Öncelikle selamlar herkese..Yakın zamandır özellikle bu başlık altındaki konuları takip diyorum..Şu an bana yardmı olabilecek her tavsiyeye açığım çünkü sabrımın spnuna gelmiş vaziyetteyim ve bu hayatımı çok fazla olumsuz yönde etkiliyor...
1.5 yıllık evliyim..eşimle severek aşık olrak evlendik..şu anda da aramız çok iyi allah bozmasın önce başkalarının sonrada benim ilişkimi..çok iyi anlaşıyoruz benim çok iyi anlar ve destek olur..ama ailesi konusunda oda çok çaresiz ve bu çaresizliği benide çok üzüyor herşeyin farkında gerekli müdahalleri yapmasına rahmen ailesi bizi rahatsız eden davranışlarına maalesef devam ediyor..kısaca anlatmaya çalışıcam ama uzayabilir lütfen kusura baköayın birikmişlik çok fazla..
Şu an en ufak bir lafı bile takar haldeyim..artk olumlu bakış açmı kaybettim..başlarda sorun olmuyordu ama evliliğimiz ilerledikçe yaşayarak aslında hiçbişeyin göründüğü gibi olmadığını anladım..Kayınvalidem iyi bi insandır herkese yardım eder duası ağzından eksik olmaz banada hep yavrum diye hitap eder ama..ben bu iyi tavırların artık samimi olmadığını düşünmeye başladım..yardım istemem sebebimde tam bu nokta..lafları tavsiyeleri iyilikten mi yoksa aslında içten beni kıskanıyormu bunu anlayamıyorum..
Çocuklarına çok düşkünler aynı apartmanda ama ayrı oturuyoruz..baştan beraber yemek yedik olmadı çünkü kayınpederimin müdahalelerine dayanamdım..hiç bir yemeği beğenmez hep eleştirir.başlarda kayın validem destek oluyordu...daha sonra evlendiğimiz senenin kışında ben çok üşüyorum diyerek o kış bizde oturmak istedi tamam dedim ama oda olmadı aynı evde çok zor..şunu farkettim kendi kaloriferini yakmaz ısınamaz hep üşüdüm derdi eşime duygu sömürüsü yapardı..ama olmadı..eşimde farkına vardı ve ailesiyle konuştu evlerine gittiler..kayın pederim her akşam sorardı oğlum geldimi..oğlum nerde nereye gitti kiminle..sonra kayın validen akşam sizin kapınn önünde değişik bi ayakkabı vardı kimindi..dışarı çıkar geç geliriz o saate kadar dışarıdamı durulur..arkadaşlarımız gelir niye sizde kaldılar evleri yokmu.bunlara kırmadan verdiğim cevaplarla durdurabildim ama hep başka sorunlar çıktı...evimin anahtarlarının yedeği onlardaydıı ki herzaman böyle olur:) çalışıp eve gelirdim kayın validem girmiş bişiler bırakmış..veya eve gelirim evde çocuk odasında yatıyor..en son benden habersiz evimede bazı değişiklikler yapmışlar sinrilendim eşimle tartıştk ve beni anladığı için ailesinden anahtarları istedi..vermediler ama birdaha da evime benden habersiz adım atmadılar...kayınvalidem biraz yaşlı..kapma gelir markete git yoğurt al kasaba git tavuk al demeye başladı böyle saçma sapan bir konu..canım şimdi hiç gitmek istemiyor derdi..1. gittim 2 gittim iyi niyetten sonra kusurabakma anne gidemicema artık dedim..benim elim ayağım tuttukça ben kendi işimi yaprım diyen insan artk yoruluyorum hastayım yaşlıyım bahanelerinin altına sığınım her işini bana yaptırmaya kalktı baştan onlarıda yaptım sonra yapmamaya başldım..anladı ve artık hiç bişi istemiyor..