Son kullanma tarihi geçmiş, bayatlamış bir tarayıcı kullanıyorsanız. Mercedes kullanmak yerine tosbaya binmek gibi... Websiteleri düzgün görüntüleyemiyorsanız eh, bi zahmet tarayıcınızı güncelleyiniz. Modern Web standartlarını karşılayan bir tarayıcı alternatifine göz atın.
Kendimi O Kadar Kimsesiz Hissediyorum ki (Iyice Kabuğuma Çekilmek İstiyorum)
Herkese keyifli haftasonlari dilerim Haftasonunuza böylesi can sıkıcı bir konuyla girmek istemezdim ama o kadar doluyum ki gerçekten paylaşacak kimsem olmadığı için kendimi buraya atıp iç dökmek istedim...
Şöyle ki daha önceki konularımdan bilen bilir cok problemli bi ailede büyüdüm babam öfke problemi olan biriydi sadece öfke degil babam herseye kızacak ofkelenecek kavga çıkartacak birsey bulurdu babam evde olduğu zamanlar dilimiz yokmuş gibi sessizce otururduk anneminde babamdan dolayi o zamanlar ruh sağlığının iyi olduğunu düşünmüyorum onunda şiddet göstermesi kizmalari vs vardi ve biz çocukken tartıştığımız zamanlarda kavgayı ayırmak için çözümü bizi bizden ayırmakta bulurdu mesela ablamla kavgaliysak konuşma onunla bilmiyormusun o senin düşmanın diyerek bizi birbirimizden uzaklaştırdı böylece burdan başlayan bi aile içi iletişimsizligimiz var ve kardeşlerimde yatılı okudukları icin onlarıda yazdan yaza gördüğümüz için ordan gelen bi iletisimsizlikte söz konusu... Mesela ablam aylarca aramasam aramaz aramıyorsun deyince cocuklardan yogunluktan der ya insan hiç mi kardeşini özlemez
Kardesim sehir disinda aramizda yas farki cok olduğu ve o hep sehirdidinda okuduğu içi çok paylasimimiz olmuyor muhabbetimiz 10 dk yi gecmiyor
Akrabalık ilişkilerimize gelince annem babamın tarafından babam annemin tarafından uzak durduğu için biz belli bi yasa kadar yakınlık olarak her iki tarafında mesafeli sayılırdı
Yani amca dayılar bayramdan bayram gördüğümüz kişiler hala teyzeyide yazdan yaza ev gezmesine gelince görürdük Kuzenlerle oncesinde cok sık olmasada görüşürüz ve o zamanlar samimiydik ama zaman geçtikçe onlarda uzak durdu uzak davrandı yine iyi günlerinde kötü günlerinde arar sorarım Mesela bi kac kuzenimle samimiydi onlarida ben aramasam buluşma görüşme teklif etmesem onların hiç arayıp sorduğu yol
Özetle anlattığım gibi anne baba teyze hala kuzen hicbirsey yok
Komsu deseniz komşulardan bizimle akran kimse olmadığı için çocukluktan mahalle arkadasi diye bi kavranmda yok Ben maalesef şartlardan dolayi ilkokuldan sonra okulu hep disardan okumak zorunda kaldım anlayacağınız okul arkadaşımda yok...
Gercekten neredeyse 20 yaşıma kadar arkadaş diyebileceğim çevremden kimse olmadı 17-18 yaşlarında sanaldan tanistigim iki kız arkadaşım oldu onun disinda kimsem yoktu okulu üniversite dahil hep açıktan okuyarak bitirdim 7 yıldır aynı kurumda calisiyorum iş yerimde arkadaşlıkların oldu ama sanirim belli bir yaştan sonra edinilen arkadaşlıklar cok sağlam olmuyor herkes evlendikten sonra yada tayinleri ciktindan sonra iletisim önce azalıp sonra kopuyor...
Aslinda arkadaşlıklarımda cok vefaliyimdir yani onceleri hatirliyorum kız -erkek hepsinin iyi kötü her zamainda yaninda olmuşumdur olmaya calismisimdir hani çok samimi olmayanlar neysede samimi olduklarimin öylece kaybolup gitmesi dokunuyor. Ailemle yasiyorum sık sık evime cagiranasamda disarda hep zaman ayırmisimdir yada istisnasiz davetlerine katılmışımdır
Sanaldan tanistigim arkadaşlıklarım sanal kalmadi görüştük tanıştık beraber tatile gittiğimizde oldu ama birisiyle bir nedenden dolayı arkadaşlığımızı bitirdik diğerine sorsanız ben onun için bambaskayim ama aramasam bazen aylar geçer aramaz bende hep kendimi hatirlatmaktan hep arayan ben olmaktan yoruldum
Yani insanın kimsesi olmaz mi yok aslına bakarsak görüntüde var ama gerçekte yok benim arkadaşlıklarım hickimsem yok mesela şuan üzülsem yada mutlu olsam ne ailemden nede arkadas çevremden paylaşacak kimsem yok...
