Bu aralar beni bunaltan önüne geçemediğim birşeyler var.
Sorun mu ? Mutsuzum...
Herşeyden herkesten rahatsızım.
Evlilik bana hiç iyi gelmedi bunu biliyorum sadece.
Evlenmeden önce özgüveni yüksek , kendinde güvenen , tuttuğunu koparan, herkesin sevdiği , kendim olmaktan başka birsey yapmama gerek kalmadan beni seven insanlar vardı çevremde, mutlu olduklarım. Bana iyi gelen insanlar vardı. Ailemin prensesi biricik kızlarıydim. Ağır başlı, hanım hanımcık tabir edilen kendi halinde herkesin sevdiği güleryüzlü saf tertemiz duygulari olan hiç yanlış birşey yapmayan çok neşeli bıcır bıcır bir insandım. Giyimime özen göstermesemde meraklı sürekli birşeyler alan aldığımı giydiğimi yakıştıran aynaya baktığımda kendimi beğenen biriydim.
Evlendim ...
Evlendikten sonra ne mi oldu.
Çok büyük sorunlar yaşadım , yaşamaya da devam ediyorum zaman zaman .
Hiç tanımadığım bir semtte sürekli bastırılmaya çalışan bi Gelin oldum .
Kvdenin istekleriyle benim aramda kaldı eşim sürekli bir çekişme halinde devam etti . Aslında nerde ne konuşayacağıni bilen biriyim . Bir keresinde kv kendimi anlatmak için karşıma alıp annecim böyleyken böyle diye anlattım. Benim düşünme hakkım yokmuş nasıl ben ona konuşurmuşum terbiyesizmisim daha bir sürü tantana...
Sürekli birşeyleri yaptırma istekleri bağ bahçe vs... istanbul doğumluyum köy iz bilmem . Sürekli akrabaları yla içli dışlı zorunlulukları bu yüzdeneşimle çok sorunlar yaşamam vs daha yeni yeni yoluna girdi bu konular ama bende ne mi kaldı? Hicbirsey...
Mutsuzum çünkü eski ben değilim tahammülüm kalmadı. Kimseyle konuşmak istemez hale geldim . Yanlız kalıyorum bunaliyorum biri gelse ondan sıkılıyorum. Artık gülemiyorum. Yeşillik orman rahatlatirdi beni önceden onlar yapmak zorundasin etmek zorundasin dediğinden beri doğadan soğudum denizden yapraktan buluttan yağmurdan yaşamaktan herşeyden soğudum...
Kendi hayatımı düzene sokmayabir aile olduğumuzu benimde düşüncelerime saygi duymasi gerektiğini anlattim esime 3 yılım bununla geçti.
Anlatamadim iyi konuştum anlamadi, alttan aldim anlamadi , bagirdim çağırdım anlamadı, sert söyledim anlamadi beni hiç anlamadi...
Evim ayrı anneme gidiyorum demeye korkar bi hale geldim .
Annemi çok özlüyorum her fırsatta yanina gitmek istiyorum .onun yaninda kalip ona yardımcı olmak istiyorum.
Temizlik yaparken bile yardima gidemiyorum. Annem beni o kadar büyük fedakarlıklar la büyüttü ki . Kendinde hiç birşey almadi bu zamana kadar . Durum ne kadar sıkışık olursa olsun bana ne istediysem aldi babami cekto beni hakkiyla büyütmek için yaptığı hicbirsey den gocunmadi kendi annesi yoktu bütün özlemini herseyimi giderdi. Aklım hep onda .
Canim arkadaşlarım evlendikten sonra çoğu benden uzaklaştı gercek dostlarim değillermiş hic arayip sormadilar.
Diğer yandan yaşadıklarım yüzünden aynaya bakınca kendimi taniyamaz hale geliyorum . Aynaya bakıyorum bakım yapıyorum istediğimi alıp giyiyorum ama eskisi gibi olamiyorum ...
Okadar silmiş lerki beni eşimin ailesi ve eşim kendim olamiyorum kimseyle konusamiyorum gülmüyorum samimi olamıyorum . Yeni insanlarla tanışıp içten muhabbet edemiyorum tedirginim kendimi kasıyorum çocuk gibi cümle kuramıyorum. Konuşurken acaba mi diyorum acaba yanlış bişey mi soyledim keske soylemeseydim neden soyledim gibi seyleri surekli düşünüyorum sabaha kadar uyuyamıyorum.
Kendimi artik hic begenmiyorum herkes bana acıyormus gibi hissediyorum .
Eskisi gibi olamiyorum ozguvenli kendimi gaza getiriyorum olmuyor ölmeyi bekleyen yaşlılar gibiyim .
İşe girmek için görüşmeye gidiyorum özenle seçiyorum kelimeleri olmuyo neyi tutsam elimde kaliyor battikca batiyor gibi hissediyorum . Çocuğum olsun istiyorum kokusuna hasret gibi hissediyorum bir yandan eşimle yarınımı bile göremiyorum.
Sonra sorunsuz insan mi var diyorum.
Bilmiyorum..
Eşimle düzelmeye başladık ama hep bi duvar varmış gibi hissediyorum. Eşimin gerçekten cok cok iyi yönleri var iyi olunca çok iyi oluyoruz ona rağmen hep bi mesafe var gibi yada bi gun sona gelcekmisiz gibi hissediyorum .
Sürekli yanlızken olsun yatarken olsun kafamin içinden kendi kendime konuşuyorum uyumak istemiyorum uyuyamiyorum uyanmak istemiyorum
Herseye takıntılı olmak istemiyorum. Birwz sert mizacli olmak istoyorum yap et gibi seyler söylemek istiyorum ama bana cok ters bi karakter kendi karakterimden artik memnun degilim bastirilmaktan memnun degilim yasamak istedigim hayat bu degil asla
Ama yasamak istedogom hayati yasamak isterken birseyler hep elimde kaliyor baslangic yapamiyorum bi tek guleryuzlu olmak saf.olmak iyi niyetli olmak beni bitirdi bunu niliyorum kendimi berbat hissediyorum napicam bilmiyorum . İçimi döktüm okuyan herkesten Allah razi olsun . Bana bi çözüm öneriniz varmi ?
