Keşke Anne Olmasaydım ..

Valla iki yıldır kendimi paralıyorum evlat sahibi olmak için konu sahibini anlayqmıyorum evet çünkü benim hayalim olan bir hayat onun azabı...

tek diyebileceğim Rabbim evlatlarınıza da sizede sağlık ve mutlu bir ömür versin ayrıca size özel olarak sabır diliyorum

Azap kelimesi incitir beni .Onalr benim yavrularım ama ruhum yaşlandı .Keşke olamasalardı diyemem kişileltirmeden düşünün çünkü artık varlar diyorum ki hiç tanımasaydım yani bu var olan duygu hiç olmasaydı.Sadece bir ben kendimden sorumlu olsaydım .

O zaman size bi beddua ediyorum :)))Allah kucağınızı boy boy yaramaz sağlıklı sıhhatli çocuklarla doldursun inş.İnşallah hayalleriniz gerçek olur ,tüm kalbimle diliyorum .
 
Öyle
Özellikle ergenlik dönemini düşünemiyorum
Etrafta sizden nefret ediyorum diye dolaşan bir ergen imdatt diye kacasi gelir insanin
En güzeli dubleks ev herhalde.
İhtiyaçlar dahilinde zoraki görüşme ve kenara çekilme.
Düşüneyim ben bunu.
Çünkü genelde çocukların ergenliği annelerin menopoz dönemine denk geliyor(çok genç anne olunmadıysa), Allah yardımcımız olsun...
 
Sizi en iyi anlayanlardanim.ben de anaç bir tıp değildim hiç.cocuga zar zor karar verdim.benim de 2 çocuğum var 2. Si kazara oldu .kazara olmasa karar vermem zordu 2. Ye.mesela bazilari 3. Yu yapmaliyim cocuk cok guzel sey falan diyor ya bakıyorum böyle aval aval bana garip geliyor.biz böyle diyoruz ama bazılarına bu garip gelebilir ve bizi eleştirebilirler.tabiki çok seviyoruz çocuklarımızı onlar bizim her şeyimiz ama işte çocuk bakmak herkese kolay gelemeyebiliyor hele zor çocuk buyutenlere
 
Kesinlikle..
Keşke üremeye meraklı olduğumuz kadar üretmeye de meraklı olsaydık. Değer üretmeye fikir üretmeye bilim sanat teknoloji üretmeye.
Çok güzel bir cümle olmuş
Üremeye meraklı olduğumuz kadar üretmeye meraklı olsaydık

Biri demişti hayatında hiç bir sey yaratamayanlar çoğunlukla övünür diye
 
O kadar pişmanım ki anne olduğum için...5,5 senedir kapana sıkışmış cebelleşiyorum.Bekarlıgımda ağlayan zırlayan çocuklara bakıp anneleri hakkın da “bi kadın neden çocuk yapar ki hayatını mahvetmek için mi?”diye düşünür çocuk yapmalarına hayret ederdim.Çünkü özgürlük kelimesinden oluşuyordum ben.Evliliğimden 2,5 sene sonra çocuk sahibi olmaya karar verdim fıtrat gereği sanırım.O dönem net hatırlayamıyorum nasıl karar verip nasıl cesaret ettim hiç bilemiyorum .İkincisi ise kazara oldu ...

5,5 senedir ben diye birşey yok .7/24 bakıcı olarak kiralanmışım.Sosyallik şöyle dursun bi banyo/wc ye bile insan gibi girip çıkamıyorum.

Annem destek olmadı hiç bir zaman sadece bir ben vardım .7 ay baktı hergin oğlum oraya bırakırken yalvarıyordu bırakmamam için.Ve her hafta beni twl de rahatsız ediyordu su gün izin al günüm var su gün izin al gezim var vs saçma sapan sepeblerden .Sanırım anaç olmamam ondan gelen bi kalıntı .Ama ondan daha çok sevgi verdiğimi düşünüyorum evlatlarıma .

