Kedimin ölümü...

Başınız sağolsun. Çok acı gerçekten anlayabiliyorum. Kedimi sokaktan sahiplenmiştim, hergün geçtiğim sokakta bir hafta boyunca aynı yerde gördüm, 1 hafta boyunca bakışmıştık öyle.. Sonra kedilerden çok korkmama rağmen yanına gitmiştim. Çok öksürüyordu aynı bir insan gibi. Tam döndüm gidecektim ayaklarıma dolandı minnoş şey, bırakamadım korka korka kucakladım veterinere götürdüm. 2 ay boyunca birlikte yaşadık, çok uğraştım ne yaptıysam iyileşmedi. Nasıl özledim nasıl, keşke olsaydı da sevebilseydim şimdi yavrum benim ya ne güzel dertleşirdik.. 2 ayda bile ne kadar alışmıştım..
 
Acımı paylaşan herkese teşekkür ederim. Varlığına alıştığım gibi yokluğunada alışıcam zamanla biliyorum. Her ölüm acı her ölüm yakıyor insanın canını. Evet yas tutuyorum eşyalarını toparladım koydum bir köşeye kalan mamalarını dağıttım sokaktaki çocuklara. Umarım gittiği yerde mutludur tek tesellim acılarının dinmiş olması.
 
Gözlerim doldu okurken ister istemez, ben de bir köpek annesiyim. Alt tarafı bir hayvan diyecekler ya hiç hayvan sevgisi tatmamış ya da vicdandan yoksunlardır bence. Başınız sağ olsun, başetmesi çok zordur eminim acınızı yürekten paylaşıyorum. Ancak sağlıklı ve işlevli bir hayat sürdürebilmemiz için kaybımızın arkasından bir yas süreci geçirmemiz gerekiyor. Hayatta sonsuz olasılık var, belki başka bir veterinere götürseniz de aynı şeyler yaşanacaktı. Siz onu çok seviyorsunuz elinizden geleni yaptınız, elden gelen de bu kadar oldu demek ki. Tekrar başınız sağ olsun anneniz için de oğlunuz için de.
 
Çok üzücü tahmin edebiliyorum:KK43: bence hemen bi kedi sahiplen ki yokluğunu yaşama onun.
bende birkaç ay önce tv'de bir belgesel izliyordum. yurtdışında yaşayan bir kadının çok yaşlı bir köpeği var ve çok hasta. artık yürüyemeye bide dermanı yok köpekciğin. sonra kadın eve veteriner çağırıyor, veteriner köpeğe iğne yapıp onu uyutuyor bir daha uyanmamak üzere:KK43: ya o kadar kötü bir sahneydiki, kadının ağlaması falan bende oturup ağladım insanın içi parçalanıyo:KK43:
 
başınız sağolsun ama bence hemen yeni bir yavruş edinin, onların bizim sevgimize, ilgimize gerçekten çok ihtiyacı var.
ben de 2 haftadır falan kedi sahibiyim, sokak kedilerinin sıkıştırıp durduğu bir yavru pisiyi kurtardık, aslında hiç kedi bakma niyetim yoktu. hep isterdim ama ileride kendi düzenimi kurunca olsun derdim. kısmetmiş, nasipmiş muhtemelen, koyacak güvenli bir yer bulamayınca bizim eve balkona çıkardık bir kutunun içine koyduk falan. öyle de kaldı, 5 haftalık. ama 2 haftamız çok zor geçti, yemek yeme konusunda problem yaşadık 1 haftada 2 farklı veterinere gittik öyle diyeyim yani. çok şükür son gittiğimiz veteriner derdimize çare oldu, Allah'tan önemli bişeyi yokmuş da iştahını filan yerine getirdik, şimdi evdeki herkes de kabul etti yaşayıp gidiyoruz :) bizim de balkon çok yüksek, biz de balkondan korkuyoruz işte çıkarsa yanlışlıkla düşer mi diye ama bana öyle atlamaya cesaret edemez gibi geliyor. belki de küçük olduğu için? ama balkona çıkmasına izin vermeyeceğiz en azından balkonda yalnız kalmamalı. gerçi balkondan düşse bile bahçeye toprağa düşer ama yavrum ölebilir, bir yerleri kırılabilir vs. bilmiyorum belki balkonun her yanını brandayla kaplarız, çıksa bile düşemez öyle koruyabiliriz. yani bir canın sorumluluğunu üstleniyorsunuz ve çok alışıyorsunuz. dün dışarıdaydık babamla, anneleri başında olan 4 tane yavru kedi gördük hatta başlarındaki kadın birini bize vermek istedi ama hem anneleri olduğu için hem de evdekiler istemez diye almadım. ama o kedileri gördükten sonra şuna eminim ki yavruşlarımız bu dünyadan göçüp gitse bile derhal diğerlerine bakmalıyız, evde bakılanlar çok şanslı.
 
