O zaman endişenme. Ben çok durumu kötü kediyle ilgilendim, çok kısa sürede semirip kendine geliyorlar,tüyleri parlıyor:)
Bol bol konuş, senden korkmuyorsa sev, suyunu her gün tazele, arasıra kedi malti ver.. toparlar:)
Benim kedim de zayıf değildi ama çok mutsuz,bakımsız bir kediydi. Ameliyattan çıkmış küçücük veteriner kafesinde uzun zaman durmuş. Öyle ki yürümeyi unutmuş bir kediydi, sargıları falan da vardı, pansuman gereken. Deli gibi korkardı tüm insanlardan,gözleri hep korkudan kocaman cam gibi kocamandı, tüyleri solgundu, enerjisi yoktu,saklandığı dolap içinden çıkmazdı...
Ben de rahatsız etmemek için dolabın kapagi yarı açık halde konuşur,şarkı söylerdim ona. Denk geldikce göz kirpardim (kedilere göz kırpmak merhaba demek gibi bir şey. O da kirparsa doğru yoldasin demektir) :)
İki hafta sonra birden kendi kendine dolaptan çıktı,yatağıma zıpladı ve alnını tokusturdu. Resmen ateşkes ilan etti, O günden sonra dibimden hiç ayrilmadi, beraber 7. Yilimiza girdik.
O yüzden senden kaçsa da,zayıf olsa da endiselenme. Sakin yaklaş,üstüne varma. Bırak o sana gelsin
?.Zavallı kimbilir be halde simdi
.
