Ben yillar yillar once cok kisa suren ve travmatik bir sekilde biten bir evlilik yasamistim. O zamanlar kimler yanimda oldu desek cikti cok iyi hatirliyorum. Onlardan biri benim liseden tek ve en yakin arkadaslarimdan biriydi. Hatta avukat oldugu icin sureclerimde cok yardimci olmustu. Manevi, arkadas olarakta cok destek cikmisti. Surekli telde konusuyorduk.
O ise yillardir sevgilisi olan, ve ayni zamanda onun sayesinde benimde arkadasim olan, ve sevdigim bir cocukla pandemi doneminde evlendi. Cok uyumlulardi, yillardir arkadasimla yalniz bile bulusmadim, her gorusmemize esi ile beraber gelirdi (ayni yerde yasamiyoruz bu arada, her bulusma dedigim, yilda bir), herneyse.. Yinede tabi esi ile arkadasim olmadan bir iletisimim olmadi tabi benim icin onemli olan benim arkadasim ve o getiriyor esini diye ses cikarmiyordum.
Bana iki hafta once 'ben bosandim, detaylari yuzyuze gorusunce veririm ama cok kotu gunler geciriyorum, gorusunce sana simsiki sarilmak istiyorum' yazmis bana sabahin korunde. Gorur gormez aradim tabi. Acinca 'zor gunler geciriyorum ama telefonda anlatilmaz, yuzyuze gorusunce konusuruz, buarada musait degilim kapatmam lazim arkadaslar var' dedi (benim suan yurtdisinda olmam disinda sorun yok). Tamam dedim bende. Aradan iki gun gecti, aklimda kaldi, mesaj attim 'musait misin, arayayim mi' dedim. Uc gun cevap yazmadi. Sonra aradim, acti 'buyuk kazik yedim Mimoza, yuzyuze gelince anlatirim, uzun hikaye' dedi. Bende 'canim benim, en erken ekime kadar gelme ihtimalim yok ama sen ihtiyac hissettiginde, konusmak istediginde lutfen beni ara' dedim. Neden telefonda en ufak bisey bile demedigini anlayamadim. O zaman bosandiginida yuzyuze gorusunce soyleseydi, yani niye oyle havada birakip beni meraka dusurdu anlayamadim. Dogru duzgun cevapta vermiyor ama insta da hep arkadaslariyla falan foto paylasiyor bu arada.
Gecen hafta da kuzenim bosanmis, babam XX bosanmis, bi arayip hal hatir sormak destek olmak istersen dedi. Bende birkac gun bekledim aramak icin, en son bugun aradim, annesi (yengem) acti, kizim ayrilmak istedi ayrildi, nedenini bende bilmiyorum ama ne karar verdiyse arkasindayim, damat ve ailesi cok iyiler, kizimda onlara kiyamiyor, kirmamaya calisiyoruz onlari uzulmesinler diye, ama kizim boyle istemis bosandi, nedenini bilmiyoruz dedi. Hos bende zaten nedenini sormamistim, cok ozel birseyde olabilir, herkes herseyi paylasmak zorunda degil ama... Neyse.. Bi garip hissettim, sanki ben dedikodu yaparim diye mi dusunup gizliyorlarmis gibi. Ama ben cok alakasiz biryerde binlerce kilometre otede yasiyorum, ve hayatimda daha kimsenin biseyini birine bile soylemedim soylememde. Bu ' ben bosandim' haberi verilipte, daha da bir detay yada muhabbet, konusma yok sana muhabbeti sinirimi bozdu ikisinde de. E o zaman demeyin bana, banane senin bosanmandan.. Amac ne anlayamadim. Bir ihtiyac varmis gibi hissediyorum haber verilincede ariyorum, ama sonra basindan atmalar falan. Haksiz miyim?
O ise yillardir sevgilisi olan, ve ayni zamanda onun sayesinde benimde arkadasim olan, ve sevdigim bir cocukla pandemi doneminde evlendi. Cok uyumlulardi, yillardir arkadasimla yalniz bile bulusmadim, her gorusmemize esi ile beraber gelirdi (ayni yerde yasamiyoruz bu arada, her bulusma dedigim, yilda bir), herneyse.. Yinede tabi esi ile arkadasim olmadan bir iletisimim olmadi tabi benim icin onemli olan benim arkadasim ve o getiriyor esini diye ses cikarmiyordum.
Bana iki hafta once 'ben bosandim, detaylari yuzyuze gorusunce veririm ama cok kotu gunler geciriyorum, gorusunce sana simsiki sarilmak istiyorum' yazmis bana sabahin korunde. Gorur gormez aradim tabi. Acinca 'zor gunler geciriyorum ama telefonda anlatilmaz, yuzyuze gorusunce konusuruz, buarada musait degilim kapatmam lazim arkadaslar var' dedi (benim suan yurtdisinda olmam disinda sorun yok). Tamam dedim bende. Aradan iki gun gecti, aklimda kaldi, mesaj attim 'musait misin, arayayim mi' dedim. Uc gun cevap yazmadi. Sonra aradim, acti 'buyuk kazik yedim Mimoza, yuzyuze gelince anlatirim, uzun hikaye' dedi. Bende 'canim benim, en erken ekime kadar gelme ihtimalim yok ama sen ihtiyac hissettiginde, konusmak istediginde lutfen beni ara' dedim. Neden telefonda en ufak bisey bile demedigini anlayamadim. O zaman bosandiginida yuzyuze gorusunce soyleseydi, yani niye oyle havada birakip beni meraka dusurdu anlayamadim. Dogru duzgun cevapta vermiyor ama insta da hep arkadaslariyla falan foto paylasiyor bu arada.
Gecen hafta da kuzenim bosanmis, babam XX bosanmis, bi arayip hal hatir sormak destek olmak istersen dedi. Bende birkac gun bekledim aramak icin, en son bugun aradim, annesi (yengem) acti, kizim ayrilmak istedi ayrildi, nedenini bende bilmiyorum ama ne karar verdiyse arkasindayim, damat ve ailesi cok iyiler, kizimda onlara kiyamiyor, kirmamaya calisiyoruz onlari uzulmesinler diye, ama kizim boyle istemis bosandi, nedenini bilmiyoruz dedi. Hos bende zaten nedenini sormamistim, cok ozel birseyde olabilir, herkes herseyi paylasmak zorunda degil ama... Neyse.. Bi garip hissettim, sanki ben dedikodu yaparim diye mi dusunup gizliyorlarmis gibi. Ama ben cok alakasiz biryerde binlerce kilometre otede yasiyorum, ve hayatimda daha kimsenin biseyini birine bile soylemedim soylememde. Bu ' ben bosandim' haberi verilipte, daha da bir detay yada muhabbet, konusma yok sana muhabbeti sinirimi bozdu ikisinde de. E o zaman demeyin bana, banane senin bosanmandan.. Amac ne anlayamadim. Bir ihtiyac varmis gibi hissediyorum haber verilincede ariyorum, ama sonra basindan atmalar falan. Haksiz miyim?