Kınamayın. Kendinizmiş gibi okuyun

Eşinin yaptıklarının affedilebilir bir yanı yok, senin canına kıymaya kalkmış. Boşanmak için nedenin var aslında ama bence sen kendine itiraf edemiyorsun.
Yok ediyorum. Zaten boşanma isteği hep kafamda. Ama ozaman gidemeyen ben şimdi çocuklarım için en iyisini yapmak adına düşünüyorum. Allah yukarıda Affedemem diye düşünüyorum
 
Çok garip hatta her an birşey bekliyor insan kızımın doğumundan beri böyle. Önce kızımı kaybediyormuşuz daha sonra benim kalbim durmuş ve sonra geri gelmişim. Bu süreçte kızım kuvezde ben yoğun bakımda oğlum ile babası ordan oraya yaklaşık 1.5 ay süreç geçirdik. O süreçte dank etmiş herşey dediğine göre
Buna inandiniz mi gerçekten?
 
Okuyunca çok üzüldüm bende sizin gibi 7 yıllık evli iki evlat sahibiyim geçmişi unutup önünüze bakmalısınız bence bir anne olarak onları babasız bırakmak büyük bir vicdan azabı olur ilerde sizin için keşke ilk bunlar yaşandığında gitseydiniz şimdi gitmek akla mantığa sığar mi bilmem ama ben de bir anne olarak fikir söylemem gerekirse gitmez ve önümde duran güzelliklere bakardım en azından unutmaya çalışırdım gittiğinizde pişman olacağınıza durup hayatı yaşayın ve asla geçmişi düsünmeyin gitsenize pismanliklar olur ve inanın bu devirde kimseyede güven olmuyor ne anneye ne babaya....
 
Güya kadınlar kulübü bura..
Yargılana yargılana gerçekten derdi olanlar derdini anlatırken utanıyor.
Ben bunu yaşadım demeye dilimiz varmıyor.
Niye?
Bi kaç tane "hanımefendi" ayy sen salak mısın ben olsam bir dakika durmam hemen boşarım der diye...

Allah yardımcın olsun bacım. Allah sabır versin.. Ben de benzer dertlerden müzdaribim.. Aşkla bakan bi kocam yok ama şiddet gördğm ve asla unutamadım. Annem babam kanser gidecek yerim yok oturdum kaşdım evimde. Ben hamile kalmamak için 2 3 şekilde korunuyorum ki bu adamdan bi insan daha çıkmasın diye. Olan olmuş zaman geçmiş şartların düzelmiş. Artık kendine eziyet etme.. Boşanmak için şartların elveriyorsa boşan.. Çocukların için ilerleyen dönemde daha zorlayıcı olabilir.

Burdaki "hanımefendiler" sadece yargılarlar. Ama asla bilemezler. Söyledikleri bi insan için intihar sebebi bile olabilir. O yüzden sen takma burayı sıkma canını
Bi an ben yazdım sandım ellerinize yüreğinize sağlık.
 
Yaşadığınız şeyler çok ağır ne desem bilemedim.Eşinize hala o boğulma anında olduğunuzu bunu atlatamadığınızı söyleyip ayrılın bence.O çocuklar birbirinden kopuk anne babayı görüp büyümektense ayrı mutlu anne babayı görmeyi hakediyorlar.
Eşim bunu biliyor ve biliyorum bunu dile getirip gidecek olmamdan korkuyorda. Bilemiyorum çok aradayım ama mutlu anne mutlu çocuk. Elimden geldiğince yansıtmıyorum ama aşık bir annede yok mesafe belli ediyor kendini herzaman
 
Eşiniz normal değil kesinlikle, çocuklar biraz büyüyünce siz dışarı çıkmaya başlayınca yeniden nüksedecek mi acaba? Çok zor bir durum, aynı devam etse kesinlikle boşanın derdim ama acaba düzeldi mi yoksa kaybetme korkusuyla mı değişti. Bence siz de eşiniz de tedavi olun. Bakalım bunları atlatacak mısınız? Ona göre karar verin.
Aslında en korktuğum şeyde birgün sizin dediğinize uyanmak.. Birgün herşeyin eskisi gibi olacağı düşünceside var.. Tedavi olmak düşüncesi çok mantıklı ama onunla manavi olarak birleşme düşüncesi çok kopuk geldi bana. Ama kalacaksam evet tedavi olmamız şart. Teşekkür ederim
 