çocuğunu görmeden duramaz 1 gece beraber değilsek 2 gece mutlak gelir 2side..baştan okadar çok tribe girdimki ayy bugün gitmedim kızmışlarmıdır diye içim içimi yiyodu..baktm olmuyor sık sık gitmemeye başladım..artk hiç gelmiosunuz deselerde hiç takmıyorum işim olmadıkça veya eşim gidelim demedikçe gitmiyorum...evimin işlerine karışmaya kaltı allahtan hayır demeyi başarabildim karışıcak ama karışamıyor...şimdi bu ve benzer konuları herkes yaşamıştır..ama benim kafa karışklıklarm var ben bizi psikolojik olarak baskı altında sokmaya çalıştklarını düşünüyorum çünkü dşarıdan kime sorsanız mükemmel bir aileye düşmüşsün der..ama içi beni yakar tabiri varya o durumdayım..kayınvalidemle bir konuşsanız dersinizki bu melek...ama ilem uzakta bana geldiklerinde alışveriş yapsalar ..artk alışveriz yapmasanızda olur onların ihtiyacı yok der ama bunu okadar iyi niyetliymiş gibi söylerki kıskançlığını anlayamazsınız..şuan kafayı sıyırma sınırndayın psikoloğa gitmeyi düşünüyorum..hayatıma karışamıyorlar ama herzaman varlıklarını bişilere karışmaya çalışrak belli ediyorlar..asla izin vermiyorum ama gücüm tükendi sanırım..hergün yeni bir mevzuu çıkıyor atlatana kadar sinirden baş ağrılarım başladı baş arıs çekiyorum atlatıyorum benim istediğim oluyor ama yoruldum artık..henüz çocuğum yok.. ve burda çocuk doğurmak istemiyorum..iyi niyetliymiş gibi davranıp acayip sk gidip gelmeler ve müdahaller başlıcak..eşimle ben rahatına düşkün çok sosyal insanlarız yaşam tarzlarmız uyuşmuyor..ama idare ediyoruz ..ama ben kimseyi idare etmek zorunda olduğumu düşünmüyorum..eğer onların karakterini kabul etmem gerekicekse onlarda benim karakterimi kabul etmek zorunda diye düşünüyorum..asla kötü söz söyleyip kalplerini kırmadım ama ben çok kırıldım bunaldım ve bu artık tüm çabalarıma rahmen eşimede yansımaya başladı ..esimle sürekli kavga eden tipler değiliz...burdan taşınmak istiyorum ama şuan pek mümkün değil..ki taşınmaya kalksak sağlam bi sebep göstermem gerekicek yoksa alınacaklar..yani napıcamı şaşırdım daha çok anlatılacak şey varda çok uzadı..kısacası engelleyebilmeme rahmen duygusal baskı altındayım..bütün bunlar bize karışmak için kıskançlktan mı yapılıyo..yoksa iyi niyetli..çözemiyorum artık..
1.5 yıllık evliyim..eşimle severek aşık olrak evlendik..şu anda da aramız çok iyi allah bozmasın önce başkalarının sonrada benim ilişkimi..çok iyi anlaşıyoruz benim çok iyi anlar ve destek olur..ama ailesi konusunda oda çok çaresiz ve bu çaresizliği benide çok üzüyor herşeyin farkında gerekli müdahalleri yapmasına rahmen ailesi bizi rahatsız eden davranışlarına maalesef devam ediyor..kısaca anlatmaya çalışıcam ama uzayabilir lütfen kusura baköayın birikmişlik çok fazla..
Şu an en ufak bir lafı bile takar haldeyim..artk olumlu bakış açmı kaybettim..başlarda sorun olmuyordu ama evliliğimiz ilerledikçe yaşayarak aslında hiçbişeyin göründüğü gibi olmadığını anladım..Kayınvalidem iyi bi insandır herkese yardım eder duası ağzından eksik olmaz banada hep yavrum diye hitap eder ama..ben bu iyi tavırların artık samimi olmadığını düşünmeye başladım..yardım istemem sebebimde tam bu nokta..lafları tavsiyeleri iyilikten mi yoksa aslında içten beni kıskanıyormu bunu anlayamıyorum..
