benim bi arkadasim annesini kaybetti..
kizin yanina gittigimde gozyaslarima hakim olamadim.
kadin arkadasimin kizini cok seviyordu, arkadasim calisirken ona bakmayi ustlenmisti.
kadin olmeden once resimlere bakarlarken bi resmi calmisti.
torununun resmini ama arkadasim bunu bilmiyordu.
oldugunde gogsunden cikan resim minik kizin resmiydi, arkadasimi yikan seylerden birtaneside bu oldu........
zoruna giden birseyde doktorunu nufusdairesini falan arayip annem artik YOK onu kayitlarinizdan silin demek oldugunu soyledi........
ikinciside soyle:
bi akrabam, aniden felc olmustu sag tarafi hic tutmuyordu, adam sadece sol elini kullanabiliyordu ve ayagini az biraz.. ama dilide tutulmustu..
yaz tatilinde onun yanina giderdik ve gorurdum..
bizi gordugunde hep aglardi, ama tanirdida..
sakalasmaya calisirdi, gulerdi bazen ama hep icimiz parcalanirdi ve onun oyle olmasina ragmen cok severdik onu...
sonra birgun olum haberi geldi, cok ama cok sarsildim.
ogluylada cok samimi oldugumuz icin onu arayip teselli etmek istedim ama bogazimi birsey takildi, oda o anda askerden acil olarak evine donmustu...
kardesim ben seni bu sekilde aramak istemezdim....
basin sagolsun bile diyemedim...
insan ne olursa olsun, isterse sadece nefes alip versin, birileri icin mutlaka cok onemli yere sahiptir...
herkezin kiymetini bilmek lazim diyorum ben..
sonucta allahin verdigi bir can borcumuz var.
hepimizi birgun olecegiz.. ama insanlari kirarken belkide birdaha telafisi olmaz diye dusunmemiz gerek diye dusunuyorum........
olum cok dusunduruce bir olay, unutsak bile.. bazen hatirlamak istemesek bile..
en yakinimizdaki insanlari bile birgun kaybedecegiz...