Çocuklarımı kaybetsem dünya basıma yıkılır onları çok seviyorum ama onlar doğmamış olsaydı onları hiç tanımamış hiç sevmemiş olacaktım.O zaman olmayan bişeyin yokluğu için ağlamayacaktım .

İş hayatım bittikten sonra çocuklar daha ağır gelmeye başladı.Ve durmadan kavga eden iki erkek çocuk .Büyüdüler iş kolaylaşacak diye beklerken gün ve gün benim isyanım artıyor .Onlara yapabildiğim tek şey avazım çıktığı kadar “yeter “diye bağırmak oluyor .Anlamıyorlar tatlı tatlı anlatsam da beş dakika sonra herşey yine aynı.Büyük oğlum doğduğundan bu yana zor bi çocuktu hala öyle .Küçük nispeten daha sakindi artık o da ön teker arka teker misali abisinden geri kalır yanı kalmadı .

Büyük oğlumu cimnastik,yüzme futbol aktivitelerine gönderdim yaz okullarına gitti hiç bir fayda göremedim ,enerjisi yine hiç tükenmedi .

Evin her yerine yiyecek taşıyorlar şeftali ile duvar kapı pencere siliyorlar .Birbirlerini meyve suyu ile yıkıyorlar.Birbirleri ile çoğu zaman kavga halindeler küçük canı hep acıtılan taraf .Tv den nefret ederim hiç açmam ;büyük oğlum çizgi film bagımlısı ev de gün boyu tv bangır bangır.Şöyle rahat rahatı elime kitap ,telefon alıp keyif yapamıyorum .Yani yazacak çok sey var ama şimdi öyle aklıma gelenler .

Ben anaç bi kadın değilmişim .Keşke hiç evlenmeseydim keşke hiç çocuk sahibi olmasaydım boguluyorum.Anne olmak böyle birşey mi yoksa benim çocuklarım mı böyle bilmiyorum çok daralıyorum .

İlk oğlum doğduğundan 2 yaşınadek mükemmel besledim 2 sene mememde uyudu resmen emme refleksi çok güçlüydü çok düşkündü sütüm çok güzeldi .Sabahlara kadar emerdi.Özellikle hayatımda ki o 1 yıl sadece meme vermek üzerine kurulu idi hayatım .Banyo için bile 1 saat hazırlık yapardım .Cocuklarıma bir kez emzik dahi vermedim emmelerini etkilemesin diye .

Büyük oğlumu büyütürken kardeşi doğmadan önce bi kere kızıp bağırmadım .Suan ise evde her gün sesi göklerde bi anne olmaktan bitap düştüm yıldım arkadaşlar ben ....
Yaşadığınız hayatın başkasının hayali oldugunu unutmayın. Keske benim çocuklarım olsaydıda yaramaz haylaz olsalarda bir önemi yok. Yeterki anne olabileyim. Allah isteyen herkese bu duyguyu yaşatsın inşallah. anne olamamak çok kötü bir durum. Yasamayan anlayamaz asla
 
Iyice buyuduklerinde rahat edersiniz artik demissinizya:) Bende hayir edemez diyorum:) ondan sonra okul problemleri,ergenlik problemleri,mezun olunca is problemleri,evlenecek,cocuk sahibi olacak ,toruna Bakma problemi diye devam edecek:KK43: Birkere evlat sahibi oldunmu bitti Hersey,geri donusu yok. O sorumluluk olene kadar uzerinizde olacak. Nerdenmi biliyorum derseniz tecrubeyle sabittir:)) konu sahibi buyuk gecmiste olsun,Allah kolayliklar versin size:)) sikayetinizde cokta haklisiniz,sizin gibi dusunen biri olarak:)) Bizim gibi dusunmeyenlerede ne mutlu onlar a diyorum,,,
En azından yalniz çis yapabiliriz buyuyunce
Bir bardak cay icer iki laf ederiz esimizle
Yolda kosmazlar arabalara
kitap okuyabiliriz vb.yani buyudukce zorluklar var ama insanca yaşama da dönmek var uyuyabiliriz ki bu ne kadar onemli..eskiden mahkumların sinir sistemleri çöksün diye ceza olarak farklı farklı saatlerde uyandırırlarmış tıpkı kuzuların bize yaptığı gibi..Ben cocugu 9 yasinda olan komsumun kuaforde gezmede oldugunu konu komsu gezdigini evinin derli toplu durdugunu esiyle sinemaya gidebildigini goruyorum bunun neresi zor ..2 yaş 3 yaş tam bir felaket bence :anne:
 
