Kıyamam canim ya
Seni böyle sarıp sarmalayasim geldi..Lutfen ağlamak istediğinde agla, içine atma o da bir duygu.Seninle hemen hemen benzer şeyler yaşadık.Ben 1 sene oldu gorusmeyeli onlarla.O affedememe duygunu çok iyi anlıyorum.Ben de senin gibi içimden de olsa hic affedemeyecek miyim,hic mi soğumayacak içim onlara karşı.Bu duygu bana zarar veriyor dünyanın en ağır yükü üzerimde sanki diyordum.Bak görüşmediğim halde içimden kendim için bile olsa affedemiyorum.Eger güvendiğin bir arkadaşın,annen veya profesyonel bir destek de olabilir,anlatabileceğin kim varsa mutlaka anlat icinde tutma.Icinden affedebilsen bile mesafene devam et.Hatta biraz daha seyrek görüşürsen daha iyi olur.Bu aşamada annenin gorumceni iftara davet etmesini doğru bulmuyorum.Senin koyduğun mesafeye saygı gösterip cagirmamali.Annene belki yaşadıklarını çok ayrıntılı anlatmadigin için çok iyi anlamamis olabilir ya da eskiler öyle görmüş onlara normal gelebilir ama sen kendi mesafenden taviz verme hatta biraz daha mesafeli olmak daha iyi gelebilir sana..Bu aşamada suçlu aramak yanlış geliyor bana.Öyle ya da böyle biz bunları yaşadık ama zihnimizde geride bırakmalıyız kendi sagligimiz için ve konuşmamız gereken yerde de o an konuşmalıyız eve gidip de keske surda şunu deseydim diye hayıflanmadan..