Eşinizi karşınıza alıp konuşsanız,kırgınlıklarınızdan bahsetseniz içinizi dökseniz bir ihtimal rahatlama yaşayabilirsiniz yada profsyonel bir yardım alsanız... şu an gerçekten gitmeniz için bir neden yok
 
Güya kadınlar kulübü bura..
Yargılana yargılana gerçekten derdi olanlar derdini anlatırken utanıyor.
Ben bunu yaşadım demeye dilimiz varmıyor.
Niye?
Bi kaç tane "hanımefendi" ayy sen salak mısın ben olsam bir dakika durmam hemen boşarım der diye...

Allah yardımcın olsun bacım. Allah sabır versin.. Ben de benzer dertlerden müzdaribim.. Aşkla bakan bi kocam yok ama şiddet gördğm ve asla unutamadım. Annem babam kanser gidecek yerim yok oturdum kaşdım evimde. Ben hamile kalmamak için 2 3 şekilde korunuyorum ki bu adamdan bi insan daha çıkmasın diye. Olan olmuş zaman geçmiş şartların düzelmiş. Artık kendine eziyet etme.. Boşanmak için şartların elveriyorsa boşan.. Çocukların için ilerleyen dönemde daha zorlayıcı olabilir.

Burdaki "hanımefendiler" sadece yargılarlar. Ama asla bilemezler. Söyledikleri bi insan için intihar sebebi bile olabilir. O yüzden sen takma burayı sıkma canını
şeyi unutmuşsun bunca hır güre neden 2 çocuk hadi ilki oldu diyelim ikinci sana şiddet gören adamla sevişerek nasıl yaptın? gibi gibi yargılamalar Allah' ın yaratıpta berzahta beklettiği ruha beden verişini sorgulamak burnunu sokmak vs. neyse konuyu saptırmak istemiyorum. boşansanız da çocuklarınızla babaları arasındaki aşka siz mani olmamış olacaksınız zaten eşinizin geçmişteki tutumu olmuş olacak mesul değilsiniz.
ben eşimle sıradan bir tartışmayı bile günlerce aklımdan silemiyorum siz o boğulma anını nasıl unutabilirsiniz ki Allah yardımcınız olsun.
 
Hicbir şey için geç değil konu sahibi arkadaşım. Evet mecburiyetten bazı şeylere katlanmışsın. Sadece şiddet olsa düzeldi vs.. diyebilirdik. Ama seni boğmaya çalışmış. Evden hiç çıkmadığın için aranız iyidir. Bence çalışın. Siz cocukları babasından ayırmış olmayacaksiniz. İnanın ileride bu sorunlar çığ gibi büyür çocuklarınız etkilenir kendiniz için değilse bile çocuklarınız için lütfen ayrılın. Kadın sığınma evine gidersiniz gerekirse ama kimseye muhtaç olmazsınız
 
Zamanında şartlarınız el vermemiş gidememişsiniz.
Tavsiyem(doğru yada yanlış); şimdide gitmeyin ve tabiri caizse eşşek gibi kullanın madem artık gözünüzün içine bakıyor,zaafı var.
Para biriktirin en başta, sonra kreşe verdikten sonra işe başlayın keyfinize bakın vs. Acımayın onu hayatınız için finansör olarak görün.
Ta ki gideceğiniz güne kadar.
 
Güya kadınlar kulübü bura..
Yargılana yargılana gerçekten derdi olanlar derdini anlatırken utanıyor.
Ben bunu yaşadım demeye dilimiz varmıyor.
Niye?
Bi kaç tane "hanımefendi" ayy sen salak mısın ben olsam bir dakika durmam hemen boşarım der diye...

