kaynanam kayınpederim bizi boşatmaya uğraşıyor!

Demir lady

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
24 Eylül 2017
53
93
Kızlar merhaba. O kadar üzgün o kadar mutsuzum ki anlatamam. Yaşadığım duyguları tarif edemem. Bunları hep duyar ederdim ama benim başıma geleceğini hiç beklemezdim. Esimle uzun bir flörtümüz oldu aynı üniversite.deydik ve evlenmeye karar verdik. Esimin ailesi evlenip napacaksiniz dedi. Ne kadar hoş insanlar değil mi? Baktilar biz kararlıyiz razi oldular. Düğünümüzü eşyamızı ev tutmayı herşeyimizi kendimiz yaptık. Ben hamile kalınca çalışamadım bütün yük eşime kaldı. Borçlar, ev geçimi vs yaşanılan sıkıntıyı tahmin edersiniz. Bir de bebeğin verdiği sorumlulukla duyulan gelecek endişesi maddi kaygılar. Evleri bize yakındı ne zaman gelseler sanki bir destekleri olmuş gibi herşeye olur olmaz yorum yaptılar. Bu insanlar maddi ya da manevi destek olmayı bir kenara bırakın karşımıza geçip dalga geçer gibi akıl verdiler ilişkimize burunlarını soktular. Hiç sınırlarını bilmediler. Bu konuda uyardığımda ve bencilliklerini hissettirdiğimde bana fizikiden gizliden düşman olmuşlar bunu çok sonra anladım. Çünkü hep yüzüme güldüler yüzüme bir başladılar. Biz sizin mutluluğunuzu istiyoruz diyip arkadan arkadan Eşimi bana karşı sürekli doldurdular ve üzerime iftira attılar. Kaynana söylediği birşeyi inkar etti üstelik bana iftira attılar yalan söylediğime dair. Bunları uyduruyorsun dediler. Kulaklarımla duyduğum şeyi inkar etti! Kayınpederler normalde biliyorsunuz pek bu işlere karışmaz mesafeli olurlar. Ama benim ki tam mahalle karısı kıvamında. Karısıyla bir oldu onun yalan ve iftiralarına destek oldu. Eşime neler neler söylediler arkamdan. Ve tüm bunları onlara karşı duygularımı çok saklayamadığım bencilliklerini fazlasıyla hissettirdiğim için yaptı. Ne yapayım ben duygularımı çok saklayamıyorum. Bencil olduklarını düşünüp bunu da onlarakimi zaman dolaylı kimi zaman doğrudan söyledim. Öyle düşünsem bile yine de art niyetim yoktu seviyodum da onları. Neyse kadın inkar etti bana iftira attı. Yüzüme gülerken aslında nasıl da baştan beri istenmediğimi beni hiç sevmediğini yüzüme söyledi. Bunlar olurken bunları yaptıklarında hamileydim. Karnım burnumda kaç kere hüngür hüngür ağladım ne beddualar ettim. Kaynanam olacak o kadın gözümün içine baka baka kaç kere yalan söyledi kocasıyla beraber. Karşılıklı çok gerildik. Ağzımıza geleni söyledik. Ben zaten hamileliğin verdiği ruh haliyle çok çenemi tutamadım. Kaynana ve eşi neyin hormonundaydı bilemiyorum. Yüzyüze bakılmayacak hale geldik. Çok çirkinleşti ilişki. Çocuğum doğdu ve ben çok acı çektim. İlk kez tattığım annelik duygusunu bana zehir ettiler. Çocuğumu kucağıma aldım ve yemin ettim. Onlarla asla görüştürmeyeceğim. Evliliğimin daha ikinci senesinde patladık karşılıklı. Ilk zamanlAr iyiydik. Ama ben onları tanıdıkça nefret ettim. Kaynanam bence çok mutsuz bir kadın. Hep sanki yaşamak istediği başka bir hayat varmış da buna mecbur kalmış gibi yaşıyordu. Eşi de aşırı kontrolcü baskıcı bir adam. Hep kadını kukla gibi yönetmiş. Bir birey bir kadın olarak saygı göstermemiş. Kedi köpek gibi yaşayan geçinemeyen bu muhteşem ikili bana karşı birlik oldu. Neler neler yaptılar. Eşim çok iyi bir insan. Öyle bir aileden nasıl çıktığına inanamıyor insan. Hep benim yanımdaydı. Ama onun içinde üzülüyorum anası babası. Ama bir daha asla yüz yüze gelemeyiz o noktadayız. Çok iğrendim o insalardan. Yaptıklarını öğrenince benim ailemde uzaklaştı onlardan. Kadın habire beddua ediyor. Nefret kusuyor oğlunu onlardan aldığımı söylüyor. Yaptıklarını sanki başkaları yaptı. Böyle bir durumdayım. Onları tanıdığım güne lanet olsun diyorum hatırladıkça. Bu insanlar bellidir yaşa gelmiş bazı şeyleri aşmış olmaları gerekmez mi? Daha yapıcı olmak yerine bildiğiniz bizi boşatmaya uğraşıyorlar. Ben gerçekten anlamıyorum. Bunlar nasıl insanlar? İlahi adalet yaşayan var mı bu konuda? Gerçekten yaptıklarının bedelini ödedikleri günleri görecek miyim? Yoksa yanlarına mı kalacak?
 