Belki bir çoğunuz alt tarafı bir kedi diyecek. İnsanlar ölüyor çocuklar ölüyor diyecek ama inanın hiç bir farkı yok ailemden bir ferdi kaybetmiş gibi en yakın dostumu kaybetmiş gibiyim. Onu alana kadar kedilere karşı bir ilgi yoktu. Bir gün bir ilan gördüm sokakta bulunmuş bir bebek acil yuva aranıyor neden bilmiyorum o gözleri görünce içimden bir ses git onu al ve ona yuva ol dedi. Daha 20-25 günlüklü yavru kedi bakımından bi'haberdim. Veterinerden anne süt tozu aldım telefonumun alarmını kurarak 2 saatte bir biberonla besledim. Çevremdeki bir sürü insan sen yapamazsın ziyan olacak dedi ama hayır dedim biz birlikte yaşayacağız ve yaşadıkta. Birlikte uyuduk, birlikte oynadık. Hep ayak ucumda uyudu her sabah saat 5 gibi kafasınnı kafama sürter beni uyandırır ve onu sevmemi isterdi sevdim de hemde çok sevdim. 2.5 yıl birlikte mutlu bir yaşantımız oldu. Ta ki 2 hafta öncesine kadar oğlum da bir değiliklik farkettik yemek yemiyordu halsizdi. Veterinere götürdük idrar yollarında taş varmış tıkanmış sonda bağlandı idrar boşaltıldı serum ve ilaç takviyesi yapıldı 1 hafta sonra toparladı sonda çıktı ve tuvaletini rahat yapmaya başladı bizde iyileşiyor diye sevindik. İyiydide yine koşturmaya oyun oynamaya başlamıştı. 1 hafta sonra aniden kötüleşti sık ve kesik kesik nefes almaya başladı hiç hali yoktu ayakta bile duramıyordu hemen koştuk veterinere tahliller röntgenler serumlar. Böbrek yetmeliği dedi veteriner ama iyileşecek dedi. Dirençliydi iyileşecekti inanıyordum. Ertesi gün ciğerlerde sıvı biriktiğini öğrendik ama dakikalar geçtikçe daha kötü oldu veterinerden alıp eve getirdim orda stres oluyor daha da kötüleşir diye ama baktım ki her dakika daha kötü kucağıma aldım ve fakülteye götürmek için yola çıktım ama oğlum yolda daha fazla dayanamadı kollarımda can verdi. Hayatımda çok ölüm yaşadım annemi de kaybettim. Ölümleri hep erken yaşadım ben. Her sevdiğimi gömdüm o kara toprağa. Gözlerimdeki yaş tükenene kadar ağladım yeri geldi isyan ettim. Oğlumu toprağa verirken söz verdim bir daha almayacaktım dayanamazdım aynı şeyleri yaşamaya. Her akşam eve gittiğimizde karşılardı önce göbeğini sevip öyle girebilirdik eve yoksa küserdi. Şimdi bomboş kaldık. Aklımda hep aynı soru başka veterinerede mi götürmeliydim? Fakülteye daha erken mi gitmeliydim? Çok acı çektimi? Bir yerde bir hata yapmışım hissi bunu çıkaramıyorum aklımdan. Uyuyamıyorum acaba daha erken farketseydim şimdi hayatta olur muydu? İçim acıyor içimde keşkeler hiç gitmiyor. Belki bir dert değil bu dert bunun neresinde diyebilirsiniz. Sadece benzer durumu yaşamış olanlar nasıl atlattınız? Sabredip okuyan herkese teşekkürler....

Basiniz saolsun.