Bende artık kabuguma çekilip herkesle bu bölük porçük olan varla yok arası o ilişkiyide koparmak istiyorum doğrumu yapıyorum yanlış mı ondanda emin değilim.. Maksadım iç dökmekti ama yinede kendi başına nasıl daha iyi yaşanır fikri olan varsa önerilere acigim
Telefondan yazıyorum imla hataları ve karışıklıklar için kusura bakmayın dikkat etmeye çalıştım ama bazen klavye degisikligi gözden kacabiliyor
İnanın sizin gibi insan sayısı az değil. Hatta başka başka ağır şeyler yaşayanlar var. Yalnizliginiza değil iş ve basariniza odaklanirsaniz bir de hayat arkadaşınızı bulursanız diğer şeyler inanın önemli değil
20li yaşlarımda arkadaş özlemi çok çekerdim çünkü yoktu. Sonra herşey gibi arkadassizligin da bir kader olduğunu kabullenip kendi başıma mutlu olmayı öğrendim esimle tanıştım evlendim şehir degisyim aniden 24lerimde hayatıma çok iyi arkadaşlar girdi hatta buyuk bir grubun parçası olarak buldum . İyi vakitlerdi eğlendik ettik . Ama baglanmadim çünkü kaderimi biliyordum. Hatta yalnızlığı özledim. Uzun sürmedi kavgalar kuslukler şimdi hiçbiri ile samimi değiliz merhaba merhaba . Gruptan birlikte devam eden kimse bile yok. Plkhhgf Ben yine şehir değiştirdim . İnan arkadaş edinmek bile istemiyorum yoruyor artık. Onun yerine dizi izlemek beni daha mutlu ediyor . Oğlumu parka çıkarmak vs . Bunlar daha çok mutlu ediyor. Arkadaş dediğin nedir ki hayatta üzülmeye değecek bir mesele değil . Çok takma kafana
20li yaşlarımda arkadaş özlemi çok çekerdim çünkü yoktu. Sonra herşey gibi arkadassizligin da bir kader olduğunu kabullenip kendi başıma mutlu olmayı öğrendim esimle tanıştım evlendim şehir degisyim aniden 24lerimde hayatıma çok iyi arkadaşlar girdi hatta buyuk bir grubun parçası olarak buldum . İyi vakitlerdi eğlendik ettik . Ama baglanmadim çünkü kaderimi biliyordum. Hatta yalnızlığı özledim. Uzun sürmedi kavgalar kuslukler şimdi hiçbiri ile samimi değiliz merhaba merhaba . Gruptan birlikte devam eden kimse bile yok. Plkhhgf Ben yine şehir değiştirdim . İnan arkadaş edinmek bile istemiyorum yoruyor artık. Onun yerine dizi izlemek beni daha mutlu ediyor . Oğlumu parka çıkarmak vs . Bunlar daha çok mutlu ediyor. Arkadaş dediğin nedir ki hayatta üzülmeye değecek bir mesele değil . Çok takma kafana
Herkese keyifli haftasonlari dilerim Haftasonunuza böylesi can sıkıcı bir konuyla girmek istemezdim ama o kadar doluyum ki gerçekten paylaşacak kimsem olmadığı için kendimi buraya atıp iç dökmek istedim...
Şöyle ki daha önceki konularımdan bilen bilir cok problemli bi ailede büyüdüm babam öfke problemi olan biriydi sadece öfke degil babam herseye kızacak ofkelenecek kavga çıkartacak birsey bulurdu babam evde olduğu zamanlar dilimiz yokmuş gibi sessizce otururduk anneminde babamdan dolayi o zamanlar ruh sağlığının iyi olduğunu düşünmüyorum onunda şiddet göstermesi kizmalari vs vardi ve biz çocukken tartıştığımız zamanlarda kavgayı ayırmak için çözümü bizi bizden ayırmakta bulurdu mesela ablamla kavgaliysak konuşma onunla bilmiyormusun o senin düşmanın diyerek bizi birbirimizden uzaklaştırdı böylece burdan başlayan bi aile içi iletişimsizligimiz var ve kardeşlerimde yatılı okudukları icin onlarıda yazdan yaza gördüğümüz için ordan gelen bi iletisimsizlikte söz konusu... Mesela ablam aylarca aramasam aramaz aramıyorsun deyince cocuklardan yogunluktan der ya insan hiç mi kardeşini özlemez
Kardesim sehir disinda aramizda yas farki cok olduğu ve o hep sehirdidinda okuduğu içi çok paylasimimiz olmuyor muhabbetimiz 10 dk yi gecmiyor
Akrabalık ilişkilerimize gelince annem babamın tarafından babam annemin tarafından uzak durduğu için biz belli bi yasa kadar yakınlık olarak her iki tarafında mesafeli sayılırdı
Yani amca dayılar bayramdan bayram gördüğümüz kişiler hala teyzeyide yazdan yaza ev gezmesine gelince görürdük Kuzenlerle oncesinde cok sık olmasada görüşürüz ve o zamanlar samimiydik ama zaman geçtikçe onlarda uzak durdu uzak davrandı yine iyi günlerinde kötü günlerinde arar sorarım Mesela bi kac kuzenimle samimiydi onlarida ben aramasam buluşma görüşme teklif etmesem onların hiç arayıp sorduğu yol
Özetle anlattığım gibi anne baba teyze hala kuzen hicbirsey yok
Komsu deseniz komşulardan bizimle akran kimse olmadığı için çocukluktan mahalle arkadasi diye bi kavranmda yok Ben maalesef şartlardan dolayi ilkokuldan sonra okulu hep disardan okumak zorunda kaldım anlayacağınız okul arkadaşımda yok...
