Valla sıkıntı stres içinde geçti. 1,5 ayda bile kanser olabilir insan bunu düşündüm. Önceden ben de bu evde yaşadım ama çocukla bu kadar zor olacağını bilemedim, uzuuun yıllar gelmek istemiyorum. Oysa herkes özler doğup büyüdüğü evi, arada bir gidip rahat bi nefes almak, güzel vakit geçirmek ister. Ama annem öyle bi şans vermiyor bize . Şimdi biraz toparlandı benim zorumla ama eminim bi kaç aya eski haline dönerBen en cok o hurda dolu pireli evde bir yenidogan'la nasil kaldiginiza takildim...
İlgilendi sağolsun yine de hakkını ödeyemem. Ama yarım yamalak ilgilendi yine de. Her fırsatta bıraktı gitti hurda toplamaya. 1.5 aydır burdayım,gitmediği gün sayısı 2 veya 3tür evi dağınık halde bıraktı gitti bazen çocuk durmadı yemek için saatlerce annemi beklemek zorunda kaldımÖnceki konunuzu hatırlıyorum. Bu konunuzla alakasız ama merak ettim doğumdan sonra anneniz sizinle ve bebekle ilgilendi mi? Önceki konunuzda bunun endişesi vardı sizde.
30 yaşındayım. Allah kimseye taşıyabileceğinden fazlasını vermez biliyorum ama nedendir bana bu hayatımdaki olan biten çok ağır geliyor. Yakın çevremdeki insanlardan memnun değilim, onlar benim sınavım biliyorum ama geçemiyorum, isyana düşüyorum. Bence babanı tanımamış olmak benim durumumdan kat kat daha iyi, en azından sinir sistemin baban yüzünden bozulmadı, babanla ilgili çok fazla kötü duygu, düşünce, anı biriktirmedin. Çok güzel yazmışsın herşeyi çok teşekkür ediyorumAllah sabırlar versin arkadaşım... üzüldüm senin adına. Benim babam da alkolikmiş ben hic tanımadım. Ben 2 yaşındayken alkoden ölmüş zaten.. annemizi babamızı seçemiyoruz maalesef. Belki de onlar da bizim sınavımız. Şoyle düşün hayat kime dört dörtlük ki. En iyisini dinle derdi çok.. kadın cinayetleri tacizler tecavüzler... onlarsa bambaşka dert..
Öncelikle sadece sen degilsin dipte olan. Burda bile okadar çok ki.. kaynanası osu busu. Intiharı sakın sakın gecirme aklından. Çözüme odaklan. Ne yapabilirim diye?
Kaç yaşındasın? Ben olsam senin yerinde bir meşgale bulurdum kendime. En kötü dönemlerimi öyle atlattım ben. Kaynanam mı ağlattı oturdum ders çalıştım mesela..
Kafanı bir şeyle meşgul et. Kitap oku. Bir hedef belirle kendine mesela..
Annenizin psikolojik sorunları var gibi görünüyor; ihtiyacı olmadığı halde hurda toplamak vs bana normal gelmedi hele ki evde ona ihtiyacı olan kızı ve yeni doğmuş torunu varken.İlgilendi sağolsun yine de hakkını ödeyemem. Ama yarım yamalak ilgilendi yine de. Her fırsatta bıraktı gitti hurda toplamaya. 1.5 aydır burdayım,gitmediği gün sayısı 2 veya 3tür evi dağınık halde bıraktı gitti bazen çocuk durmadı yemek için saatlerce annemi beklemek zorunda kaldım
Nerdeyse her gün söyledim. Hayret ediyorum hele de hamileyken çok sancım vardı yine de bıraktı gitti saatlerce gelmedi geceye kadar. Ağladım da, kızdım da, küstüm gidip onla yemek yemedim yine de vaz geçmiyor huyundan. Ben polislik sınavına hazırlanmıştım bundan seneler önce, annem o zaman da ev işine gidiyordu. Anne bırak son 2 ay hazırlaniyim iş kabul etme açlıktan ölmezsin dedim. O asla dinlemedi her gün gitti nerdeyse ve beni de sürekli çağırdı çünkü o zaman hamileydi ben gitmesem vicdan azabı duyuyordum annem yapmıyordu ben yapıyordum gidip bi kaç saat gittiğimiz evde uyuduğunu bilirim. Ben öğrenci evine gittim o dönem evde çalışamadığım için. Ordan bile sürekli çıkıp çıkıp annemle temizliğe gitmek zorunda hissetmiştimAnnenizin psikolojik sorunları var gibi görünüyor; ihtiyacı olmadığı halde hurda toplamak vs bana normal gelmedi hele ki evde ona ihtiyacı olan kızı ve yeni doğmuş torunu varken.
Annenizle konuştunuz mu bu konuyu hiç?
Az kaldı gitmeme, bana kalsa çoktaaan giderdim, gerçekten mecbur kaldım kardeşim bekle İstanbul a gitcem dedi seni de arabayla götüriyim otobüsle sıkıntı çekme dedi. Eşime de dedim gel beni al diye zor olur kardeşini bekle dedi bu cumartesi dönüyorumSiz niye hala annenizin evindesiniz ki ?