Hayatta edindigim ilk köpeğim kanlı ishal olmustu. O zamanlar baya zordu bu hastaligin iyileşmesi. İyileşti. Sonra da araba çarptı.

kendinizi suclamayin bunun sonu yok
 
Bir hafta oldu oglum gideli. Gecer zamanla diyorlar sanmiyorum. Tavuk yiyemiyorum oglum cok severdi... Hirkamda hala tuyleri var dokundukca icim aciyor. Kollarimdaki tirnak izleri gecmesin istiyorum ama gectiler...
 
Başınız sağ olsun:KK43:

Yaşı ilerleyip kaybettiğim de oldu,ani ortaya çıkan rahatsızlıktan da..
Ben hep çivi çiviyi söker dedim,yuvamı başka muhtaç bir pisiye açabilirim dedim.. Çok dağıldım her seferinde ama başka bir meleği kucakladığımda acımın hafiflediğini biliyorum..
Benim meleğim şu an 10 yaşında:nazar: Gözünün içine bakarak yaşıyorum..
 
Ben de bir kedi annesiyim, çocuktan farkı yok benim için.. Hayatımın merkezinde o benim.. Keşke ömürleri daha uzun olsa keşke.. Onun başına bir şey geldiğini düşününce gözlerim doluyor hemen.. 8 yaşında bir cocker köpeğimiz vardı, dile kolay onca sene bizimleydi. Ben ona hayvan sıfatını yakıştıramıyorum o bambaşka bir şeydi, insan gibi dinlerdi bizi, o kadar anlamlı bakardı ki gözümüzün içine.. Geçen sene birdenbire kayboldu. 8 yıl yaşadığı çevrede, birkaç mahalle ötesine kadar herkesin tanıdığı, ismini bildiği çevrede birdenbire yok oldu. Bir yıldır ne ölüsü var ne dirisi.. Hep aklımda acaba kaçırıldıysa şu an ne halde, ne şartlar altında yaşıyor diye.. Bunu bilememek de gerçekten çok acı.. Bence de bir an önce yeni bir can sahiplenin, onun yerini alamayacak belki ama en az onun kadar seveceksiniz.
 
Başınız sağ olsun :KK43: Çok iyi anlıyorum sizi. Şu an zor olabilir ama yeni bir kedi sahiplenseniz acınız bir nebze diner.
 
Belki bir çoğunuz alt tarafı bir kedi diyecek. İnsanlar ölüyor çocuklar ölüyor diyecek ama inanın hiç bir farkı yok ailemden bir ferdi kaybetmiş gibi en yakın dostumu kaybetmiş gibiyim. Onu alana kadar kedilere karşı bir ilgi yoktu. Bir gün bir ilan gördüm sokakta bulunmuş bir bebek acil yuva aranıyor neden bilmiyorum o gözleri görünce içimden bir ses git onu al ve ona yuva ol dedi. Daha 20-25 günlüklü yavru kedi bakımından bi'haberdim. Veterinerden anne süt tozu aldım telefonumun alarmını kurarak 2 saatte bir biberonla besledim. Çevremdeki bir sürü insan sen yapamazsın ziyan olacak dedi ama hayır dedim biz birlikte yaşayacağız ve yaşadıkta. Birlikte uyuduk, birlikte oynadık. Hep ayak ucumda uyudu her sabah saat 5 gibi kafasınnı kafama sürter beni uyandırır ve onu sevmemi isterdi sevdim de hemde çok sevdim. 2.5 yıl birlikte mutlu bir yaşantımız oldu. Ta ki 2 hafta öncesine kadar oğlum da bir değiliklik farkettik yemek yemiyordu halsizdi. Veterinere götürdük idrar yollarında taş varmış tıkanmış sonda bağlandı idrar boşaltıldı serum ve ilaç takviyesi yapıldı 1 hafta sonra toparladı sonda çıktı ve tuvaletini rahat yapmaya başladı bizde iyileşiyor diye sevindik. İyiydide yine koşturmaya oyun oynamaya başlamıştı. 1 hafta sonra aniden kötüleşti sık ve kesik kesik nefes almaya başladı hiç hali yoktu ayakta bile duramıyordu hemen koştuk veterinere tahliller röntgenler serumlar. Böbrek yetmeliği dedi veteriner ama iyileşecek dedi. Dirençliydi iyileşecekti inanıyordum. Ertesi gün ciğerlerde sıvı biriktiğini öğrendik ama dakikalar geçtikçe daha kötü oldu veterinerden alıp eve getirdim orda stres oluyor daha da kötüleşir diye ama baktım ki her dakika daha kötü kucağıma aldım ve fakülteye götürmek için yola çıktım ama oğlum yolda daha fazla dayanamadı kollarımda can verdi. Hayatımda çok ölüm yaşadım annemi de kaybettim. Ölümleri hep erken yaşadım ben. Her sevdiğimi gömdüm o kara toprağa. Gözlerimdeki yaş tükenene kadar ağladım yeri geldi isyan ettim. Oğlumu toprağa verirken söz verdim bir daha almayacaktım dayanamazdım aynı şeyleri yaşamaya. Her akşam eve gittiğimizde karşılardı önce göbeğini sevip öyle girebilirdik eve yoksa küserdi. Şimdi bomboş kaldık. Aklımda hep aynı soru başka veterinerede mi götürmeliydim? Fakülteye daha erken mi gitmeliydim? Çok acı çektimi? Bir yerde bir hata yapmışım hissi bunu çıkaramıyorum aklımdan. Uyuyamıyorum acaba daha erken farketseydim şimdi hayatta olur muydu? İçim acıyor içimde keşkeler hiç gitmiyor. Belki bir dert değil bu dert bunun neresinde diyebilirsiniz. Sadece benzer durumu yaşamış olanlar nasıl atlattınız? Sabredip okuyan herkese teşekkürler....