Gercekten neredeyse 20 yaşıma kadar arkadaş diyebileceğim çevremden kimse olmadı 17-18 yaşlarında sanaldan tanistigim iki kız arkadaşım oldu onun disinda kimsem yoktu okulu üniversite dahil hep açıktan okuyarak bitirdim 7 yıldır aynı kurumda calisiyorum iş yerimde arkadaşlıkların oldu ama sanirim belli bir yaştan sonra edinilen arkadaşlıklar cok sağlam olmuyor herkes evlendikten sonra yada tayinleri ciktindan sonra iletisim önce azalıp sonra kopuyor...
Aslinda arkadaşlıklarımda cok vefaliyimdir yani onceleri hatirliyorum kız -erkek hepsinin iyi kötü her zamainda yaninda olmuşumdur olmaya calismisimdir hani çok samimi olmayanlar neysede samimi olduklarimin öylece kaybolup gitmesi dokunuyor. Ailemle yasiyorum sık sık evime cagiranasamda disarda hep zaman ayırmisimdir yada istisnasiz davetlerine katılmışımdır
Sanaldan tanistigim arkadaşlıklarım sanal kalmadi görüştük tanıştık beraber tatile gittiğimizde oldu ama birisiyle bir nedenden dolayı arkadaşlığımızı bitirdik diğerine sorsanız ben onun için bambaskayim ama aramasam bazen aylar geçer aramaz bende hep kendimi hatirlatmaktan hep arayan ben olmaktan yoruldum
Yani insanın kimsesi olmaz mi yok aslına bakarsak görüntüde var ama gerçekte yok benim arkadaşlıklarım hickimsem yok mesela şuan üzülsem yada mutlu olsam ne ailemden nede arkadas çevremden paylaşacak kimsem yok...
Bende artık kabuguma çekilip herkesle bu bölük porçük olan varla yok arası o ilişkiyide koparmak istiyorum doğrumu yapıyorum yanlış mı ondanda emin değilim.. Maksadım iç dökmekti ama yinede kendi başına nasıl daha iyi yaşanır fikri olan varsa önerilere acigim
Telefondan yazıyorum imla hataları ve karışıklıklar için kusura bakmayın dikkat etmeye çalıştım ama bazen klavye degisikligi gözden kacabiliyor
Birebir benzer bir aileye sahibiz ben de neredeyse her gece yalnızlıktan ağlıyorum :) şu dünyada kimsem yok gibi geliyor. Arkadaşlarım var ama eksiğini dolduramadığı ailem yüzünden yapayalnız hissediyorum. Kimseyle iletişime pek geçemiyorum zamanı gelince kendi ailemi kurarsam yalnızlığım biter gibi geliyor. Sadece emin ol senin gibi o kadar insan var ki başka alanlara tutunmaya çalış. Kaç yaşındasın bilmiyorum gençsen kariyerine tutun bi hobi edin hayatındaki boşluğu doldurmaya çalış
Herkese keyifli haftasonlari dilerim Haftasonunuza böylesi can sıkıcı bir konuyla girmek istemezdim ama o kadar doluyum ki gerçekten paylaşacak kimsem olmadığı için kendimi buraya atıp iç dökmek istedim...
Şöyle ki daha önceki konularımdan bilen bilir cok problemli bi ailede büyüdüm babam öfke problemi olan biriydi sadece öfke degil babam herseye kızacak ofkelenecek kavga çıkartacak birsey bulurdu babam evde olduğu zamanlar dilimiz yokmuş gibi sessizce otururduk anneminde babamdan dolayi o zamanlar ruh sağlığının iyi olduğunu düşünmüyorum onunda şiddet göstermesi kizmalari vs vardi ve biz çocukken tartıştığımız zamanlarda kavgayı ayırmak için çözümü bizi bizden ayırmakta bulurdu mesela ablamla kavgaliysak konuşma onunla bilmiyormusun o senin düşmanın diyerek bizi birbirimizden uzaklaştırdı böylece burdan başlayan bi aile içi iletişimsizligimiz var ve kardeşlerimde yatılı okudukları icin onlarıda yazdan yaza gördüğümüz için ordan gelen bi iletisimsizlikte söz konusu... Mesela ablam aylarca aramasam aramaz aramıyorsun deyince cocuklardan yogunluktan der ya insan hiç mi kardeşini özlemez
Kardesim sehir disinda aramizda yas farki cok olduğu ve o hep sehirdidinda okuduğu içi çok paylasimimiz olmuyor muhabbetimiz 10 dk yi gecmiyor
Akrabalık ilişkilerimize gelince annem babamın tarafından babam annemin tarafından uzak durduğu için biz belli bi yasa kadar yakınlık olarak her iki tarafında mesafeli sayılırdı
Yani amca dayılar bayramdan bayram gördüğümüz kişiler hala teyzeyide yazdan yaza ev gezmesine gelince görürdük Kuzenlerle oncesinde cok sık olmasada görüşürüz ve o zamanlar samimiydik ama zaman geçtikçe onlarda uzak durdu uzak davrandı yine iyi günlerinde kötü günlerinde arar sorarım Mesela bi kac kuzenimle samimiydi onlarida ben aramasam buluşma görüşme teklif etmesem onların hiç arayıp sorduğu yol
Özetle anlattığım gibi anne baba teyze hala kuzen hicbirsey yok
Komsu deseniz komşulardan bizimle akran kimse olmadığı için çocukluktan mahalle arkadasi diye bi kavranmda yok Ben maalesef şartlardan dolayi ilkokuldan sonra okulu hep disardan okumak zorunda kaldım anlayacağınız okul arkadaşımda yok...