Kabul etmiyor yani sorunu olduğunu. Bu davranışlar bence normal psikolojide bi anne davranışı değilNerdeyse her gün söyledim. Hayret ediyorum hele de hamileyken çok sancım vardı yine de bıraktı gitti saatlerce gelmedi geceye kadar. Ağladım da, kızdım da, küstüm gidip onla yemek yemedim yine de vaz geçmiyor huyundan. Ben polislik sınavına hazırlanmıştım bundan seneler önce, annem o zaman da ev işine gidiyordu. Anne bırak son 2 ay hazırlaniyim iş kabul etme açlıktan ölmezsin dedim. O asla dinlemedi her gün gitti nerdeyse ve beni de sürekli çağırdı çünkü o zaman hamileydi ben gitmesem vicdan azabı duyuyordum annem yapmıyordu ben yapıyordum gidip bi kaç saat gittiğimiz evde uyuduğunu bilirim. Ben öğrenci evine gittim o dönem evde çalışamadığım için. Ordan bile sürekli çıkıp çıkıp annemle temizliğe gitmek zorunda hissetmiştim
Ben de bi daha kolay kolay gelmeyi düşünmüyorum. Allah kimseye muhtaç etmesin anneme bile, bu zor zamanda bunu anladım. Sezeryan olmak zorunda kaldım, illa ki desteğe ihtiyacım vardı bir kaç gün ama bir daha asla çocuk sahibi olmak istemiyorum çünkü kimsem yok dedim anneme deKabul etmiyor yani sorunu olduğunu. Bu davranışlar bence normal psikolojide bi anne davranışı değilTam aksi olmalıydı herşey. Bilmiyorum belki çok sert olacak ama size zarar veren anneniz dahi
olsa uzak durun derim.
30 yaşındayım. Allah kimseye taşıyabileceğinden fazlasını vermez biliyorum ama nedendir bana bu hayatımdaki olan biten çok ağır geliyor. Yakın çevremdeki insanlardan memnun değilim, onlar benim sınavım biliyorum ama geçemiyorum, isyana düşüyorum. Bence babanı tanımamış olmak benim durumumdan kat kat daha iyi, en azından sinir sistemin baban yüzünden bozulmadı, babanla ilgili çok fazla kötü duygu, düşünce, anı biriktirmedin. Çok güzel yazmışsın herşeyi çok teşekkür ediyorum
Allah yardımcınız olsun annenizle olan durumun tek çözümü psikolojik destek gibi duruyor.
Kayınvalide ve eş konusuna gelince bu herkesin gördüğü, duyduğu yada yaşadığı bir durum. Bekarken annesini aramayan, sormayan adamlar evlenince anneye karıları ile yaranmaya çalışırlar. O anneler bu adamlar evlenmeden önce bi taraflarına sallamazlar ama evlenince sanki 3 aylık bebek gibi yapışırlar yakalarına.
Sizin adınıza üzüldüm ve umarım bu durum sizi hayata karşı çok daha güçlü kılar ve çok güzel bi anne olursunuz:)Ben de bi daha kolay kolay gelmeyi düşünmüyorum. Allah kimseye muhtaç etmesin anneme bile, bu zor zamanda bunu anladım. Sezeryan olmak zorunda kaldım, illa ki desteğe ihtiyacım vardı bir kaç gün ama bir daha asla çocuk sahibi olmak istemiyorum çünkü kimsem yok dedim anneme de
Bu zaten mantığın tası tarağı toplayıp başka diyarlara gittiği bir durum. Daha birkaç gün önce bir arkadaşım aynı durumdan yakınıyordu. Mesela bu arkadaşımın eşi evlenmeden önce haftalarca aramazmış annesini ve bekarken ayrı evde kalmış. Ama ama evlendikten sonra başka bir şehirde yaşıyor olmalarına rağmen sürekli birlikte yaşıyorlar ya annesini alıp evine götürüyor yada karısını alıp annesine getiriyor.Bunun mantığı ne . Bilimadamları açıklamali.. gerçekten . Evlendikten sonra niye böyle olurlar. Saçma.
Bu zaten mantığın tası tarağı toplayıp başka diyarlara gittiği bir durum. Daha birkaç gün önce bir arkadaşım aynı durumdan yakınıyordu. Mesela bu arkadaşımın eşi evlenmeden önce haftalarca aramazmış annesini ve bekarken ayrı evde kalmış. Ama ama evlendikten sonra başka bir şehirde yaşıyor olmalarına rağmen sürekli birlikte yaşıyorlar ya annesini alıp evine götürüyor yada karısını alıp annesine getiriyor.
Geldi doğum izninde durdu, gitti. Onla dönmeyi düşündüm ama 3 veya 4. Gündü dikişlerim çok acıyordu yolculuğu göze alamadımDoğumdan önce gitmiştiniz annenizin yanına eşiniz gelmedi mi doğuma