Anneni karşına alıp konuşmayı denedin mi hiç? Belki alıp karşına ciddi ciddi konuşsan hatasını anlar. Anlamazsa da bence onun hakkından size hasret kalması gelir gibime geliyor. Kardeşin az daha büyüyünce hatta belki şimdi bile baban sen ve kardeşin çekin gidin evden. Zaten emzirmiyomuş bile. Hatta baban boşanma davasını açarken sebep olarak ''iş saatleri dışında sürekli geziyor bebeğiyle ve eviyle hiç ilgilenmiyor, zaten büyük kızım da bu yüzden çok travma yaşadı, bencil ve ilgisiz bi anne, ilgisiz bi eş'' dese, böyle bi sebepten ötürü açılmış davada hangi hakim çocuğu anneye verir ki?
''artık katlanamıyorum'' desin baban, hatta sen de söyle bunları mahkemede, yaşadıklarını anlat burda anlattığın kişi. Emzirmiyo bile de. O zaman o mahkeme çocuğu ona verir mi hiç? Hiçbiriniz bi süre görüşmeyin, ne seni görebilsin ne babanı ne bebeği. Yalnız kalsın.Bi süre sonra yokluğunuzu çekecektir bence. Arkadaşları da teselli edemiycektir bi süre sonra. Yani ters teper mi bu durum bilmiyorum. Hiç arayıp sormaz mı memnun bile mi olur bilemiyorum.
Ama benim aklıma gelen tek çözüm sizden mahrum kalması, size hasret kalması, hem de birinize değil hepinize. Ve neden görüşmediğinizi de bilir en azından. Karar yine senin tabi, senin için bebek yapan adam senin için bunu da yapar diye düşünüyorum sen istersen. Ama bu sadece bi tavsiye, ister uy ister uyma :)