- 20 Nisan 2012
- 439
- 28
- 68
Öncelikle merhaba arkadaşlar beni üzen bir durum var çevremde kimseyle paylaşamıyorum burada en azından içimi dökmek sizlerinde fikirlerini almak istiyorum.sanırım ben kardeş kıskançlığı yaşıyorum bu durumdan çok utanıyorum ve çok üzülüyorum..bu sorun şu son bir senede oldu kız kardeşim 18 yaşında üniyi kazandı okuyor ben 25 yaşındayım çalışıyorum üniyi dışarıdan okudum.
önceden hiç böyle hissetmezdim o büyüdükçe sanki nasıl diyeyim rakip gibiymiş gibi görüyorum ben kardeşlerime çok düşkünüm kız kardeşimi de cok seviyorum ama sanki tahtimi elimden alacakmış hissine kapılıyorum kendime çok kızıyorum ya sen çocuk musun diyorum oysa çocukken bile ben kardeşlerimi kıskanmamıştım kardeşimiz oldukça (benden büyük abim var)sevinirdik bile..ben evin büyük kızıyım bir büyük abim var erken evlendi ben çalışıyorum babama hep destek oldum büyük bir zevkle.babam hep fikrimi alır annemde öyle bir şey yaparken konuşuruz benimde fikrimi alırlar Allah için ben ne annemin ne babamın evlat ayrımı yaptığını görmedim 4 kardeşiz 4ümüzede düşkünler ben babamla işten dolayı aynı yerdeyiz daha yakınımdır fikir olarak ta babama sevgileri eşittir ama babamı daha yakın hissediyorum.
Kız kardeşim şimdiye kadar okul ev derken evle çok alakası yoktu annem evde tekti kardeşim gece okulunu kazandı sabah annemle birlikteler anneme işlerde yardımcı oluyor bu arada annem evlat kayırmaz ama o an kim işini görüyorsa onu pof poflar yani. şimdi eve işten gidince annem böyle yaptık kardeşinle şöyle oturduk falan diyo git gide kıskanıyorum artık. bişe isterken kardeşimin adını vererek istiyo şunu böyle yapalım falan sanki ikinci plana atılmış hissediyorum . hep evlenme konularında bana çok dua eder babamda takılır artık evlen sende evde kalıcan der takılırdı şimdi evlilik konusu olunca kız kardeşimi de katıyorlar ben daha küçük diyince kader canım böyle şeyler diyorlar.e tabi ki kader ne diyile bilir ki o işler rabbimin yazı kaderi. Gerçi ailemin dediğim gibi ayrımcılık yaptığını düşünmüyorum ama ben tekken şimdi her şeyde 2 kişiyiz annem artık seslenirken bile kızlar diyo rahatsız oluyorum mani olamıyorum bu duruma..bilmiyorum çok mu bencilim kendime de çok kızıyorum nasıl böyle hissederim diye ama bastırmak istemiyorum bu duyguları aşmak istiyorum. benim gibi kardeşine hissedenleriniz var mı bu duygular gecti mi sizde de geçtiyse geçmesine ne neden oldu paylaşırsanız sevirim..
önceden hiç böyle hissetmezdim o büyüdükçe sanki nasıl diyeyim rakip gibiymiş gibi görüyorum ben kardeşlerime çok düşkünüm kız kardeşimi de cok seviyorum ama sanki tahtimi elimden alacakmış hissine kapılıyorum kendime çok kızıyorum ya sen çocuk musun diyorum oysa çocukken bile ben kardeşlerimi kıskanmamıştım kardeşimiz oldukça (benden büyük abim var)sevinirdik bile..ben evin büyük kızıyım bir büyük abim var erken evlendi ben çalışıyorum babama hep destek oldum büyük bir zevkle.babam hep fikrimi alır annemde öyle bir şey yaparken konuşuruz benimde fikrimi alırlar Allah için ben ne annemin ne babamın evlat ayrımı yaptığını görmedim 4 kardeşiz 4ümüzede düşkünler ben babamla işten dolayı aynı yerdeyiz daha yakınımdır fikir olarak ta babama sevgileri eşittir ama babamı daha yakın hissediyorum.
Kız kardeşim şimdiye kadar okul ev derken evle çok alakası yoktu annem evde tekti kardeşim gece okulunu kazandı sabah annemle birlikteler anneme işlerde yardımcı oluyor bu arada annem evlat kayırmaz ama o an kim işini görüyorsa onu pof poflar yani. şimdi eve işten gidince annem böyle yaptık kardeşinle şöyle oturduk falan diyo git gide kıskanıyorum artık. bişe isterken kardeşimin adını vererek istiyo şunu böyle yapalım falan sanki ikinci plana atılmış hissediyorum . hep evlenme konularında bana çok dua eder babamda takılır artık evlen sende evde kalıcan der takılırdı şimdi evlilik konusu olunca kız kardeşimi de katıyorlar ben daha küçük diyince kader canım böyle şeyler diyorlar.e tabi ki kader ne diyile bilir ki o işler rabbimin yazı kaderi. Gerçi ailemin dediğim gibi ayrımcılık yaptığını düşünmüyorum ama ben tekken şimdi her şeyde 2 kişiyiz annem artık seslenirken bile kızlar diyo rahatsız oluyorum mani olamıyorum bu duruma..bilmiyorum çok mu bencilim kendime de çok kızıyorum nasıl böyle hissederim diye ama bastırmak istemiyorum bu duyguları aşmak istiyorum. benim gibi kardeşine hissedenleriniz var mı bu duygular gecti mi sizde de geçtiyse geçmesine ne neden oldu paylaşırsanız sevirim..