Merhaba bayanlar..
3 aydir evliyim, ve en güzel günlerim zehir oluyor. Esimi cok seviyorum, ama kaynanam tarafindan sürekli cok dolduruluyor. Esimin ailesi benim ailemle kontaklarini tamamen kestiler, sorun imam nikahi istememiz.. Esime "eger benim düsmanimla konusursan evlatliktan red ederim" diye tehdit ediyor, esimde korkuyor, o yüzden o da konusmuyor. Bu durumdan cok biktim, artik aynisini bende yapiyorum, onunkileriyle konusmuyorum. Nereye kadar ama? Bana yaptiklari onca seyden sonra hala affetmek, huzurlu bir aile olmak istiyorum, ama esim bana inanmiyor, kendi annemin doldurusuna geldigimi zannediyor, halbuki annem sürekli kayinvalidenleri ara der.
Esim son zamanlar cok icine kapanik biri oldu, soru sormazsam konu acmiyor, göz kontagindan bile kaciniyor. En sonunda dayanamayip konusmak istedigimi söyledim, oda sevgisinin annesiyle konusmadigim icin azaldigini söyledi, ama sevgisinin azaldigi icin kendinden nefret ettigi, ve benim hayatimi mahvettigi icin, ici icini yiyomus. Nedenini sorunca, böyle bi evliligi hayal etmedigini, ve ailesiyle, özellikle annesiyle anne-kiz gibi olmami bekliyormus. Öyleydik zaten, diger konumda anlatmistim ama bana neler yaptigini, haliyle soguyor insan.
Esimle tam iyi olduk derken, dün aksam facebookta kaynanam yorum yazdi benim duvarimda ki arkadasimin yazdigi bi yaziya. Herseyden ve herkesten uzak oturuyoruz esimle, arkadaslarimi en son 3 ay önce gördüm, dogal olarakta özlüyoruz biribirimizi, arkadasimda duvarima "nolur bu hafta sonu gelde sürpiz yap" yazmis, onun altina diger arkadaslarimda beni özlediklerini yazmislar, en yakin arkadasimda sakasina "oh oh, aldiniz kizi göstermiosunuz bize" yazdi esimin kuzenine, ki onlar da yakin arkadas zaten. Bunu gören kayinvalidem, "biz özledigimiz zaman parayi gönderiyoruz vakitleri ve zamanlari olduklarinda geliyolar, ama parayi veren düdügü calarda demiyoruz. Cocuklarimiz istedikleri zaman istedikleri kisiyi görebilirler, ama ben gelinime arkadaslarini bize davet et dedigimde etmedi, bu da kendi sorunu. Ayrica buraya geldiginde gelinim kendi ailesi gilde kalmisti, yani oglan tarafinda bir sorun yok". Nasil utandim anlatamam, ama hala silmedim yorumu, yoksa hakliyim o yüzden silmis diyecek. Kendi ailemde kaldigim dogru, ama kocam beni gelip almadigi icindi, cünkü annesinin doldurusuna gelmisti yine.
Bunun üstüne annesinin yorumu esime gösterdim, "kadin hakli, öyle bi yoruma senin cevap vermen gerekirken dogrulamissin zaten" dedi, bende kizdim ve annenin terbiyesizligini bana karsi koruma diye cikistim, esim kalkip ceketini alip ben gidiyorum dedi, nereye diye soruncada huzurumu kaciriyosun sen dedi, arkasindan bagirdim bende, huzurumuzu ben degil annen kaciriyor diye. Simdi esimle yine silbastan olduk. Sessiz bir ev, dokunmamazlik, komunikasyonsuz bir daire.. Esim eve geri gelmeden önce sinifimdan bi kiza yardim danisiyordum, o da esimi elime gecirmem icin esimden özür dilememi, ve hakli oldugunu söylememi istedi - her ne kadar haksiz oldugunu bilsem bile. Annesiyle arkadas olmami, zamana birakip hala düzelmiyorsa da, esime onu sevdigim icin yaptigim iyilikleri söylememi ve geri kalanini ondan sonra karar vermemi söyledi..
Ne yapmaliyim? Lütfen yardim edin bana, cok kötüyüm..
