Ah yaaa seni o kadar iyi anlıyorum ki ben de aynı durumdayım kısaca anlatayım ;
Ben kızıma hamileyken boşandım bir süre ailemin evinde büyüttüm 1 yaşında kreşe verdim çalıştım aileme yük olmamak için 4 yaşında girdiğinde ayrı eve çıktık kızımla ailemle anlaşamadım çünkü kızıma aşırı bir bağlılığım vardı kendi başımıza yaşamaya başladık okula yazdırdım bende gece gündüz çalıştım hem anne hem baba oldum hiçbişeyden mahrum etmedim onu. Ama ne zor zamanlar yaladım bir Allah bilir kızıma hiç yansıtmadım çoğu zaman gözyaşlarımı içime akıttım çünkü kızımın varlığı bana güç veriyordu hayatımın merkezi oydu..
Şimdi 12 yaşına giricek yeniden evlendim 3 yıldır evliyim bir tane de oğlum oldu şükürler olsun eşim ve ailesi benim kızıma karşı hassasiyetini biliyorlar ama tabi bunu onlar anlayana kadar bir takım zorluklar yaşadık benim kayınpeder biraz sıkıntılı bağırır çağırır herkese bir gün kızıma da bağırdı offff Allah'ım o anda onu öldürebilirdim çok kötü kavga ettik benim gözüm dönmüştü resmen kıyametleri koparttım aslında ortada büyük bişey yoktu ama benim kızıma bağıramaz o gün çok kötü kavga ettik eşimle boşanmanın aşamasına geldik ve hamileydim oğluma hiç önemi yoktu bitane tek başıma büyüttüm bitane daha büyütürüm dedim çektim resti... Tabi sonrasında eşimle konuştuk çünkü onun bir suçu yoktu o herzaman kızıma bir baba gibi davrandı çünkü benim ne kadar hassas olduğumu biliyordu. Neyse o gün bu gündür kızıma tek kelime edemezler biz aile apartmanında oturuyoruz dairelerin anahtarları kayınpederde var ben kendi kilidimi falan değiştirdim buda çok olay olmuştu baya söylendiler neden kilit değiştirmişim diye olay oldu bende açık açık söyledim benim genç kızım var heryere benle gelmeyebilir evde duş alır özel işi olur vs evimin anahtarı kimsede olamaz dedim şok oldular tabi baya trip attılar umrumda bile değil benim kızım var güvenmiyorum kimseye kimse kusura bakmasın...
Eşimin ailesi tabi benim bu tutumundan rahatsız olsalarda kızıma karşı özenli davranmaya çalışıyorlar çünkü benim davranışlarımdan dolayı
Aslında ben çok sessiz uyumlu biriyim ama söz konusu kızım olunca vahşileşiyorum yapacak bişey yok ben onu kolay büyütmedim 100 tanede çocuğum olsa kızım benim herşeyin o özel hatta en özel o bu evlat ayrımcılığı değil yanlış anlaşılmasın...
O yüzden seni çok iyi anlıyorum canım bunları niye anlattım yalnız değilsin demek için ezdirme sakın çocuğunu oda kendini ezdirmesin tabi özgüvenli olsun benim kızımda maşallah bi çene var 7 köyü karıştırır
Temizlik konusunda benimkide öyle valla elli sefer söylicemde mızmızlanarak yapacak uyuşuk anacım
Olsun dünyanın en yaramaz en huysuz çocuğuda olsa benim kızım bana dünyanın en güzel çocuğu gibi geliyo yapıcak bişey yok...
onlar haklı ben başaramadım diye düşünüyorum ister istemez
asıl kızdığınız nokta kişisel algınız 