Yikici olmak , yapici olmaktan daha kolay demek ki..
Esinin ailesi dahi olsa,size yapilanlari hic bir zaman unutmayin lutfen..
 
Kendinizi daha fazla üzmeyin bu kişiler yüzünden. Eşiniz yanınızdaysa onları zerre kadar umursamayın artık. Çok kötü insanlar malesef. Ve genelde bu kv ler nedense bu sendromdan geçiyorlar. Bir insanın yuvasını yıkmaya çalışmak çok ciddi bir günah. Hem hakkınızı yiyor hem yuvanızı yıkmaya çalışıyor Allaha havale edin mutlaka birgün bedelini ödeyecekler. Kesinlikle görüşmeyin bu sizin için çok daha iyi olur huzurunuz olur en azından.
 
Görüşmüyoruz zaten bir daha asla görüşmeyi de çocuğumun görüşmesini de istemiyorum. Eşim benim yanımda çok şükür hiç itibar etmedi söylenenlere. Başkası olsa İnanın çoktan boşanmıştı. Ne söyledilerse hakkımda gelip söyledi
Bana ve onlara verdiği cevaplarıda. Resmen göz göre göre iftira attı gözüme baka baka. Hiç şu ana kadar böylesine enayi hissetmemiştim onlara ne kadar kızsam da aile içinde olur deyip geçiştidiğim ne varsa o kadar kanıma dokundu ki. O kadar onurum kırıldı ki anlatamam. Ben onların artık çok rahat duracaklarını sanmıyorum. Ellerineden geleni yaptılar yine yapacaklar biliyorum. Çünkü kusura bakma diyecek halleri yok. Kendilerini iftiracı ve yalancı olduğunu biliyorum benim bildiğimi onlarda biliyor. Çok garip bir durum gerçekten.
 