bana gore cok.iyi bir annesiniz anac degilim derken kimee gore neye göre ben cok.anne biliyorum cocugunu emzirmek.zor geldigi icin emzirmeyen emzik.daha rahat oldugu icin kendi rahati icin emzik.veren ee dogal.olarak.yorulmussunuz cocuklsriniz biraz yaramaz olmasaydimm diyorsunuz ama allh korusun ölsün bunlarda diyormusunuz kimse ayy nasil olur anac degilsiniz demesin cunku herkesin bunaldigi zor gecirdigi annelik zamanlari var tebrik ederim cok iyj bir annesiniz..
Mutlu ettiniz beni hiç kendimi o yönlü düşünmemiştim teşekkür ederim .
 
En azından yalniz çis yapabiliriz buyuyunce
Bir bardak cay icer iki laf ederiz esimizle
Yolda kosmazlar arabalara
kitap okuyabiliriz vb.yani buyudukce zorluklar var ama insanca yaşama da dönmek var uyuyabiliriz ki bu ne kadar onemli..eskiden mahkumların sinir sistemleri çöksün diye ceza olarak farklı farklı saatlerde uyandırırlarmış tıpkı kuzuların bize yaptığı gibi..Ben cocugu 9 yasinda olan komsumun kuaforde gezmede oldugunu konu komsu gezdigini evinin derli toplu durdugunu esiyle sinemaya gidebildigini goruyorum bunun neresi zor ..2 yaş 3 yaş tam bir felaket bence :anne:
Sizde hakli olabilirsiniz kendinizce ama anca benim yasima gelince ne demek istedigimi anlarsiniz.Calisan bir Kadin olarak ben o yollardan gectim ama siz hala benim gectigim yollardan gecmediniz:)) sorunlar ve zorluklar hic bitmez sadece degisir:KK43:(
 
Çok güzel bir cümle olmuş
Üremeye meraklı olduğumuz kadar üretmeye meraklı olsaydık

Biri demişti hayatında hiç bir sey yaratamayanlar çoğunlukla övünür diye
Yurt dışında bir çok bilim kadını ve çalışan annenin birden fazla çocuğu var. Bence biz biraz bu durumu abartıyoruz. Çocuk yetiştirmek de en önemli üretim çeşitlerinden biridir. Çocuk yetiştirme üzerine yeterince emek verip kafa patlatmadığımız için bu haldeyiz toplum olarak. Ne kadar başarılı olursa olsun, sağlam karakterde bir çocuk yetiştirememişseniz o toplum için bir felaket büyütmüşsünüz demektir. Ayrıca o üretim yapacak beyinler de yine ebeveynleri tarafından iyi şekilde yetiştirilmiş insanlar arasından çıkacaklar. Kadınlar olarak bunun farkında olmamak da çok üzücü...

