Kim haklı??? Ben ne yapacağım

kendınızı uzmeyın bukaddar sız sadece elınızden gelenı yappın ona ımkanları sunun anlayıslı sevıyelı bıır anne olun ve sessızce ızleyın o zaten sız naparsanız yapın ıcınden geldıgı gıbı davranır ısıne gelenı soler ısıne gelenı solemez nekadar anlayıslı olsanızda buyuzden sız sakın ola cok yuz vermeyın sakın.. kızını dovmeyen dızını dovermıs mecazı anlamda soyluyorum tbıkı dovmeyınde sevıyesnı bılsın okadar yuz goz olmayın...cok sevdıgı bır buyugu ıllakı vardır ondan yardım ısteyın konuşması ıcın bır abla abı vs .. faydalı olabılır vede web sıtelerınden herngı bır psıkolojık danısmanlardan bu konuda yardım ısteyın kızınıza nasıl yaklaşmalısınız dıye ne sekılde onu toparlayabılırsınız dıye .. sıze bır seyde ben anltayım benım komsum kız 15 ysında daha 1 yıl once suan lıse 2 de lıse sınavlarına calısan acayıp akıllı bır kızdı gercekten ımrenırdık annem ben kardesım bole degıl dıe kız lıseyı kazandı sımdıden tıp okıcam felan dıyordu kız bır anadolu lıses kazandı ıstanbullun guzel bır semtınde sımdı kız sasılacak sekılde bambaska ben soktayım annesı kadın uzuluyo hergun bunu konusuruz yok arkadasıımm bole ben nıe ole degılım arkadaslarımın annelerı bole sen bıole degılsn gecen geldı sohbet ettık okadar dertlıkı hılal abla hergun aglıyorum cok mutsuzum bunalıyorum cok farklılar etekler bıle mınıcık benımk nerde ıste kız calışkan dıe defterının arasına ot koymus dalga gecmısler kıtap yuzu acmıyor artık dusunun kız burslu derrsaneye gıdıyordu .. kız bambaşka oldu eve gelıo uyuyor aksama yanı bu gercekten okul ve arkadaş baska asla acıklaması yokk...
 
ablacım üzme kendini geçici dönemler bunlar ama en çokta hata yapılan yaşlar.annem hala söyler ah o ergenlik dönemi ömrümün kaç yılını yedi diye ama şimdi çok güzel anlaşırız,beraber gezeriz.Siz de sabredin biraz daha erkek arkadaşıyla tanışmanızı istiyormuş ne güzel en azından kimle görüşüyor haberiniz olur.aman arkadaşlarına çok dikkat edin insana neler yaptırır o arkadaşlar.ona en yakın siz olmaya çalışın sert bir dille eleştirmeyin ki size rahatlıkla bir hatada yapsa anlatabilsin biraz daha anlayışlı,sakin olmaya çalışın
 
daha onceki mesajimda yazmistim kucuk kizimin sorununu onunla devamli onu oksayarak konusur severdim oda hep aglardi..birgun dayanamadi kendi anlatti bana problemlerini meger 6 yildir ilgi cekmek icin yapiyormus zamanlada aliskanlik olmus kucuk diye onu cok seviyorduk buyuyunce onu sevmedigimizi zannetmis bunun kendisinden kaynaklandigini zannetmis kendine zarar vererek ceza cekmek istiyormus :Saruboceq:simdi anladi onu sevmekten hicbir zaman vazgecmeyecegimizi...

ay cok duygulandim senağlama gidip kizimi opeyim...
 


Merhaba melis,
benimde 13 yaşında bir kızım var,bizde ergenlik dönemi sorunlarını yaşamaya başladıkSenin yaşadıklarının bazılarını bizde yaşıyoruz.

Sanırım çocuk yetiştirirken haklı veya haksız mıyım diye düşünmek yerine nasıl tavır almalıyım diye düşünmek çok daha büyük önem taşıyor,arkadaş gibi olmak çok güzel bizde kızımla arkadaş gibiyiz ama bir uzmanın söylediklerine kulak vermiştim,arkadaşlıkta bir yere kadar olmalıymış,çocuklar arkadaş ihtiyaçlarını zaten sosyal yaşamda karşılıyorlarmış,ebeveynlerini anne ve baba olarak görmeleri gerekirmiş.