sabırlar dilerim, sizi çok iyi anlıyorum
siz onu sokaktan kurtarıp 2.5 yıl güzel ve mutlu bir ömür vermişsiniz.
o da sizi çok sevmiştir.
elinizden geleni de yapmışsınız.
vicdanınız rahat olsun

evden biri gibi, bir evlat gibi oluyorlar, o yüzden yokluklarına alışmak çok zor...
 
sabırlar dilerim, sizi çok iyi anlıyorum
siz onu sokaktan kurtarıp 2.5 yıl güzel ve mutlu bir ömür vermişsiniz.
o da sizi çok sevmiştir.
elinizden geleni de yapmışsınız.
vicdanınız rahat olsun

evden biri gibi, bir evlat gibi oluyorlar, o yüzden yokluklarına alışmak çok zor...
Allah yine çıkardı karşıma bir minik. Ne kadar almicam desem de bir gözü enfeksiyonlu küçücük bir can buldum yine. Tedavisini yaptırıyorum yüksek ateş ve enfeksiyon vardı şimdi daha iyi evde yine bir minik koşturup duruyor. İlk düşüncem tedavisini yaptırıp yuva aramaktı ama bilemiyorum bir heves alıp sonra yeniden sokağa bırakan çok insan var. Şimdilik birlikteyiz. Ama ölen oğlum benim ilk göz ağrımda bir anda kaybettim aynı şeyleri yaşamaktan gerçekten çok korkuyorum.
 
Sizi okadar iyi anliyorumki benimde alti aylik güzel kizim dün birden bir kac saat icinde kan kusarak öldü daha bir gece önce sarilip uyudugum kizim gözlerimin önunde bağirarak cirpinarak can verdi ve ben hic bise yapamadim dunden beri gözlerimkör oldu aglamaktan nasil bir aciymis nasil unuturum o halini sanki benden yardim ister gibi kurtar beni der gibi inledi yavrum bagirdi simdi ev bombos sessiz allahim sabir ver nolur sizinde basiniz sagolsun
 
Sizi okadar iyi anliyorumki benimde alti aylik güzel kizim dün birden bir kac saat icinde kan kusarak öldü daha bir gece önce sarilip uyudugum kizim gözlerimin önunde bağirarak cirpinarak can verdi ve ben hic bise yapamadim dunden beri gözlerimkör oldu aglamaktan nasil bir aciymis nasil unuturum o halini sanki benden yardim ister gibi kurtar beni der gibi inledi yavrum bagirdi simdi ev bombos sessiz allahim sabir ver nolur sizinde basiniz sagolsun

Çok üzüldüm, başınız sağ olsun :KK43:
 
X