Artık ne yapacağımı hangi yolu izleyeceğimi şaşırmış durumdayim nasil anlayabilir ki . Mesafeliyim eskisi gibi değilim akıllandım kendimi geri cektim ama zamanimda cok yordular beni .canım benim yasadıkların agır ama asılmayack seyler degil insallh
öncelikle evlenince kendini begenmeme bendede oldu . oluyor.silikmilim gibi bazen hissediyorum.
arkadaslr eninde sonunda dagılacktı dagıldılar bunu düsünme bir ara bende düsünüedüm ama bazı insanlar eger yolunda berabersen seninle yürüyor uzaklasınca arayıp sormuyor
ve evleneince eskisi gibi arkadaslık zor bulunuyor
en önemlisi su iyi niyet güler yüz
bikere kb kv ile sorun yasadım daha dogrusu yasadıgı onca sorundan sonra bi mesele için konusmak istedim dediğin gibi insan gibi konusmaya calıstım aldıgım cevap sen annen le babnı sucluyor musun ve bende bundan sonra onlara karsı soguk oldum mesafeli oldum.esim hala bi sorunda savunur klasiktir bu
sen daha agır yasamıssın ama takıntıları olusmus.
cözmen gerwken en önemli sey içinde bulundugun durumu esine anlatmak . anlamıyorsa anlmasını saglamak
Umarim pskolojik desteğe başvuracağım sanırım..Öncelikle kendine bi mektup yaz ne yapmak nereye gelmek istiyorsun buna bir karar ver sonra da seni mutlu edecek şeyleri yapmaya çabala kendini en iyi sen tanırsın ...
Eşinle de aranda tam olarak nasıl bir bağ var ne gibi sorunlar var bilmiyorum ama konularak üstesinden gelmeye çalış
Öyle kesinlikle o konuda haklısınız .Bu özgüvensizlik,herşeyden soğuma hissi eşinle tam anlamıyla Mutlu olamamandan kaynaklanıyor.Eşim tam anlamıyla iyi diyorsun ya...Bence tam olarak iyi degil.İyiyse sen neden bu kadar mutsuzsun ya da o iyiyse sen ona karşı iyi değilsin ki böyle arızalar çıkıyor ilişkinizde.Ailesiyle Aran iyi olmayabilir senin arkanda mı eşin destek mi? Eğer bunlar varsa eğer seni küçük görmüyorsa gerçekten seni seviyor düşünüyor demektir.Ben eşimle tartıştıgımda aynı senin gibi herşeyden soguyordum şükür geçti gitti,evliliğimizin ilk aylarında böyleydi.İkinci yılda normale döndük tartışmalar bitti.Ondan aldığım destekle,mutlulukla kendime güvenim geldi.Demek istediğim gerçekten iyi olsa eşin kötü Zaman'ları hatırlamazsın...
Öyle ettiler gerçekten gençliğimin hayatımın..Hayatinin icine etmisler...ama guc icinde yapabilirsin onlar tekrar bozacak sen yine yapabilirsin yapmalisin ruhunu kemirmelerine izin verme
Umarim işe yarar . Pskilojik desteğin bile beni kendime getirmeyecegini düşünmeye başlamistimSevgiliHebehubele yaşadıklarınız sizi korunaklı olmaya itmiş ve kaygı bozukluğu yaşıyorsunuz gibi hissediyorum. Söyleyeceklerinizi toparlayamamanız, kendinizden şüphe etmeniz vs yaşadıklarınızın sizde biraz fazla iz bıraktığını gösteriyor. Fakat toparlanmayacak bir durum değil kesinlikle. Öncelikle olduğunuz kişi olmaktan vazgeçmeyin, onların saygısız ve cahil tavırlarından dolayı neden kendinizden vazgeçesiniz ki. İnandıklarınızdan vazgeçmeyin özünüzle tekrar bağ kurmaya çalışın. Eşinize de öfkeniz var gibi o duvar ondan. Hem çift olarak hem de kişisel olarak zamana ihtiyacınız var. Duygularınızı bastırmayın kendiniz olmaya çalışın ve korkmayın. Ayrıca psikolojik destek alırsanız ve aynen buraya yazdığınız gibi paylaşırsanız hızlı bir aşama kaydedeceğinizi düşünüyorum.
Hepimiz afallıyoruz evlenince. Kolay değil pranga bağlamak, her istediğinde istediğini yapamamak.
Madem eşinle aranız düzeliyor, yavaş yavaş sınırlarını belirlemelisin artık. Kadınlar çok güçlüdür, küllerinden doğmayı bilirler
Seni o kadar iyi anlıyorum ki benzerlerini Bende yaşadım iki yıl olcak evleneli ilk Bi yıl resmen kendimi öldürdüm yaptım en fazla ne yapılabilirse onu yaptım... Ona rağmen eşimle çoook kötüydük .. Yaranamadım ... Şimdi tam tersi onları çok iyi tanıdığımdan beri yapmıyorum.. Lafımı açıkça söylüyorum.. Yanlışsa yanlış diyorum.. Kendimi öldürmüuoeım . Gitmek istemiyorsam gitmiyorum işim var diyorum ... Hayatımda böyle Bi insan yokmuş gibi davranıyorum kv için saygısızlık yapmıyorum kötü konuşmuyorum .. Ama samimi Değilim en başta ki gibi şimdi o bana samimi davranmaya çalışıyo aynı samimiyeti bekliyo ama asla olmaz sadece eşimin hatrı ve Allah Rıza'sı için hala kızıyorum Zaman Zaman şu an eski halimden eser yok Nasıl oldu biliyor musun nötr tepki ile psikoloğa gittim bana Bi kaç formül öğretti hala uyguluyorum gidiyorum ben o ilk evlendiğimde olduğu gibi silik her dediklerine tamam diyen gözlerinin içine bakan eski ben yok artık... TAvsiyem psikoloğa git arkadaşım özel den yaz istersen detayları anlatırım
Bitirmeye calismisiniz sorunlarinizi ama sen bitmeyen yaralar birakmis bir sure kafanizi dinle bence senin acindan daha iyi olur
Olursun olmamak icin sebebin yok esinlede daha iyi anlasmaya baslamissin.Psikologa gitsen biraz yada kisisel gelisim kitaplari falan okusan.
Sana acidim seni mahvetmisler cok uzuldum haline ruhunu curutmuslr cocuk yoksa ayrıl varsa da ayril
Seni oyle bi psikolojik baskiyla sindirmisler ki, kendin olmaktan cikmissin, memnun olsunlar elestirmesinler diye kendinden vazgecmis, cirpinmis durmussun.. En sonunda da kendin olamadigin icin mutsuzluk, huzursuzluk.. Yaranamadin da tabii.. Heveslerin, hayallerin kırıldı.. Bu yuzden de bekarligini, eskiyi ozluyorsun.. Annene ve anne evine bunca ozlemin de esinin gitmene engel olmasindan kaynakli.. Yasak gibi davranıldığı icin daha cazip geliyor, cok normal.. Cok uzuldum inan.. Ben de yaşamıştım bunlari ve seni cok iyi anliyorum.. Insan haksizliklari sindiremiyor kolay kolay..
Evliligin icin bisey demeyecegim, dilerim esinin gozu geç olmadan açılır.. Ama lutfen lutfen hemen cocuk dusunme, bu psikolojiyle cok zorlanirsin Allah korusun..
Umitli ol, Rabbime sigin, gecer insaAllah, ne kalıcı ki? Istersen millete duyurup yorum yaptirmadan bi psikologla görüş..