Yani anne olduğunu da arada hissettirmelisin,erkek arkadaş konusuna gelince,bence kızına asla erkek arkadaşını kötüleme,aksine onu tanımaya çalış,bırak eve götürüp getirsin,böylece kızın erkek arkadaşıyla gizli gizli görüşmez,anne olarak erkek arkadaşta dahil olmak üzere tüm arkadaşlarını tanımamız gerekiyor,çocuklar ailelerinden erkek veya kız arkadaşlarıyla ilgili olumsuz tavır ve yorumlar duyunca onlardan vazgeçmek yerine daha çok bağlanıyor ve aile görüşmeyeceksin diye diretince gizli görüşmeye kalkıyor,bu da sakıncalı bir durum:1no2:

Kızınla hayatı,hayatın güzel ve kötü yanları,insanların nasıl olabileceği gibi konuları o sana karşı çıksa da sabırla ve sakinliğini koruyarak konuşmalısın,emin ol o seni dinlemez gözükse de içten içe dinleyecektir ama sakın benim zamanımda böyleydi,şöyleydi gibi cümleler kurma,günümüz hayat tarzını konuşmanda fayda var,onunda sana anlattıklarını tavır koymadan,yargılamadan dinle,sana ters gelen bir düşünce veya davranış bile olsa mutlaka dinle,kızın hep ondan daha serbest yaşam tarzı olan arkadaşlarını örnek verecektir,o arkadaşının yaşam biçimiyle kendi yaşam biçiminiz arasındaki farkı güzel bir dille anlat ve mutlaka çocuğunun kuralları olsun,eve kaçta dönmesi gerektiği vs. gibi.

Kuralsızlık bir süre sonra başka sorunları ortaya çıkarıyor çünkü.
Çok zor bir dönem geçiriyorsunuz hem kızın hem sen,umarım en az zararla atlatırsınız:1hug:
 
Son düzenleme:
“Ergenliğin normalliği, anormalliğidir.”

PROF. DR. BENGİ SEMERCİ'nin bir sözüydü bu....
çocuk yetiştirirken arkadaş olmanın önemi kadar anne olduğunu hissettirmen daha önemliymiş...
henüz bir çocuğum yok ama bu bayanın kitaplarıyla kendimi şimdiden eğitime sokmuş vaziyetteyim...
sana da tavsiye ediyorum arkadaşım,inan bana çok fayda göreceğin kesin...
kafandaki yetişkin ve ebeveyn sorularına cevap bulabileceğini düşünerek öneriyorum sana...
dilerim sorunlarınızı en yakın zamanda halledersiniz...bu denli karamsar olma a.s.
 
biraz ben annemle ilişkimizden bahsedeyim..çok ama çok aksiydim..herşeye tepki verirdim..akşamları yemek masasından kalkardım kavgalar yüzünden..
annemle hiç gezmek istemezdim.dışardayken annem aradığında meşgul tonu verirdim..
tüm erkek arkadaşlarımı annem öğrenirdi.nasıl öğreniyordu o zaman çözemezdim ama şimdi anlıyorumki günlüğümü okurmuş..
erkek arkadaşlarımın hepsi ile de tanıştı annem..hatta babamda.
o kadar yapıcı davrandıki bana zamanla ağlarken bile onu bulmaya başladım yanımda.tüm sevinçlerimi onunla paylaşmaya başladım..arkadaşlarım için bile ondan fikir alıyordum..
lise bittiğinde bu hale gelmiştik..
bende çok çektirdim Rahmetli anneme şimdi çok pişmanım.size tavsiyem arkadaş gibi olun..size güvensin.arkadaşlarından daha çok güvensin.fikirlerinize değer versin..
bu aşamalar inanın geçici..lise bittiğinde daha çok bilincinize varacak..size sığınacak.siz onun için bir liman olacaksınız..
anneciğine zamanında çok çektişrmiş bir haylaz olarak izlemeniz gereken yolu naçizane olarak belirttim..
ama inanın geçecek bu süreç..
a.s.
 
