- 23 Temmuz 2014
- 6.180
- 17.424
-
- Konu Sahibi Merkur Retrosu
- #61
Korkunuzu aşmak için kedi köpek sahiplenmeyin bence. Aşamadığınız durumda o hayvanın ne olacağını düşünün :)
Korkunuzu aşmak için kedi köpek sahiplenmeyin bence. Aşamadığınız durumda o hayvanın ne olacağını düşünün :)Ben çocukluktan beri hayvan korkusu olan biriyim; çok küçük yaşlarımda yavru köpek, yavru kedi sevdiğimi hatırlıyorum ama ailem ne zaman görse kızardı. Yapma, etme, dokunma, hastalık kaparsın, ısırır gibi laflarla korkuttular beni. Ne zaman köpek görsem tedirginleşir oldum. Korktuğumu anlayıp daha çok peşime düşerdi köpekler ve ben daha çok korkardım bu sefer.
Bu arada çocukken evde bir dönem muhabbet kuşlarımız vardı, bir dönem de japon balıklarından almıştık. Evcil hayvan edinme geçmişim bundan ibaret.
Sokak kedilerinden artık pek korkmuyorum hatta üniversite dönemimde yurtta ve okulda bolca kedi olurdu ve yanıma geldiklerinde onları severdim, korkumu kedi konusunda aştım sayılır ama ani hareket ettiklerinde çok korkuyorum. Özellikle gözüme bir şey olacak diye korkuyorum tırnak değecek vesaire. Neden bilmiyorum göz konusunda hassasım.
Köpek korkumu yenmek için ise hayvan barınağına ziyarete gitmiştim bir sefer arkadaşlarımla. Biraz aştım sayılır ama tam yenemedim.
Derdim bu. Sorum ise şu, acaba sokaktan bir kedi sahiplensem veya barınaktan bir köpek sahiplensem yapabilir miyim? Bu korku aşılır mı? Sokakta sevmekten hala korkuyorum aşı, hastalık, saldırganlık durumlarından dolayı. Yavruyken bakmaya başlasam, birbirimize alışırsak gerisi gelir gibi düşünüyorum. İçimde hayvan sevgisi var aslında. Bir canlıya bakmak, onunla arkadaşlık etmek de istiyorum. Sadece korkularım var. Bir de ev temizliğine özen gösteren biriyim tüydür, etraf dağıtmadır, eşyalara tükürük bulaşması vesaire temizliği seven insanlar bunu nasıl başarıyor? Tuvalet eğitimi birkaç haftada sağlanan bir şey mi?
Evet internette de bilgiler var, araştırma yaptım ama buradaki kadınlardan da tavsiye almak istiyorum.
Kendisi veya bir yakını barınak veya sokaktan kedi/köpek edinmiş, evde bakımını üstlenmiş veya şahit olmuş olanlar da yazarsa çok sevinirim.
Ben de bir süre daha yardım yapıp gözlemleme ve erteleme kararı verdim. Teşekkür ederim :)Korkunuzu aşmak için kedi köpek sahiplenmeyin bence. Aşamadığınız durumda o hayvanın ne olacağını düşünün :)
Almayın sakın...Ben çocukluktan beri hayvan korkusu olan biriyim; çok küçük yaşlarımda yavru köpek, yavru kedi sevdiğimi hatırlıyorum ama ailem ne zaman görse kızardı. Yapma, etme, dokunma, hastalık kaparsın, ısırır gibi laflarla korkuttular beni. Ne zaman köpek görsem tedirginleşir oldum. Korktuğumu anlayıp daha çok peşime düşerdi köpekler ve ben daha çok korkardım bu sefer.
Bu arada çocukken evde bir dönem muhabbet kuşlarımız vardı, bir dönem de japon balıklarından almıştık. Evcil hayvan edinme geçmişim bundan ibaret.
Sokak kedilerinden artık pek korkmuyorum hatta üniversite dönemimde yurtta ve okulda bolca kedi olurdu ve yanıma geldiklerinde onları severdim, korkumu kedi konusunda aştım sayılır ama ani hareket ettiklerinde çok korkuyorum. Özellikle gözüme bir şey olacak diye korkuyorum tırnak değecek vesaire. Neden bilmiyorum göz konusunda hassasım.