Başka bir konuda da yazmıştım. Toplum olarak her şeyden çok çabuk şikayet eder bir yapımız var. Dünya bize karşı ya ondandır, bizim çektiğimiz sıkıntıları kimse çekmiyor mesela.. Aksine herkes sıkıntı çekiyor ama herkes çektiği sıkıntıya bizim verdiğimiz tepkileri vermiyor. Çocuğu bir yük olarak görmüyor. Duruma adapte olmaya çalışıyorlar ve başarıyorlar. Bağımlı anne-babalar olmayıp bağımlı çocuklar yetiştirmiyorlar. Çocuklarının kararlarına sahip çıkıyorlar, bebek yaptım diye götü göbeği salmıyorlar mesela. Eğleneceklerse çocuklarıyla eğleniyorlar.

Gittiğimiz bir tatilde oyun odasında yabancı bir çift vardı bir de ikiz bebekleri, yeni emekleme döneminde bebekler. Bizim standart aileler olsa baba ya da anne surat bir karış olurdu çünkü neden kafasında başka planlar var, havuza istediği gibi girememiş onu yapamamış bunu yapamamış vs. Ya da anne oyun odasında olsa baba başka alemlerde eğleniyor olurdu. Bu bahsettiğim çift yerlere yatmışlar bebekleriyle oynuyorlardı ve herkesten de mutluydular. Bizim mutluluk ve anne-baba olma konularındaki anlayışımızda(diğer pek çok konuda olduğu gibi) çok ciddi ve bizi mutsuz eden bir şeyler var.
 
Son düzenleme:
Hep derim her kadın anne olamaz bazı kadınlar anaç değildr ki her kadın anne olmak zorunda da değil.Yanlış anlamayın siz de haklı olarak bunalmışsınız sizi anlıyorum. Ama çocuk yani bunlar bu tür şeyler normal.
Galiba bende anaç değilim. Anaç olmak nasıl bişey ki ? Kendimi çok sorguluyorum. Suçluyorum.
 
Yurt dışında bir çok bilim kadını ve çalışan annenin birden fazla çocuğu var. Bence biz biraz bu durumu abartıyoruz. Çocuk yetiştirmek de en önemli üretim çeşitlerinden biridir. Çocuk yetiştirme üzerine yeterince emek verip kafa patlatmadığımız için bu haldeyiz toplum olarak. Kadınlar olarak bunun farkında olmamak da çok üzücü...

Sadece çocuk yapmak önemli bir üretim çeşidi olsaydı su an dünyadaki en güçlü ülkelerin arap ülkeleri olmasi gerekirdi
Bence nüfusu 8 milyara yaklaşan dünyada çocuk yapmak bir üretim bicimi değil tam tersi vir tüketim biçimi
 
Sadece çocuk yapmak önemli bir üretim çeşidi olsaydı su an dünyadaki en güçlü ülkelerin arap ülkeleri olmasi gerekirdi
Bence nüfusu 8 milyara yaklaşan dünyada çocuk yapmak bir üretim bicimi değil tam tersi vir tüketim biçimi
Hanfendi cevabımın tamamını da okursanız sevinirim, yine aynı yorumu yapacaksanız, benim yorumum yok.
Arap ülkeleri ile benim bahsettiğim şeyin bir alakası yok, zira biz de o türde bir ülkeyiz ve o nedenle bu haldeyiz zaten. ABD nin nüfusu 325 milyon civarında, Çin'i anlatmama gerek yok sanırım. Çocuk yapmak değil konu, konu çocuk yetiştirmek.. Yazdığım paragraf "sadece çocuk yapmak" ın çok ötesinde şeyler barındırıyor.
 
Hanfendi cevabımın tamamını da okursanız sevinirim, yine aynı yorumu yapacaksanız, benim yorumum yok.
Arap ülkeleri ile benim bahsettiğim şeyin bir alakası yok, zira biz de o türde bir ülkeyiz ve o nedenle bu haldeyiz zaten. ABD nin nüfusu 325 milyon civarında, Çin'i anlatmama gerek yok sanırım. Çocuk yapmak değil konu, konu çocuk yetiştirmek..
Ben de diyorum ki zaten çocuk yetiştirmeyi bilmedikleri çocuğun nasıl büyüyeceğini değil nasıl yapılacağını düşündükleri için bu haldeyiz
Ayrıca Dünya nüfusunu kontrol altında tutmak için o dediğiniz ülkeler bir çok hamle yapiyor
Yani sen nasıl yetiştirirsen yetistir bir zaman sonra bunun bir önemi olmayacak
Önemli olan nüfusun az olması olacak
 
