Onu derken bebeğim daha beş aylık ileri zamanlar için şimdiden iddiali bir laf demek istemedim ama benim annem nasıl bir anne olunmaması gerekir bu açıdan güzel bir ornek.benim en büyük hayalim en başta onu huzurlu bir yuvada büyütmek ben o uyurken bile nasıl çocuğuma iyi, faydalı bi anne olabilirim diye kitaplar okuyorum.elimden geldigi kadar cabaliyorum inşallah oda benden memnun kalir
Evet biliyorum üzgün ve yorgun olduğum zamanlarda bile onunla konusurum ona gulumserim hissettirmemeye calisirim ama bana o zamanlarda karşılık vermiyor ve neden böyle annem der gibi gözlerimin içine bakiyor
Herkese cevap veremedim ama bu yorumda gerçekten tıkandım.. Ben istenmeyen çocuk oldum evet hatta bu yorumu okuyunca ona yük olduğumu fazlasıyla hissettim. Başkalarının yanında sürekli benden kusur bulur. Hiçbir şeyimden memnun olmaz. Bana gıcıklığı var hani şaka değil, bir anne nasıl çocuğundan rahatsız olabilir denmesin, öyle. Odamda otururum kapıdan bakar, Cık cık der bakış atar istemiyormuş gibi sonra gider. Ortada birşey yokken...
Yaşayan bilir dedikleri bu olsa gerek :) Üzmek değildi derdim sadece tecrübemi paylaştım.
Aynen fedakar hiçte pasif değil, burada hep annemden girdiğimden babayı ben pasif gösterdim. Kendini değilde çocuklarını düşünen bir adam nasıl fedakar olmaz. Adam daha ne yapsın o zamanda ben daha fazla harap olmayayım diye barıştı, kendi istediği için değil. Şuanda boşanmama sebebi yine çocuk. Babamla ben gayet bakarım, bakıyorumda. Ha annem de istiyordu ben bakarım ben ederim dedi. Bakıyorda. Bana yaptığı gibi sevgisizde değil çocuğa karşı. Ama bazı zaman geliyo çocuk ağlıyor diye atıyor odadan. Babamla çocuk salonda yatıyor? Annem değişik bir insan ne babam ne ben ayak uyduramıyoruz. Ne yapsak ya batıyor ya da yetinmiyor hep daha fazlasını hep daha iyisini istiyor. İyi okumadınız sanırım. Aynılarını bende gördü babam.. Hakim çocuk çok küçük diye anneye vermeyecek mi, o zaman bu çocuk ne olacak? Adam boşansında çocuk ortalıkta mı büyüsün benim gibi.
