu buyütursunuz,bazi günler anne veya ablaniz/kardesiniz gelir size destek olur en kötu ihtimal 1 saat cocugunuza bakar siz dus alir uyursunuz ya, ha o bende hic olmadi. Misafirle gelir onlarla gider. Bu ksdin 2 cocukla benide cagirdi dur bisey yapip götüreyim yada erken gidip en azindan cocuklarla oynayayim demez. Demesin ben kimseye güvenerek evlenmedim ama tüm arkadaslarim böyle yasarken biz kardesimle boyleyiz ,yinede bana tepeden bakmaktan bikmaz
Herzaman daginik ve umursamaz birinin baskasina bu kadar nasi mudahale edebildigini anlamiyorum hanimlar. Ben gerekmedikce zaten konusmuyorum laubali olmuyorum ama benimde bir insanlik onurum var, nedir yahu yazma artik dedim ve konu kapandi. Onun yüzünden 3 gündür ailemi görmeye bile gidemiyorum.
Siz olsaniz ne yapardıniz? Evim ayri yolum ayri ama yakami kurtaramiyorum. Kusura bakmayin uzun oldu
yerinde olsam arkaaslarimla cevremle gezer tzoar evimde colugumla cocugunla ilgilenirim annen babanda evine gelsin kardesiniz belki akillanir
