Kaynana kişisi

Unus .!.:

Nerden başlayacağımı bilmiyorum arkadaşlar umarım düzgün anlatabilirim. 7 seneye yakın bir ilişkinin ardından bir ay önce evlendim. Eşim asistan olduğu için (çakılı kadro demek oluyor) onun yaşadığı şehirde tusla bir yer yazdım. Kendimize yetecek boyutlarda 2+1 75 metrekare küçük bir yer tuttuk. 4 sene idareten kullanmalık. Yerleşme plajımız yok. Eşimin annesi geçen sene boşandı. Bu sene de 2 ay önce emekli oldu. Boşanma sonrası emekli de olunca onu oraya bağlayan pek bir şey kalmadı. Bir oğlu daha var o da bize 2 saat uzaklıkta bir yerde yaşıyor. Biz evi tuttuk aileler temizleyeme gitti. Annesi beni arayıp “bu ev bu kadar para etmez neden almıyorsunuz” dedi. “Alacak durumuz şu anlık yok oraya yerleşmeyi de düşünmüyoruz” dedim. “Ben Giresun’dan bir ev satarım üstünü siz koyarsınız” dedi. Giresun’daki evle buradan ev alamayacağımızı üstüne bir katı daha para koymamız gerektiğini, zaten düğün, mobilya derken ikimizin de maddi gücünün kalmadığını söyledim. Başka bir ev tutun aradaki farkı ben öderim, gelince bana da kalmaya yer olur gibi bir şey söylemesi ile beynimden aşağı kaynar sular döküldü. Başından beri bu boşanma, emeklilik falan derken onu orda bağlayan bir şey kaldığının farkındaydım. Sadece bu olasılığı düşünmek, kötüyü çağırmak istemedim. Ama başıma geldi maalesef. Evin küçük olduğunun, değil kaynanamı kendi annemleri bile yatıracak yer olmadığının ben de farkındayım ama zaten eşimle ikimiz de asistanlık sürecindeyiz. Öğrenci gibi hem ders çalışacağız hem hastanede olacağız. Sadece uyumaya, barınmaya bir yer tuttuk işte. Eşimi aradım. “Annenin bize yerleşme planı mı var” dedim. “Hayır yok ama emekli olduğu için iki kardeş ve kendi evi arasında gidip gelmeyi düşünüyor” dedi. Bundan benim neden haberim yok dedim. “Senede bir ay annemin gelmesinin problem olacağını düşünmedim” dedi. Ben de “bana hiç bir aylık gibi gelmedi. Evin ne boyutunu, ne dış kapının oturma odasına açılmasını, ne de koltukların açılmamasını beğendi” dedim. Annenin yerleşme planlı varsa ve söylemiyorsan boşa beni, o eve ya annen ya ben girerim dedim. O da “en ufak olayda boşanmak ne böyle olur mu” dedi. “Benim annemin çok kötü bir evlilik hayatı oldu. Babamla ilgili şiddet olaylarını biliyorsun nasıl böyle konuşursun yakıştıramadım sana” dedi. Annesine yaşadığımız yerde ayrı bir ev tutmayı teklif ettim. Onda da anneme nasıl böyle bir şey söylerim dedi. Tadım tuzum birden kaçtı arkadaşlar. Ben kendi annemle bile yaşamak istemiyorum değil onun annesi ile yaşayım. Bana ne olur bir akıl verin.

Genişletmek için tıkla...

Unus .!.:

