- 22 Kasım 2010
- 11.183
- 19.794
- 498
- Konu Sahibi TheQueeninthenorth
- #1
Annem 29 yaşında babamdan ayrılmış ve iki küçük çocuğunu, beni ve kardeşimi rahmetli anneannemin maddi manevi desteğiyle büyütmüş, hayatta maddi manevi pek çok zorluk çekmiş bir kadın. şu anda 55 yaşında. emekli oldu, dedemden kalan evde oturuyor. son iki yıldır demans olan anneanneme bakıyordu, anneannem geçen yıl rahmetli olunca evde yalnız kaldı. bir erkek kardeşim var, o şehir dışında çalışıyor. annem çok uzun zaman sonra ilk defa yalnız kalınca bir boşluğa düştü. ben evliyim, bir oğlum var ve anneme yakın oturuyorum. sürekli bir aradayız, torunuyla oyalanıyor, bana gelip gidiyor vs ama senelerdir çalışma hayatına alışkın olan biri için genç yaşta emeklilik zor geliyor. bir emekli maaşı bu devirde yeterli gelmediği için tekrar çalışmak da istiyor aslında. gelgelelim mevzumuz başka. senelerce babam gibi narsist bir adamın kahrını çekmiş, çetrefilli bir evlilik ve boşanma süreci yaşayıp boşandıktan sonra da babamın kahrını çekmeye devam etmiş olan annem adeta babamın kopyası bir adama aşık oldu. adam 53 yaşında, annemin son derece yakışıklı bulduğu (tipi batsın) ama ipsiz sapsız, canı istedikçe seyyar satıcılık yapan (seyyar satıcıları küçümsediğimden değil ama işiyle ilgili çok detay veremediğim için böyle yazdım, saçma sapan, günü kurtaran bir iş yapıyor öyle diyeyim) bir adam. daha da kötüsü annemi küçük gören, kendini dünyanın sekizinci harikası sanan ama onun fikirlerini aşağılayan, gelecekle ilgili anneme hiçbir vaadi olmayan bir adam. tüm bunları annem anlatıyor. adamla uzun zamandır bir ayrıl bir barış, herkesten gizli tuttukları bir ilişkileri var. adam kafasına esince terk eder annem ergen gibi adamın peşine düşer, adam canı isteyince tekrar barışır vs hep böyle gitti. ilişkiyi gizleme sebepleri de aynı muhitte oturdukları için adları çıkmasın diyeydi, ben de o muhitte oturuyorum. anneannem, dedem, bazı akrabalarımız vs 40 senedir bu muhitteyiz sülalecek öyle diyeyim.
ben zamanında hiç istemedim, annemle bu adam yüzünden çok kavga ettim. çünkü adam bana her yönüyle babamı hatırlatıyordu ama zaman geçtikçe, özellikle ben evlendikten sonra annem senelerce yalnız kaldı, bu yaştan sonra bu adamla mutlu olacaksa olsun bari diye ses etmeyey,m dedim. ama annem 55 değil 15 yaşında gibi bana sürekli bu adamla olan ilişkisinde yaşadığı şeylerden bahsediyor, sinir katsayımı zıplatıyor. adamın ona köpek muamelesi çektiiğini gördükçe deli oluyorum. dahası adamı da sık sık görüyorum, selamlaşma dışında bir muhabbetimiz yok. annem kavgalıyken bunları anlatıyor, barışınca hiçbir şey olmamış gibi davranmamı istiyor. bir kaç kere çok ciddi kavga ettim annemle artık bu herifle ilgili hiçbir şey duymak istemiyorum kendin ne yaşıyorsan yaşa ama bana anlatma diye, bir süre anlatmıyor sonra gene aynı. aslına bakarsanız çok yalnız bir kadın ama bunun ceremesini çekmekten, beni arkadaşı yerine koymasından çok bunaldım. torunumu özledim deyip geliyor ve gene bana ergenus misali aşk hayatını anlatıyor. bu