Kendime güvenim azaldı

Herkese iyi akşamlar diliyorum

Bu aralar kendimi pek iyi hissetmiyorum. Üniversite bitti, evdeyim sürekli anneme yardım ediyorum. İş bulamadım uzun süre hevesim de kaçtı açıkçası. Bu süre zarfında biraz özgüvenim azaldı. Okuduğum bölüm de zaten prestijli bir bölüm değil.

Aile baskısı da var tabii. Bizim ailede herkes kültürlü okumuş insanlar. Kardeşim hekim diğerleri de toplumda yer edinmiş insanlar. Kendimi kötü hissediyorum.
Ben de okulu falan bitirdim ama hayal ettiğim konumda değilim. Sağlık sorunlarım oldu yeteri kadar önem vermedim açıkçası şu an da hırs yapacak gücü kendimde bulamıyorum.

Gönül ilişkim de yok mesela. Huzurlu, düzenli bir hayatım olsun evleneyim istiyorum ama hiç kimse çıkmıyor karşıma. Bazen fiziksel olarak kendimi yetersiz hissettiğimden dolayı ilişki yaşayamadığımı düşünüyorum. Mesela çok güzel olsaydım karşılıklı beğendiğim biriyle çoktan evlenirdim diyorum. Şu ana kadar karşılıklı anlaşıp hoşlandığım biri olmadı. Yaşım ilerledikçe umutsuzluğa kapılıyorum.

Böyle eziklik psikolojisine girdim biraz ne yapabilirim

Ezik olmadığınızı biliyoruz her insanın biraz dinlenme biraz düşünmesi gereken dönemi vardır sizde o dönemdesiniz
Hayat hep etiketli yaşanmıyor.sıradan olmak da lazım

En büyük hata kendinizi başkalarıyla mukayese etmeniz.
Hekim olmak çok prestijli bir durum değildir.Sozu sadece kendi yetki alanında geçerlidir.Yani biri hekim olduğu için ne kültürlü olur ne de üst bir kimlik (bu kişinin tamamen topluma adaptasyonu ve çevresine duyduğu saygı ile alakalıdır) kazanır.Sizden ayrılan kısmı ise onun okuduğu bölüm ile alakalı ilim irfan sahibi olmasidir.Yani siz kendi bölümümüzle alaki bir soru yonelttiginizde hekimden cevap alamazsınız.
Güzellik konusu ise görecelidir.Siz kendinizi güzel bulmuyor olabilirsiniz.Ama bu genel kabul görmez.Sizi beğenen ama açılmaya cesaret edemeyen birileri de vardır belki,bilemeyiz.
Eziklik hissiyatı sizdeki gibi olmaz.
Siz sadece biraz kendizi seveceksiniz.
Meslekleri de gözünüzde buyutmeyeceksiniz.