Aynı durumdayız canım yazları tokata gidiyorlar Allahtan 6 ay yoklar..
Yemek yapmışım yapmamışım farketmez o çağırınca hemen zıplayıp gider eşim bana haber vermez bir bakmışım inmiş aşağı eve çıkıncada benim suratımı çeker şirinlikler yapar
Akşam çaya çağırıldıysak mutlaka gitmeliyiz aksi halde k.p. söylenir üst üste arar arada eşimde tepki göstersede anlamazlar
Cumartesi pazarları mutlaka gelir k.v. kahvaltı yapmış olur ama çayımızı içer ..gelmesi sorun değil ama zehrini akıtmadan laf sokmadan bana yada ergen kızıma sataşmadan yada kendine yetmeyen aklını bize vermeden gitmez boş ve cahilce milleti eleştirir kendini över saatlerce arkasından kocası gelir evde bulunan herşeyi eleştirir kedimi kızımı yerdeki halıyı yada geç uyanıyor olmamızı eşimde dinler sadece ses çıkartmaz.. Onlar gidince ben yine tavır eşim yine trip çeken olur bu döngü yıllardır böyle
Üstümüze büyük eltim var ama ona asla gidilmez yanlız günlük yemeğini k.v. götürür alışkanlık olmuş boş geçirmez asla içeri girmez kapıdan verip döner evde yoklarsa kapının önüne bırakır
Benim kapım açılsa hemen fırlar nere gittin nerden geldin bilmem ne
Anneme gitsem hemen (niyee) diyecek kadar bencildir ..en son sence niye demiştim bozulmuştu
hemen kızını peşime takmaya çalışır oda gelsin seninle sıkılıyor falan kabul etmeyince bozulur direk
Kaçta yattım kaçta kalktım sürekli takiplerinde gece uyumaz ışıkları kontrol eder
Evime biri gelse hemen damlar oturur başköşeye
Tutar eskilerini getirir eşya yada kıyafet almayınca bozulur tavır yapar.bende alıp çöpe atarım fark ettirmeden ..
Yani bu gibi tavırlar diyeceksin nasıl katlanıyorsun
Yıllardır kavga etmekle bir yere varamadım aynılar değişmiyorlar kendilerini bizim sahibimiz zannediyorlar
Eşimi elimin altına aldığımdan beri onları gerçek anlamda umursamıyorum hatta mutlu hayatımız onları oldukça geriyor bunun hazzı benim için kafi
Mesela bu yaz memlekete gitmedik 2 kez tatil yaptık aşırı sinir oldular ama uzakta olduklarından diş geçiremediler..onlar burda olmayınca evin ağası benim ben ne dersem o
Buradan taşınma imkanım hiç olmadı bu ekonomik şartlarda da olacağını sanmıyorum bazen diyorum ki boşanmadan bunlardan asla kurtulamam...
Ama evliliğim gayet iyi eşimle çok iyi anlaşıyoruz hayallerimiz,zevklerimiz, fikirlerimiz herşeyimiz aynı..düzgün giden bir evlilik bozmaya değer mi diyor vazgeçiyorum(bu hale getirmek yıllarımı aldı)
Ailene sınır çiz diyorum bazen ne yapayım benden başka kimseleri yok diyor (abisi ailesiyle hiç alakadar olmaz düşman gibi onlara karşı) babasıda ona karşı tabi...
Tek çalacakları kapıları bizim kapımızmış evet öyle aslında yaşlı insanlar tmm eyvallah ama bizde genç değiliz artık yaş 38 eşim 43
Dün telefonda ailesiyle konuşuyordu sizi ben alırım tokattan buraya sen kullanma arabayı dedi delirdim yazın gitmedik ya onun için kendini kötü hissediyormuş
Yıllardır ilk kez posta koydu ailesine kurbanda gitmedi suçlu hissediyor kendini
Geleceklerini düşündükçe başıma ağrılar giriyor bütün huzurumu kaçıracaklar yine
Allah affetsin bizde yaşlanacağız birgün diye diye kendimi teskinliyorum ama nereye kadar bilmem
