- Konu Sahibi Maariftakvimi
- #21
Hayatımdaki eş arkadaşım değil ki maalesef. Yol arkadaşı hayat arkadaşı vs iyi kötü idare ediyoruz. Küçük ailemde o sosyallik ihtiyacımı karşılıyorum diyemiyorum. Dediğiniz gibi bunu düşünmeye hayat yoğunluğundan vakit kalmıyor ve işte tam da böyle anlarda aslında hayat istedinizi veriyor.Keske sizinki gibi aile sahibi olsaydım belki bende biraz avunabilirdim
Yani hayatıma girecek eş kişisi hayalinden vazgectim çünkü gerçekten bırakın öyle biriyle tanışmayı artik arkadaş edinmek bile cok zor
Bende artık eve kapanıp kendimle kalmaya karar verdim ama bu beni mutlu edeceği için değil artık insanlara takılıp üzülmemek için bu kararı aldım
Eve kalanmayin insanlarla takılın ama bencilce takılın kendinizden daha fazla vermeyerek takılın ve asla ömür boyu gibi düşünmeyin .
Mesela şimdi bi komşum var bı o çağırıyor kahveye bir ben. Sonra çok defa aile kavgalarının içine beni çekip sabahın 7sinde gecenin 12sinde rahatsız etmeye başladı yani beni duygusal anlamda kullanmaya başladı bu durum devam edince eh be seninle mi uğraşacağım dedim ilişkimi kestim. Kırıldım mi yoo. 3 senedir bu şehirdeki tek arkadaşımdı.
Mesela dün eşim evde pinekledi ben 11de evden çıktım oğlumla eve girdiğimde saat 8di. Yedik içtik alışveriş yaptık parka gittik. Hiç mutsuz hissetmedim. Eskiden hissederdim.
Ben bu konuda eskiden uzun yıllar üzülmüş ağlamış biriyim bu yüzden bu kadar uzun yazıyorum kusura bakma.
Ben insanların hala öyle kötü gün dostuyum ağlama duvariyim iyi günlerinde hatırlamazlardı beni. Ben de bu tiplerin aramalarina dönmüyorum artık
Sanırım gençsin. Ben artık 35im. Ve Netflix ile olan arkadadligim bana yetiyor