- 14 Mayıs 2010
- 16.477
- 22.428
-
- Konu Sahibi evinincicegi
- #61
Senin hoşlanmadığın konularda da mı hayır demiyor ? Sonra sen nasıl baş edebilirsin ki ?ben ablamın gönlü olmayan şeyi yapmam yapamam çocukları için ,bunu Ablam bana çok güzel öğretti tavırları ile, ama sanırım sizin için artık geç oldu , babaanne sınırlarını bilmeliBabaanne de hayır diye bir kelime yok. Sonsuz özgürlük var. Sanırım biraz da bununla ilgili
Çok güzel anlatmışsın , katılıyorum fazlası ileRica ederim. Kayinvalidenizle konuşun, sınırsız özgürlük tanımasın. O çocuğu siz yetiştiriyorsunuz. Babaannesi değil. Ben babaannemin sınır koymayışi yüzünden aşırı özgür, sınır tanımaz biri oldum. Bu yüzden anne babamla çok sıkıntı yasadım. Annem küçük bir ilcede büyümüş, babam büyüksehirde. Babaannemler de oyle. Bu yüzden annemle halen anlasamiyoruz. Dünyaya bakış açımız farklı. Siz annem gibi olmayın. Ve asla çocuğunuzu uzun sure babaannede ve anneaannede bırakmayın. Uzun sureden kastim 2 ay 3 ay, 1 sene gibi... Ben okul yasina gelene kadar babaannede büyüdüm. Simdi kayinvalidem kızımı ona birakmamizi istiyor. Kolay kolay hayir demem kendisine ama bu konuda net konusuyorum. Gezmeye falan giderken aglasa bile yaniniza alip götürün mutlaka. Sonra bas edemezsiniz.
Benim üzüldüğüm babaannesi olmadan ne bizimle dışarı çıkıyor ne de kendi evimize gitmek istiyor. Bağımlı gibi oldu artık
sıkıntı yapma.Hayır öyle bir durum olmadığına eminim. Bende buna şaşırıyorum aslında çocuk gezmeye gelmiyor
yaramazlıklarımın tüm sırdaşı anneannemdi.Ben de 3 yaşındayken babaannemin ördüğü yelek için koca yolcu otobüsünü otogarın çıkışından döndürmüşümbabannem hala anlatır. Ne güzel anılar ya.
çok doğru tespitler.Bak ne güzel ,babaanne anneanne eger cocuga olumlu elektrik veriyorsa ve de ayni zamanda oyun arkadasligi yapiyorsa ayrilmak istemiyorlar
Bir sorun olarak görmedim ama kendinide elestirmeni öneririm,mesela sinirli bir annemisin,cocuguna yeterli zaman ayiramiyormusun, esinle araniz nasil ,ya da oyun oynayamiyormusun yanlis anlama suclamiyorum seni ama bazen yogunluktan zamani yeterli ayiramayabiliyoruz bu da etken olabilir
Bazen insan elindeki nimetlerin degerini bilemiyor..
Hiç ilgilenmeyen bir babaanne olsa tamam uzulun, bilemiyorum bana değişik geldi o daha çocuk,biri de zorla götürün annenize yazmış bu nasıl bir bakış açısı ? Benim evladım daha bir melek his olarak enerji olarak kime daha yakınsa ben mutlu olurum
Büyükler zaten genelde otorite kurmaz ki, benim annem de öyle ama bu babaannesi de ne olsa ben mutlu olurdum
Biz gençler daha tez canlı ve sabırsıziz zaten ekseriyetle,ama onlar hayatın bir çok merhalesinden geçmişler bizim kızdığımiz şeyleri yalayıp yutmuslar,korkmayın evladiniz şımarık falan olmaz yada verdiği bir çikolata ile hastalıklı da olmaz
Ama sevgisiz büyüse asıl o zaman üzücü olur , bırakın büyükler sahiplensin ne olacak zaten ayrı sehirdesiniz, bakın en küçükler ve en büyükler zaten iyi anlaşır
Annenizle böyle olmaması kv nin suçu değil. Veya o evladinizin suçu değil
Valla benim kızım eğlenip gülüyor mu mutlu musun benim.olcum odur kendi anam i sevsin kendi babamı sevsin diye bakmam
Evladım aslolan
İlk önce kendini gereksiz üzme ! Babaannesini sürekli görmediği ve ziyaretine gittiği vakit de el üstünde tutulduğu için sürekli orda olmak istemesi normal .çünkü sen annesi olarak zaman zaman kizabiliyorsun, bazı isteklerini reddediyorsun, her istediğinde onunla oynayamiyorsun (genelleme yaptim) kısacası sınırların var . Ama babaanneye gidildiğinde : Sonunun olmadığını düşündüğü bir sevgi cemberinin içinde hissediyor kendini ,ne isterse yaptirabiliyor, karşılığında ,elestirilmiyor yada engellenmiyor, ziyaretleri sık olmadığı için . Zannediyor ki her yaramazligima sonsuza kadar katlanabilirler.ama misafirlik 3 gündür onu bilmiyor :) kısacası çocuk mutlu olduğu yerde yaşamayı seçiyor . Babaannesiyle biraz vakit geçirse ve varlığına onları alistirsa, ilgi biraz azalıp yada normallesince annemi özledim diye ağlamaya başlayacaktır. Bu dönemı dert etmeye gerek yok .çocuk da bir yerden sonra öğrenecek oraya sadece ziyaret amaçlı gidebileceğini, yaşaması gereken yerin kendi evi olduğuna .çocuktur geçer diyorum kısaca .