Yazdiklarini okurken sanki bunlari benmi yazdim acaba diye dusundum. Kac kizim kac arkana bile bakma. Eger bir evlilik seni senlikden cikarip, kendine guvenini alt ust ettiyse, yasamakdan soguttuysa kac kac kac. Guzel haber vereyim. Kacdikdan sonra eskisi gibi neseli, kendine guvenen, tuttugunu kopartan biri oluyorsun yine :) ama evet insanlara guvenin kalmiyor artik o da sorun degil sanirim insanlara guvenmeyince daha az hayal kirikligina ugruyorsun.
Kac kurtul vallahi de degmez o insanlar icin kendini yok etmeye billahide. Umarim cocugun yokdur. Olsa bile kac kac kac!
sanki beni anlatiyormuusun gibi geldi.Hele bazi cümlelerin benim bir türlü kurmayi basarmadigim cümlelerdi.ben de kendimi silmisim.Nasil gecer gecmez..bence cocukta yoksa bitsin bu evlilik diyecegim insan o gücü bile kkendinde bulamiyor.
Keşke sana verebilicek bi tavsiyem olsa aynı durumdayız evlilik sandığım kadar kolay değilmiş kendimi tanıyamiyorum
Umarim pskolojik desteğe başvuracağım sanırım..Öncelikle kendine bi mektup yaz ne yapmak nereye gelmek istiyorsun buna bir karar ver sonra da seni mutlu edecek şeyleri yapmaya çabala kendini en iyi sen tanırsın ...
Eşinle de aranda tam olarak nasıl bir bağ var ne gibi sorunlar var bilmiyorum ama konularak üstesinden gelmeye çalış
Öyle kesinlikle o konuda haklısınız .Bu özgüvensizlik,herşeyden soğuma hissi eşinle tam anlamıyla Mutlu olamamandan kaynaklanıyor.Eşim tam anlamıyla iyi diyorsun ya...Bence tam olarak iyi degil.İyiyse sen neden bu kadar mutsuzsun ya da o iyiyse sen ona karşı iyi değilsin ki böyle arızalar çıkıyor ilişkinizde.Ailesiyle Aran iyi olmayabilir senin arkanda mı eşin destek mi? Eğer bunlar varsa eğer seni küçük görmüyorsa gerçekten seni seviyor düşünüyor demektir.Ben eşimle tartıştıgımda aynı senin gibi herşeyden soguyordum şükür geçti gitti,evliliğimizin ilk aylarında böyleydi.İkinci yılda normale döndük tartışmalar bitti.Ondan aldığım destekle,mutlulukla kendime güvenim geldi.Demek istediğim gerçekten iyi olsa eşin kötü Zaman'ları hatırlamazsın...
Öyle ettiler gerçekten gençliğimin hayatımın..Hayatinin icine etmisler...ama guc icinde yapabilirsin onlar tekrar bozacak sen yine yapabilirsin yapmalisin ruhunu kemirmelerine izin verme
Umarim işe yarar . Pskilojik desteğin bile beni kendime getirmeyecegini düşünmeye başlamistimSevgiliHebehubele yaşadıklarınız sizi korunaklı olmaya itmiş ve kaygı bozukluğu yaşıyorsunuz gibi hissediyorum. Söyleyeceklerinizi toparlayamamanız, kendinizden şüphe etmeniz vs yaşadıklarınızın sizde biraz fazla iz bıraktığını gösteriyor. Fakat toparlanmayacak bir durum değil kesinlikle. Öncelikle olduğunuz kişi olmaktan vazgeçmeyin, onların saygısız ve cahil tavırlarından dolayı neden kendinizden vazgeçesiniz ki. İnandıklarınızdan vazgeçmeyin özünüzle tekrar bağ kurmaya çalışın. Eşinize de öfkeniz var gibi o duvar ondan. Hem çift olarak hem de kişisel olarak zamana ihtiyacınız var. Duygularınızı bastırmayın kendiniz olmaya çalışın ve korkmayın. Ayrıca psikolojik destek alırsanız ve aynen buraya yazdığınız gibi paylaşırsanız hızlı bir aşama kaydedeceğinizi düşünüyorum.
O kadinlardan olabilmeyi cok istiyorum suan..Hepimiz afallıyoruz evlenince. Kolay değil pranga bağlamak, her istediğinde istediğini yapamamak.
Madem eşinle aranız düzeliyor, yavaş yavaş sınırlarını belirlemelisin artık. Kadınlar çok güçlüdür, küllerinden doğmayı bilirler
Masallah düzelmenize çok sevindim Allah daimi mutluluk nasip etsin insallah .Seni o kadar iyi anlıyorum ki benzerlerini Bende yaşadım iki yıl olcak evleneli ilk Bi yıl resmen kendimi öldürdüm yaptım en fazla ne yapılabilirse onu yaptım... Ona rağmen eşimle çoook kötüydük .. Yaranamadım ... Şimdi tam tersi onları çok iyi tanıdığımdan beri yapmıyorum.. Lafımı açıkça söylüyorum.. Yanlışsa yanlış diyorum.. Kendimi öldürmüuoeım . Gitmek istemiyorsam gitmiyorum işim var diyorum ... Hayatımda böyle Bi insan yokmuş gibi davranıyorum kv için saygısızlık yapmıyorum kötü konuşmuyorum .. Ama samimi Değilim en başta ki gibi şimdi o bana samimi davranmaya çalışıyo aynı samimiyeti bekliyo ama asla olmaz sadece eşimin hatrı ve Allah Rıza'sı için hala kızıyorum Zaman Zaman şu an eski halimden eser yok Nasıl oldu biliyor musun nötr tepki ile psikoloğa gittim bana Bi kaç formül öğretti hala uyguluyorum gidiyorum ben o ilk evlendiğimde olduğu gibi silik her dediklerine tamam diyen gözlerinin içine bakan eski ben yok artık... TAvsiyem psikoloğa git arkadaşım özel den yaz istersen detayları anlatırım
Buna cok ihtiyacım var eşime bunu defalarca dile getirmeme rağmen reddetdi. Saygi duymadı kavga çıkardı bunu yapamıyorumBitirmeye calismisiniz sorunlarinizi ama sen bitmeyen yaralar birakmis bir sure kafanizi dinle bence senin acindan daha iyi olur
Kişisel gelişim kitapları okuyorum başladım ama ilerlemiyo o kitaplar bunaltiyo daha cok surekli ayni şeyleri tekrar ediyor bunun sebebi bilincaltina mesaj göndermeleri ama sanirim pskolog destegi alacağım.Olursun olmamak icin sebebin yok esinlede daha iyi anlasmaya baslamissin.Psikologa gitsen biraz yada kisisel gelisim kitaplari falan okusan.