Kızlar merhaba. O kadar üzgün o kadar mutsuzum ki anlatamam. Yaşadığım duyguları tarif edemem. Bunları hep duyar ederdim ama benim başıma geleceğini hiç beklemezdim. Esimle uzun bir flörtümüz oldu aynı üniversite.deydik ve evlenmeye karar verdik. Esimin ailesi evlenip napacaksiniz dedi. Ne kadar hoş insanlar değil mi? Baktilar biz kararlıyiz razi oldular. Düğünümüzü eşyamızı ev tutmayı herşeyimizi kendimiz yaptık. Ben hamile kalınca çalışamadım bütün yük eşime kaldı. Borçlar, ev geçimi vs yaşanılan sıkıntıyı tahmin edersiniz. Bir de bebeğin verdiği sorumlulukla duyulan gelecek endişesi maddi kaygılar. Evleri bize yakındı ne zaman gelseler sanki bir destekleri olmuş gibi herşeye olur olmaz yorum yaptılar. Bu insanlar maddi ya da manevi destek olmayı bir kenara bırakın karşımıza geçip dalga geçer gibi akıl verdiler ilişkimize burunlarını soktular. Hiç sınırlarını bilmediler. Bu konuda uyardığımda ve bencilliklerini hissettirdiğimde bana fizikiden gizliden düşman olmuşlar bunu çok sonra anladım. Çünkü hep yüzüme güldüler yüzüme bir başladılar. Biz sizin mutluluğunuzu istiyoruz diyip arkadan arkadan Eşimi bana karşı sürekli doldurdular ve üzerime iftira attılar. Kaynana söylediği birşeyi inkar etti üstelik bana iftira attılar yalan söylediğime dair. Bunları uyduruyorsun dediler. Kulaklarımla duyduğum şeyi inkar etti! Kayınpederler normalde biliyorsunuz pek bu işlere karışmaz mesafeli olurlar. Ama benim ki tam mahalle karısı kıvamında. Karısıyla bir oldu onun yalan ve iftiralarına destek oldu. Eşime neler neler söylediler arkamdan. Ve tüm bunları onlara karşı duygularımı çok saklayamadığım bencilliklerini fazlasıyla hissettirdiğim için yaptı. Ne yapayım ben duygularımı çok saklayamıyorum. Bencil olduklarını düşünüp bunu da onlarakimi zaman dolaylı kimi zaman doğrudan söyledim. Öyle düşünsem bile yine de art niyetim yoktu seviyodum da onları. Neyse kadın inkar etti bana iftira attı. Yüzüme gülerken aslında nasıl da baştan beri istenmediğimi beni hiç sevmediğini yüzüme söyledi. Bunlar olurken bunları yaptıklarında hamileydim. Karnım burnumda kaç kere hüngür hüngür ağladım ne beddualar ettim. Kaynanam olacak o kadın gözümün içine baka baka kaç kere yalan söyledi kocasıyla beraber. Karşılıklı çok gerildik. Ağzımıza geleni söyledik. Ben zaten hamileliğin verdiği ruh haliyle çok çenemi tutamadım. Kaynana ve eşi neyin hormonundaydı bilemiyorum. Yüzyüze bakılmayacak hale geldik. Çok çirkinleşti ilişki. Çocuğum doğdu ve ben çok acı çektim. İlk kez tattığım annelik duygusunu bana zehir ettiler. Çocuğumu kucağıma aldım ve yemin ettim. Onlarla asla görüştürmeyeceğim. Evliliğimin daha ikinci senesinde patladık karşılıklı. Ilk zamanlAr iyiydik. Ama ben onları tanıdıkça nefret ettim. Kaynanam bence çok mutsuz bir kadın. Hep sanki yaşamak istediği başka bir hayat varmış da buna mecbur kalmış gibi yaşıyordu. Eşi de aşırı kontrolcü baskıcı bir adam. Hep kadını kukla gibi yönetmiş. Bir birey bir kadın olarak saygı göstermemiş. Kedi köpek gibi yaşayan geçinemeyen bu muhteşem ikili bana karşı birlik oldu. Neler neler yaptılar. Eşim çok iyi bir insan. Öyle bir aileden nasıl çıktığına inanamıyor insan. Hep benim yanımdaydı. Ama onun içinde üzülüyorum anası babası. Ama bir daha asla yüz yüze gelemeyiz o noktadayız. Çok iğrendim o insalardan. Yaptıklarını öğrenince benim ailemde uzaklaştı onlardan. Kadın habire beddua ediyor. Nefret kusuyor oğlunu onlardan aldığımı söylüyor. Yaptıklarını sanki başkaları yaptı. Böyle bir durumdayım. Onları tanıdığım güne lanet olsun diyorum hatırladıkça. Bu insanlar bellidir yaşa gelmiş bazı şeyleri aşmış olmaları gerekmez mi? Daha yapıcı olmak yerine bildiğiniz bizi boşatmaya uğraşıyorlar. Ben gerçekten anlamıyorum. Bunlar nasıl insanlar? İlahi adalet yaşayan var mı bu konuda? Gerçekten yaptıklarının bedelini ödedikleri günleri görecek miyim? Yoksa yanlarına mı kalacak?
 
