- 25 Aralık 2024
- 213
- 354
- 18
- 32
Her anlaşma geçerli olmuyor. Mahkeme böyle saçmalıklarla uğraşmaz bence. Kaldı ki birbirlerinin hayatlarına müdehale etme gibi bir hak asla olamaz ve bunu anlaşmaya da yansıtamaz. Bir çocuğu anneden ciddi bir suç işlemediği sürece kimse ayıramaz. Velayet ayrı bir durum babaya verilse bile annesi görebilir. Kanun ne der ona bakacaksınız. Bir çocuk yeri geliyor hapiste ki annesiyle birlikte büyüyor. Öyle mahkemeyi, kanunları düşünmeden yapılan anlaşmalarla yürümez bu işler. Bize değil de avukata danışsaydınız keşke.Hiç bilmiyorum. Adamin belki evlenmeye hiç niyeti yok o yüzden böyle bir madde ile bağlamış kizcagizi. Detayından bilgim yok.
Benim takıldığım nokta şu; yıllar önce yapılmış bir anlaşma o günün şartları, psikolojisi ile ve bir taraf evlenirse o çocuğu göremeyecek şeklinde. Oysa üzerinden çok zaman geçti, şimdi yeniden başvuru yapsa madde değişir cocukda büyüdü kendi bile hakime söyler. Arkadaşım bu seçenek yerine çocuğunu bu şartlarda gormemeyi seçiyor. Bu detay benim kişisel hayat bakışıma ters geliyor. O nedenle açtım konuyu.
Niye hayatımızı erteliyoruz ? Neden sadece anne ?Kesinlikle bana da zamanında saçma geldi ama karismadim. Zaten bu süreçler sıkıntılı bir de ondan canı sikilmasin diye düşündüm. Ama yıllar geçti duygular değişti. Çocuk büyüdü vs. Yeniden bu konular gorusulebilir ve öncelik çocuğa verilebilir. Anne çocuğu ile görüşme kısmını halledip sonra kendine yeni bir hayat kurmalı. Halihazırda zaten sevdiği adam yanında. Sadece resmi olarak evli değil.
Başkalarının hayatını yargılama derdimİyi geceler hanımlar, gece gece aklıma geldi benim bir arkadaşım var boşanmış. Bir tane evladı var ve çocuk anlaşmalı olarak iki ebeveynde kalıyor. Buraya kadar sorun yok. Arkadasimın uzun süredir bir erkek arkadaşı var ve ciddi düşünüyorlar. Ancak, evlenirse çocuğunu göremeyecek buna rağmen hayatına birini alması ve evliliği düşünmesi normal mi?
(Boşanma protokol vb çok anlamıyorum ama eski eşi ile anlaşmışlar kim evlenirse çocuk diğer ebeveny ile olacak. Yabancı birisi ile buyumeyecek çocuk)
Ben bu durumu önce yadırgadım, sonra yalnızlık zor yeniden sevmek sevilmek herkesin hakkı diye düşündüm ancak bir anne olarak aklım almıyor çocuğumu görememe, aynı evde kalamama fikrini. Arkadaşımın bile bile bu seçimi yapması canımı sıktı . İnsan çocuğundan vazgeçer mi? Böyle düşünüyorum sonra da dönüp kendime sanane sen annesinden daha mı iyi bileceksin diye kendime kızıyorum. Siz olsanız nasıl bir duyguya kapilirdiniz?
Benim böyle bir arkadaşım var biz de bu duruma çok üzülmüştük arkadaşımın yüzüne de söyledik nasıl olacak böyle diye. O da idare edeceğini düşündü. Biz de bir zaman sonra üstelemedik ama ne olacağı belliydi yani.İyi geceler hanımlar, gece gece aklıma geldi benim bir arkadaşım var boşanmış. Bir tane evladı var ve çocuk anlaşmalı olarak iki ebeveynde kalıyor. Buraya kadar sorun yok. Arkadasimın uzun süredir bir erkek arkadaşı var ve ciddi düşünüyorlar. Ancak, evlenirse çocuğunu göremeyecek buna rağmen hayatına birini alması ve evliliği düşünmesi normal mi?
(Boşanma protokol vb çok anlamıyorum ama eski eşi ile anlaşmışlar kim evlenirse çocuk diğer ebeveny ile olacak. Yabancı birisi ile buyumeyecek çocuk)
Ben bu durumu önce yadırgadım, sonra yalnızlık zor yeniden sevmek sevilmek herkesin hakkı diye düşündüm ancak bir anne olarak aklım almıyor çocuğumu görememe, aynı evde kalamama fikrini. Arkadaşımın bile bile bu seçimi yapması canımı sıktı . İnsan çocuğundan vazgeçer mi? Böyle düşünüyorum sonra da dönüp kendime sanane sen annesinden daha mı iyi bileceksin diye kendime kızıyorum. Siz olsanız nasıl bir duyguya kapilirdiniz?
Bir de konu başlığınızı anlayamadım.
Kişisel mi genel mi düşünmeliyim ne demek. Kişisel olarak kadın size ne yaptıki konuyu kişiselleştireceksiniz? Konu sizlik değil
Tam olarak "sanane, sen annesinden daha mı iyi bileceksin" dediğiniz şekilde doğrusu budur.İyi geceler hanımlar, gece gece aklıma geldi benim bir arkadaşım var boşanmış. Bir tane evladı var ve çocuk anlaşmalı olarak iki ebeveynde kalıyor. Buraya kadar sorun yok. Arkadasimın uzun süredir bir erkek arkadaşı var ve ciddi düşünüyorlar. Ancak, evlenirse çocuğunu göremeyecek buna rağmen hayatına birini alması ve evliliği düşünmesi normal mi?
(Boşanma protokol vb çok anlamıyorum ama eski eşi ile anlaşmışlar kim evlenirse çocuk diğer ebeveny ile olacak. Yabancı birisi ile buyumeyecek çocuk)
Ben bu durumu önce yadırgadım, sonra yalnızlık zor yeniden sevmek sevilmek herkesin hakkı diye düşündüm ancak bir anne olarak aklım almıyor çocuğumu görememe, aynı evde kalamama fikrini. Arkadaşımın bile bile bu seçimi yapması canımı sıktı . İnsan çocuğundan vazgeçer mi? Böyle düşünüyorum sonra da dönüp kendime sanane sen annesinden daha mı iyi bileceksin diye kendime kızıyorum. Siz olsanız nasıl bir duyguya kapilirdiniz?
Bunun hassasiyetle pek alakası olduğunu sanmıyorum. Bence sınanmadığınız yerden kolayca yargılama yapabiliyorsunuz gibi.Bence biz çok hassasız canım ne diyim ki.. ama sana tavsiyem sakın kimseyi kınama basına gelir Allah korusun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?