- Konu Sahibi duygusuzum
- #1
nerden başlanır nasıl anlaşılır hale getirilir bilemiyorum ama artık 1 dk önce yaptığım şeyi unutacak kadar kopmuş 2 ay sonra evlenecek kadar hayata bağlıyım.nasıl birşeyse o, işte öyle ...
28 yıllık herkesin olduğu kadar iyi,herkesin olduğu kadar sıkıntılı tek düze giden ama yinede mutlu bir yaşamdı bizimki - ya da mutluymuş şimdi anlıyorum -.ta ki 6 yıl önce kardeşimin tanıştığı o adam hayatımıza girene kadar.önce kardeşim bizi hiçe sayıp evlendi,sonra annemin psikolojisi alt üst oldu,sonra babamla senin yüzünden benim yüzümden derken onların evlilikleri bitti.bense bir köşede hem bişeyler yapmaya çalışarak hemde başarılı olamayarak onları izledim.annemle babamın aynı evin içinde birbirlerini yok sayarak yaşamalarına daha fazla tahammül edemeyerek hayatımın hatasını yaptım ve teyzemleri çağırdım annemi alıp psikoloğa götürmeleri için.ve annem gitti ve bir daha eve dönmedi.sonra boşandılar annem yeni bir ev açtı kendine derken kardeşim boşandı ve annemin yanına yerleşti.bu arada şu gün dahil kardeşimin halen yaptığı evlilik yüzünden hepimizin başına açtığı maddi manevi belalarla uğraşıyoruz.bu dönem içinde benim eski erkek arkadaşım öldü,ciddi bir trafik kazası geçirdim,annem gibi sevdiğim halam öldü,ortak olarak iş yeri açtığım ortağımdan hergün şiddet gördüm ama babamı birde ben zarara uğratmayayım diyerek 2 yıl katlandım o iş yerine...evliyken 5 vakit namaz kılan ve kapalı bir kadın olan annem şimdi bir genç kız edasında giyinip öyle yaşama özentisi olan bir kadına dönüştü.bunlar olup biterken annem hep kardeşimi kurtarma peşindeyken babam ben onu sildim diyerek köşesine çekildi ve hiçbirşey yapmadı.ben şu an babamla, kardeşim annemle yaşıyor tabiki annem ve babam hariç hepimiz sık sık görüşüyoruz.ben 2 senedir birlikte olduğum erkek arkadaşımla 1 ay önce nişanlandım ve 2 ay sonra evlenicem.ama babam yalnız kalacak,annemle kardeşim ne olacak, hep aklım onlarda başlarına bişey gelir mi ne yaparlar diye siz olsanız evlenip bu kaostan kurtulmaya mı bakardınız yoksa ailenizin yanında kalıp aklım onlarda kalacağına kendim yanlarında mı kalayım derdiniz?
28 yıllık herkesin olduğu kadar iyi,herkesin olduğu kadar sıkıntılı tek düze giden ama yinede mutlu bir yaşamdı bizimki - ya da mutluymuş şimdi anlıyorum -.ta ki 6 yıl önce kardeşimin tanıştığı o adam hayatımıza girene kadar.önce kardeşim bizi hiçe sayıp evlendi,sonra annemin psikolojisi alt üst oldu,sonra babamla senin yüzünden benim yüzümden derken onların evlilikleri bitti.bense bir köşede hem bişeyler yapmaya çalışarak hemde başarılı olamayarak onları izledim.annemle babamın aynı evin içinde birbirlerini yok sayarak yaşamalarına daha fazla tahammül edemeyerek hayatımın hatasını yaptım ve teyzemleri çağırdım annemi alıp psikoloğa götürmeleri için.ve annem gitti ve bir daha eve dönmedi.sonra boşandılar annem yeni bir ev açtı kendine derken kardeşim boşandı ve annemin yanına yerleşti.bu arada şu gün dahil kardeşimin halen yaptığı evlilik yüzünden hepimizin başına açtığı maddi manevi belalarla uğraşıyoruz.bu dönem içinde benim eski erkek arkadaşım öldü,ciddi bir trafik kazası geçirdim,annem gibi sevdiğim halam öldü,ortak olarak iş yeri açtığım ortağımdan hergün şiddet gördüm ama babamı birde ben zarara uğratmayayım diyerek 2 yıl katlandım o iş yerine...evliyken 5 vakit namaz kılan ve kapalı bir kadın olan annem şimdi bir genç kız edasında giyinip öyle yaşama özentisi olan bir kadına dönüştü.bunlar olup biterken annem hep kardeşimi kurtarma peşindeyken babam ben onu sildim diyerek köşesine çekildi ve hiçbirşey yapmadı.ben şu an babamla, kardeşim annemle yaşıyor tabiki annem ve babam hariç hepimiz sık sık görüşüyoruz.ben 2 senedir birlikte olduğum erkek arkadaşımla 1 ay önce nişanlandım ve 2 ay sonra evlenicem.ama babam yalnız kalacak,annemle kardeşim ne olacak, hep aklım onlarda başlarına bişey gelir mi ne yaparlar diye siz olsanız evlenip bu kaostan kurtulmaya mı bakardınız yoksa ailenizin yanında kalıp aklım onlarda kalacağına kendim yanlarında mı kalayım derdiniz?