• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

ablamin bana karsi bitmek tükenmek bilmeyen psikolojik iskenceleri

Bu konu bana cok tanidik geldi. Ablan hic bir zaman mutlu olamayacak ama sende mutlu olamayacaksin onu etrafinda tuttugun surece. Baskalarinin mutsuz olmasi ona mutluluk verdigi icin ileride baska rahatsizliklari cikacak onun. Daha kotulerini baska boyutta yasadim. Ben hayatimdan cikartamadim ablami ama sen cikartirsan belki bir sansin olabilir.
 
ne tuhaf bir insanmış ablan okurken şaştım kaldım:26:insan kardeşine karşı nasıl bu kadar öfke dolu olabilir ablanın ruh sağlığı pek yerinde değil bence:50:
en iyisi uzak dur az görüş canım üzülmek istemiyorsan başka çaren yok:31:
 
Sen 6 yaşındayken ablan 18 yaşındaydı. Şimdi ise sen 24 ablan 36 yaşında.

Çok garip.

Annen baban hiç müdahale etmiyorlar mı? Etmediler mi? Aynı ev içinde bu kadar psikolojik stres mahveder seni.

Ablan içinde bu öfkeyle yaşamak ayrı bir problem.

Ablanın çocukluğu nasıl geçmiş acaba? Annen ve baban ilgisiz mi büyütmüş? Birikmişliğini senden çıkartmaya mı çalışıyor acaba?

İnsaf ama! 40 yaşına gelen olgun bir hanım ablan..
 
Merhabalar sevgili KK kardeslerim ve ablalarim....

Okadar doluyumki anlatmaya nerden baslayacagimi bile bilmiyorum....
Ben 24 yasindayim, baslikta sözü gecen ablam ise benden 12 yas büyük.
Kendimi bildim bileli, daha kücücük bir cocukken basladi ablamin bana karsi olan bu taviri. Sarilmak isterdim beni iterdi, öpmek isterdim "igrencsin islak öpüyorsun öpme beni" derdi.
Bana öyle derdi ama komsunun sümükleri cenesine kadar akan cocugunu sapur supur öperdi inadina inadina. Cok iyi hatirliyorum 6 yasindaydim cok istedigim bir oyuncak vardi annem biraz pahali diye almamisti bana, daha dogrusu baska zaman alacagini söylemisti. Bundan ablamin haberi vardi. Aradan aylar gecti ve ben ablamin odasinda bu oyuncagi gördüm bir torbanin icinde. Sevincten havalara uctum tabi bana verecegi günü bekledim. Sonra birgün halam ve oglu geldi bize oturmaya, ablam odadan torbayi getirdi ve halamin ogluna verdi ona almis hediye olarak. Agliya agliya odaya kactim. Ablam sanki zaferini kutlarcasina "eeee bu hayatta bazen istedigimiz seyler olmayabilir" dedi. Yaaa ben daha 6 yasinda cocuktum yaaa. Baska bir gün beni tuvalete kapatti, polisler seni almaya gelmis diye. Korkudan aklimi kaciracaktim oracikta.
Sonra tutturdu ben Türkiyeye gidecegim orda yasayacagim, orda okuyacagim diye. Neyse annemler akrabalarin yanina yolladi ablami. Aradan 3 yil gecti ben burda yapamiyorum diye geri döndü. Uzaktayken canim cicim diye severdi beni telefondan, yan yana gelince yine nefret ederdi. Hep böyle gecti iliskimiz, ben umutlanirdim ama o hep nefret ederdi benden. Gelelim bugünümüze: Hala ayni, hala ayni. Ablam beni her firsatta kücümser, yok iste boyun kisa (1,62), yok iste senin suran böyle, oran söyle vs. Bir gün erkek arkadasinin fotografini getirmis yaninda hepimize gösterdi. Ben evliyim bu arada. Annemle diger ablam iste hos cocuk falan gibi laflar söylediler ben sustum begenmedim acikcasi. Sonra döndü özellikle bana sordu nasil diye. Darilmasin diye güzel dedim. Neyse aradan günler gecti beni aradi, iste kafama takildi sen neden erkek arkadasimi begendin, neden yakisIkli dedin, kocanlami kiyasladin, kocan cirkin o güzel diye kiyasmi ettin, hani sen dis görünüse hic deger vermezdin gibi seyler söyledi bana. Sooook oldum. Köpürdüm telefonda sinirimden, cirkin desem hosunami gidecekti dedim. Evet benden baska kimsenin güzel bulmasini istemem erkek arkadasimi dedi. Ozaman rahatlatayim icini ben begenmedim zaten dedim. Ya diger ablamin güzel demesine takilmamista benim dememe takilmis. Gecenlerde annemlere oturmaya geldik, yine ne yapti etti kavga cikardi benimle hic olmayacak birsey yüzünden. Herkesi bana karsi kiskirtmaya calisiyor bir yandanda, habire dolduruyor annemi babami. Aldim kocami cektim gittim evime. Kandilde mesaj attim, telefonda konustum gayet normaldi.
Ben üniversiteyi yeni bitirdim, herseye ragmen ablamdir diye onada giris karti aldim kep törenim icin güc bela. Bugün söyledim, gelmem ben size iyi eglenceler dedi. Zaten 2 yil önce nikahima´da gelmemisti. Benim nezaman birseyim olsa gelmiyor. Esim mesaj atmis sonra ablama neden böyle yapiyorsun abla diye. Esime aynen sunlari yazmis: "Ben ondan uzak durmak istiyorum, bundan sonra onunla merhaba merhaba, benim isim yok onun kep töreninde, zaten biz oldum olasi anlasamiyoruz ama sen üzülme sana karsi davranislarim degismeyecek, sen iyi bir insansin seni severim bilirsin vs" Bu arada bende bir rahatsizlik cikti, lenf ödem 1. evre, hani ilerde su fil hastaligina (evre 3) cevirebilen hastalik. Bacaklarim ve ayaklarim davul gibi sis, su topluyor ama birtürlü inmiyor. Esim ablama bir rahatsizligimin oldugunu yazmis ama o neyi var diye hic sormamis bile. Banane dercesine bir cevap yazmis.