Allah yardımcın olsun bacım. Allah sabır versin.. Ben de benzer dertlerden müzdaribim.. Aşkla bakan bi kocam yok ama şiddet gördğm ve asla unutamadım. Annem babam kanser gidecek yerim yok oturdum kaşdım evimde. Ben hamile kalmamak için 2 3 şekilde korunuyorum ki bu adamdan bi insan daha çıkmasın diye. Olan olmuş zaman geçmiş şartların düzelmiş. Artık kendine eziyet etme.. Boşanmak için şartların elveriyorsa boşan.. Çocukların için ilerleyen dönemde daha zorlayıcı olabilir.

Burdaki "hanımefendiler" sadece yargılarlar. Ama asla bilemezler. Söyledikleri bi insan için intihar sebebi bile olabilir. O yüzden sen takma burayı sıkma canını
Çok teşekkür ederim. Maalesef öyle sözleri kaldıracak güçte olmadığım için ve burada çok fazla yapıldığı ile karşılaştığım için altını çize çize söylemek zorunda kaldım.. Zaten kişilerin bana söyleyeceği herşeyin daha fazlasını ben kendime söyledim, söylüyorum.. Allah sizinde yardımcınız olsun. Hemen hemen benziyoruz gerçekten ve nasıl bir durumda olduğunuzu kalbimden hissederek yazıyorum. Belimizi büken çaresizlikti yoksa bizde güçlü kadınlardık aslında. Yıllarca çalışıp aileme bakmış biriyim ben. Şimdi işe girsem çocuklarıma bakarım hiç gocunmam ama siz demek istediğimi çok iyi anlamışsınız. Bende şuan bekleyip şartların elverdiğine göre yaşayıp seneye kızım kreş yaşına gelince tam anlamı ile gitmeyi istiyorum ama ona değil çocuklarıma haksızlık edermiyim bilemiyorum. Hakkımızda hayırlısı olsun
 
Eşim bunu biliyor ve biliyorum bunu dile getirip gidecek olmamdan korkuyorda. Bilemiyorum çok aradayım ama mutlu anne mutlu çocuk. Elimden geldiğince yansıtmıyorum ama aşık bir annede yok mesafe belli ediyor kendini herzaman
Allah yardımcınız olsun ne diyeyim 🤲 Rabbim tez zamanda huzur mutluluk versin inşallah hakkınızda en hayırlı neyse onu nasip etsin...
 
şeyi unutmuşsun bunca hır güre neden 2 çocuk hadi ilki oldu diyelim ikinci sana şiddet gören adamla sevişerek nasıl yaptın? gibi gibi yargılamalar Allah' ın yaratıpta berzahta beklettiği ruha beden verişini sorgulamak burnunu sokmak vs. neyse konuyu saptırmak istemiyorum. boşansanız da çocuklarınızla babaları arasındaki aşka siz mani olmamış olacaksınız zaten eşinizin geçmişteki tutumu olmuş olacak mesul değilsiniz.
ben eşimle sıradan bir tartışmayı bile günlerce aklımdan silemiyorum siz o boğulma anını nasıl unutabilirsiniz ki Allah yardımcınız olsun.
Bunu diyen insanlar her gördüğü adamla akşamına yatağa atlayan kadınlara hayranlıkla yorumlar yapıyor. Sevişin sevişin diye pankart açıyor. Ama nikahlı kocamla iyi anımda sevişmeme kusulacak gibi bakıyor. O erkek ihtüyacı var ben kadınım benim de ihtiyacım var. Gidip başkasıyla yaşayamayacağıma göre her gün kavga etmediğim yılda bir iki kez büyük kavga ettiğim adamla sevişince ne oluyor. Kendilerine sorsanız ne olursa olsun yatağa küs girmedn derler bi de
 
Siz evden dışarı çıkmaya başlasanız, azıcık insan içine girseniz eşinizin eski günlerine dönmesi zor olmaz muhtemelen. Şimdi iki çocukla evin içine sıkışınca siz böyle gidiyorda bir omur böyle geçer mi ?

Sizi boğmaya çalışmış bir adamdan bahsediyoruz, üzerine tedavi falan da olmamış, müsait bir ortam da bu adam çok rahat eski haline dönebilir. Hayır illa kalacaksaniz, eşinizi tedavi olsun.
 