Ben de diyorum ki zaten çocuk yetiştirmeyi bilmedikleri çocuğun nasıl büyüyeceğini değil nasıl yapılacağını düşündükleri için bu haldeyiz
Ayrıca Dünya nüfusunu kontrol altında tutmak için o dediğiniz ülkeler bir çok hamle yapiyor
Yani sen nasıl yetiştirirsen yetistir bir zaman sonra bunun bir önemi olmayacak
Önemli olan nüfusun az olması olacak
Bahsetmeye çalıştığım şey çocuk yetiştirmeye gereken önemin verilmemesi. Yaşlanan nüfusu da düşünmek gerekiyor tabi.
 
O kadar pişmanım ki anne olduğum için...5,5 senedir kapana sıkışmış cebelleşiyorum.Bekarlıgımda ağlayan zırlayan çocuklara bakıp anneleri hakkın da “bi kadın neden çocuk yapar ki hayatını mahvetmek için mi?”diye düşünür çocuk yapmalarına hayret ederdim.Çünkü özgürlük kelimesinden oluşuyordum ben.Evliliğimden 2,5 sene sonra çocuk sahibi olmaya karar verdim fıtrat gereği sanırım.O dönem net hatırlayamıyorum nasıl karar verip nasıl cesaret ettim hiç bilemiyorum .İkincisi ise kazara oldu ...

5,5 senedir ben diye birşey yok .7/24 bakıcı olarak kiralanmışım.Sosyallik şöyle dursun bi banyo/wc ye bile insan gibi girip çıkamıyorum.

Annem destek olmadı hiç bir zaman sadece bir ben vardım .7 ay baktı hergin oğlum oraya bırakırken yalvarıyordu bırakmamam için.Ve her hafta beni twl de rahatsız ediyordu su gün izin al günüm var su gün izin al gezim var vs saçma sapan sepeblerden .Sanırım anaç olmamam ondan gelen bi kalıntı .Ama ondan daha çok sevgi verdiğimi düşünüyorum evlatlarıma .

Çocuklarımı kaybetsem dünya basıma yıkılır onları çok seviyorum ama onlar doğmamış olsaydı onları hiç tanımamış hiç sevmemiş olacaktım.O zaman olmayan bişeyin yokluğu için ağlamayacaktım .

İş hayatım bittikten sonra çocuklar daha ağır gelmeye başladı.Ve durmadan kavga eden iki erkek çocuk .Büyüdüler iş kolaylaşacak diye beklerken gün ve gün benim isyanım artıyor .Onlara yapabildiğim tek şey avazım çıktığı kadar “yeter “diye bağırmak oluyor .Anlamıyorlar tatlı tatlı anlatsam da beş dakika sonra herşey yine aynı.Büyük oğlum doğduğundan bu yana zor bi çocuktu hala öyle .Küçük nispeten daha sakindi artık o da ön teker arka teker misali abisinden geri kalır yanı kalmadı .

Büyük oğlumu cimnastik,yüzme futbol aktivitelerine gönderdim yaz okullarına gitti hiç bir fayda göremedim ,enerjisi yine hiç tükenmedi .

Evin her yerine yiyecek taşıyorlar şeftali ile duvar kapı pencere siliyorlar .Birbirlerini meyve suyu ile yıkıyorlar.Birbirleri ile çoğu zaman kavga halindeler küçük canı hep acıtılan taraf .Tv den nefret ederim hiç açmam ;büyük oğlum çizgi film bagımlısı ev de gün boyu tv bangır bangır.Şöyle rahat rahatı elime kitap ,telefon alıp keyif yapamıyorum .Yani yazacak çok sey var ama şimdi öyle aklıma gelenler .