Çocuklarına çok düşkünler aynı apartmanda ama ayrı oturuyoruz..baştan beraber yemek yedik olmadı çünkü kayınpederimin müdahalelerine dayanamdım..hiç bir yemeği beğenmez hep eleştirir.başlarda kayın validem destek oluyordu...daha sonra evlendiğimiz senenin kışında ben çok üşüyorum diyerek o kış bizde oturmak istedi tamam dedim ama oda olmadı aynı evde çok zor..şunu farkettim kendi kaloriferini yakmaz ısınamaz hep üşüdüm derdi eşime duygu sömürüsü yapardı..ama olmadı..eşimde farkına vardı ve ailesiyle konuştu evlerine gittiler..kayın pederim her akşam sorardı oğlum geldimi..oğlum nerde nereye gitti kiminle..sonra kayın validen akşam sizin kapınn önünde değişik bi ayakkabı vardı kimindi..dışarı çıkar geç geliriz o saate kadar dışarıdamı durulur..arkadaşlarımız gelir niye sizde kaldılar evleri yokmu.bunlara kırmadan verdiğim cevaplarla durdurabildim ama hep başka sorunlar çıktı...evimin anahtarlarının yedeği onlardaydıı ki herzaman böyle olur:) çalışıp eve gelirdim kayın validem girmiş bişiler bırakmış..veya eve gelirim evde çocuk odasında yatıyor..en son benden habersiz evimede bazı değişiklikler yapmışlar sinrilendim eşimle tartıştk ve beni anladığı için ailesinden anahtarları istedi..vermediler ama birdaha da evime benden habersiz adım atmadılar...kayınvalidem biraz yaşlı..kapma gelir markete git yoğurt al kasaba git tavuk al demeye başladı böyle saçma sapan bir konu..canım şimdi hiç gitmek istemiyor derdi..1. gittim 2 gittim iyi niyetten sonra kusurabakma anne gidemicema artık dedim..benim elim ayağım tuttukça ben kendi işimi yaprım diyen insan artk yoruluyorum hastayım yaşlıyım bahanelerinin altına sığınım her işini bana yaptırmaya kalktı baştan onlarıda yaptım sonra yapmamaya başldım..anladı ve artık hiç bişi istemiyor..çocuğunu görmeden duramaz 1 gece beraber değilsek 2 gece mutlak gelir 2side..baştan okadar çok tribe girdimki ayy bugün gitmedim kızmışlarmıdır diye içim içimi yiyodu..baktm olmuyor sık sık gitmemeye başladım..artk hiç gelmiosunuz deselerde hiç takmıyorum işim olmadıkça veya eşim gidelim demedikçe gitmiyorum...evimin işlerine karışmaya kaltı allahtan hayır demeyi başarabildim karışıcak ama karışamıyor...şimdi bu ve benzer konuları herkes yaşamıştır..ama benim kafa karışklıklarm var ben bizi psikolojik olarak baskı altında sokmaya çalıştklarını düşünüyorum çünkü dşarıdan kime sorsanız mükemmel bir aileye düşmüşsün der..ama içi beni yakar tabiri varya o durumdayım..kayınvalidemle bir konuşsanız dersinizki bu melek...ama ilem uzakta bana geldiklerinde alışveriş yapsalar ..artk alışveriz yapmasanızda olur onların ihtiyacı yok der ama bunu okadar iyi niyetliymiş gibi söylerki kıskançlığını anlayamazsınız..şuan kafayı sıyırma sınırndayın psikoloğa gitmeyi düşünüyorum..hayatıma karışamıyorlar ama herzaman varlıklarını bişilere karışmaya çalışrak belli ediyorlar..asla izin vermiyorum ama gücüm tükendi sanırım..hergün yeni bir mevzuu çıkıyor atlatana kadar sinirden baş ağrılarım başladı baş arıs çekiyorum atlatıyorum benim istediğim oluyor ama yoruldum artık..henüz çocuğum yok.. ve burda çocuk doğurmak istemiyorum..iyi niyetliymiş gibi davranıp acayip sk gidip gelmeler ve müdahaller başlıcak..eşimle ben rahatına düşkün çok sosyal insanlarız yaşam tarzlarmız uyuşmuyor..ama idare ediyoruz ..ama ben kimseyi idare etmek zorunda olduğumu düşünmüyorum..eğer onların karakterini kabul etmem gerekicekse onlarda benim karakterimi kabul etmek zorunda diye düşünüyorum..asla kötü söz söyleyip kalplerini kırmadım ama ben çok kırıldım bunaldım ve bu artık tüm çabalarıma rahmen eşimede yansımaya başladı ..esimle sürekli kavga eden tipler değiliz...burdan taşınmak istiyorum ama şuan pek mümkün değil..ki taşınmaya kalksak sağlam bi sebep göstermem gerekicek yoksa alınacaklar..yani napıcamı şaşırdım daha çok anlatılacak şey varda çok uzadı..kısacası engelleyebilmeme rahmen duygusal baskı altındayım..bütün bunlar bize karışmak için kıskançlktan mı yapılıyo..yoksa iyi niyetli..çözemiyorum artık..