Evet bu yüzden sormuştum çünkü bazen bunun cevabında hayırr dıs görünüsümde şunlar şunlar düzelse kesinlikle iyi olurum o zaman herkes beni sever deyip,nihayetinde yine mutsuz olanlar da çok.Sen ne güzel farkındasın bak?sanmıyorum durum tamamen psikolojik her şeye kusur buluyorum, mükemmeliyetçilik
Bu hissin öncelikle nedeni sonrasında da çözümü adına adım atmak için bence sen ne yapman gerektiğini de biliyorsun.Psikolog desteği iyi gelecektir.Sevdiğim kişiye "benimle ilgilenmen için tek bir sebep bile yok" diyorum. Kendini yetersiz hisseden için üstüne alınacak suç bitmez,
Anlattığın gibi olsan bile ilişki yaşayan herkes güzel değil ki.her yer evli barklı çok çirkin kadın dolu.hatta Allah çirkin şansı versin derler bu durumlar için.o yüzden ilişkiden kaçmana gerek yok.güzel olsan da hiçbir şey daha iyi olmayacaktı.hatta daha kötü bile olabilirdi.kismet çünkü bu işler.dış görünüşle alakası yok.Arkadaşlar merhaba, yıllar sonra kendimi yine burada buldum. Büyüdüm ama bazı şeyleri aşamadım. Durum gittikçe daha kötü bir hâl aldı. Sizce ben mi anormalim yoksa zaman zaman kadınlar da kendini eleştiriyor mu? Benim kendimi eleştirmediğim gün yok. Aşkı bile erteler mi insan sırf bu sebepten. Açıklıyorum detaylıca, lütfen akıl verin bana. Ben kendimi bildim bileli beğenmiyorum. Zaman zaman insanların benimle ilgilendiğini anlıyorum fakat niye baksın ki bana, niçin benimle ilgilensin ki diyorum. Vücudumu beğenmiyorum belim biraz kalın bana göre saçlarım çok sert ve kuru, yağlı ve nemli durduğu günü hatırlamam bakım yapmama rağmen. Selülitlerim var, çatlaklarım var kalçamda diz arkamda, belimde vs. ki bunlar normal şeyler ama yok illa dert bana işte burnum çirkin, bu kez de diyorum ki burnumu yaptırmadan aşk istemiyorumm ve bu düşünceye körü körüne bağlıyım. Sonra vücut sivilcelerim var kalçamda, omuzlarımda bunları da sevmiyorum bir şeyler sürüyorum, kese yapıyorum geçmesi için. Yok kilom var, iç bacağım var, saçlarım dökülüyor gibi gibi gibi. Arkadaşlar ben bunları kafamdan atamıyorum, çok sevdiğim biri var o kadar dengesiz davranıyorum ki ona karşı ve uzakta o, şehrime gelmeme rağmen buluşmadım numaramı değiştirdim bunlar dışında da buluşmayı o kadar çok erteledim ki... kavga çıkardım her zaman ama benden bir an olsun vazgeçmedi. Bana iyi geleceğini ki iyi geliyor gerçekten, benimle hayatı paylaşmak istediğine inancım var. Ne yapmam gerek böyle saçma sapan nedenlerden dolayı yaşımı yaşayamıyorum, hayatı yaşayamıyorum. Kaç kez hazırlandığım halde dışarı çıkmaktan vazgeçtiğimi bilirim. Sevdiğim kişiye "benimle ilgilenmen için tek bir sebep bile yok" diyorum. Kendini yetersiz hisseden için üstüne alınacak suç bitmez, suçluluk bitmedikçe de yetersizlik hissi geçmez kısaca..
Sözde özgüvensiz.yersen....Bu tarz konularda 3-5 mesaj sonra aslında çok güzelim herkes beni beğenire varıyor mesajlar. Pek şaşmaz.