Nerden başlayacağımı bilmiyorum arkadaşlar umarım düzgün anlatabilirim. 7 seneye yakın bir ilişkinin ardından bir ay önce evlendim. Eşim asistan olduğu için (çakılı kadro demek oluyor) onun yaşadığı şehirde tusla bir yer yazdım. Kendimize yetecek boyutlarda 2+1 75 metrekare küçük bir yer tuttuk. 4 sene idareten kullanmalık. Yerleşme plajımız yok. Eşimin annesi geçen sene boşandı. Bu sene de 2 ay önce emekli oldu. Boşanma sonrası emekli de olunca onu oraya bağlayan pek bir şey kalmadı. Bir oğlu daha var o da bize 2 saat uzaklıkta bir yerde yaşıyor. Biz evi tuttuk aileler temizleyeme gitti. Annesi beni arayıp “bu ev bu kadar para etmez neden almıyorsunuz” dedi. “Alacak durumuz şu anlık yok oraya yerleşmeyi de düşünmüyoruz” dedim. “Ben Giresun’dan bir ev satarım üstünü siz koyarsınız” dedi. Giresun’daki evle buradan ev alamayacağımızı üstüne bir katı daha para koymamız gerektiğini, zaten düğün, mobilya derken ikimizin de maddi gücünün kalmadığını söyledim. Başka bir ev tutun aradaki farkı ben öderim, gelince bana da kalmaya yer olur gibi bir şey söylemesi ile beynimden aşağı kaynar sular döküldü. Başından beri bu boşanma, emeklilik falan derken onu orda bağlayan bir şey kaldığının farkındaydım. Sadece bu olasılığı düşünmek, kötüyü çağırmak istemedim. Ama başıma geldi maalesef. Evin küçük olduğunun, değil kaynanamı kendi annemleri bile yatıracak yer olmadığının ben de farkındayım ama zaten eşimle ikimiz de asistanlık sürecindeyiz. Öğrenci gibi hem ders çalışacağız hem hastanede olacağız. Sadece uyumaya, barınmaya bir yer tuttuk işte. Eşimi aradım. “Annenin bize yerleşme planı mı var” dedim. “Hayır yok ama emekli olduğu için iki kardeş ve kendi evi arasında gidip gelmeyi düşünüyor” dedi. Bundan benim neden haberim yok dedim. “Senede bir ay annemin gelmesinin problem olacağını düşünmedim” dedi. Ben de “bana hiç bir aylık gibi gelmedi. Evin ne boyutunu, ne dış kapının oturma odasına açılmasını, ne de koltukların açılmamasını beğendi” dedim. Annenin yerleşme planlı varsa ve söylemiyorsan boşa beni, o eve ya annen ya ben girerim dedim. O da “en ufak olayda boşanmak ne böyle olur mu” dedi. “Benim annemin çok kötü bir evlilik hayatı oldu. Babamla ilgili şiddet olaylarını biliyorsun nasıl böyle konuşursun yakıştıramadım sana” dedi. Annesine yaşadığımız yerde ayrı bir ev tutmayı teklif ettim. Onda da anneme nasıl böyle bir şey söylerim dedi. Tadım tuzum birden kaçtı arkadaşlar. Ben kendi annemle bile yaşamak istemiyorum değil onun annesi ile yaşayım. Bana ne olur bir akıl verin.

Genişletmek için tıkla...

Unus .!.:

Nerden başlayacağımı bilmiyorum arkadaşlar umarım düzgün anlatabilirim. 7 seneye yakın bir ilişkinin ardından bir ay önce evlendim. Eşim asistan olduğu için (çakılı kadro demek oluyor) onun yaşadığı şehirde tusla bir yer yazdım. Kendimize yetecek boyutlarda 2+1 75 metrekare küçük bir yer tuttuk. 4 sene idareten kullanmalık. Yerleşme plajımız yok. Eşimin annesi geçen sene boşandı. Bu sene de 2 ay önce emekli oldu. Boşanma sonrası emekli de olunca onu oraya bağlayan pek bir şey kalmadı. Bir oğlu daha var o da bize 2 saat uzaklıkta bir yerde yaşıyor. Biz evi tuttuk aileler temizleyeme gitti. Annesi beni arayıp “bu ev bu kadar para etmez neden almıyorsunuz” dedi. “Alacak durumuz şu anlık yok oraya yerleşmeyi de düşünmüyoruz” dedim. “Ben Giresun’dan bir ev satarım üstünü siz koyarsınız” dedi. Giresun’daki evle buradan ev alamayacağımızı üstüne bir katı daha para koymamız gerektiğini, zaten düğün, mobilya derken ikimizin de maddi gücünün kalmadığını söyledim. Başka bir ev tutun aradaki farkı ben öderim, gelince bana da kalmaya yer olur gibi bir şey söylemesi ile beynimden aşağı kaynar sular döküldü. Başından beri bu boşanma, emeklilik falan derken onu orda bağlayan bir şey kaldığının farkındaydım. Sadece bu olasılığı düşünmek, kötüyü çağırmak istemedim. Ama başıma geldi maalesef. Evin küçük olduğunun, değil kaynanamı kendi annemleri bile yatıracak yer olmadığının ben de farkındayım ama zaten eşimle ikimiz de asistanlık sürecindeyiz. Öğrenci gibi hem ders çalışacağız hem hastanede olacağız. Sadece uyumaya, barınmaya bir yer tuttuk işte. Eşimi aradım. “Annenin bize yerleşme planı mı var” dedim. “Hayır yok ama emekli olduğu için iki kardeş ve kendi evi arasında gidip gelmeyi düşünüyor” dedi. Bundan benim neden haberim yok dedim. “Senede bir ay annemin gelmesinin problem olacağını düşünmedim” dedi. Ben de “bana hiç bir aylık gibi gelmedi. Evin ne boyutunu, ne dış kapının oturma odasına açılmasını, ne de koltukların açılmamasını beğendi” dedim. Annenin yerleşme planlı varsa ve söylemiyorsan boşa beni, o eve ya annen ya ben girerim dedim. O da “en ufak olayda boşanmak ne böyle olur mu” dedi. “Benim annemin çok kötü bir evlilik hayatı oldu. Babamla ilgili şiddet olaylarını biliyorsun nasıl böyle konuşursun yakıştıramadım sana” dedi. Annesine yaşadığımız yerde ayrı bir ev tutmayı teklif ettim. Onda da anneme nasıl böyle bir şey söylerim dedi. Tadım tuzum birden kaçtı arkadaşlar. Ben kendi annemle bile yaşamak istemiyorum değil onun annesi ile yaşayım. Bana ne olur bir akıl verin.