Ya aklim almiyor bir türlü, ben ona ne yapmisim bukadar ya? Ablam benden 12 yas büyük ama hic o olgunlugu göremiyorum onda, sürekli ben büyüklük göstermek zorunda kaliyorum. Bu duygusal gel gitlerinle tüketti beni artik. Ciddi ciddi psikolojik bir rahatsizliginin oldugunu düsünüyorum artik. Zaten sirf böyle düsündügüm icin hep alttan aldim, hep ezdirdim kendimi ona. 24 yasindayim bir kere sarilmadi bana bu yasima kadar, hic ablam olmadi sanki o benim. Artik bende iyice sogudum ondan, inceldigi yerden koparmak geliyor icimden bu iliskiyi. Yerimde olsaniz siz ne yapardiniz? Biraz uzun oldu özür dilerim.

Gerçekten bir abla olarak çok çok üzüldüm :( Benim de iki kız kardeşim var saçlarının teline birşey olsa içim sızlar. Ama annemde de var seninki gibi bir abla. Benimki saf garibim sesi çıkmaz.Artık biz söyleye söyleye yola getirdik. Şimdi eskisi gibi görüşmüyor şükür. Çünkü aile huzurumuzu da bozuyordu.
 
Sanirim seni dogdugundan beri kiskanmis.
Acidim ablanin haline, benim icin acinasi bir ruh halinde kendisi. Durup dururken icinde boyle bir kin, ofke tutmasi onun kendisine yeterince zarar veriyor ve verecektir zaten. Ben olsam uzak dururum. Zaten kinci bir insanim, bir daha yuzune bile bakmazdim herhalde. Sen de kendini yipratmayacak kadar yakinlas kendisine, normal abla-kardes beklentisine girme bence.
 
Ben bir ablayım, 2 kardeşim var. Ablanın gözünden bakabilmem zor.
Sadece tahminler üzerinden davranışlarının sebebini çıkarmaya çalışabilirim.
Sen 3 yaşındayken ablan 15 yaşındaymış. Yani ergenlik yılları, en asi dönem...
Muhtemelen sevimli bir çocuktun ve tüm ilgi senin üzerindeydi. O da bunu
kıskandı ama kıskanmak olarak görmedi. Sorumluluğu ilgi beklediği insanlara
da yüklemedi, daha basite indirgeyip seni sorumlu tuttu.