Surekli elestirilerek mi buyutuldunuz aile icinde? Hep eksikleriniz yuzunuze mi vuruldu?Arkadaşlar merhaba, yıllar sonra kendimi yine burada buldum. Büyüdüm ama bazı şeyleri aşamadım. Durum gittikçe daha kötü bir hâl aldı. Sizce ben mi anormalim yoksa zaman zaman kadınlar da kendini eleştiriyor mu? Benim kendimi eleştirmediğim gün yok. Aşkı bile erteler mi insan sırf bu sebepten. Açıklıyorum detaylıca, lütfen akıl verin bana. Ben kendimi bildim bileli beğenmiyorum. Zaman zaman insanların benimle ilgilendiğini anlıyorum fakat niye baksın ki bana, niçin benimle ilgilensin ki diyorum. Vücudumu beğenmiyorum belim biraz kalın bana göre saçlarım çok sert ve kuru, yağlı ve nemli durduğu günü hatırlamam bakım yapmama rağmen. Selülitlerim var, çatlaklarım var kalçamda diz arkamda, belimde vs. ki bunlar normal şeyler ama yok illa dert bana işte burnum çirkin, bu kez de diyorum ki burnumu yaptırmadan aşk istemiyorumm ve bu düşünceye körü körüne bağlıyım. Sonra vücut sivilcelerim var kalçamda, omuzlarımda bunları da sevmiyorum bir şeyler sürüyorum, kese yapıyorum geçmesi için. Yok kilom var, iç bacağım var, saçlarım dökülüyor gibi gibi gibi. Arkadaşlar ben bunları kafamdan atamıyorum, çok sevdiğim biri var o kadar dengesiz davranıyorum ki ona karşı ve uzakta o, şehrime gelmeme rağmen buluşmadım numaramı değiştirdim bunlar dışında da buluşmayı o kadar çok erteledim ki... kavga çıkardım her zaman ama benden bir an olsun vazgeçmedi. Bana iyi geleceğini ki iyi geliyor gerçekten, benimle hayatı paylaşmak istediğine inancım var. Ne yapmam gerek böyle saçma sapan nedenlerden dolayı yaşımı yaşayamıyorum, hayatı yaşayamıyorum. Kaç kez hazırlandığım halde dışarı çıkmaktan vazgeçtiğimi bilirim. Sevdiğim kişiye "benimle ilgilenmen için tek bir sebep bile yok" diyorum. Kendini yetersiz hisseden için üstüne alınacak suç bitmez, suçluluk bitmedikçe de yetersizlik hissi geçmez kısaca..
Kendinizi sevmiyorsunuz. Psikolojik bir durum terapi alınArkadaşlar merhaba, yıllar sonra kendimi yine burada buldum. Büyüdüm ama bazı şeyleri aşamadım. Durum gittikçe daha kötü bir hâl aldı. Sizce ben mi anormalim yoksa zaman zaman kadınlar da kendini eleştiriyor mu? Benim kendimi eleştirmediğim gün yok. Aşkı bile erteler mi insan sırf bu sebepten. Açıklıyorum detaylıca, lütfen akıl verin bana. Ben kendimi bildim bileli beğenmiyorum. Zaman zaman insanların benimle ilgilendiğini anlıyorum fakat niye baksın ki bana, niçin benimle ilgilensin ki diyorum. Vücudumu beğenmiyorum belim biraz kalın bana göre saçlarım çok sert ve kuru, yağlı ve nemli durduğu günü hatırlamam bakım yapmama rağmen. Selülitlerim var, çatlaklarım var kalçamda diz arkamda, belimde vs. ki bunlar normal şeyler ama yok illa dert bana işte burnum çirkin, bu kez de diyorum ki burnumu yaptırmadan aşk istemiyorumm ve bu düşünceye körü körüne bağlıyım. Sonra vücut sivilcelerim var kalçamda, omuzlarımda bunları da sevmiyorum bir şeyler sürüyorum, kese yapıyorum geçmesi için. Yok kilom var, iç bacağım var, saçlarım dökülüyor gibi gibi gibi. Arkadaşlar ben bunları kafamdan atamıyorum, çok sevdiğim biri var o kadar dengesiz davranıyorum ki ona karşı ve uzakta o, şehrime gelmeme rağmen buluşmadım numaramı değiştirdim bunlar dışında da buluşmayı o kadar çok erteledim ki... kavga çıkardım her zaman ama benden bir an olsun vazgeçmedi. Bana iyi geleceğini ki iyi geliyor gerçekten, benimle hayatı paylaşmak istediğine inancım var. Ne yapmam gerek böyle saçma sapan nedenlerden dolayı yaşımı yaşayamıyorum, hayatı yaşayamıyorum. Kaç kez hazırlandığım halde dışarı çıkmaktan vazgeçtiğimi bilirim. Sevdiğim kişiye "benimle ilgilenmen için tek bir sebep bile yok" diyorum. Kendini yetersiz hisseden için üstüne alınacak suç bitmez, suçluluk bitmedikçe de yetersizlik hissi geçmez kısaca..