kıskançlık

cute25

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
20 Nisan 2012
439
28
68
Öncelikle merhaba arkadaşlar beni üzen bir durum var çevremde kimseyle paylaşamıyorum burada en azından içimi dökmek sizlerinde fikirlerini almak istiyorum.sanırım ben kardeş kıskançlığı yaşıyorum bu durumdan çok utanıyorum ve çok üzülüyorum..bu sorun şu son bir senede oldu kız kardeşim 18 yaşında üniyi kazandı okuyor ben 25 yaşındayım çalışıyorum üniyi dışarıdan okudum.
önceden hiç böyle hissetmezdim o büyüdükçe sanki nasıl diyeyim rakip gibiymiş gibi görüyorum ben kardeşlerime çok düşkünüm kız kardeşimi de cok seviyorum ama sanki tahtimi elimden alacakmış hissine kapılıyorum kendime çok kızıyorum ya sen çocuk musun diyorum oysa çocukken bile ben kardeşlerimi kıskanmamıştım kardeşimiz oldukça (benden büyük abim var)sevinirdik bile..ben evin büyük kızıyım bir büyük abim var erken evlendi ben çalışıyorum babama hep destek oldum büyük bir zevkle.babam hep fikrimi alır annemde öyle bir şey yaparken konuşuruz benimde fikrimi alırlar Allah için ben ne annemin ne babamın evlat ayrımı yaptığını görmedim 4 kardeşiz 4ümüzede düşkünler ben babamla işten dolayı aynı yerdeyiz daha yakınımdır fikir olarak ta babama sevgileri eşittir ama babamı daha yakın hissediyorum.
Kız kardeşim şimdiye kadar okul ev derken evle çok alakası yoktu annem evde tekti kardeşim gece okulunu kazandı sabah annemle birlikteler anneme işlerde yardımcı oluyor bu arada annem evlat kayırmaz ama o an kim işini görüyorsa onu pof poflar yani. şimdi eve işten gidince annem böyle yaptık kardeşinle şöyle oturduk falan diyo git gide kıskanıyorum artık. bişe isterken kardeşimin adını vererek istiyo şunu böyle yapalım falan sanki ikinci plana atılmış hissediyorum . hep evlenme konularında bana çok dua eder babamda takılır artık evlen sende evde kalıcan der takılırdı şimdi evlilik konusu olunca kız kardeşimi de katıyorlar ben daha küçük diyince kader canım böyle şeyler diyorlar.e tabi ki kader ne diyile bilir ki o işler rabbimin yazı kaderi. Gerçi ailemin dediğim gibi ayrımcılık yaptığını düşünmüyorum ama ben tekken şimdi her şeyde 2 kişiyiz annem artık seslenirken bile kızlar diyo rahatsız oluyorum mani olamıyorum bu duruma..bilmiyorum çok mu bencilim kendime de çok kızıyorum nasıl böyle hissederim diye ama bastırmak istemiyorum bu duyguları aşmak istiyorum. benim gibi kardeşine hissedenleriniz var mı bu duygular gecti mi sizde de geçtiyse geçmesine ne neden oldu paylaşırsanız sevirim..
 
hiç kimse birşey yazmamış çok anormal şeylermi hissediyorum acaba:50:
 