Gerçekten çok sinir bozucu bi durum. Bende hemen hemen aynı şeyleri yaşadım. Kayınpederim resmen bi mahalle karısı ortalık karıştırmayı çok seviyor ağzı bozuk iğrenç bi insan. Birbiriyle anlaşamayan eşimin ailesi benim karşımda birlik oluyorlar. Tek yolu iletişimi tamamen kopartmak başka çaresi yok bu illetin.
 
Kocanızın sizin tarafında olması harika. Bir daha bir şekilde muhatap olursanız kanıt olsun diye ses kaydı alın:))) Ne güzel çocuğunuz doğmuş, huzurla büyütün. 😊
 
Kızlar merhaba. O kadar üzgün o kadar mutsuzum ki anlatamam. Yaşadığım duyguları tarif edemem. Bunları hep duyar ederdim ama benim başıma geleceğini hiç beklemezdim. Esimle uzun bir flörtümüz oldu aynı üniversite.deydik ve evlenmeye karar verdik. Esimin ailesi evlenip napacaksiniz dedi. Ne kadar hoş insanlar değil mi? Baktilar biz kararlıyiz razi oldular. Düğünümüzü eşyamızı ev tutmayı herşeyimizi kendimiz yaptık. Ben hamile kalınca çalışamadım bütün yük eşime kaldı. Borçlar, ev geçimi vs yaşanılan sıkıntıyı tahmin edersiniz. Bir de bebeğin verdiği sorumlulukla duyulan gelecek endişesi maddi kaygılar. Evleri bize yakındı ne zaman gelseler sanki bir destekleri olmuş gibi herşeye olur olmaz yorum yaptılar. Bu insanlar maddi ya da manevi destek olmayı bir kenara bırakın karşımıza geçip dalga geçer gibi akıl verdiler ilişkimize burunlarını soktular. Hiç sınırlarını bilmediler. Bu konuda uyardığımda ve bencilliklerini hissettirdiğimde bana fizikiden gizliden düşman olmuşlar bunu çok sonra anladım. Çünkü hep yüzüme güldüler yüzüme bir başladılar. Biz sizin mutluluğunuzu istiyoruz diyip arkadan arkadan Eşimi bana karşı sürekli doldurdular ve üzerime iftira attılar. Kaynana söylediği birşeyi inkar etti üstelik bana iftira attılar yalan söylediğime dair. Bunları uyduruyorsun dediler. Kulaklarımla duyduğum şeyi inkar etti! Kayınpederler normalde biliyorsunuz pek bu işlere karışmaz mesafeli olurlar. Ama benim ki tam mahalle karısı kıvamında. Karısıyla bir oldu onun yalan ve iftiralarına destek oldu. Eşime neler neler söylediler arkamdan. Ve tüm bunları onlara karşı duygularımı çok saklayamadığım bencilliklerini fazlasıyla hissettirdiğim için yaptı. Ne yapayım ben duygularımı çok saklayamıyorum. Bencil olduklarını düşünüp bunu da onlarakimi zaman dolaylı kimi zaman doğrudan söyledim. Öyle düşünsem bile yine de art niyetim yoktu seviyodum da onları. Neyse kadın inkar etti bana iftira attı. Yüzüme gülerken aslında nasıl da baştan beri istenmediğimi beni hiç