Köpek korkumu yenmek için ise hayvan barınağına ziyarete gitmiştim bir sefer arkadaşlarımla. Biraz aştım sayılır ama tam yenemedim.
Derdim bu. Sorum ise şu, acaba sokaktan bir kedi sahiplensem veya barınaktan bir köpek sahiplensem yapabilir miyim? Bu korku aşılır mı? Sokakta sevmekten hala korkuyorum aşı, hastalık, saldırganlık durumlarından dolayı. Yavruyken bakmaya başlasam, birbirimize alışırsak gerisi gelir gibi düşünüyorum. İçimde hayvan sevgisi var aslında. Bir canlıya bakmak, onunla arkadaşlık etmek de istiyorum. Sadece korkularım var. Bir de ev temizliğine özen gösteren biriyim tüydür, etraf dağıtmadır, eşyalara tükürük bulaşması vesaire temizliği seven insanlar bunu nasıl başarıyor? Tuvalet eğitimi birkaç haftada sağlanan bir şey mi?
Evet internette de bilgiler var, araştırma yaptım ama buradaki kadınlardan da tavsiye almak istiyorum.
Kendisi veya bir yakını barınak veya sokaktan kedi/köpek edinmiş, evde bakımını üstlenmiş veya şahit olmuş olanlar da yazarsa çok sevinirim.
Haklısınız çok acabam var. Sayfalardan birinde bir üye söylemişti hiç büyümeyen bir bebek gibi gerçekten. Yorumlar epey gözümü açtı. Arkadaşlarımın kedi/köpekleriyle daha çok vakit geçirip alışmak daha mantıklı benim için. Teşekkür ederim :)Titiz bir insanım ama hep kedim oldu ona göre biraz daha fazla temizlik yapiyorum 7 24 de yaparım kızım olsun yeterama sizin çok acabanız var almayın derim arkadaşlarınızın hayvanlarını sevin alışırsanız iyice düşünürsünüz hayvan çok büyük sorumluluktur
Ya evde mamasını yemeyip sokakta kuru ekmek yiyorr insanlar da köpeğiniz aç yazık yesin diyor cildirmalikHahahahahaha bu doğru, biraz evvel çatlayana kadar yemiş üstüne bir de koca insan gibi geğirmiştir ama tabağınızdaki yemeğin kokusuyla göbeği yere sürüne sürüne yanınıza gelir, ağlar yalanır, mahsun mahsun bakar, bilmeyenler çocuk aylardır aç sanar
Rica ederim, tanımınız çok doğru olmuş evet aynen çocuk büyütmek gibi, zaten eğer bir gün gerçekten bir kedi veya köpeğe yuva olmaya karar verir de uygularsanız daha iyi anlayacaksınız, bir evcille yaşamak hiç büyümeyecek bir çocuğa annelik yapmak demek, iştahı olmasa hasta mı oldu diye endişeleniyorsunuz, hastalansa günlerce uykusuz kalarak başında bekliyorsunuz, derdini de mutluluğunu da seve seve üstleniyorsunuzÇok teşekkür ederim detaylıca anlatmışsınız. Tıpkı bir çocuk büyütmek gibi aslında, insanların neden kedi/köpek annesiyim dediğini daha iyi anlıyorum artık. Evet şimdilik benim için zor olacak gibi. Ama sahiplenip devamını getirenlere çok imreniyorum.