Sana acidim seni mahvetmisler cok uzuldum haline ruhunu curutmuslr cocuk yoksa ayrıl varsa da ayril
Millete duyurmak gibi bi niyetim yok .Allaha sığınıyorum dua ediyorum ama bu kadar çok sıkıntılı olduğum zaman ibadet bile cok zor geliyor bana yapamıyorumSeni oyle bi psikolojik baskiyla sindirmisler ki, kendin olmaktan cikmissin, memnun olsunlar elestirmesinler diye kendinden vazgecmis, cirpinmis durmussun.. En sonunda da kendin olamadigin icin mutsuzluk, huzursuzluk.. Yaranamadin da tabii.. Heveslerin, hayallerin kırıldı.. Bu yuzden de bekarligini, eskiyi ozluyorsun.. Annene ve anne evine bunca ozlemin de esinin gitmene engel olmasindan kaynakli.. Yasak gibi davranıldığı icin daha cazip geliyor, cok normal.. Cok uzuldum inan.. Ben de yaşamıştım bunlari ve seni cok iyi anliyorum.. Insan haksizliklari sindiremiyor kolay kolay..
Evliligin icin bisey demeyecegim, dilerim esinin gozu geç olmadan açılır.. Ama lutfen lutfen hemen cocuk dusunme, bu psikolojiyle cok zorlanirsin Allah korusun..
Umitli ol, Rabbime sigin, gecer insaAllah, ne kalıcı ki? Istersen millete duyurup yorum yaptirmadan bi psikologla görüş..
Çocuğum yok . Evliligimden biraz uzak kalabilsem toparlayacagimi düşünüyorum ama en fazla 3 gün uzak kalabildm esim kavgalida olsak uzak kalmami istemiyo bu durum daha cok bunaltiyo beni sağlıklı düşünemiyorum. Sanki bosa kürek çekiyormusm gibi nasil yapsam diye düşünmeme bile firsat olmuyorYazdiklarini okurken sanki bunlari benmi yazdim acaba diye dusundum. Kac kizim kac arkana bile bakma. Eger bir evlilik seni senlikden cikarip, kendine guvenini alt ust ettiyse, yasamakdan soguttuysa kac kac kac. Guzel haber vereyim. Kacdikdan sonra eskisi gibi neseli, kendine guvenen, tuttugunu kopartan biri oluyorsun yine :) ama evet insanlara guvenin kalmiyor artik o da sorun degil sanirim insanlara guvenmeyince daha az hayal kirikligina ugruyorsun.
Kac kurtul vallahi de degmez o insanlar icin kendini yok etmeye billahide. Umarim cocugun yokdur. Olsa bile kac kac kac!
Evet o güç bile yok . Daha kötü okursa yada daha iyi bilemiyosun bunu düşünüp karar veremiyosun düşünmek istemiyosun. Bizi bu hale getirnler utansin.sanki beni anlatiyormuusun gibi geldi.Hele bazi cümlelerin benim bir türlü kurmayi basarmadigim cümlelerdi.ben de kendimi silmisim.Nasil gecer gecmez..bence cocukta yoksa bitsin bu evlilik diyecegim insan o gücü bile kkendinde bulamiyor.
Kolay degil bide kıymet bilmez eşi olumca insani yareni olmayan dert yanamadığın insan bu hale geliyor. Anlatinca bile rahatladim bir nevi burda.Keşke sana verebilicek bi tavsiyem olsa aynı durumdayız evlilik sandığım kadar kolay değilmiş kendimi tanıyamiyorum
Bu aralar beni bunaltan önüne geçemediğim birşeyler var.
Sorun mu ? Mutsuzum...
Herşeyden herkesten rahatsızım.
Evlilik bana hiç iyi gelmedi bunu biliyorum sadece.
Evlenmeden önce özgüveni yüksek , kendinde güvenen , tuttuğunu koparan, herkesin sevdiği , kendim olmaktan başka birsey yapmama gerek kalmadan beni seven insanlar vardı çevremde, mutlu olduklarım. Bana iyi gelen insanlar vardı. Ailemin prensesi biricik kızlarıydim. Ağır başlı, hanım hanımcık tabir edilen kendi halinde herkesin sevdiği güleryüzlü saf tertemiz duygulari olan hiç yanlış birşey yapmayan çok neşeli bıcır bıcır bir insandım. Giyimime özen göstermesemde meraklı sürekli birşeyler alan aldığımı giydiğimi yakıştıran aynaya baktığımda kendimi beğenen biriydim.
Evlendim ...
Evlendikten sonra ne mi oldu.
Çok büyük sorunlar yaşadım , yaşamaya da devam ediyorum zaman zaman .
Hiç tanımadığım bir semtte sürekli bastırılmaya çalışan bi Gelin oldum .
Kvdenin istekleriyle benim aramda kaldı eşim sürekli bir çekişme halinde devam etti . Aslında nerde ne konuşayacağıni bilen biriyim . Bir keresinde kv kendimi anlatmak için karşıma alıp annecim böyleyken böyle diye anlattım. Benim düşünme hakkım yokmuş nasıl ben ona konuşurmuşum terbiyesizmisim daha bir sürü tantana...
Sürekli birşeyleri yaptırma istekleri bağ bahçe vs... istanbul doğumluyum köy iz bilmem . Sürekli akrabaları yla içli dışlı zorunlulukları bu yüzdeneşimle çok sorunlar yaşamam vs daha yeni yeni yoluna girdi bu konular ama bende ne mi kaldı? Hicbirsey...
Mutsuzum çünkü eski ben değilim tahammülüm kalmadı. Kimseyle konuşmak istemez hale geldim . Yanlız kalıyorum bunaliyorum biri gelse ondan sıkılıyorum. Artık gülemiyorum. Yeşillik orman rahatlatirdi beni önceden onlar yapmak zorundasin etmek zorundasin dediğinden beri doğadan soğudum denizden yapraktan buluttan yağmurdan yaşamaktan herşeyden soğudum...
Kendi hayatımı düzene sokmayabir aile olduğumuzu benimde düşüncelerime saygi duymasi gerektiğini anlattim esime 3 yılım bununla geçti.
Anlatamadim iyi konuştum anlamadi, alttan aldim anlamadi , bagirdim çağırdım anlamadı, sert söyledim anlamadi beni hiç anlamadi...
Evim ayrı anneme gidiyorum demeye korkar bi hale geldim .
Annemi çok özlüyorum her fırsatta yanina gitmek istiyorum .onun yaninda kalip ona yardımcı olmak istiyorum.
Temizlik yaparken bile yardima gidemiyorum. Annem beni o kadar büyük fedakarlıklar la büyüttü ki . Kendinde hiç birşey almadi bu zamana kadar . Durum ne kadar sıkışık olursa olsun bana ne istediysem aldi babami cekto beni hakkiyla büyütmek için yaptığı hicbirsey den gocunmadi kendi annesi yoktu bütün özlemini herseyimi giderdi. Aklım hep onda .
Canim arkadaşlarım evlendikten sonra çoğu benden uzaklaştı gercek dostlarim değillermiş hic arayip sormadilar.
Diğer yandan yaşadıklarım yüzünden aynaya bakınca kendimi taniyamaz hale geliyorum . Aynaya bakıyorum bakım yapıyorum istediğimi alıp giyiyorum ama eskisi gibi olamiyorum ...