Gercekten neredeyse 20 yaşıma kadar arkadaş diyebileceğim çevremden kimse olmadı 17-18 yaşlarında sanaldan tanistigim iki kız arkadaşım oldu onun disinda kimsem yoktu okulu üniversite dahil hep açıktan okuyarak bitirdim 7 yıldır aynı kurumda calisiyorum iş yerimde arkadaşlıkların oldu ama sanirim belli bir yaştan sonra edinilen arkadaşlıklar cok sağlam olmuyor herkes evlendikten sonra yada tayinleri ciktindan sonra iletisim önce azalıp sonra kopuyor...
Aslinda arkadaşlıklarımda cok vefaliyimdir yani onceleri hatirliyorum kız -erkek hepsinin iyi kötü her zamainda yaninda olmuşumdur olmaya calismisimdir hani çok samimi olmayanlar neysede samimi olduklarimin öylece kaybolup gitmesi dokunuyor. Ailemle yasiyorum sık sık evime cagiranasamda disarda hep zaman ayırmisimdir yada istisnasiz davetlerine katılmışımdır
Sanaldan tanistigim arkadaşlıklarım sanal kalmadi görüştük tanıştık beraber tatile gittiğimizde oldu ama birisiyle bir nedenden dolayı arkadaşlığımızı bitirdik diğerine sorsanız ben onun için bambaskayim ama aramasam bazen aylar geçer aramaz bende hep kendimi hatirlatmaktan hep arayan ben olmaktan yoruldum
Yani insanın kimsesi olmaz mi yok aslına bakarsak görüntüde var ama gerçekte yok benim arkadaşlıklarım hickimsem yok mesela şuan üzülsem yada mutlu olsam ne ailemden nede arkadas çevremden paylaşacak kimsem yok...
Bende artık kabuguma çekilip herkesle bu bölük porçük olan varla yok arası o ilişkiyide koparmak istiyorum doğrumu yapıyorum yanlış mı ondanda emin değilim.. Maksadım iç dökmekti ama yinede kendi başına nasıl daha iyi yaşanır fikri olan varsa önerilere acigim
Telefondan yazıyorum imla hataları ve karışıklıklar için kusura bakmayın dikkat etmeye çalıştım ama bazen klavye degisikligi gözden kacabiliyor
Allah aşkına şuanda kim kimle görüşüyor ki hele ki akraba , günümüz insanı yanlız hem de yapayalnız, ben mesela yanlız daha mutluyum , gereksiz kafa şişiren insan topluluğu olsa ne olmasa ne, kendinize ait küçük bir arkadaş ortamı yeter de artar bile ...
Allah aşkına şuanda kim kimle görüşüyor ki hele ki akraba , günümüz insanı yanlız hem de yapayalnız, ben mesela yanlız daha mutluyum , gereksiz kafa şişiren insan topluluğu olsa ne olmasa ne, kendinize ait küçük bir arkadaş ortamı yeter de artar bile ...
Aslinda görünürde arkadaslarim var ama işin aslına bakinca bence cok yalnizim ne sevildiğinden ne üzüldüğümde nede zor zamanımda aklima arayacak kimse gelmiyor
Kendi başıma tatilde cikiyorum geziyorum ama biriyle olunca oldugu gibi keyifli olmuyor ben alışamadım galiba bu hissiyata
Birebir benzer bir aileye sahibiz ben de neredeyse her gece yalnızlıktan ağlıyorum :) şu dünyada kimsem yok gibi geliyor. Arkadaşlarım var ama eksiğini dolduramadığı ailem yüzünden yapayalnız hissediyorum. Kimseyle iletişime pek geçemiyorum zamanı gelince kendi ailemi kurarsam yalnızlığım biter gibi geliyor. Sadece emin ol senin gibi o kadar insan var ki başka alanlara tutunmaya çalış. Kaç yaşındasın bilmiyorum gençsen kariyerine tutun bi hobi edin hayatındaki boşluğu doldurmaya çalış
İşinize sıkıca sarılın, spora başlayın internette bile kara kalem kursları var onlara bakıp bir şeyler karalamaya başlayabilirsiniz. Zihniniz meşgul olsun düşünmeye vaktiniz kalmayacak kadar
Herkese keyifli haftasonlari dilerim Haftasonunuza böylesi can sıkıcı bir konuyla girmek istemezdim ama o kadar doluyum ki gerçekten paylaşacak kimsem olmadığı için kendimi buraya atıp iç dökmek istedim...