Çok üzgünüm böyle bir psikopatın çocuklarıyla iyi bir iletişim içinde olacağını sanmıyorum. Oğlunuz hiç mi hissetmedi babasının manyaklıklarını ya da sizin mutsuzluğunuzu, durup durup evi terkedişlerinize hiç anlam yüklemedi mi???

Sorunuza gelirsek testi kırılmış bir kere. Yapıştırsanız da ilk günkü gibi olmaz. Bırakın inceldiği yerden kopsun.
Tabiki anlıyor olmalı ama onun önünde olmadı hiçbirşey. Şahit olmadı. Genelde erken yatan bir çocuk oldu ve ağırdır uykusu ama sonrasında gelen tatsızlıklara, surat asıklıklarına şahit oldu. Çocuklarıyla arası çok çok iyi. Onların ağzından çıkacak kelimeye bakar. Yoksa inanın benim gönlümde onu savunacak tek bir kelime yok. Evi terk edişimizi anlayacak yaşta değildi anneanne ye gezmeye gidiyorduk ona göre
 
Uzun yazacağım ama tek ricam ALLAH RIZASI İÇİN kınamayın siz yaşıyormuş gibi okuyup akıl verin bana. 7 yıllık evliyim 2 çocuğum var İyiki de varlar çok şükür. Eşimle çok severek evlendik. Çok farklı biri olarak tanıttı önceleri kendini yaklaşık 4 yıl nişanlı kaldık iyice tanımak adına. Bir kaç yanlışını gördüğüm oldu ama üstesinden geliriz sandım. Evliliğimizin 2. Yılında aşırı derecede kıskançlıklar başladı. Alımlı güzel sayılacak biriydim. Sürekli beni itham ediyordu. Aldatıyorsun vs diye. Kiminle sohbet etsem eve gelince kıyamet kopmaya başladı. Hakerekler küfürler. Ama ben Salak sırılsıklam aşığım. İlk ne oluyor oldum. Sonra birgün kuzeni eşi ben ve eşim sohbet muhabbet (güyya onun ailesi diye hürmet ediyorum ve abi diyorum) eve geldik senin onunla ilişkin var diye beni dövdü Hakerekler küfürler. Evi terk edip anneme geldim yalvar yakar geri döndüm. Sonra kendine geldi sözde oğluma hamile kalıp doğum yaptım bu süreçlerde hiç sıkıntı yaşamadım. Sonrasında zaten çocuk var diye sanırım tekrar herşey başladı. Alkol alıp çığırından çıkmazlar hakaret küfür daha fazlası. Böyle böyle oğlum için ve aptal gibi sevdiğim için durdum 2 sene daha sonrası hep ayrılık ve eve geri gelme sürecinde geçti. Ailem arkamdaydı ama durumları yoktu. Çalışacaktım oğlum küçük diye kıyamadım. Onun kokusundan ayrılmak zor geldi. Susar katlanırım dedim yeterki oğlumdan ayrılmayayım. Siz hakaret etmeyin bunun için bana ben yeterince kendime küfür ve hakaret ediyorum. Sağolun. Ve o dövdükçe ben sustum, o hakaret ettikçe alkol alıp üstüme yürüdükçe katlandım evet salaktım. Hemde katilime hala aşık olacak kadar salaktım. Oğlum 3 yaşındaydı artık bu süreçte aynı evin içinde 1 ay çok mutluyken 2 ay kanlı bıçaklı olmaya başladık. Yüzüm yumuşak benim kalbimde öyle. Korunuyordum iğne ile çünkü istemesende bazen oluyor bazı şeyler. Neyse artık beni ölümle tehdit etmeye başladı eğer ayrılırsam ailemide öldüreceğini söyledi ödüm koptu. Çünkü çirkef tarafı var ve neler görüyoruz dedim yine sustum taki beni yastıkla boğmaya çalışana kadar. Elim ayağım titredi yalvardım ağladım çocuğum var ne olur dedim bıraktı ama öldüm sandım.. Onun uyumasını bekledim taksi çağırıp annemlere kaçtım hiç kimseye