Öncelikle merhaba arkadaşlar beni üzen bir durum var çevremde kimseyle paylaşamıyorum burada en azından içimi dökmek sizlerinde fikirlerini almak istiyorum.sanırım ben kardeş kıskançlığı yaşıyorum bu durumdan çok utanıyorum ve çok üzülüyorum..bu sorun şu son bir senede oldu kız kardeşim 18 yaşında üniyi kazandı okuyor ben 25 yaşındayım çalışıyorum üniyi dışarıdan okudum.
önceden hiç böyle hissetmezdim o büyüdükçe sanki nasıl diyeyim rakip gibiymiş gibi görüyorum ben kardeşlerime çok düşkünüm kız kardeşimi de cok seviyorum ama sanki tahtimi elimden alacakmış hissine kapılıyorum kendime çok kızıyorum ya sen çocuk musun diyorum oysa çocukken bile ben kardeşlerimi kıskanmamıştım kardeşimiz oldukça (benden büyük abim var)sevinirdik bile..ben evin büyük kızıyım bir büyük abim var erken evlendi ben çalışıyorum babama hep destek oldum büyük bir zevkle.babam hep fikrimi alır annemde öyle bir şey yaparken konuşuruz benimde fikrimi alırlar Allah için ben ne annemin ne babamın evlat ayrımı yaptığını görmedim 4 kardeşiz 4ümüzede düşkünler ben babamla işten dolayı aynı yerdeyiz daha yakınımdır fikir olarak ta babama sevgileri eşittir ama babamı daha yakın hissediyorum.
Kız kardeşim şimdiye kadar okul ev derken evle çok alakası yoktu annem evde tekti kardeşim gece okulunu kazandı sabah annemle birlikteler anneme işlerde yardımcı oluyor bu arada annem evlat kayırmaz ama o an kim işini görüyorsa onu pof poflar yani. şimdi eve işten gidince annem böyle yaptık kardeşinle şöyle oturduk falan diyo git gide kıskanıyorum artık. bişe isterken kardeşimin adını vererek istiyo şunu böyle yapalım falan sanki ikinci plana atılmış hissediyorum . hep evlenme konularında bana çok dua eder babamda takılır artık evlen sende evde kalıcan der takılırdı şimdi evlilik konusu olunca kız kardeşimi de katıyorlar ben daha küçük diyince kader canım böyle şeyler diyorlar.e tabi ki kader ne diyile bilir ki o işler rabbimin yazı kaderi. Gerçi ailemin dediğim gibi ayrımcılık yaptığını düşünmüyorum ama ben tekken şimdi her şeyde 2 kişiyiz annem artık seslenirken bile kızlar diyo rahatsız oluyorum mani olamıyorum bu duruma..bilmiyorum çok mu bencilim kendime de çok kızıyorum nasıl böyle hissederim diye ama bastırmak istemiyorum bu duyguları aşmak istiyorum. benim gibi kardeşine hissedenleriniz var mı bu duygular gecti mi sizde de geçtiyse geçmesine ne neden oldu paylaşırsanız sevirim..

canım ben böyle birşey yaşamadım ama kıskanılan oldum. abim de hep aynı sebeplerden beni kıskanır durur yıllardır. senin tersine o bunu göstermekten hiç çekinmez. inan çok kırılıyor insan siz kardeşsiniz rakip değil. onu gerçekten seviyorsan onun adına sevinebiliyor olman lazım. tahtımı kaptıracağım ne demek yok öyle birşey.

yalnız merak ediyorum senin çok yapmak isteyip yapamadığın ama onun sahip olduğu birşey mi oldu da bunca yıl sonra böyle hissetmeye başladın?
 