Şöyle ki daha önceki konularımdan bilen bilir cok problemli bi ailede büyüdüm babam öfke problemi olan biriydi sadece öfke degil babam herseye kızacak ofkelenecek kavga çıkartacak birsey bulurdu babam evde olduğu zamanlar dilimiz yokmuş gibi sessizce otururduk anneminde babamdan dolayi o zamanlar ruh sağlığının iyi olduğunu düşünmüyorum onunda şiddet göstermesi kizmalari vs vardi ve biz çocukken tartıştığımız zamanlarda kavgayı ayırmak için çözümü bizi bizden ayırmakta bulurdu mesela ablamla kavgaliysak konuşma onunla bilmiyormusun o senin düşmanın diyerek bizi birbirimizden uzaklaştırdı böylece burdan başlayan bi aile içi iletişimsizligimiz var ve kardeşlerimde yatılı okudukları icin onlarıda yazdan yaza gördüğümüz için ordan gelen bi iletisimsizlikte söz konusu... Mesela ablam aylarca aramasam aramaz aramıyorsun deyince cocuklardan yogunluktan der ya insan hiç mi kardeşini özlemez
Kardesim sehir disinda aramizda yas farki cok olduğu ve o hep sehirdidinda okuduğu içi çok paylasimimiz olmuyor muhabbetimiz 10 dk yi gecmiyor
Akrabalık ilişkilerimize gelince annem babamın tarafından babam annemin tarafından uzak durduğu için biz belli bi yasa kadar yakınlık olarak her iki tarafında mesafeli sayılırdı
Yani amca dayılar bayramdan bayram gördüğümüz kişiler hala teyzeyide yazdan yaza ev gezmesine gelince görürdük Kuzenlerle oncesinde cok sık olmasada görüşürüz ve o zamanlar samimiydik ama zaman geçtikçe onlarda uzak durdu uzak davrandı yine iyi günlerinde kötü günlerinde arar sorarım Mesela bi kac kuzenimle samimiydi onlarida ben aramasam buluşma görüşme teklif etmesem onların hiç arayıp sorduğu yol
Özetle anlattığım gibi anne baba teyze hala kuzen hicbirsey yok
Komsu deseniz komşulardan bizimle akran kimse olmadığı için çocukluktan mahalle arkadasi diye bi kavranmda yok Ben maalesef şartlardan dolayi ilkokuldan sonra okulu hep disardan okumak zorunda kaldım anlayacağınız okul arkadaşımda yok...
Gercekten neredeyse 20 yaşıma kadar arkadaş diyebileceğim çevremden kimse olmadı 17-18 yaşlarında sanaldan tanistigim iki kız arkadaşım oldu onun disinda kimsem yoktu okulu üniversite dahil hep açıktan okuyarak bitirdim 7 yıldır aynı kurumda calisiyorum iş yerimde arkadaşlıkların oldu ama sanirim belli bir yaştan sonra edinilen arkadaşlıklar cok sağlam olmuyor herkes evlendikten sonra yada tayinleri ciktindan sonra iletisim önce azalıp sonra kopuyor...
Aslinda arkadaşlıklarımda cok vefaliyimdir yani onceleri hatirliyorum kız -erkek hepsinin iyi kötü her zamainda yaninda olmuşumdur olmaya calismisimdir hani çok samimi olmayanlar neysede samimi olduklarimin öylece kaybolup gitmesi dokunuyor. Ailemle yasiyorum sık sık evime cagiranasamda disarda hep zaman ayırmisimdir yada istisnasiz davetlerine katılmışımdır
Sanaldan tanistigim arkadaşlıklarım sanal kalmadi görüştük tanıştık beraber tatile gittiğimizde oldu ama birisiyle bir nedenden dolayı arkadaşlığımızı bitirdik diğerine sorsanız ben onun için bambaskayim ama aramasam bazen aylar geçer aramaz bende hep kendimi hatirlatmaktan hep arayan ben olmaktan yoruldum
Yani insanın kimsesi olmaz mi yok aslına bakarsak görüntüde var ama gerçekte yok benim arkadaşlıklarım hickimsem yok mesela şuan üzülsem yada mutlu olsam ne ailemden nede arkadas çevremden paylaşacak kimsem yok...