Kesinlikle buna katılıyorum.Eskiden sizin gibi hayvanlardan çok korkan biriydim.Asla kedilere dokunamazdim.Kopek görsem korkudan ne yapacağımı şaşırirdım.tuylu hiçbir hayvana dokunamazdim.Sokakta hayvan beslemeye başlamakla başladı benim hayvan sevgim.Simdi hem sokaktaki hayvanlarım hem evdekiler benim herşeyim.Kedi maması alıp her gün dışarıda beslemekle başlayabilirsiniz.Cok büyük sevap da işlemiş olursunuz hemİlle de almaya gerke yok bence konu sahibesi, büyük sorumluluk. Onun yerine komşunun/arkadaşınköpeğini sevebilirsin. Sokaklar zaten kedi dolu , onları beslersin onları seversin. Ben her İstanbula gittiğimde sokakta kedi seviyorum sevdiriyorlar
Çocuk işteYa evde mamasını yemeyip sokakta kuru ekmek yiyorr insanlar da köpeğiniz aç yazık yesin diyor cildirmalik
Ben de çok korkardım kedi ve köpekten. Bahçemizde kedi beslemeye başladık ve kedi korkum gitti. Ama eve almak nasıl olur bilmiyorum, ekstra sorumluluk ister.Ben çocukluktan beri hayvan korkusu olan biriyim; çok küçük yaşlarımda yavru köpek, yavru kedi sevdiğimi hatırlıyorum ama ailem ne zaman görse kızardı. Yapma, etme, dokunma, hastalık kaparsın, ısırır gibi laflarla korkuttular beni. Ne zaman köpek görsem tedirginleşir oldum. Korktuğumu anlayıp daha çok peşime düşerdi köpekler ve ben daha çok korkardım bu sefer.
Bu arada çocukken evde bir dönem muhabbet kuşlarımız vardı, bir dönem de japon balıklarından almıştık. Evcil hayvan edinme geçmişim bundan ibaret.
Sokak kedilerinden artık pek korkmuyorum hatta üniversite dönemimde yurtta ve okulda bolca kedi olurdu ve yanıma geldiklerinde onları severdim, korkumu kedi konusunda aştım sayılır ama ani hareket ettiklerinde çok korkuyorum. Özellikle gözüme bir şey olacak diye korkuyorum tırnak değecek vesaire. Neden bilmiyorum göz konusunda hassasım.
Köpek korkumu yenmek için ise hayvan barınağına ziyarete gitmiştim bir sefer arkadaşlarımla. Biraz aştım sayılır ama tam yenemedim.
Derdim bu. Sorum ise şu, acaba sokaktan bir kedi sahiplensem veya barınaktan bir köpek sahiplensem yapabilir miyim? Bu korku aşılır mı? Sokakta sevmekten hala korkuyorum aşı, hastalık, saldırganlık durumlarından dolayı. Yavruyken bakmaya başlasam, birbirimize alışırsak gerisi gelir gibi düşünüyorum. İçimde hayvan sevgisi var aslında. Bir canlıya bakmak, onunla arkadaşlık etmek de istiyorum. Sadece korkularım var. Bir de ev temizliğine özen gösteren biriyim tüydür, etraf dağıtmadır, eşyalara tükürük bulaşması vesaire temizliği seven insanlar bunu nasıl başarıyor? Tuvalet eğitimi birkaç haftada sağlanan bir şey mi?
Evet internette de bilgiler var, araştırma yaptım ama buradaki kadınlardan da tavsiye almak istiyorum.
Kendisi veya bir yakını barınak veya sokaktan kedi/köpek edinmiş, evde bakımını üstlenmiş veya şahit olmuş olanlar da yazarsa çok sevinirim.
Kedi bakımı için arkadaşlar yazacaklardır ben işin köpek bakımı kısmını aktarayım size...Ben çocukluktan beri hayvan korkusu olan biriyim; çok küçük yaşlarımda yavru köpek, yavru kedi sevdiğimi hatırlıyorum ama ailem ne zaman görse kızardı. Yapma, etme, dokunma, hastalık kaparsın, ısırır gibi laflarla korkuttular beni. Ne zaman köpek görsem tedirginleşir oldum. Korktuğumu anlayıp daha çok peşime düşerdi köpekler ve ben daha çok korkardım bu sefer.
Bu arada çocukken evde bir dönem muhabbet kuşlarımız vardı, bir dönem de japon balıklarından almıştık. Evcil hayvan edinme geçmişim bundan ibaret.
Sokak kedilerinden artık pek korkmuyorum hatta üniversite dönemimde yurtta ve okulda bolca kedi olurdu ve yanıma geldiklerinde onları severdim, korkumu kedi konusunda aştım sayılır ama ani hareket ettiklerinde çok korkuyorum. Özellikle gözüme bir şey olacak diye korkuyorum tırnak değecek vesaire. Neden bilmiyorum göz konusunda hassasım.
Köpek korkumu yenmek için ise hayvan barınağına ziyarete gitmiştim bir sefer arkadaşlarımla. Biraz aştım sayılır ama tam yenemedim.