Okadar silmiş lerki beni eşimin ailesi ve eşim kendim olamiyorum kimseyle konusamiyorum gülmüyorum samimi olamıyorum . Yeni insanlarla tanışıp içten muhabbet edemiyorum tedirginim kendimi kasıyorum çocuk gibi cümle kuramıyorum. Konuşurken acaba mi diyorum acaba yanlış bişey mi soyledim keske soylemeseydim neden soyledim gibi seyleri surekli düşünüyorum sabaha kadar uyuyamıyorum.
Kendimi artik hic begenmiyorum herkes bana acıyormus gibi hissediyorum .
Eskisi gibi olamiyorum ozguvenli kendimi gaza getiriyorum olmuyor ölmeyi bekleyen yaşlılar gibiyim .
İşe girmek için görüşmeye gidiyorum özenle seçiyorum kelimeleri olmuyo neyi tutsam elimde kaliyor battikca batiyor gibi hissediyorum . Çocuğum olsun istiyorum kokusuna hasret gibi hissediyorum bir yandan eşimle yarınımı bile göremiyorum.
Sonra sorunsuz insan mi var diyorum.
Bilmiyorum..
Eşimle düzelmeye başladık ama hep bi duvar varmış gibi hissediyorum. Eşimin gerçekten cok cok iyi yönleri var iyi olunca çok iyi oluyoruz ona rağmen hep bi mesafe var gibi yada bi gun sona gelcekmisiz gibi hissediyorum .
Sürekli yanlızken olsun yatarken olsun kafamin içinden kendi kendime konuşuyorum uyumak istemiyorum uyuyamiyorum uyanmak istemiyorum
Herseye takıntılı olmak istemiyorum. Birwz sert mizacli olmak istoyorum yap et gibi seyler söylemek istiyorum ama bana cok ters bi karakter kendi karakterimden artik memnun degilim bastirilmaktan memnun degilim yasamak istedigim hayat bu degil asla
Ama yasamak istedogom hayati yasamak isterken birseyler hep elimde kaliyor baslangic yapamiyorum bi tek guleryuzlu olmak saf.olmak iyi niyetli olmak beni bitirdi bunu niliyorum kendimi berbat hissediyorum napicam bilmiyorum . İçimi döktüm okuyan herkesten Allah razi olsun . Bana bi çözüm öneriniz varmi ?
Artık ne yapacağımı hangi yolu izleyeceğimi şaşırmış durumdayim nasil anlayabilir ki . Mesafeliyim eskisi gibi değilim akıllandım kendimi geri cektim ama zamanimda cok yordular beni .QUOTE="madamtogepi, post: 51283576, member: 733206"]canım benim yasadıkların agır ama asılmayack seyler degil insallh
öncelikle evlenince kendini begenmeme bendede oldu . oluyor.silikmilim gibi bazen hissediyorum.
arkadaslr eninde sonunda dagılacktı dagıldılar bunu düsünme bir ara bende düsünüedüm ama bazı insanlar eger yolunda berabersen seninle yürüyor uzaklasınca arayıp sormuyor
ve evleneince eskisi gibi arkadaslık zor bulunuyor
en önemlisi su iyi niyet güler yüz
bikere kb kv ile sorun yasadım daha dogrusu yasadıgı onca sorundan sonra bi mesele için konusmak istedim dediğin gibi insan gibi konusmaya calıstım aldıgım cevap sen annen le babnı sucluyor musun ve bende bundan sonra onlara karsı soguk oldum mesafeli oldum.esim hala bi sorunda savunur klasiktir bu
sen daha agır yasamıssın ama takıntıları olusmus.
cözmen gerwken en önemli sey içinde bulundugun durumu esine anlatmak . anlamıyorsa anlmasını saglamak
Ben bosandim.. Sonrasinda yine zorlandim ama Rabbim merhemini sürüyor, hepsi geciyor.. Sevdigim seyleri yaptim, sevdiklerimle vakit gecirdim, işime devam ettim, maneviyata yoneldim daha çok..Artık ne yapacağımı hangi yolu izleyeceğimi şaşırmış durumdayim nasil anlayabilir ki . Mesafeliyim eskisi gibi değilim akıllandım kendimi geri cektim ama zamanimda cok yordular beni .
Umarim pskolojik desteğe başvuracağım sanırım..
Öyle kesinlikle o konuda haklısınız .
Aramiz iyi olduğu zaman beni mutlu eden bir insan oluyor. Biz sorun yaşayınca pskilojisi bozuluyor çok çabuk kötü davranıyor. Acaba yine ne zaman yaşicam o kötü günleri diyorum çok kötü oluyorum.
Öyle ettiler gerçekten gençliğimin hayatımın..
Tam olarak yaşadığım sanırım söylediğin gibi ruhumu kemirdiler
Umarim işe yarar . Pskilojik desteğin bile beni kendime getirmeyecegini düşünmeye başlamistim
O kadinlardan olabilmeyi cok istiyorum suan..
Masallah düzelmenize çok sevindim Allah daimi mutluluk nasip etsin insallah .
Tamam canim özelden yazym sana .
Buna cok ihtiyacım var eşime bunu defalarca dile getirmeme rağmen reddetdi. Saygi duymadı kavga çıkardı bunu yapamıyorum
Kişisel gelişim kitapları okuyorum başladım ama ilerlemiyo o kitaplar bunaltiyo daha cok surekli ayni şeyleri tekrar ediyor bunun sebebi bilincaltina mesaj göndermeleri ama sanirim pskolog destegi alacağım.
Millete duyurmak gibi bi niyetim yok .Allaha sığınıyorum dua ediyorum ama bu kadar çok sıkıntılı olduğum zaman ibadet bile cok zor geliyor bana yapamıyorumhepsiüst üste gelince kendimi bir an böyle birsey in içinde buldum düzeltmeye çalıştıkça hepbir engel çıktı karşıma dayanamıyorum. Aminnn sen nasil atlattin canimm çok sevindim atlatmana.
Çocuğum yok . Evliligimden biraz uzak kalabilsem toparlayacagimi düşünüyorum ama en fazla 3 gün uzak kalabildm esim kavgalida olsak uzak kalmami istemiyo bu durum daha cok bunaltiyo beni sağlıklı düşünemiyorum. Sanki bosa kürek çekiyormusm gibi nasil yapsam diye düşünmeme bile firsat olmuyor
Evet o güç bile yok . Daha kötü okursa yada daha iyi bilemiyosun bunu düşünüp karar veremiyosun düşünmek istemiyosun. Bizi bu hale getirnler utansin.
Yüzüme bakınca içimde yaşadığım şeyleri anliyolar gibi geliyor bana bide . Bu yüzden kimseyle görüşmek istemiyorum .
Kolay degil bide kıymet bilmez eşi olumca insani yareni olmayan dert yanamadığın insan bu hale geliyor. Anlatinca bile rahatladim bir nevi burda.