Öncelikle merhaba arkadaşlar beni üzen bir durum var çevremde kimseyle paylaşamıyorum burada en azından içimi dökmek sizlerinde fikirlerini almak istiyorum.sanırım ben kardeş kıskançlığı yaşıyorum bu durumdan çok utanıyorum ve çok üzülüyorum..bu sorun şu son bir senede oldu kız kardeşim 18 yaşında üniyi kazandı okuyor ben 25 yaşındayım çalışıyorum üniyi dışarıdan okudum.
önceden hiç böyle hissetmezdim o büyüdükçe sanki nasıl diyeyim rakip gibiymiş gibi görüyorum ben kardeşlerime çok düşkünüm kız kardeşimi de cok seviyorum ama sanki tahtimi elimden alacakmış hissine kapılıyorum kendime çok kızıyorum ya sen çocuk musun diyorum oysa çocukken bile ben kardeşlerimi kıskanmamıştım kardeşimiz oldukça (benden büyük abim var)sevinirdik bile..ben evin büyük kızıyım bir büyük abim var erken evlendi ben çalışıyorum babama hep destek oldum büyük bir zevkle.babam hep fikrimi alır annemde öyle bir şey yaparken konuşuruz benimde fikrimi alırlar Allah için ben ne annemin ne babamın evlat ayrımı yaptığını görmedim 4 kardeşiz 4ümüzede düşkünler ben babamla işten dolayı aynı yerdeyiz daha yakınımdır fikir olarak ta babama sevgileri eşittir ama babamı daha yakın hissediyorum.
Kız kardeşim şimdiye kadar okul ev derken evle çok alakası yoktu annem evde tekti kardeşim gece okulunu kazandı sabah annemle birlikteler anneme işlerde yardımcı oluyor bu arada annem evlat kayırmaz ama o an kim işini görüyorsa onu pof poflar yani. şimdi eve işten gidince annem böyle yaptık kardeşinle şöyle oturduk falan diyo git gide kıskanıyorum artık. bişe isterken kardeşimin adını vererek istiyo şunu böyle yapalım falan sanki ikinci plana atılmış hissediyorum . hep evlenme konularında bana çok dua eder babamda takılır artık evlen sende evde kalıcan der takılırdı şimdi evlilik konusu olunca kız kardeşimi de katıyorlar ben daha küçük diyince kader canım böyle şeyler diyorlar.e tabi ki kader ne diyile bilir ki o işler rabbimin yazı kaderi. Gerçi ailemin dediğim gibi ayrımcılık yaptığını düşünmüyorum ama ben tekken şimdi her şeyde 2 kişiyiz annem artık seslenirken bile kızlar diyo rahatsız oluyorum mani olamıyorum bu duruma..bilmiyorum çok mu bencilim kendime de çok kızıyorum nasıl böyle hissederim diye ama bastırmak istemiyorum bu duyguları aşmak istiyorum. benim gibi kardeşine hissedenleriniz var mı bu duygular gecti mi sizde de geçtiyse geçmesine ne neden oldu paylaşırsanız sevirim..

Canım 18 yaşında kız çocuğu evlat edinmişsiniz gibi yazmışsın. 18 yıldır hiç kızlar diye seslenmedi mi ailen? Ya da 18 yıldır hiç 2 kişi değil miydi? Yani son 1-2 senede olacak şeyler değil ki bunlar. Biz iki kız kardeşiz annem isimlerimizi süekli karıştırır. Yani eminim kardeşine de yeri geldi mi senin isminle sesleniyordur. 18 yaş evlilik için erken ama onu da muhabbete kattılar diye dertlenmen yersiz. Yani bir tek eğitimi ile ilgili kıskançlık yaparsan bir derece anlarım da onun dışında kalan şeyler senin de dediğin gibi çocukça.
 
Kız kardeşim yok. Erkek kardeşimle ilgili hiç böyle hislerim olmadı. Aramızdaki yaş beş olmasına rağmen, anne şefkatiyle yaklaşırım.
 
canım ben böyle birşey yaşamadım ama kıskanılan oldum. abim de hep aynı sebeplerden beni kıskanır durur yıllardır. senin tersine o bunu göstermekten hiç çekinmez. inan çok kırılıyor insan siz kardeşsiniz rakip değil. onu gerçekten seviyorsan onun adına sevinebiliyor olman lazım. tahtımı kaptıracağım ne demek yok öyle birşey.

yalnız merak ediyorum senin çok yapmak isteyip yapamadığın ama onun sahip olduğu birşey mi oldu da bunca yıl sonra böyle hissetmeye başladın?