birşey anlatamadım onlarda sormaktan vazgeçtiler zaten bu süreçte boşanmaya hazırlanacaktım herşey kafamda hazırdı. O aptal beynime sonunda dank etmişti ki 2 aylık hamile olduğumu psikolog aracılığı ile bir takım testler yaptırırken öğrendim. Korunduğum halde. Çok ağladım sonunda başarmaya az kalmıştı.destek almaya başlayacaktım. Babam kansere yakalanmıştı çok zorlu sürece girdi ailem aynı zamanda kalp krizi geçirdi bu yüzden bahsedemedim sustum. Eve döndüm.. Acil sezeryan ile kızım 7 aylık prematüre doğdu. Doğumda bende kızımda ölüyormuşuz mucize olmuş. Neyse çok uzadı bu binde biri aslında. Kızım 2 yaşında hayatımız kızım doğduktan sonra düzeldi. Eşim bambaşka bir adam oldu. Eskiye nazaran tabiki (normal insanlara göre değerlendirmiyorum) bunun yanında harika bir baba çocuklarıyla asla sorunu olmadı. Ama ben hala dayak yediğim günlerdeyim. Hala yastıkla boğulduğum o andayım atamıyorum içimden boşanmak istiyorum. Şuan ortada hiçbir sebep yok. Hatta aşkla bakıyor bana. Bir dediğim iki olmuyor ama ben ona aşkla bakmıyorum. Şimdi gitsem ailemin durumu biraz daha iyi babam kanseri atlattı %91 engeli var ama ayakta ve kanser değil artık çok şükür. İşim hazır asgari ücret ve sigorta hemen yapılır.. Ama gitmem için hiçbir sebep yok. 2 yıldır (kızım doğdu doğalı, ölüp geri geldiğimiz zaman) ne sıkıntı kaldı nede başka şeyler. Çünkü evden çıkmaz kimseyle görüşmez oldum. Çocuklarım yetiyor bana. Ama sıkışmış hissediyorum. Soracağım ise şu.. Şuan çocuklarım babaya aşık, aralarında çok sıkı ve iyi bir bağ var. Oğlum babasız yatmak istemez. Her şeyiyle kızımla da oğlumla da eksiksizler. Ben geçmişi asla affedemiyorum bu sebepten ayrılıp yolumamı bakmalıyım yoksa çocuklar için durmalımıyım. Lütfen hakaret ve yargılama yapmayın.. Beynimin büyük bir kısmını uzun senelerce kullanamadığımın farkına yeni varıyorum. Bunun adı aşk değil bunun adı birazda çaresizlikti. Hergün birine Salak derseniz bir kaç ay sonra o kişi Salak olduğuna inanır maalesef. Çok uzadı farkındayım okuyup benimle tecrübe ve kıymetli bilgilerini paylaşacak kişilere şimdiden teşekkür ederim. Fikirleriniz çok kıymetli olacak çünkü çıkmazdayım. Keşke kavga çıksada bana hareket etsede eskinin intikamını alsam diye düşünüyorum bazı zaman. Çoğu zamanda çocukları ile arasındaki aşka mani olacağım için bencillikle suçluyorum kendimi.. Kadın olmanın maneviyatı zor arkadaş
Allah yardımcın olsun umarim bidaha yaşatmaz ayni seyleri. Affetmeyi dene icinde eger başaramazsan daha fazla eziyet etme kendine
 
Çocuklarınız ufak ama mutlu değilseniz çocuk için devam ettirmeyin. Kimseye katlanmak zorunda değilsiniz. Ayrilirsaniz da bu iki çocukla ortada kalmak değil. Herkes ayrılabilir normal bi durum. Devam etmek isterseniz zaten 2 senedir ediyorsunuz yine edebilirsiniz. Yaşattıkları ağır travma. Acaba şizofreni olabilir mi? Durduk yere senin onunla ilişkin var demek büyük bi suçlama. Öfke kontrolü sorunu varmış gibi geldi bana. Destek almayi düşünmez mi?
 
X