ah ah tam yarama bastiniz benimde kizim 15 yasinda ve 2-3 aydir resmen deprasyona girdim bazen ne yapacagimi sasiriyorum
 
arkadas gibi konusmayi cok denedim olmadi olmuor hic bi seyi anlatmiyor bana.cok asi hircin ne yapacagimi sasirmis durumdayim.akli fikri suslenmek okula gitmek istemiyo derslerini yapmiyor ben ne desem zittini yapiyor. okula gidiyorum diye bi kac gun gitmis gezmis bi cocukla opusmuste e tabi sonradan bi arkadasindan duydumogrendim cildiracam sandim ortalik berbat cok korkuyorum bi an once duzelsin diye dua ediyorum. gozum hep ustunde ceza olarak telfonuna kontør yuklemiyorum nete fazla girmesine izin vermiyorum bi yere gidecegi zaman acaba gercekten ordami diye icim icimi yiyor hatta o gidecegi arkadasin evini ariyorum ordami diye cunku bi kac kez yalan soyledi boyle yapmak cokta zoruma gidiyor kizima guvenmek istiyorum .fazla baski iy degil biliyorum ama beni mecbur ediyor anlamiyor gecen gun samimi bi kiz arkadasi var bana hapiste gibiyim evde demis boyle yaparlarsa evden kacarim demis ya gelde cildirma gittim konustum iyicene tamam tamam duzelecem diyor ama gerisi yok.. okulda ogretmenliriyle zitlasti okul degistidik ama yeni okuldada ayni.psikologa gidelim diyorum gitmiyor. kendimi suclayip duruyorum acaba iyi bir anne degilmiyim diye hungur hungur agliyorum allah yardimcimiz olsun.
 
Saruboceq'in aksine, ben de kendi sürecimi yazayım..
ben de çok asiydim hiç dinlemezdim annemi.. hiçbişeyimi anlatmazdım ne kişisel bişey ne okulda olan idari vs bişey.. neden senle ilgili şeyleri her zaman başkalarından duyuyorum derdi hep.. alışmamıştım ki onunla bişey paylaşmaya, heralde ondan (halbuki tabiat olrak hpaylaşmaya gayet de meyilli bi insanımdır)..

bişey talep ettiğimde veya bi fikir belirttiğimde ağzından %90 ihtimalle ne münasebet veya o ne saçma şey öle gibi bişey çıkardı.. tabi neler talep ediyodum bilmiyorum, yani kabul edilir şeyler mi diil mi tartışılır.. ama hayır dicekseniz bile onun bi üslubu vardır öle diil mi? tabi ben de karakterini ispatlamaya çalışan yeni yetme bi birey olarak önce göstere göstere annemin dediklerinin tersini yapmaya başladım, sonra da herhangi bişey yaparken ona danışmaktan vazgeçtim.. madem kafamdakini nasılsa yapıcam, onla paylaşıp moralim bozuk bi şekilde yapmaktansa hiç sölemem moralim yerindeyken gerçekleştiririm.. tamamen savunma mekanizması, etki-tepki olayı..

çok uzatmiim, vurgu yapmak istediğim nokta iletişim gerçekten önemli.. siz elinizden geldiğince iletişmeye çalışın.. bugün olmasa da yarın muhakkak işinize yarayacaktır.. annem farklı davranmış olsaydı belki de şu anda biz de arkadaş gibi olurduk, belki bi sabah oturup karşılıklı bi kahve içerdik ama yok işte olmadı.. kendinizden uzaklaştırmayın, hayatının içine girmeye çalışın.. ama kontrol amaçlı olduğunu hissettirmeyin, hayatı birlikte paylaşma mesajı verin ki kapılarını açsın size..
muhakkak ki çok zor ama bu süreç geçici, ilişkiniz kalıcı olacak..
 

ANNE OLMAK GERÇEKTENDE ÇOK ZOR HELEKİ KIZ ANNESİ ŞUAN ONUN EN DERİN ZAMANLARI BENİMDE KARDEŞİM VAR 15 YAŞINDA BİZLERDEN ÇOK FARKLI BENDE KIZ OLDUM BENDE 15 YAŞINDA OLDUM AMA BEN ANNEME BÖLE YAPMADIM KARDEŞİM AGRESİF KIYAFET SORUNU VAR İÇİNE KAPANIK SÖZ DİNLEMİYO ÇOK BAŞ KALDIRIYO ZİR BARDAK ZOR MUTFAĞA GÖTÜRÜYO ANNEMDE ONLA ÇOK UĞRAŞIYOR BEN KIZLIĞIMDA ÇOKSESSİZDİM:çok üzgünüm: BEN ANNEME HİÇ BÖLE YAPMAAZDIM BAZEN DÜŞÜNÜYORUM ACABA BEN ÇOKMU SESSİZİM :çok üzgünüm:
 