kardeşimi çok seviyorum büyümüş olması beraber gezmemiz bir yerlere gitmek birşeyler paylaşmak hoşuma bile gidiyor hatta iyi kii varsın bile diyorum ki gercenten iyiki var..hayatımda kıskanç bir insan hiç olmadım şu bir senedir bu duyguları hissediyorum ve cok üzülüyorum kaygılanıyorum evin tek kızı olarak bahsedilirken artık 2 kişiyiz yanlış anlasılmasın taht derken onu kasteddim..yapmak istediğim yapamadığım bir şey mi oldu demişsin üni isterdim o olmadı gerci acıktan okuyorum belki o olabilir bu doğru tespit olmuş belkide benim kaygılı duragan oluşum belki onun tam tersi oluşu da olabilir... aslında cok cabuk iletişim kuran espiri yapmayı seven sosyal bir insanindir ama ansiyete sorunum var inişli cıkışlı ruh halim oluyor gelecek kaygıları falan ama kardeşim bu sorun yok allaha şükür beni böyle hissetmeme sebep bu kaygılarım olabilir zaten ara ara depleşiyor bu duygularım ..
 
Kız kardeşim yok. Erkek kardeşimle ilgili hiç böyle hislerim olmadı. Aramızdaki yaş beş olmasına rağmen, anne şefkatiyle yaklaşırım.

benimde kız kardeşimden ayrı birde erkek kardeşim var onu evli değilim cocuğum yok ama evlat sevgisi gibi seviyorum..kız kardeşimide cok seviyorum sadece bu hislere mani olamıyorum utanıyorum bile söylemekte ama bastırmak değil bu durumu aşmak istiyorum..
 
benimde kız kardeşimden ayrı birde erkek kardeşim var onu evli değilim cocuğum yok ama evlat sevgisi gibi seviyorum..kız kardeşimide cok seviyorum sadece bu hislere mani olamıyorum utanıyorum bile söylemekte ama bastırmak değil bu durumu aşmak istiyorum..

Acaba kardeşinizin bazı özelliklerini kendinizden üstün mü görüyorsunuz? Böyleyse bile, gurur duymalısınız kardeşinizle. Emin olun o da sizin ondan iyi olduğunuz yönlerinizle mutlu oluyordur. Kardeş sevgisi çok farklıdır. Allah yokluklarını yaşatmasın.
 
kardeşimi çok seviyorum büyümüş olması beraber gezmemiz bir yerlere gitmek birşeyler paylaşmak hoşuma bile gidiyor hatta iyi kii varsın bile diyorum ki gercenten iyiki var..hayatımda kıskanç bir insan hiç olmadım şu bir senedir bu duyguları hissediyorum ve cok üzülüyorum kaygılanıyorum evin tek kızı olarak bahsedilirken artık 2 kişiyiz yanlış anlasılmasın taht derken onu kasteddim..yapmak istediğim yapamadığım bir şey mi oldu demişsin üni isterdim o olmadı gerci acıktan okuyorum belki o olabilir bu doğru tespit olmuş belkide benim kaygılı duragan oluşum belki onun tam tersi oluşu da olabilir... aslında cok cabuk iletişim kuran espiri yapmayı seven sosyal bir insanindir ama ansiyete sorunum var inişli cıkışlı ruh halim oluyor gelecek kaygıları falan ama kardeşim bu sorun yok allaha şükür beni böyle hissetmeme sebep bu kaygılarım olabilir zaten ara ara depleşiyor bu duygularım ..

Evin tek kızı iken artık iki kişiyiz diyorsunuz da hayatınızda sadece 7 yaşınıza kadar evin tek kızıydınız ve "artık" değil 18 yıldır iki kişisiniz. 7 yaşımdan beri bu hisler var deseniz anlayacağım da yeni yeni geliştiyse sebep başkadır bence.
 
