Öncelikle geçmiş olsun.
Evliliğimin 5 yılını kirada geçirdim. 2,5 yıl kiracı olduğum ilk yerdeki ev sahiplerimin Allah tuttuğunu altın etsin. Bana evlatları gibi baktılar, çamaşırımı bile yıkadılar. (O zamanlar İstanbul'da müthiş bir su kesintisi vardı. Çalıştığım için gece gelen suda çamaşır yıkayamadığım için alır kendileri yıkarlardı)
İlk evimdem mecburiyet karşısında çıkarken bile yeni kiralık evimi eski ev sahibim bulmuştu. Ama lanet olsunki kalan 2,5 yılımı manyak bir kadınla geçirmek zorunda kaldım. Çat kapı gelip, "çamaşırlarını hiç görmüyorum sen hiç çamaşır yıkamıyormusun" diye sormalar, "Apartmanı temizlemek için para verip adam tutamayız sırayla temizlenecek" demeler, ben karşı çıkınca da evimin kapısından içeriye su dökmeler, daha neler neler. Anlatsam buraya sığmaz.
Ama en sonunda yaşına bile hürmet edemedim kayışı koparttım. Bir cinnet her şeyi halletti. Yanıma besmele çekip yaklaşıyorlardı. Anneme bile şikayet etmişlerdi, bunu Bakırköye' yatırın demişti.
Baktı ki babam olay kötü boyutlara gidecek, yarısından fazlasını kendisi vererek bize bir ev aldı, torununa hediye etti böylece kurtuldum kadından.
Sonuçta mecburiyetler sizi o evde tutuyorsa bırakın Allahından bulsunlar. İlahi adalete güvenin yada benim gibi kayışı kopartın.