arada tüm bunlardan eşimin haberi yok ve annemi çok sever. annemle her görüşmemizden sonra mutsuz olduğumun farkında ve sebebini sorup duruyor. bunları anlatırsam anneme olan saygısını yitirmesinden korkuyorum ama ben en yakın arkadaşlarım dahil kimseye anlatamadığım bu dert yüzünden çok bunalıyorum. aslında gene kendime bu kadar dert etmezdim, herkesin kendi hayatı der geçerdim ama adamla daha yeni barıştılar, adam yurt dışında yaşayan bir kadın bulup onunla evlenip gitme planları yaptığı için kavga etmişler, sanki aynı adam değilmiş gibi annem burdaki evi satıp adamla egeye yerleşme planlarından bahsedince delirdim gene bugün. benim yerimde olsanız naparsınız allah aşkına? 35 yaşına geldim ne anamdan ne babamdan hayır gördüm, babam hapiste, annem liseli ergen gibi. ne çileymiş valla gece gece daraldım...Allah beterinde korusun tabii de....bir içimi dökeyim dedim öyle....lisede öğretmenim, okuldaki ergenler yetmiyor bir de hayatımdaki ergenlikten çıkamamış ebeveynlerle boğuşuyorum.
ben zamanında hiç istemedim, annemle bu adam yüzünden çok kavga ettim. çünkü adam bana her yönüyle babamı hatırlatıyordu ama zaman geçtikçe, özellikle ben evlendikten sonra annem senelerce yalnız kaldı, bu yaştan sonra bu adamla mutlu olacaksa olsun bari diye ses etmeyey,m dedim. ama annem 55 değil 15 yaşında gibi bana sürekli bu adamla olan ilişkisinde yaşadığı şeylerden bahsediyor, sinir katsayımı zıplatıyor. adamın ona köpek muamelesi çektiiğini gördükçe deli oluyorum. dahası adamı da sık sık görüyorum, selamlaşma dışında bir muhabbetimiz yok. annem kavgalıyken bunları anlatıyor, barışınca hiçbir şey olmamış gibi davranmamı istiyor. bir kaç kere çok ciddi kavga ettim annemle artık bu herifle ilgili hiçbir şey duymak istemiyorum kendin ne yaşıyorsan yaşa ama bana anlatma diye, bir süre anlatmıyor sonra gene aynı. aslına bakarsanız çok yalnız bir kadın ama bunun ceremesini çekmekten, beni arkadaşı yerine koymasından çok bunaldım. torunumu özledim deyip geliyor ve gene bana ergenus misali aşk hayatını anlatıyor. bu arada tüm bunlardan eşimin haberi yok ve annemi çok sever. annemle her görüşmemizden sonra mutsuz olduğumun farkında ve sebebini sorup duruyor. bunları anlatırsam anneme olan saygısını yitirmesinden korkuyorum ama ben en yakın arkadaşlarım dahil kimseye anlatamadığım bu dert yüzünden çok bunalıyorum. aslında gene kendime bu kadar dert etmezdim, herkesin kendi hayatı der geçerdim ama adamla daha yeni barıştılar, adam yurt dışında yaşayan bir kadın bulup onunla evlenip gitme planları yaptığı için kavga etmişler, sanki aynı adam değilmiş gibi annem burdaki evi satıp adamla egeye yerleşme planlarından bahsedince delirdim gene bugün. benim yerimde olsanız naparsınız allah aşkına? 35 yaşına geldim ne anamdan ne babamdan hayır gördüm, babam hapiste, annem liseli ergen gibi. ne çileymiş valla gece gece daraldım...Allah beterinde korusun tabii de....bir içimi dökeyim dedim öyle....lisede öğretmenim, okuldaki ergenler yetmiyor bir de hayatımdaki ergenlikten çıkamamış ebeveynlerle boğuşuyorum.