Canım 18 yaşında kız çocuğu evlat edinmişsiniz gibi yazmışsın. 18 yıldır hiç kızlar diye seslenmedi mi ailen? Ya da 18 yıldır hiç 2 kişi değil miydi? Yani son 1-2 senede olacak şeyler değil ki bunlar. Biz iki kız kardeşiz annem isimlerimizi süekli karıştırır. Yani eminim kardeşine de yeri geldi mi senin isminle sesleniyordur. 18 yaş evlilik için erken ama onu da muhabbete kattılar diye dertlenmen yersiz. Yani bir tek eğitimi ile ilgili kıskançlık yaparsan bir derece anlarım da onun dışında kalan şeyler senin de dediğin gibi çocukça.

tam 1-2 senede olan şeyler bunlar cnm kardeşim cok sosyal bir kız değildi hatta asi ve sinirli bir yapısı vardı annemle babamla benle kardeşimle didişip dururdu ergenlik falandı sanırım cok iletişim bile kurmazdı hatta takılıp diyorum senin şu yönlerin cok değişti falan diye evet diyo neydim ben öyle artık büyümeye başlaması okul ortamı falan değişmesi oldu yani evde tek genc kızken 2 tane olduk ben buna alışmaya calışıyorum böyle duygular hiç duymamısken şimdi duymam rahatsız ediyor beni onun için birilerine soruyorum önceden duysaydım ya alışmıl olurdum yada benim yapım bu hep böyleydim der burada sorma ihtiyacı duymazdım
 
keşke kıskanabileceğim bir kız kardeşim olsaydı:31:
 
Duyguların hiç normal değil kardeşinin yerinde olsam çok üzülürdüm demek sen onu hep asi hırçın bir çocuk olarak görmüşsün hanımefendi bir genç kız olmasını kabullenemiyorsun. Allaha şükür 2 tane kız kardeşim var onları kıskanmak aklımın ucundan geçmez
 
Son düzenleme:
kardeşimi çok seviyorum büyümüş olması beraber gezmemiz bir yerlere gitmek birşeyler paylaşmak hoşuma bile gidiyor hatta iyi kii varsın bile diyorum ki gercenten iyiki var..hayatımda kıskanç bir insan hiç olmadım şu bir senedir bu duyguları hissediyorum ve cok üzülüyorum kaygılanıyorum evin tek kızı olarak bahsedilirken artık 2 kişiyiz yanlış anlasılmasın taht derken onu kasteddim..yapmak istediğim yapamadığım bir şey mi oldu demişsin üni isterdim o olmadı gerci acıktan okuyorum belki o olabilir bu doğru tespit olmuş belkide benim kaygılı duragan oluşum belki onun tam tersi oluşu da olabilir... aslında cok cabuk iletişim kuran espiri yapmayı seven sosyal bir insanindir ama ansiyete sorunum var inişli cıkışlı ruh halim oluyor gelecek kaygıları falan ama kardeşim bu sorun yok allaha şükür beni böyle hissetmeme sebep bu kaygılarım olabilir zaten ara ara depleşiyor bu duygularım ..

ben birçok arkadaşın tersine sizin düşüncenizi "hastalıklı" olarak görmüyorum. insan dönem dönem psikolojik olarak yıpranıyor ve hiç yapmam dediği şeyleri yapabiliyor. üniversite olayı dünyanın sonu değil ki. bence bir hobi edinin derim, resim gibi, enstrüman gibi ne bileyim zevk alacağınız birşey. vaktim yok demeyin haftada bir saat ayırıverin kendinize ;) kardeşinizle bence ekstra vakit geçirin. yakınlaşın. zaten yakınsınız anladığım kadarıyla daha yakın olun. inanın zamanla azalacaktır bu hisleriniz. benim anksiyetem var filan deyip kendinizi geri çekmeyin gülümsemeye kaygılarınızı unutmaya odaklanın. ben de zamanında anksiyete tedavisi filan gördüm psikologlar psikiyatristler.... bunu hem bir bilim adamı hem de zamanında bu hastalıktan muzdarip biri olarak söylyorum insan kendisinin hekimidir. mutlu olun ki zevk alın ;)
 
Back