Bu aralar beni bunaltan önüne geçemediğim birşeyler var.
Sorun mu ? Mutsuzum...
Herşeyden herkesten rahatsızım.
Evlilik bana hiç iyi gelmedi bunu biliyorum sadece.
Evlenmeden önce özgüveni yüksek , kendinde güvenen , tuttuğunu koparan, herkesin sevdiği , kendim olmaktan başka birsey yapmama gerek kalmadan beni seven insanlar vardı çevremde, mutlu olduklarım. Bana iyi gelen insanlar vardı. Ailemin prensesi biricik kızlarıydim. Ağır başlı, hanım hanımcık tabir edilen kendi halinde herkesin sevdiği güleryüzlü saf tertemiz duygulari olan hiç yanlış birşey yapmayan çok neşeli bıcır bıcır bir insandım. Giyimime özen göstermesemde meraklı sürekli birşeyler alan aldığımı giydiğimi yakıştıran aynaya baktığımda kendimi beğenen biriydim.
Evlendim ...
Evlendikten sonra ne mi oldu.
Çok büyük sorunlar yaşadım , yaşamaya da devam ediyorum zaman zaman .
Hiç tanımadığım bir semtte sürekli bastırılmaya çalışan bi Gelin oldum .
Kvdenin istekleriyle benim aramda kaldı eşim sürekli bir çekişme halinde devam etti . Aslında nerde ne konuşayacağıni bilen biriyim . Bir keresinde kv kendimi anlatmak için karşıma alıp annecim böyleyken böyle diye anlattım. Benim düşünme hakkım yokmuş nasıl ben ona konuşurmuşum terbiyesizmisim daha bir sürü tantana...
Sürekli birşeyleri yaptırma istekleri bağ bahçe vs... istanbul doğumluyum köy iz bilmem . Sürekli akrabaları yla içli dışlı zorunlulukları bu yüzdeneşimle çok sorunlar yaşamam vs daha yeni yeni yoluna girdi bu konular ama bende ne mi kaldı? Hicbirsey...
Mutsuzum çünkü eski ben değilim tahammülüm kalmadı. Kimseyle konuşmak istemez hale geldim . Yanlız kalıyorum bunaliyorum biri gelse ondan sıkılıyorum. Artık gülemiyorum. Yeşillik orman rahatlatirdi beni önceden onlar yapmak zorundasin etmek zorundasin dediğinden beri doğadan soğudum denizden yapraktan buluttan yağmurdan yaşamaktan herşeyden soğudum...
Kendi hayatımı düzene sokmayabir aile olduğumuzu benimde düşüncelerime saygi duymasi gerektiğini anlattim esime 3 yılım bununla geçti.
Anlatamadim iyi konuştum anlamadi, alttan aldim anlamadi , bagirdim çağırdım anlamadı, sert söyledim anlamadi beni hiç anlamadi...
Evim ayrı anneme gidiyorum demeye korkar bi hale geldim .
Annemi çok özlüyorum her fırsatta yanina gitmek istiyorum .onun yaninda kalip ona yardımcı olmak istiyorum.
Temizlik yaparken bile yardima gidemiyorum. Annem beni o kadar büyük fedakarlıklar la büyüttü ki . Kendinde hiç birşey almadi bu zamana kadar . Durum ne kadar sıkışık olursa olsun bana ne istediysem aldi babami cekto beni hakkiyla büyütmek için yaptığı hicbirsey den gocunmadi kendi annesi yoktu bütün özlemini herseyimi giderdi. Aklım hep onda .
Canim arkadaşlarım evlendikten sonra çoğu benden uzaklaştı gercek dostlarim değillermiş hic arayip sormadilar.
Diğer yandan yaşadıklarım yüzünden aynaya bakınca kendimi taniyamaz hale geliyorum . Aynaya bakıyorum bakım yapıyorum istediğimi alıp giyiyorum ama eskisi gibi olamiyorum ...
Okadar silmiş lerki beni eşimin ailesi ve eşim kendim olamiyorum kimseyle konusamiyorum gülmüyorum samimi olamıyorum . Yeni insanlarla tanışıp içten muhabbet edemiyorum tedirginim kendimi kasıyorum çocuk gibi cümle kuramıyorum. Konuşurken acaba mi diyorum acaba yanlış bişey mi soyledim keske soylemeseydim neden soyledim gibi seyleri surekli düşünüyorum sabaha kadar uyuyamıyorum.
Kendimi artik hic begenmiyorum herkes bana acıyormus gibi hissediyorum .
Eskisi gibi olamiyorum ozguvenli kendimi gaza getiriyorum olmuyor ölmeyi bekleyen yaşlılar gibiyim .
İşe girmek için görüşmeye gidiyorum özenle seçiyorum kelimeleri olmuyo neyi tutsam elimde kaliyor battikca batiyor gibi hissediyorum . Çocuğum olsun istiyorum kokusuna hasret gibi hissediyorum bir yandan eşimle yarınımı bile göremiyorum.
Sonra sorunsuz insan mi var diyorum.
Bilmiyorum..
Eşimle düzelmeye başladık ama hep bi duvar varmış gibi hissediyorum. Eşimin gerçekten cok cok iyi yönleri var iyi olunca çok iyi oluyoruz ona rağmen hep bi mesafe var gibi yada bi gun sona gelcekmisiz gibi hissediyorum .
Sürekli yanlızken olsun yatarken olsun kafamin içinden kendi kendime konuşuyorum uyumak istemiyorum uyuyamiyorum uyanmak istemiyorum
Herseye takıntılı olmak istemiyorum. Birwz sert mizacli olmak istoyorum yap et gibi seyler söylemek istiyorum ama bana cok ters bi karakter kendi karakterimden artik memnun degilim bastirilmaktan memnun degilim yasamak istedigim hayat bu degil asla
Ama yasamak istedogom hayati yasamak isterken birseyler hep elimde kaliyor baslangic yapamiyorum bi tek guleryuzlu olmak saf.olmak iyi niyetli olmak beni bitirdi bunu niliyorum kendimi berbat hissediyorum napicam bilmiyorum . İçimi döktüm okuyan herkesten Allah razi olsun . Bana bi çözüm öneriniz varmi ?
bana kızıyorsunuz ama sebebi eş ve ailesi.Bu aralar beni bunaltan önüne geçemediğim birşeyler var.
Sorun mu ? Mutsuzum...
Herşeyden herkesten rahatsızım.
Evlilik bana hiç iyi gelmedi bunu biliyorum sadece.
Evlenmeden önce özgüveni yüksek , kendinde güvenen , tuttuğunu koparan, herkesin sevdiği , kendim olmaktan başka birsey yapmama gerek kalmadan beni seven insanlar vardı çevremde, mutlu olduklarım. Bana iyi gelen insanlar vardı. Ailemin prensesi biricik kızlarıydim. Ağır başlı, hanım hanımcık tabir edilen kendi halinde herkesin sevdiği güleryüzlü saf tertemiz duygulari olan hiç yanlış birşey yapmayan çok neşeli bıcır bıcır bir insandım. Giyimime özen göstermesemde meraklı sürekli birşeyler alan aldığımı giydiğimi yakıştıran aynaya baktığımda kendimi beğenen biriydim.