Bende artık kabuguma çekilip herkesle bu bölük porçük olan varla yok arası o ilişkiyide koparmak istiyorum doğrumu yapıyorum yanlış mı ondanda emin değilim.. Maksadım iç dökmekti ama yinede kendi başına nasıl daha iyi yaşanır fikri olan varsa önerilere acigim
Telefondan yazıyorum imla hataları ve karışıklıklar için kusura bakmayın dikkat etmeye çalıştım ama bazen klavye degisikligi gözden kacabiliyor
Sizinle aynıyım sadece 2 tane lise arkadaşım var görüştüğüm telefonla biriyle aynı sehirdeyiz o ilçede olduğu için yüz yüze görüşmüyoruz artı boşanıyorum eşten yana da yüzüm gülmedi 2 çocuğum var artık onlara hakkıyla bakabilmekle ugrasacagim
Herkese keyifli haftasonlari dilerim Haftasonunuza böylesi can sıkıcı bir konuyla girmek istemezdim ama o kadar doluyum ki gerçekten paylaşacak kimsem olmadığı için kendimi buraya atıp iç dökmek istedim...
Şöyle ki daha önceki konularımdan bilen bilir cok problemli bi ailede büyüdüm babam öfke problemi olan biriydi sadece öfke degil babam herseye kızacak ofkelenecek kavga çıkartacak birsey bulurdu babam evde olduğu zamanlar dilimiz yokmuş gibi sessizce otururduk anneminde babamdan dolayi o zamanlar ruh sağlığının iyi olduğunu düşünmüyorum onunda şiddet göstermesi kizmalari vs vardi ve biz çocukken tartıştığımız zamanlarda kavgayı ayırmak için çözümü bizi bizden ayırmakta bulurdu mesela ablamla kavgaliysak konuşma onunla bilmiyormusun o senin düşmanın diyerek bizi birbirimizden uzaklaştırdı böylece burdan başlayan bi aile içi iletişimsizligimiz var ve kardeşlerimde yatılı okudukları icin onlarıda yazdan yaza gördüğümüz için ordan gelen bi iletisimsizlikte söz konusu... Mesela ablam aylarca aramasam aramaz aramıyorsun deyince cocuklardan yogunluktan der ya insan hiç mi kardeşini özlemez
Kardesim sehir disinda aramizda yas farki cok olduğu ve o hep sehirdidinda okuduğu içi çok paylasimimiz olmuyor muhabbetimiz 10 dk yi gecmiyor
Akrabalık ilişkilerimize gelince annem babamın tarafından babam annemin tarafından uzak durduğu için biz belli bi yasa kadar yakınlık olarak her iki tarafında mesafeli sayılırdı
Yani amca dayılar bayramdan bayram gördüğümüz kişiler hala teyzeyide yazdan yaza ev gezmesine gelince görürdük Kuzenlerle oncesinde cok sık olmasada görüşürüz ve o zamanlar samimiydik ama zaman geçtikçe onlarda uzak durdu uzak davrandı yine iyi günlerinde kötü günlerinde arar sorarım Mesela bi kac kuzenimle samimiydi onlarida ben aramasam buluşma görüşme teklif etmesem onların hiç arayıp sorduğu yol
Özetle anlattığım gibi anne baba teyze hala kuzen hicbirsey yok
Komsu deseniz komşulardan bizimle akran kimse olmadığı için çocukluktan mahalle arkadasi diye bi kavranmda yok Ben maalesef şartlardan dolayi ilkokuldan sonra okulu hep disardan okumak zorunda kaldım anlayacağınız okul arkadaşımda yok...
Gercekten neredeyse 20 yaşıma kadar arkadaş diyebileceğim çevremden kimse olmadı 17-18 yaşlarında sanaldan tanistigim iki kız arkadaşım oldu onun disinda kimsem yoktu okulu üniversite dahil hep açıktan okuyarak bitirdim 7 yıldır aynı kurumda calisiyorum iş yerimde arkadaşlıkların oldu ama sanirim belli bir yaştan sonra edinilen arkadaşlıklar cok sağlam olmuyor herkes evlendikten sonra yada tayinleri ciktindan sonra iletisim önce azalıp sonra kopuyor...
Aslinda arkadaşlıklarımda cok vefaliyimdir yani onceleri hatirliyorum kız -erkek hepsinin iyi kötü her zamainda yaninda olmuşumdur olmaya calismisimdir hani çok samimi olmayanlar neysede samimi olduklarimin öylece kaybolup gitmesi dokunuyor. Ailemle yasiyorum sık sık evime cagiranasamda disarda hep zaman ayırmisimdir yada istisnasiz davetlerine katılmışımdır
Sanaldan tanistigim arkadaşlıklarım sanal kalmadi görüştük tanıştık beraber tatile gittiğimizde oldu ama birisiyle bir nedenden dolayı arkadaşlığımızı bitirdik diğerine sorsanız ben onun için bambaskayim ama aramasam bazen aylar geçer aramaz bende hep kendimi hatirlatmaktan hep arayan ben olmaktan yoruldum
Yani insanın kimsesi olmaz mi yok aslına bakarsak görüntüde var ama gerçekte yok benim arkadaşlıklarım hickimsem yok mesela şuan üzülsem yada mutlu olsam ne ailemden nede arkadas çevremden paylaşacak kimsem yok...