sevmediğini yüzüme söyledi. Bunlar olurken bunları yaptıklarında hamileydim. Karnım burnumda kaç kere hüngür hüngür ağladım ne beddualar ettim. Kaynanam olacak o kadın gözümün içine baka baka kaç kere yalan söyledi kocasıyla beraber. Karşılıklı çok gerildik. Ağzımıza geleni söyledik. Ben zaten hamileliğin verdiği ruh haliyle çok çenemi tutamadım. Kaynana ve eşi neyin hormonundaydı bilemiyorum. Yüzyüze bakılmayacak hale geldik. Çok çirkinleşti ilişki. Çocuğum doğdu ve ben çok acı çektim. İlk kez tattığım annelik duygusunu bana zehir ettiler. Çocuğumu kucağıma aldım ve yemin ettim. Onlarla asla görüştürmeyeceğim. Evliliğimin daha ikinci senesinde patladık karşılıklı. Ilk zamanlAr iyiydik. Ama ben onları tanıdıkça nefret ettim. Kaynanam bence çok mutsuz bir kadın. Hep sanki yaşamak istediği başka bir hayat varmış da buna mecbur kalmış gibi yaşıyordu. Eşi de aşırı kontrolcü baskıcı bir adam. Hep kadını kukla gibi yönetmiş. Bir birey bir kadın olarak saygı göstermemiş. Kedi köpek gibi yaşayan geçinemeyen bu muhteşem ikili bana karşı birlik oldu. Neler neler yaptılar. Eşim çok iyi bir insan. Öyle bir aileden nasıl çıktığına inanamıyor insan. Hep benim yanımdaydı. Ama onun içinde üzülüyorum anası babası. Ama bir daha asla yüz yüze gelemeyiz o noktadayız. Çok iğrendim o insalardan. Yaptıklarını öğrenince benim ailemde uzaklaştı onlardan. Kadın habire beddua ediyor. Nefret kusuyor oğlunu onlardan aldığımı söylüyor. Yaptıklarını sanki başkaları yaptı. Böyle bir durumdayım. Onları tanıdığım güne lanet olsun diyorum hatırladıkça. Bu insanlar bellidir yaşa gelmiş bazı şeyleri aşmış olmaları gerekmez mi? Daha yapıcı olmak yerine bildiğiniz bizi boşatmaya uğraşıyorlar. Ben gerçekten anlamıyorum. Bunlar nasıl insanlar? İlahi adalet yaşayan var mı bu konuda? Gerçekten yaptıklarının bedelini ödedikleri günleri görecek miyim? Yoksa yanlarına mı kalacak?
Taslak olarak benzer şeyler yaşamışız bende bugünlerde doğumum olacak aşırı nefret ediyorum hiç birşey olmamış gibi davranıyorlar eşim bazı sebeplerden yarım yamalak konuşuyor onlrlar allahtan uzaktayım onlardan eminim doğum içim arayacaklar bende konuşmayacam tabi onlar yine kendilerini haklı bulur yaptıklarını unuturlar yapmamış gibi davranacaklar bende eşime üzülüyorum hep arkamda oldu zorda kaldı daha fazla zor durumda kalsın sıkıntı yaşasın istemiyorum çok Yalnız kaldı ama yapacak bir şey yok konuşamam yaptıklarını unutamam inş kararımı uygulayabilirim yanlarına kar kalmaz hiç bir şey
 