Genişletmek için tıkla...

Unus .!.:

Nerden başlayacağımı bilmiyorum arkadaşlar umarım düzgün anlatabilirim. 7 seneye yakın bir ilişkinin ardından bir ay önce evlendim. Eşim asistan olduğu için (çakılı kadro demek oluyor) onun yaşadığı şehirde tusla bir yer yazdım. Kendimize yetecek boyutlarda 2+1 75 metrekare küçük bir yer tuttuk. 4 sene idareten kullanmalık. Yerleşme plajımız yok. Eşimin annesi geçen sene boşandı. Bu sene de 2 ay önce emekli oldu. Boşanma sonrası emekli de olunca onu oraya bağlayan pek bir şey kalmadı. Bir oğlu daha var o da bize 2 saat uzaklıkta bir yerde yaşıyor. Biz evi tuttuk aileler temizleyeme gitti. Annesi beni arayıp “bu ev bu kadar para etmez neden almıyorsunuz” dedi. “Alacak durumuz şu anlık yok oraya yerleşmeyi de düşünmüyoruz” dedim. “Ben Giresun’dan bir ev satarım üstünü siz koyarsınız” dedi. Giresun’daki evle buradan ev alamayacağımızı üstüne bir katı daha para koymamız gerektiğini, zaten düğün, mobilya derken ikimizin de maddi gücünün kalmadığını söyledim. Başka bir ev tutun aradaki farkı ben öderim, gelince bana da kalmaya yer olur gibi bir şey söylemesi ile beynimden aşağı kaynar sular döküldü. Başından beri bu boşanma, emeklilik falan derken onu orda bağlayan bir şey kaldığının farkındaydım. Sadece bu olasılığı düşünmek, kötüyü çağırmak istemedim. Ama başıma geldi maalesef. Evin küçük olduğunun, değil kaynanamı kendi annemleri bile yatıracak yer olmadığının ben de farkındayım ama zaten eşimle ikimiz de asistanlık sürecindeyiz. Öğrenci gibi hem ders çalışacağız hem hastanede olacağız. Sadece uyumaya, barınmaya bir yer tuttuk işte. Eşimi aradım. “Annenin bize yerleşme planı mı var” dedim. “Hayır yok ama emekli olduğu için iki kardeş ve kendi evi arasında gidip gelmeyi düşünüyor” dedi. Bundan benim neden haberim yok dedim. “Senede bir ay annemin gelmesinin problem olacağını düşünmedim” dedi. Ben de “bana hiç bir aylık gibi gelmedi. Evin ne boyutunu, ne dış kapının oturma odasına açılmasını, ne de koltukların açılmamasını beğendi” dedim. Annenin yerleşme planlı varsa ve söylemiyorsan boşa beni, o eve ya annen ya ben girerim dedim. O da “en ufak olayda boşanmak ne böyle olur mu” dedi. “Benim annemin çok kötü bir evlilik hayatı oldu. Babamla ilgili şiddet olaylarını biliyorsun nasıl böyle konuşursun yakıştıramadım sana” dedi. Annesine yaşadığımız yerde ayrı bir ev tutmayı teklif ettim. Onda da anneme nasıl böyle bir şey söylerim dedi. Tadım tuzum birden kaçtı arkadaşlar. Ben kendi annemle bile yaşamak istemiyorum değil onun annesi ile yaşayım. Bana ne olur bir akıl verin.

Genişletmek için tıkla...