Ben anaç bi kadın değilmişim .Keşke hiç evlenmeseydim keşke hiç çocuk sahibi olmasaydım boguluyorum.Anne olmak böyle birşey mi yoksa benim çocuklarım mı böyle bilmiyorum çok daralıyorum .

İlk oğlum doğduğundan 2 yaşınadek mükemmel besledim 2 sene mememde uyudu resmen emme refleksi çok güçlüydü çok düşkündü sütüm çok güzeldi .Sabahlara kadar emerdi.Özellikle hayatımda ki o 1 yıl sadece meme vermek üzerine kurulu idi hayatım .Banyo için bile 1 saat hazırlık yapardım .Cocuklarıma bir kez emzik dahi vermedim emmelerini etkilemesin diye .

Büyük oğlumu büyütürken kardeşi doğmadan önce bi kere kızıp bağırmadım .Suan ise evde her gün sesi göklerde bi anne olmaktan bitap düştüm yıldım arkadaşlar ben ....
Evet anne olmak zor,sizin ufaklıklar da biraz sınırları zorlamış.benimde 2 yaşında oğlum var sınırlarını zorluyor gerçekten ablasının kalemlerini bulup kapı,duvar,koltuk,yerler,oyuncaklar aklınıza ne gelirse hepsini çiziyor,bak kirlendi temizlemen lazım deyip eline ıslak mendil verip sildiriyorum.dışarıya çıksak bebek arabasına binmez,otomobile binmez,yürütsem kendi istediği yönlere gider,elimi tutmaz,beni beklemez.görenler sabır diliyor bana.
Annelik hiç kolay değil ama ben çocukları çok seviyorum,iyiki varlar.Bir evladımı kaybettim ben ....
hiç bir sıkıntı onların yokluğu kadar zor değil,sağlıklı olsunlarda varsın bizi yorsunlar napalım,biliyorum ki böyle gitmeyecek büyüdükçe düzelecek
 
Bence durumunuzun değerini bilin. Elbette hayatta en güzel şeylere giden yolda bedeller ve zorluklar var. Fakat büyüdüklerinde iki tane kocaman delikanlı olup annemiz diye size sarılıp sahiplendiklerinde bunların hepsini unutacaksınız. Yaşlandığınızda yapayalnız bir kadın olarak bu dünyaya veda etmektense iki tane gül gibi evlat yetiştirmiş bir anne olmak var. Yeter ki siz çocuklarınıza merhameti, saygıyı, sevgiyi ve tüm iyi düşünceleri verebilin. Kolaylıklar.
 
Valla sirf su konuya cevap vermek için girdim siteye ne zamandır girmiyorum.. O kadar haklısınız ki bunca emek sonunda yani benzer bir hayat sonunda iki psikolojisi bozuk ergenle uğraşmak zorunda olan bir anne olarak yazıyorum. Binbir uğraşma girdiği okulu keyfi bıraktı büyük oğlum. It kopuk takımıyla arkadaşlık ediyor küçük de ona benzeme çabası içinde ve ben niye bunca yıl uğraştım ki bunun için mi diye kendime acimanin son noktasindayim.. Allah yardımcınız olsun

İnanın bunları bile düşünüyorum .Hayatımın en güzel yıllarını hibe ettim onlara şimdikinden daha çok ağlamasam ergenliklerinde ,evliliklerinde diyorum ..Ve onlara iyi insan olmayı iyilik yapmayı dürüst olmayı hep anlatıyorum .Beni anladıklarını biliyorum ,ruhlarına yüreklerine işlenecek bi yerlere .

5,5 yasında ki oğlum şimdiden baş kaldırınca daha çok ümitsizliğe kapılıyorum keşke hiç bir mesuliyetim olmasaydı şu dünya da diye .
 
X