Derdim bu. Sorum ise şu, acaba sokaktan bir kedi sahiplensem veya barınaktan bir köpek sahiplensem yapabilir miyim? Bu korku aşılır mı? Sokakta sevmekten hala korkuyorum aşı, hastalık, saldırganlık durumlarından dolayı. Yavruyken bakmaya başlasam, birbirimize alışırsak gerisi gelir gibi düşünüyorum. İçimde hayvan sevgisi var aslında. Bir canlıya bakmak, onunla arkadaşlık etmek de istiyorum. Sadece korkularım var. Bir de ev temizliğine özen gösteren biriyim tüydür, etraf dağıtmadır, eşyalara tükürük bulaşması vesaire temizliği seven insanlar bunu nasıl başarıyor? Tuvalet eğitimi birkaç haftada sağlanan bir şey mi?
Evet internette de bilgiler var, araştırma yaptım ama buradaki kadınlardan da tavsiye almak istiyorum.
Kendisi veya bir yakını barınak veya sokaktan kedi/köpek edinmiş, evde bakımını üstlenmiş veya şahit olmuş olanlar da yazarsa çok sevinirim.
Bir köpek beslerseniz korkunuzu asabilirsiniz. Benim küçük cins bir köpeğim var. Köpek davranışları karakteri hakkında bilginiz olur.Ama köpekten özellikle sokaktaki çoban köpeği kırmalarından korkmak da doğal. Bir tane olursa sorun yok ama birden fazlaysa ne yapacaklarını kestirmek zordur. Ozellikle köpeğimle dışarı çıktığımda tedirgin oluyorum. Etçil avcı hayvanlar. Eğitimli olmadıkları sahipsiz oldukları için sürü kontrolüne girip ciddi zarar verebilirler.Ben çocukluktan beri hayvan korkusu olan biriyim; çok küçük yaşlarımda yavru köpek, yavru kedi sevdiğimi hatırlıyorum ama ailem ne zaman görse kızardı. Yapma, etme, dokunma, hastalık kaparsın, ısırır gibi laflarla korkuttular beni. Ne zaman köpek görsem tedirginleşir oldum. Korktuğumu anlayıp daha çok peşime düşerdi köpekler ve ben daha çok korkardım bu sefer.
Bu arada çocukken evde bir dönem muhabbet kuşlarımız vardı, bir dönem de japon balıklarından almıştık. Evcil hayvan edinme geçmişim bundan ibaret.
Sokak kedilerinden artık pek korkmuyorum hatta üniversite dönemimde yurtta ve okulda bolca kedi olurdu ve yanıma geldiklerinde onları severdim, korkumu kedi konusunda aştım sayılır ama ani hareket ettiklerinde çok korkuyorum. Özellikle gözüme bir şey olacak diye korkuyorum tırnak değecek vesaire. Neden bilmiyorum göz konusunda hassasım.
Köpek korkumu yenmek için ise hayvan barınağına ziyarete gitmiştim bir sefer arkadaşlarımla. Biraz aştım sayılır ama tam yenemedim.
Derdim bu. Sorum ise şu, acaba sokaktan bir kedi sahiplensem veya barınaktan bir köpek sahiplensem yapabilir miyim? Bu korku aşılır mı? Sokakta sevmekten hala korkuyorum aşı, hastalık, saldırganlık durumlarından dolayı. Yavruyken bakmaya başlasam, birbirimize alışırsak gerisi gelir gibi düşünüyorum. İçimde hayvan sevgisi var aslında. Bir canlıya bakmak, onunla arkadaşlık etmek de istiyorum. Sadece korkularım var. Bir de ev temizliğine özen gösteren biriyim tüydür, etraf dağıtmadır, eşyalara tükürük bulaşması vesaire temizliği seven insanlar bunu nasıl başarıyor? Tuvalet eğitimi birkaç haftada sağlanan bir şey mi?
Evet internette de bilgiler var, araştırma yaptım ama buradaki kadınlardan da tavsiye almak istiyorum.
Kendisi veya bir yakını barınak veya sokaktan kedi/köpek edinmiş, evde bakımını üstlenmiş veya şahit olmuş olanlar da yazarsa çok sevinirim.