Ergenlik dönemi ve bu tavırlar gayet normal hepimiz bunda hemfikiriz.
Ama annesin işte bu dönemi en az sıkıntıyla atlatma yolları arıyorsun. Ne güzel.
Ben senin yerinde olsaydım ablacım bi uzmandan yardım alırdım.
Kendin gideceksin ama kızını götürme.
Aldığın doğru tavsilerle bu dönemi sıkıntısız atlatmanı dilerim.
 
yaa işte bu yüzden çocuk doğurmak istemiyorum...bu tür problemleri kendi ergenlik dönemimde yaşamadığım için anlayışla da karşılayamıyorum maalesef ve benden 6 yaş küçük kuzenimle bile jenerasyon çatışması yaşıyorumç15 yaşında ve makyaj yapıyor erkek arkadaşı var kuzenimin.bunlar benim tahammül edebileceğim şeyler değil.benim ilk erkek arkadaşım üniyi kazandığımda oldu ve makyaj yapmaya üni ye başladığım sene başladım o da çok hafif sadece bir rimel kalem...

kızlar alllah yardımcınız olsun gerçekten bunlar çok zor problemler ve hatta bana göre bir evlilikte bir hayatta en zor şey çocuğu sağ salim meydana çıkarmak onu 20 li yaşlarına getirmek...sabır ve kuvvet diliyorum size..
 
herkesin yorumlarına çooook teşekkürler.
kızımın yalanını daha hiç yakalamadım desem yeridir.iyi ya da kötü ne yaparsa söyler anlatır.
ama işte lütfen böyle yapma deyince bende kabahat okulun en dürüst kızı benim bir daha anlatmayacağım diyor.aslında arkadaşlarını tanıyorum.ilgili ailelerin çocukları. mesela pazartesi yemeğe gelecekler. böyle ortamlar hazırlamaya çalışıyorum hep.kızımın bazı kızlarla ilgili anlattıklarını anlatsam aklınız zıplar valla.işte bende korkuyorum o yüzden. patlamaya hazır bomba gibi....
dişlerimi sıkmaktan çene kemiklerim ağrıyor...sabır hepimize sabır.hayatımda hiç kimseye bu kadar susmadım desem yeridir.aman gizli bir sey yapmasın diye.zıtlaşma olmasın diye...ama yinede oluyor işte....
 

sanıyorum anneliğin zor kısmı bu anlattığınız şeyleri idare etmeye başlandığınızda ve dengeyi sağlamaya çalışırken kendi dengenizin dağılmasına başladığında oluyor galiba....allah gayret kuvvet versin ....:1closedeyes:
 
ben de ergenliğimi,hatta çocukluğumu ve bebekliğimi de kimseye sorun çıkartmadan,sanki kırk yaşında bi kadın olgunluğuyla yaşadığım için bana da biraz şımarıklık gibi geliyor diğer gençlerin asilikleri.ama noldu sonuç olarak,herkes benden memnun da bi ben memnun değilim kendimden,kendimi mutsuzluğa ittim takılıp kaldım orda.
yani diyeceğim şu ki ergenliğini böyle sorun çıkararak yaşayanlar daha sorunsuz olurlar büyüyünce,kötü birşeylere bulaşmadığı sürece bırak kendine,nasıl olsa bikaç sene sonra geçecek bu halleri.
 
ergenlik dönemi sendromları... ipin ucunu fazla kaçırmayın çok gevşetmeyinde devir kötü insanlara güven duymak zor sizi iyi anlıyorum ama çok sıkarsanızda bu sefer daha çok aşırılık yapmaya başlayacak bence arkadaşlarını yakından tanımanızda fayda var. sizden yaşça küçüğüm ama benimde fikrim bu yönde :)
 