Bilmiyorum kızın kaç yaşında ama benim kızım 2 yaşından itibaren 2 yıl babaannesine yapışık gezdi .öyle ki birlikte gidip yazlıkta bile kaliyorlardi düşün. Kafayı yedim , çocuk beni takmıyor ,gitmeyeceksin diyorum krize giriyor, ağlamaktan çatlıyor . E bende sürekli gidip orda kalmak istemiyorum . Burda işlerim oluyor , orda hayattan kopuyorum . Bir defa 2 hafta boyunca hic eve gelmedi ben gittim onu yazlıkta gördüm . İlk cocugumu kaybettigim için ikinciyi gözümden sakiniyordum. Baktım olmuyor , depresyon belirtileri veriyorum . Dur dedim ya ne oluyorsun . Sen engelledikce o daha çok istiyor .bide yabancı değil babaannesi (çok iyi bakımını yapar ,kendi çocuklarına göstermediği ilgi ,alakayı gösterir ,gözüm kapalı güvenirim) kayinvalidenle onun haberi olmadan annelik yarışına giriyorsun dedim kendi kendime ve düşündüm çokça . Kendime gelip de salim düşünmeye ,çocuğu engellememeye başlayınca o da vazgeçti inatlaşmaktan. Çocuklar bayılır yapma dediğini yapmaya . O iki haftanın ardından eve geldiği günün ertesi hadi kızım git babaannenle yazlıkta kal diyince bana bir sarılışı varağlarsın. ..çocuk zaten özlemiş , uzak kalmış o kadar zaman , birde ben ilk kez "git" diyince şok oldu :) o gün bugündür çok ister ama gidersem üzülür müsün der ben seni özlerim dersem gitmez , ertesi gün gel dersem gelir :) çocuk milleti :) arada ali cengiz yapacaksın bunlara :)
Tabii kv ye göre daha sabırsızım kolay kızabiliyorum. Ama mesela annemde sabırlı ama o illa babanneyi istiyor Teşekkür ederimBak ne güzel ,babaanne anneanne eger cocuga olumlu elektrik veriyorsa ve de ayni zamanda oyun arkadasligi yapiyorsa ayrilmak istemiyorlar
Bir sorun olarak görmedim ama kendinide elestirmeni öneririm,mesela sinirli bir annemisin,cocuguna yeterli zaman ayiramiyormusun, esinle araniz nasil ,ya da oyun oynayamiyormusun yanlis anlama suclamiyorum seni ama bazen yogunluktan zamani yeterli ayiramayabiliyoruz bu da etken olabilir
2 yaş sendromları bunlar. normaldir. babaanne bu davranışı kanırtacak davranışlarda bulunmuyorsa kafaya takılacak bir mevzu yok. suyuna gidin.
eve dönmeden önce de durumu güzelce anlatın ağlayacağını bilseniz de babaanne sizi yolcu etsin o da anlatsın. ağlaması ömürlük değil sonuçta bitecek. biraz sabır sadece..
Küçük daha ama anlatmayı deseniz ne bilim belki faydalı olur illa ki büyüyecek üzülmeyin geçer emin olun :)Merhabalar arkadaşlar. Gerçekten fikirlerinize ihtiyacım var. 2 buçuk yaşında bir kızım var. Kv ile hiç bir sorunum yok. Her zaman destekçimdir. Kv ile kendi ailem aynı şehirde yaşıyor. Biz eşimle farklı bir şehirdeyiz. Ara ara memleketimize gelince kızımın kv ye olan düşkünlüğü dikkatimi çekiyordu ama hiç bu kadar abartmamıştı. En azından evimize geri döndüğümüzde sorun olmuyordu.
Şu an yine buradayız mecburi durumlardan ötürü. Elini bile yıkayamıyorum her şeyi babaannesi yapacakmış. Aynı odada uyuyorlar mümkün değil yanıma alamıyorum. O yıkayacak o yedirecek her şeyi babaannesi yapacak. En son evimize döndüğümüzde babaanneye gidelim diye 1 hafta sürekli ağladı inanması güç ama. Şu an dışarı çıkarken bile bizimle gelmiyor. Kendi anneme götüremiyorum.
Başta çok takmadım çocuktur düzelir dedim. Hani babaanneye düşkün olması da benim için problem değildi. Ama artık geldiğimiz nokta beni germeye başladı. Oturdum ağladım bugün. Tekrar evimize gittiğimizde nasıl başedeceğimi bilemiyorum. Anneanneye götüremiyorum. Sinirlerim çok bozuldu artık.
Ne yapabilirim arkadaşlar ne olur bir fikir verin bana. Beynim durdu artık. Çok üzülüyorum
Ay yesinler onun şikayetlerinisıkıntı yapma.
benim büyük kızım (4 yaşında) anneme düşkün çünkü her şeye evet diyor. ben de bunu farkettiğim mümkün olduğunca hayır demiyorum, alternatifler üretiyorum, o yüzden anneannesinde kalmayı istemez kolay kolay.
ama telefonla anneannesini aramayı biliyor ve beni şikayet ediyor :)
çok doğru tespitler.
benim kızım da öyleydi.
farkettim ki ben sürekli hayır diyen, kızan, engelleyen bir anneyim.
şimdi daha rahat bıraktım kızımı.
arada anneannesine annem izin vermiyor diye şikayet etse de eninde sonunda beni dinliyor.
Şöyle bir önerim var. Kızınıza şu mesajı verin. Orası babannesinin evi orada istediği zaman çikolata yiyor olabilir. Ama bizim evimizde o kural geçmez. Örneğin 3 günde bir yiyebilirsin gibi.Bunu da dedim ama yok hala en doğrusunu o biliyor. Hatta bu konuda doktorlar bile onun gerisinde kalıyor