Sokaktan köpek sahiplendim. Tuvalet eğitimi birkaç haftada verilir ancak özellikle yavruysa kazalar mutlaka olacaktır. Kıl tüy için malesef günlük süpürmek zorundasınız uzun tüylüyse ve aşırı titizseniz, ama bi yerden sonra tüy falan gözünüze batmıyor. Koltuklara örtü serebilirsiniz veya kendisine ait alan oluşturup sadece oraya alıştırmalısınız. Çok sevince tükürük salya falan gözünüz görmüyor zaten kedilerde salya akmaz, köpeklerde de sarkık yanaklı bir cins değilse salya akmaz. Etrafı dağıtma konusunda bir sey diyemem bu hayvanin karakteriyle alakalı. Benim köpik kuduruk ama eşyalara zarar vermez ve dağıtmaz. Kedi alacaksanız tırmalama tahtası şart. Köpek yavruysa ayakkabı terlik ortalıkta bırakmayın. Sokak hayvanını ve barınak hayvanını sevmekten korkmayın. En sevgiye muhtaç olanlar onlar zaten. Vücudunda herhangi bir açık yara, iltihap, akıntı vs. yoksa öyle kolay kolay hastalık bulaşmaz çok huylanırsanız da ellerinizi yıkarsınız bi hayvanın başını okşamak sadakatini hissetmek dünyadaki en güzel şey. Köpeği sevmek isteyip ısırmasından korkup dokunamıyorsanız size tavsiyem önce elinizi koklatın elinizi hayvanın baş hizasından aşağıda tutun ki üstünlük kurmak istediğinizi düşünmesin. Elinizi alçaktan ve yavaşça koklatın, tepki vermeyecek hatta sokulacaktır. SevebilirsinizBen çocukluktan beri hayvan korkusu olan biriyim; çok küçük yaşlarımda yavru köpek, yavru kedi sevdiğimi hatırlıyorum ama ailem ne zaman görse kızardı. Yapma, etme, dokunma, hastalık kaparsın, ısırır gibi laflarla korkuttular beni. Ne zaman köpek görsem tedirginleşir oldum. Korktuğumu anlayıp daha çok peşime düşerdi köpekler ve ben daha çok korkardım bu sefer.
Bu arada çocukken evde bir dönem muhabbet kuşlarımız vardı, bir dönem de japon balıklarından almıştık. Evcil hayvan edinme geçmişim bundan ibaret.
Sokak kedilerinden artık pek korkmuyorum hatta üniversite dönemimde yurtta ve okulda bolca kedi olurdu ve yanıma geldiklerinde onları severdim, korkumu kedi konusunda aştım sayılır ama ani hareket ettiklerinde çok korkuyorum. Özellikle gözüme bir şey olacak diye korkuyorum tırnak değecek vesaire. Neden bilmiyorum göz konusunda hassasım.
Köpek korkumu yenmek için ise hayvan barınağına ziyarete gitmiştim bir sefer arkadaşlarımla. Biraz aştım sayılır ama tam yenemedim.
Derdim bu. Sorum ise şu, acaba sokaktan bir kedi sahiplensem veya barınaktan bir köpek sahiplensem yapabilir miyim? Bu korku aşılır mı? Sokakta sevmekten hala korkuyorum aşı, hastalık, saldırganlık durumlarından dolayı. Yavruyken bakmaya başlasam, birbirimize alışırsak gerisi gelir gibi düşünüyorum. İçimde hayvan sevgisi var aslında. Bir canlıya bakmak, onunla arkadaşlık etmek de istiyorum. Sadece korkularım var. Bir de ev temizliğine özen gösteren biriyim tüydür, etraf dağıtmadır, eşyalara tükürük bulaşması vesaire temizliği seven insanlar bunu nasıl başarıyor? Tuvalet eğitimi birkaç haftada sağlanan bir şey mi?
Evet internette de bilgiler var, araştırma yaptım ama buradaki kadınlardan da tavsiye almak istiyorum.
Kendisi veya bir yakını barınak veya sokaktan kedi/köpek edinmiş, evde bakımını üstlenmiş veya şahit olmuş olanlar da yazarsa çok sevinirim.