Canım... ne yaparsan yap ama muhakkak bütün arkadaşlarıyla tanış.
Benim de 13ünün içinde bir kızım var, sorunlarımız birbirine benziyor.
Konu da açmıştım sağolsun buradaki arkadaşlar çok güzel destek oldular, o günden bu yana biz epey yol katettik kızımla.
Benimki bir de ketum, öyle anlatmaz da her şeyi.
Ama ben işe bütün arkadaşlarını tanımaktan başladım.
Kız erkek. Bu onun da çok hoşuna gitti. Daha çok şey paylaşmaya başladı.
Arkadaşlık çok önemli bu yaşlarda, çok etkileniyorlar birbirlerinden.
Davranışlarını çok yönlendiriyor.
Bu yüzden bunu da bir adım olarak düşün ve muhakkak tanış.
Yanlış bir takım ilişkilerini ve yönlendirilmesini görme ve engelleme şansın olur.
Allah kolaylık versin canım, işimiz zor.
 
canım kızının davranışları yaşına göre öyle normal ki..kız çocukları daha asi oluyor anneye karşı..bunları sende ,oda mutlaka yaşıycaksınız ama önemli olan bu dnemi hasarsız atlatmak..benimde 4 aylık bi kızım var ve şimdiden düşünüyorum o yaşlarını..benimde 15 yaşlarım çok hırçın,çok asi,çok uçlardaydı çünkü..annemim babamın,öğretmenlerim dedikleri hep yanlış,bitek benimkiler doğruydu,kimse beni anlamıyor derdim..sıkışıncada "banamı danıştınız beni dünyaya getirirken "derdim..annemle babam ayrıydı üstelik..kızının bazı insani ve ahlaki değerleri kafasında yerleşmişse,sakın üstüne gitme daha fazla,korkma ve ona olan güveninin kaybolduğunu düşündürme ..erkek arkdaşının olması da çok doğal..a-sosyal ve erkeklerden çekinen bi bayan olarak büyümesini engeller....tanıştırmak istediğinde"kızım tanışmamaıza gerek yok,ben sana güveniyorum,beni utandırıcak bişey yapmıycağından eminim"de..arkadalarının her yaptığını uygulamak zorunda değilsin,herkes birbirinden farkıl filan de..çok zor gerçekten anne olmak..Allah hepimize sabır versin...her yaşlarının bi zorluğu var işte..
 
bazı gençlerimiz ergenlik bunalımlarının ardına sığınıp işi edepsizliğe kadar götürebiliyorlar.büyük konuşmak istemiyorum tabi 13 yaşında bir kız evladım var.her türlü sorununu paylaşır.ve ben herzaman suratına olması gerekeni ve doğruyu direk söylerim.bana güven duyar.annem söylüyorsa bir sebebi vardır diyorum artık zaten dedi bir konuşmamızda çok mutlu oldum.burada hem anne ve babaya hemde çocuklara aynı oranda anlayış ve kendini kontrol edebilme yeteneği gerekli.mutlaka hatalarımız oluyordur.ama hiçbir anne baba bilerek isteyerek çocuğunun kötülüğünü istemez.çocuğu buna inandırmak lazım.ki size cephe almasın.bazı anne babalar gereğinden fazla tolerans gösteriyorlar ve bir bakıyorlar çocuk tepelerinde hatta roller değişmiş.otorite gerekli saygı duymayı çekinmeyi bilecek.daha onbeş yaşında kapıya erkek arkadaş getiremez.flört edebilir bunu tabiki engelleyemeyiz.ancak yüzgöz olunursa çocukdada suistimal etme durumu varsa.işler dahada kötüleşir.acaba baştanmı bazı hatalar yaptınız.dengeyi sağlayabilmek temelden sağlam adımlar atmakla mümkün olabiliyor bazen.ama yinede çok mükemmel ailelerin çocuklarıda dik başlı olabiliyor.Allah yardımcınız olsun.
 
Çocukla arkadaş gibi olmak elbet bir yere kadar iyi ama siz sadece onun arkadaşı değil annesisiniz aradaki farkı anlayabilmeli.

Bir evin kuralları vardır bu kurallara uymak zorunda olduğunun farkına varabilmeli, çok fazla yüz verirseniz dediğim dedik çaldığım düdük olur anca.

Sizinle herşeyini paylaştığını söylemişsiniz bu çok iyi bir şey söylediklerine direkt tepki koymak kestirip atmak yerine madalyonun diğer yüzünü gösterin. Sizi anlamadan size hak veremez sizin yolunuzda yürüyemez.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…