Aslında kıskançlık bazen dikkate alınması gereken bir durum. Benim kardeşim de
küçük kardeşimi aşırı derecede kıskanmıştı. O kadar ki, onun için alınan battaniyeyi
bile denemişti :9::9: ilk kullanan olmak için. Zamanla kıskançlığı biraz dizginlendi
ama hala var. Ablan kadar olmasa da o da ihmal ediyor bizim ufaklığı. Ama sevgisi
aşırı, annesi gibi seviyor.

Ablanın da sevgisini sorgulamayalım ama kıskançlığı tüm duygularının önünde sanki.
Bazı insanlar olumsuz olduğunu bildikleri duyguları, huylarına ket vurmak yerine
onunla yaşamaya alışıyorlar. Ondan çok çok küçük olmana rağmen, toplum kriterlerine
göre çok öndesin. Bu kıskançlığını daha da perçinlemiştir mutlaka. Sen elinden geleni
yapmışsın, bundan sonra yapacağın fedakarlıklar seni yıpratır bence. Ablanı atma
ama ilişkinizin yönünü değiştirmeye artık sen uğraşma. Zamanla uğraşına karşılık
bulamazsan, bu defa sen hem kendini sorgulayıp suçlayacaksın hem de belki ablana
düşman olmaya başlayacaksın.
 
Bu arada çocuk ve ergenlerde hafife alınan kıskançlık ileride ciddi boyutlara
ulaşabiliyor. Çocukları gözlem altında tutmak, kıskançlıktır geçer dememek,
objektif olmak, gerekirse uzman yardımına başvurmak gerektiğini düşünüyorum.

Kıskanç çocuklar genelde mutsuzdurlar, uyum sorunu yaşarlar. Çocuk psikolojisi
uzmanı değilim ama çocukları çok sever, iyi gözlemlerim. Bir yakınımızın oğlu
kıskandığı kardeşini boğmaya kalkmıştı, bakıcısı farkedip durdurmuştu. Ondan
sonra olayın ciddiyetini idrak edip, uzman yardımı almışlardı.

Ablanın da yardıma ihtiyacı var ama artık bu yaşta kişisel tercihinde olduğu
için senin müdahale şansın yok. Çok geç onun için. Umarım zamanla durumu
farkeder ve ilişkiniz düzelir.
 
Sen 6 yaşındayken ablan 18 yaşındaydı. Şimdi ise sen 24 ablan 36 yaşında.

Çok garip.

Annen baban hiç müdahale etmiyorlar mı? Etmediler mi? Aynı ev içinde bu kadar psikolojik stres mahveder seni.

Ablan içinde bu öfkeyle yaşamak ayrı bir problem.

Ablanın çocukluğu nasıl geçmiş acaba? Annen ve baban ilgisiz mi büyütmüş? Birikmişliğini senden çıkartmaya mı çalışıyor acaba?

İnsaf ama! 40 yaşına gelen olgun bir hanım ablan..

Benim 2 ablam var. Bu bahsi gecen ablam ortancamiz, yani onun´da bir büyügü var. Ilgisiz falan büyütmemis annemler onu hic. Aksine diger ablamdan cok daha fazla ilgi görüyordu, hala´da görüyor, cünkü kendini hep
ön planda tutabiliyor. Bir konus konusulsa ne yapar eder lafi kendine getirir vs. Kendini cok begenir, baska´da kimseyi begenmez, hele beni hiiiiiiiiiiic begenmez. Ben cocukken büyük bir amelyat gecirdim, haftalarca yogun bakimda kaldim, sonra her ay doktor kontrolüne götürürdü annem ve babam beni. Acaba ozaman benim üstüme cok düstülerde ordan kalma bir kiskanclikmi diyorum bazen.
Ailemin müdahalesine gelince. Inanin bana bende ailemden böyle bir müdahale beklerdim ama hic tik yok. Babam gecen ufaktan laf carpitir gibi oldu ama direk birsey söylemeye cekiniyorlar. Yok darilirmis, yok kirilirmis, yok birdaha gelmezmis vs. Hep benden bekleniyor biseyler, neymis ben kücükmüsüm özür dilemek arami düzeltmek bana düsermis, o ablaymis ben kardesmisim.
 
Back