Evlendim ...
Evlendikten sonra ne mi oldu.
Çok büyük sorunlar yaşadım , yaşamaya da devam ediyorum zaman zaman .
Hiç tanımadığım bir semtte sürekli bastırılmaya çalışan bi Gelin oldum .
Kvdenin istekleriyle benim aramda kaldı eşim sürekli bir çekişme halinde devam etti . Aslında nerde ne konuşayacağıni bilen biriyim . Bir keresinde kv kendimi anlatmak için karşıma alıp annecim böyleyken böyle diye anlattım. Benim düşünme hakkım yokmuş nasıl ben ona konuşurmuşum terbiyesizmisim daha bir sürü tantana...
Sürekli birşeyleri yaptırma istekleri bağ bahçe vs... istanbul doğumluyum köy iz bilmem . Sürekli akrabaları yla içli dışlı zorunlulukları bu yüzdeneşimle çok sorunlar yaşamam vs daha yeni yeni yoluna girdi bu konular ama bende ne mi kaldı? Hicbirsey...
Mutsuzum çünkü eski ben değilim tahammülüm kalmadı. Kimseyle konuşmak istemez hale geldim . Yanlız kalıyorum bunaliyorum biri gelse ondan sıkılıyorum. Artık gülemiyorum. Yeşillik orman rahatlatirdi beni önceden onlar yapmak zorundasin etmek zorundasin dediğinden beri doğadan soğudum denizden yapraktan buluttan yağmurdan yaşamaktan herşeyden soğudum...
Kendi hayatımı düzene sokmayabir aile olduğumuzu benimde düşüncelerime saygi duymasi gerektiğini anlattim esime 3 yılım bununla geçti.
Anlatamadim iyi konuştum anlamadi, alttan aldim anlamadi , bagirdim çağırdım anlamadı, sert söyledim anlamadi beni hiç anlamadi...
Evim ayrı anneme gidiyorum demeye korkar bi hale geldim .
Annemi çok özlüyorum her fırsatta yanina gitmek istiyorum .onun yaninda kalip ona yardımcı olmak istiyorum.
Temizlik yaparken bile yardima gidemiyorum. Annem beni o kadar büyük fedakarlıklar la büyüttü ki . Kendinde hiç birşey almadi bu zamana kadar . Durum ne kadar sıkışık olursa olsun bana ne istediysem aldi babami cekto beni hakkiyla büyütmek için yaptığı hicbirsey den gocunmadi kendi annesi yoktu bütün özlemini herseyimi giderdi. Aklım hep onda .
Canim arkadaşlarım evlendikten sonra çoğu benden uzaklaştı gercek dostlarim değillermiş hic arayip sormadilar.
Diğer yandan yaşadıklarım yüzünden aynaya bakınca kendimi taniyamaz hale geliyorum . Aynaya bakıyorum bakım yapıyorum istediğimi alıp giyiyorum ama eskisi gibi olamiyorum ...
Okadar silmiş lerki beni eşimin ailesi ve eşim kendim olamiyorum kimseyle konusamiyorum gülmüyorum samimi olamıyorum . Yeni insanlarla tanışıp içten muhabbet edemiyorum tedirginim kendimi kasıyorum çocuk gibi cümle kuramıyorum. Konuşurken acaba mi diyorum acaba yanlış bişey mi soyledim keske soylemeseydim neden soyledim gibi seyleri surekli düşünüyorum sabaha kadar uyuyamıyorum.
Kendimi artik hic begenmiyorum herkes bana acıyormus gibi hissediyorum .
Eskisi gibi olamiyorum ozguvenli kendimi gaza getiriyorum olmuyor ölmeyi bekleyen yaşlılar gibiyim .
İşe girmek için görüşmeye gidiyorum özenle seçiyorum kelimeleri olmuyo neyi tutsam elimde kaliyor battikca batiyor gibi hissediyorum . Çocuğum olsun istiyorum kokusuna hasret gibi hissediyorum bir yandan eşimle yarınımı bile göremiyorum.
Sonra sorunsuz insan mi var diyorum.
Bilmiyorum..
Eşimle düzelmeye başladık ama hep bi duvar varmış gibi hissediyorum. Eşimin gerçekten cok cok iyi yönleri var iyi olunca çok iyi oluyoruz ona rağmen hep bi mesafe var gibi yada bi gun sona gelcekmisiz gibi hissediyorum .
Sürekli yanlızken olsun yatarken olsun kafamin içinden kendi kendime konuşuyorum uyumak istemiyorum uyuyamiyorum uyanmak istemiyorum
Herseye takıntılı olmak istemiyorum. Birwz sert mizacli olmak istoyorum yap et gibi seyler söylemek istiyorum ama bana cok ters bi karakter kendi karakterimden artik memnun degilim bastirilmaktan memnun degilim yasamak istedigim hayat bu degil asla
Ama yasamak istedogom hayati yasamak isterken birseyler hep elimde kaliyor baslangic yapamiyorum bi tek guleryuzlu olmak saf.olmak iyi niyetli olmak beni bitirdi bunu niliyorum kendimi berbat hissediyorum napicam bilmiyorum . İçimi döktüm okuyan herkesten Allah razi olsun . Bana bi çözüm öneriniz varmi ?
AminnnnRabbim cumlemize bi ferahlik versin.. Şu mubarek gunlerde en guzel seyler gelsin başımıza..
Esinle kavga etme, bagirip çağırma, ters teper.. Bi de bazilari hemen "ben deli miyim, benim ihtiyacim yok" moduna giriyor, guzelce anlat "ikinizin mutlulugu icin olduğunu..
Mutsuzum son zamanlarda hersey yoluna girmesine rağmen , sanırım zamanında yaşadığım sıkıntıların sabrımın acısı çıkıyor şuan. Anladığım kadarıyla beni mutlu edecek şeyleri yaparsam biraz kendimi toparlayabileceğim doğrultusunda . Çok teşekkür ederim.Bu gibi durumları yaşayan çogumuz gibi maalesef psikolojik sorunlar hemen duzelen sorunlar degil ve bunun icin de evli olmak, bir eşe ya da kayınvalideye/babaya sahip olmak gerekmez. Hayattan sogumak, hevesinin kırılması o kadar yıpratıcı bir seydir ki istesen de toparlayamazsın kolay kolay. Sana diyecegim, ne/kim seni mutsuz ediyorsa ondan -EMİNSEN- uzaklasman gerektigi ki bunu uzmanlar da soyluyor. Bir muddet anne yanına git, annenle sorununu konus, arkadaslarin zor gününde yaninda olmuyorsa zaten sallama sil hayatindan, insan kotu gunde belli olur derler ya, aile de oyle arkadas da, eş de.. Hayatta seni en çok ne mutlu eder? onu düşün, iş bulma surecini hepimiz yasiyoruz ve bu donemde bile anliyorsun neyin ne oldugunu. Bir insan ketum dogmaz, gaddar dogmaz, tecrubeli dogmaz, en dogru tecrube yasayarak gordugundur. Sen de evlenerek gormus oldun belki de dogru sandigin insan aslinda dogru ve hayirli degildir ve bazen gorunmeyen seyler aslinda cok sey anlatır yeter ki sen egriyi dogruyu tartacak kadar guclu olasın. Bu gibi konuları buraya soruyorsun ama bize gore hareket etme sakın, oku herkesin mesajını ama en dogruyu yine sen bil. Son olarak da mutsuzsan sakın cocuk dusunme.
