- 24 Mart 2023
- 56
- 31
- 30
- Konu Sahibi Eyluulllll1
- #1
Merhaba kızlar. Bir kaç gündür kötüyüm ve paylaşacak fiilen eşim hariç kimsem yok sizlerle paylaşmak istedim
Bir akrabam bir haftadır bende çocuklarıyla beraber, hastane işleri için. Başka akrabaları da var ama kendisi bende daha rahat mış. Gelene gidene hep kapım açıktır ama bu sefer biraz farklı geçiyor. Hastane işlerini hallettik, denize gittik , çarşıya eksiklerini almaya çıktık ama daha da yetmedi. Dert değil benim ki biliyorum ama yürüyecek halim kalmadı bel fıtığım var zaten fazlasıyla kendimi zorladım. Şuan evd yedi kişiyiz ve yemek yaparken de toplarkende yardım istediğim halde odalara gidip telefonla oynuyorlar. Üzüldüğüm diğer şey se ben onlara gidince böyle şeyler hiç olmuyor yemeğe çağırıyorlar kendim hazırlıyorum. Enayi gibi hissediyorum kendimi. Üstüne dün akşam ev sahibimizle karşılaştık size geleceğim dedi o an anlayamadım ama bizim geliş gidiş ilişkimiz yok içime bir kurt düştü haliyle canım sıkıldı, eşimle konustuk oda aynı şeyi düşündü ev sahibini aradı evde misafirimiz var dışarda buluşalım diye oda yok dedi misafiriniz gitsin konuşuruz dedi . Sonra duyduk ki oğlunu sözlemiş parcalar yerine oturdu. Oğlumu evlendiriyorum diyecek çok belli . Sözleşmem ve banka hesaplarımızda her şey onda sıkıntı yok ama dünden beri ağlıyorum kötü oldum 1.5 sene oldu buraya taşınalı . Her şey üst üste geldi hassas bir zamanım demekki az öncede akrabamla hastaneye giderken durduk yere kadın doğum varmı dedi sana yakın bende dedim ki yok . Niye ki dedim tedavi falan görürsen dedi, lazım olmadı hiç dedim konuşmadım sonrada . Ya hu sen ne biliyosun benim neyim var neyim yok. Belki istemiyorum, belki olmuyor ne biliyosun ki hastane soruyorsun bana . Sabah sabah özür dilerim biraz doldum paylasmak istedim
Bir akrabam bir haftadır bende çocuklarıyla beraber, hastane işleri için. Başka akrabaları da var ama kendisi bende daha rahat mış. Gelene gidene hep kapım açıktır ama bu sefer biraz farklı geçiyor. Hastane işlerini hallettik, denize gittik , çarşıya eksiklerini almaya çıktık ama daha da yetmedi. Dert değil benim ki biliyorum ama yürüyecek halim kalmadı bel fıtığım var zaten fazlasıyla kendimi zorladım. Şuan evd yedi kişiyiz ve yemek yaparken de toplarkende yardım istediğim halde odalara gidip telefonla oynuyorlar. Üzüldüğüm diğer şey se ben onlara gidince böyle şeyler hiç olmuyor yemeğe çağırıyorlar kendim hazırlıyorum. Enayi gibi hissediyorum kendimi. Üstüne dün akşam ev sahibimizle karşılaştık size geleceğim dedi o an anlayamadım ama bizim geliş gidiş ilişkimiz yok içime bir kurt düştü haliyle canım sıkıldı, eşimle konustuk oda aynı şeyi düşündü ev sahibini aradı evde misafirimiz var dışarda buluşalım diye oda yok dedi misafiriniz gitsin konuşuruz dedi . Sonra duyduk ki oğlunu sözlemiş parcalar yerine oturdu. Oğlumu evlendiriyorum diyecek çok belli . Sözleşmem ve banka hesaplarımızda her şey onda sıkıntı yok ama dünden beri ağlıyorum kötü oldum 1.5 sene oldu buraya taşınalı . Her şey üst üste geldi hassas bir zamanım demekki az öncede akrabamla hastaneye giderken durduk yere kadın doğum varmı dedi sana yakın bende dedim ki yok . Niye ki dedim tedavi falan görürsen dedi, lazım olmadı hiç dedim konuşmadım sonrada . Ya hu sen ne biliyosun benim neyim var neyim yok. Belki istemiyorum, belki olmuyor ne biliyosun ki hastane soruyorsun bana . Sabah sabah özür dilerim biraz doldum paylasmak istedim
çok güzel yazmışsın akıllanmamı diliyorum