Bende artık kabuguma çekilip herkesle bu bölük porçük olan varla yok arası o ilişkiyide koparmak istiyorum doğrumu yapıyorum yanlış mı ondanda emin değilim.. Maksadım iç dökmekti ama yinede kendi başına nasıl daha iyi yaşanır fikri olan varsa önerilere acigim
Telefondan yazıyorum imla hataları ve karışıklıklar için kusura bakmayın dikkat etmeye çalıştım ama bazen klavye degisikligi gözden kacabiliyor
20 senelik arkadasim var. Cocugu var haftada bir arar o aramassa ben ararim yarim saat cocuktan havadan sudan konusuruz kapatiriz. Esim var gun icinde arar ne yemek var geldinmi geldim gittinmi gittim. Annemi ararim on bes dakika ne yaptin noldu ne bitti. Babami ararim bes dakika nerdesin iyimisin.babannemi ararim yasiyomusun iyimisin. Bunlar benim pesimi biraksa issiz adaya kacarim oyle insanlardan kacasim var.inanin herkes cok yogun herkesin isi var saka degil. Ben calismiyorum artik evdeyim supurge ac camasir as yemek yap uzandigimdada kimseyi aramak istemiyorum arayani acmak istemiyorum hayat zaten yoruyor.ben tek basima cok mutlu olan biriyim tek kahve icmeye cikarim alisveris yaparim bayilirim yani. Cok cok samimi arkadasimla yedigimiz ictigimiz ayri gitmezdi suan haftada bir anca telefonda gorusuyoruz birde. Yizyize bile degil ama bir defa bile isyan etmedik. O yizden bence tek basiniza mutlu olmayi ogrenin derim.
Aslinda görünürde arkadaslarim var ama işin aslına bakinca bence cok yalnizim ne sevildiğinden ne üzüldüğümde nede zor zamanımda aklima arayacak kimse gelmiyor
Kendi başıma tatilde cikiyorum geziyorum ama biriyle olunca oldugu gibi keyifli olmuyor ben alışamadım galiba bu hissiyata
20 senelik arkadasim var. Cocugu var haftada bir arar o aramassa ben ararim yarim saat cocuktan havadan sudan konusuruz kapatiriz. Esim var gun icinde arar ne yemek var geldinmi geldim gittinmi gittim. Annemi ararim on bes dakika ne yaptin noldu ne bitti. Babami ararim bes dakika nerdesin iyimisin.babannemi ararim yasiyomusun iyimisin. Bunlar benim pesimi biraksa issiz adaya kacarim oyle insanlardan kacasim var.inanin herkes cok yogun herkesin isi var saka degil. Ben calismiyorum artik evdeyim supurge ac camasir as yemek yap uzandigimdada kimseyi aramak istemiyorum arayani acmak istemiyorum hayat zaten yoruyor.ben tek basima cok mutlu olan biriyim tek kahve icmeye cikarim alisveris yaparim bayilirim yani. Cok cok samimi arkadasimla yedigimiz ictigimiz ayri gitmezdi suan haftada bir anca telefonda gorusuyoruz birde. Yizyize bile degil ama bir defa bile isyan etmedik. O yizden bence tek basiniza mutlu olmayi ogrenin derim.
Aslindq herkesin işi gücü düzeni olduğunun farkındayım ama bakıyorumda bazı arkadaşlarım aylarca aramasam kimse bu kız oldu mu kaldı mı demiyor
Gecen sen başkasın diyen arkadaşımı aradım o aradığında ben musait bile olmasam durumu bildiren bi mesaj atıyorum musait oldugundada dönüyorum ama gecen arkadasim coktandir görüşmedik aradim acmadida dönmediler sonrasinda mesaj attım iyimisin diye migrenim tuttu iyileşince sana döneyim dedi ama hala dönmedi kendisi online oyun oynadığı için telefonun neredeyse elinden dusmedigini biliyorum
Baska arkadaslarim yine aynı şekilde bazen diyorum acaba böylesi kalsa mi iyi hic olmasa mi emin olamiyorum
Sizinle aynıyım sadece 2 tane lise arkadaşım var görüştüğüm telefonla biriyle aynı sehirdeyiz o ilçede olduğu için yüz yüze görüşmüyoruz artı boşanıyorum eşten yana da yüzüm gülmedi 2 çocuğum var artık onlara hakkıyla bakabilmekle ugrasacagim
Herkese keyifli haftasonlari dilerim Haftasonunuza böylesi can sıkıcı bir konuyla girmek istemezdim ama o kadar doluyum ki gerçekten paylaşacak kimsem olmadığı için kendimi buraya atıp iç dökmek istedim...