Ben size kızmıyorum. Sadece üslubunuz bazen çok sert oluyor . İnsan zaten sıkıntı anında yazıyor azarlar gibi cevap veriyorsuniz bazen bu yüzden. Bu konuma yazdığınız da hiç bir sey yok mesela kızacak çok teşekkür ediyorum.bana kızıyorsunuz ama sebebi eş ve ailesi.
eşini sevdiğin için hiç istemediğini bir insana dönüştün baskılarla.
insan olduğu gibi kabul edilmeyince, asla mutlu olamıyor. en sonunda ya evlilik ya kadın tükeniyor.
tamam eşini sev ama o seni olduğun gibi kabul etmiyor. kabul etmesen de bu böyle.
sürekli tek taraflı tavizlerle geçmez hayat.
insan kendisi isterse değişmeli, baskıyla değil.
zorla güzellik, mutluluk olmuyor.
eşim değişti diyorsun ya objektif bak ve tart bakalım.
sen misin değişen o mu? hala alttan alan, taviz veren sen misin o mu? sen eski sen olsan, eşin nasıl davranır sana?
kk da ve hayatta şunu gördüm ki, hiçbir ilişki (evlilik, aile, dostluk, flört) tek taraflı yürümüyor, mutlu etmiyor.
öz ana baba kardeş dahi, yeri geldiğinde yaka silktiriyor insana.
üslubum sert geldiği için özür diliyorum.AminnnnEvet anlayacağını umuyorum o gelmezse bile kendim icin gidicem. Çok sagol canimm
Mutsuzum son zamanlarda hersey yoluna girmesine rağmen , sanırım zamanında yaşadığım sıkıntıların sabrımın acısı çıkıyor şuan. Anladığım kadarıyla beni mutlu edecek şeyleri yaparsam biraz kendimi toparlayabileceğim doğrultusunda . Çok teşekkür ederim.
Ben size kızmıyorum. Sadece üslubunuz bazen çok sert oluyor . İnsan zaten sıkıntı anında yazıyor azarlar gibi cevap veriyorsuniz bazen bu yüzden. Bu konuma yazdığınız da hiç bir sey yok mesela kızacak çok teşekkür ediyorum.
Taviz vermeyi bıraktım ama kötü zamanlarımı olaylarımı buraya hep yazdım eski konularımi az çok hatırlıyorsunuz onların birikimi benden bu şekilde çıkıyor. Eşimle tartışmalarımzdan sonra çok yanlız kaldım kendimi sürekli telkin ettim ayakta kalmalısın diye , nitekim bunu başardım. Buradan danışıp aldığım çoğu fikir bana yardımcı oldu . Artık kendimden çok fazla ödün vermiyorum . Herşeyin normal olduğunu en önemlisi benimle aynı şeyler yaşayan binlerce insanın olduğunu ayrılsam bosansam bile tekrar mutlu olabileceğim olasılığını öğrendim .
Bir tatil çok iyi gelecek bana sanırım sonrasında bir pskolog.
İnşallahüslubum sert geldiği için özür diliyorum.
inan kasıt yok. reelde de böyleyim. eşime "karın dövüyordur seni" diye takılan çok, üslubumdan dolayı.
nasıl olsa beni göremiyor, saldırgan davranayım diye bir amaç gütmüyorum kesinlikle.
önemli olan kendi değerinin farkında olman. sen iyi ol, senin iyi olmanı isteyenlerle beraber ol. inşallah mutlu olursun en kısa zamanda.
Sanki beni anlatmışsın. Yapacağın en iyi şey hiç bişeyi kafaya takmayıp ben böyle istiyorum ben bunu istiyorum böyle mutlu oluyorum kimseye kendimi beğendirmek zorunda değilim kendimi kendime beğendirmeliyim demek ve hayatını bu şekilde sürdürmek. Tabi sımır
Vardı zaten bi yıkılma anı sadece farkındalık durumumun farkina varma ve bi iç döküş , umarım ayağa kalkabilirim tekrardan.Evet esın ve aılesı hatalı olabılır ancak sız bu kadar zayıf olmamalıydınız. ınsanlar neler neler yasıyorda yenıden baslıyorlar , bence psıkolojık destek almalısınız bu kadar sılık bırı olmamalısınız bu hayatta varım dıyebılme cesaretınız olmalı
Evettt tam ortasından vurdunuz hedefiiEvlendikten sonra böyle bir süreci sanırım 100 kadından 90 ı yaşıyor.
4 sayfada 4 yorum var aynı beni anlatmışsın diye oradan anlayalım :)
Hatayı en başında kendimize gerçekten uygun olup olmadığını doğru tartamadan evlenmekle
yapıyoruz bence.
Sadece eşi sevmekle her şey aşılır gibi geliyor.
Oysa o evlilikte bizim beklentilerimiz dışında bir de kv nin gelinden beklentisi kısmı var mesela.
Bunları hesaba katmış olsaydık en başında o aşkın totosuna vururduk hepimiz :)
Sonuç böyle oluyor işte.
Sorun, kavga, değiştirme çırpınışları, aklı başına geç gelen eş, unutamama, yıpranmışlık..
Bu izler kolay geçmiyor maalesef.
Bence artık o ne der, eşin tepkisi ne olur, kv hoşnut kalır mı diye düşünmeden yaşamayı deneyin.
Anneniz için elinizden gelen her şeyi yapmaya çalışın mesela.
Tepkiler umrunuzda olmadan.
İnceldiği yerden kopsun, hep mi ben ayakta tutcam bu evliliği diye yaşamaya başlayınca
iyileşmeye başlıyorsunuz.
Evet aynı semtteyiz.Yazdıysanız görmedim, kv ile yakın mı oturuyorsunuz?
Evet aynı semtteyiz.
O gidecek insallah ama araya fitne fesat sokar uzaklasinca diye.korkum var :)Maalesef yakın olunca bütün iç işlerine karışmak zorunda hisseyorlar kendilerini... Yapabilirseniz ilk iş olarak taşının... kv ile uzak olmak sana ilaç gibi gelecek :)
O gidecek insallah ama araya fitne fesat sokar uzaklasinca diye.korkum var :)