Kızlar merhaba. O kadar üzgün o kadar mutsuzum ki anlatamam. Yaşadığım duyguları tarif edemem. Bunları hep duyar ederdim ama benim başıma geleceğini hiç beklemezdim. Esimle uzun bir flörtümüz oldu aynı üniversite.deydik ve evlenmeye karar verdik. Esimin ailesi evlenip napacaksiniz dedi. Ne kadar hoş insanlar değil mi? Baktilar biz kararlıyiz razi oldular. Düğünümüzü eşyamızı ev tutmayı herşeyimizi kendimiz yaptık. Ben hamile kalınca çalışamadım bütün yük eşime kaldı. Borçlar, ev geçimi vs yaşanılan sıkıntıyı tahmin edersiniz. Bir de bebeğin verdiği sorumlulukla duyulan gelecek endişesi maddi kaygılar. Evleri bize yakındı ne zaman gelseler sanki bir destekleri olmuş gibi herşeye olur olmaz yorum yaptılar. Bu insanlar maddi ya da manevi destek olmayı bir kenara bırakın karşımıza geçip dalga geçer gibi akıl verdiler ilişkimize burunlarını soktular. Hiç sınırlarını bilmediler. Bu konuda uyardığımda ve bencilliklerini hissettirdiğimde bana fizikiden gizliden düşman olmuşlar bunu çok sonra anladım. Çünkü hep yüzüme güldüler yüzüme bir başladılar. Biz sizin mutluluğunuzu istiyoruz diyip arkadan arkadan Eşimi bana karşı sürekli doldurdular ve üzerime iftira attılar. Kaynana söylediği birşeyi inkar etti üstelik bana iftira attılar yalan söylediğime dair. Bunları uyduruyorsun dediler. Kulaklarımla duyduğum şeyi inkar etti! Kayınpederler normalde biliyorsunuz pek bu işlere karışmaz mesafeli olurlar. Ama benim ki tam mahalle karısı kıvamında. Karısıyla bir oldu onun yalan ve iftiralarına destek oldu. Eşime neler neler söylediler arkamdan. Ve tüm bunları onlara karşı duygularımı çok saklayamadığım bencilliklerini fazlasıyla hissettirdiğim için yaptı. Ne yapayım ben duygularımı çok saklayamıyorum. Bencil olduklarını düşünüp bunu da onlarakimi zaman dolaylı kimi zaman doğrudan söyledim. Öyle düşünsem bile yine de art niyetim yoktu seviyodum da onları. Neyse kadın inkar etti bana iftira attı. Yüzüme gülerken aslında nasıl da baştan beri istenmediğimi beni hiç sevmediğini yüzüme söyledi. Bunlar olurken bunları yaptıklarında hamileydim. Karnım burnumda kaç kere hüngür hüngür ağladım ne beddualar ettim. Kaynanam olacak o kadın gözümün içine baka baka kaç kere yalan söyledi kocasıyla beraber. Karşılıklı çok gerildik. Ağzımıza geleni söyledik. Ben zaten hamileliğin verdiği ruh haliyle çok çenemi tutamadım. Kaynana ve eşi neyin hormonundaydı bilemiyorum. Yüzyüze bakılmayacak hale geldik. Çok çirkinleşti ilişki. Çocuğum doğdu ve ben çok acı çektim. İlk kez tattığım annelik duygusunu bana zehir ettiler. Çocuğumu kucağıma aldım ve yemin ettim. Onlarla asla görüştürmeyeceğim. Evliliğimin daha ikinci senesinde patladık karşılıklı. Ilk zamanlAr iyiydik. Ama ben onları tanıdıkça nefret ettim. Kaynanam bence çok mutsuz bir kadın. Hep sanki yaşamak istediği başka bir hayat varmış da buna mecbur kalmış gibi yaşıyordu. Eşi de aşırı kontrolcü baskıcı bir adam. Hep kadını kukla gibi yönetmiş. Bir birey bir kadın olarak saygı göstermemiş. Kedi köpek gibi yaşayan geçinemeyen bu muhteşem ikili bana karşı birlik oldu. Neler neler yaptılar. Eşim çok iyi bir insan. Öyle bir aileden nasıl çıktığına inanamıyor insan. Hep benim yanımdaydı. Ama onun içinde üzülüyorum anası babası. Ama bir daha asla yüz yüze gelemeyiz o noktadayız. Çok iğrendim o insalardan. Yaptıklarını öğrenince benim ailemde uzaklaştı onlardan. Kadın habire beddua ediyor. Nefret kusuyor oğlunu onlardan aldığımı söylüyor. Yaptıklarını sanki başkaları yaptı. Böyle bir durumdayım. Onları tanıdığım güne lanet olsun diyorum hatırladıkça. Bu insanlar bellidir yaşa gelmiş bazı şeyleri aşmış olmaları gerekmez mi? Daha yapıcı olmak yerine bildiğiniz bizi boşatmaya uğraşıyorlar. Ben gerçekten anlamıyorum. Bunlar nasıl insanlar? İlahi adalet yaşayan var mı bu konuda? Gerçekten yaptıklarının bedelini ödedikleri günleri görecek miyim? Yoksa yanlarına mı kalacak?
Ben ilahi adalete kesinlikle inanıyorum biri size iftira atmıssa sızın gunahınızı sırtlar. Ve belasını er gec bulur. Allah tan Esınız ıyımıs ya onlara uysaydı. Erkeklerin cogu ailesine uyuyor cunku. Bu gece kandil bol bol dua edin Allah buyuk
 
Ah ah.. benim kv de de aynı, Allah ıslah etsin ben uğraşmaktan bıktık mesafeli olmaya çalışıyorum ne kadar olabilirim bilmiyorum. Azcık yüz bulunca beni kölesi zannediyor.
 
X