Şöyle ki daha önceki konularımdan bilen bilir cok problemli bi ailede büyüdüm babam öfke problemi olan biriydi sadece öfke degil babam herseye kızacak ofkelenecek kavga çıkartacak birsey bulurdu babam evde olduğu zamanlar dilimiz yokmuş gibi sessizce otururduk anneminde babamdan dolayi o zamanlar ruh sağlığının iyi olduğunu düşünmüyorum onunda şiddet göstermesi kizmalari vs vardi ve biz çocukken tartıştığımız zamanlarda kavgayı ayırmak için çözümü bizi bizden ayırmakta bulurdu mesela ablamla kavgaliysak konuşma onunla bilmiyormusun o senin düşmanın diyerek bizi birbirimizden uzaklaştırdı böylece burdan başlayan bi aile içi iletişimsizligimiz var ve kardeşlerimde yatılı okudukları icin onlarıda yazdan yaza gördüğümüz için ordan gelen bi iletisimsizlikte söz konusu... Mesela ablam aylarca aramasam aramaz aramıyorsun deyince cocuklardan yogunluktan der ya insan hiç mi kardeşini özlemez
Kardesim sehir disinda aramizda yas farki cok olduğu ve o hep sehirdidinda okuduğu içi çok paylasimimiz olmuyor muhabbetimiz 10 dk yi gecmiyor
Akrabalık ilişkilerimize gelince annem babamın tarafından babam annemin tarafından uzak durduğu için biz belli bi yasa kadar yakınlık olarak her iki tarafında mesafeli sayılırdı
Yani amca dayılar bayramdan bayram gördüğümüz kişiler hala teyzeyide yazdan yaza ev gezmesine gelince görürdük Kuzenlerle oncesinde cok sık olmasada görüşürüz ve o zamanlar samimiydik ama zaman geçtikçe onlarda uzak durdu uzak davrandı yine iyi günlerinde kötü günlerinde arar sorarım Mesela bi kac kuzenimle samimiydi onlarida ben aramasam buluşma görüşme teklif etmesem onların hiç arayıp sorduğu yol
Özetle anlattığım gibi anne baba teyze hala kuzen hicbirsey yok
Komsu deseniz komşulardan bizimle akran kimse olmadığı için çocukluktan mahalle arkadasi diye bi kavranmda yok Ben maalesef şartlardan dolayi ilkokuldan sonra okulu hep disardan okumak zorunda kaldım anlayacağınız okul arkadaşımda yok...
Gercekten neredeyse 20 yaşıma kadar arkadaş diyebileceğim çevremden kimse olmadı 17-18 yaşlarında sanaldan tanistigim iki kız arkadaşım oldu onun disinda kimsem yoktu okulu üniversite dahil hep açıktan okuyarak bitirdim 7 yıldır aynı kurumda calisiyorum iş yerimde arkadaşlıkların oldu ama sanirim belli bir yaştan sonra edinilen arkadaşlıklar cok sağlam olmuyor herkes evlendikten sonra yada tayinleri ciktindan sonra iletisim önce azalıp sonra kopuyor...
Aslinda arkadaşlıklarımda cok vefaliyimdir yani onceleri hatirliyorum kız -erkek hepsinin iyi kötü her zamainda yaninda olmuşumdur olmaya calismisimdir hani çok samimi olmayanlar neysede samimi olduklarimin öylece kaybolup gitmesi dokunuyor. Ailemle yasiyorum sık sık evime cagiranasamda disarda hep zaman ayırmisimdir yada istisnasiz davetlerine katılmışımdır
Sanaldan tanistigim arkadaşlıklarım sanal kalmadi görüştük tanıştık beraber tatile gittiğimizde oldu ama birisiyle bir nedenden dolayı arkadaşlığımızı bitirdik diğerine sorsanız ben onun için bambaskayim ama aramasam bazen aylar geçer aramaz bende hep kendimi hatirlatmaktan hep arayan ben olmaktan yoruldum
Yani insanın kimsesi olmaz mi yok aslına bakarsak görüntüde var ama gerçekte yok benim arkadaşlıklarım hickimsem yok mesela şuan üzülsem yada mutlu olsam ne ailemden nede arkadas çevremden paylaşacak kimsem yok...
Bende artık kabuguma çekilip herkesle bu bölük porçük olan varla yok arası o ilişkiyide koparmak istiyorum doğrumu yapıyorum yanlış mı ondanda emin değilim.. Maksadım iç dökmekti ama yinede kendi başına nasıl daha iyi yaşanır fikri olan varsa önerilere acigim
Telefondan yazıyorum imla hataları ve karışıklıklar için kusura bakmayın dikkat etmeye çalıştım ama bazen klavye degisikligi gözden kacabiliyor
Bulunduğunuz il de kitap kulüpleri, fotografçılık, gezi kulüpleri gibi hem öğrenmenizi hem sosyalleşmenizi sağlayacak gruplar vardır. Mesela benim kitap kulübüm var her hafta bir kitap belirliyoruz iki haftada bir buluşup kitabı yorumluyor hakkında konuşuyor ve sohbet ediyoruz. Öyle elit ve kültürlü ve iyi niyetli insanlar var ki insan bulunduğu ortamdan zevk alıyor. Size de tavsiye ederim
Bulunduğunuz il de kitap kulüpleri, fotografçılık, gezi kulüpleri gibi hem öğrenmenizi hem sosyalleşmenizi sağlayacak gruplar vardır. Mesela benim kitap kulübüm var her hafta bir kitap belirliyoruz iki haftada bir buluşup kitabı yorumluyor hakkında konuşuyor ve sohbet ediyoruz. Öyle elit ve kültürlü ve iyi niyetli insanlar var ki insan bulunduğu ortamdan zevk alıyor. Size de tavsiye ederim
Anneniz çok ilginç biriymiş diyorum sadece kötü bir şeyler yazmamak için.
