Kayınvalidemle ilgili olayları unutamıyorum

giggles .!.:

Kayınvalideyi ne diye terapiye götürecek
Ben affedemiyorum seni sen de gel diye mi?

Genişletmek için tıkla...

Dasmeer .!.:

Bir annenin oğlunu sevgili gibi görüyor demeniz çok çok yakışıksız.
Kaynanalar sorunlu olabilir benimde sorunlu kaynanam var
Ama bu yakıştırma çok çok cirkin.

Genişletmek için tıkla...

safi.naz .!.:

Gerekirse evet

Genişletmek için tıkla...

safi.naz .!.:

Eğitimli de olsa, kendine özgüveni Allahuekber dağlarını da aşmış olsa ( ki hiç bşr şey göründüğü gibi olmuyor) Yaptıklarından dolayı yüzleşip, özür dilemiş olması; 40 yaş civarı yetişkin bir kadının 23 yaşındaki genç bir kadına bunları yaşatıp, psikolojisinin içine etmesi gerçeğini değiştirmiyor.

Genişletmek için tıkla...

Yikikbirey .!.:

Merhabalar. 2 yıllık evliyiz eşim tek çocuk ve anne babası o küçükken boşanmış. Annesi ona çok düşkün. Farklı illerdeyiz. Nişanlılık zamanı da kayınvalide nedenli çok sorun yaşadık. Neysem o gibi davrandım nişanlıyken de lafımı esirgemedim o da oyle davrandı ve olay gittikçe büyüdü. Normalde aynı ilde yaşayacakken esimle işimizi de bahane edip farklı ilde yaşama kararı aldık. Eşimin annesi en baştan beri oğlunun evlenmesini hiç istemedi. "Oğlu onu bırakıyor" diye aşırı depresyona girdi düğün zamanı. Ve çok olay yaşandı. Çok kibirli bı karakter. Çok ilişkisi olmuş fakat sonra evlenememis bı türlu. Görseniz direk bir iki saniyede duruşundan ne demek istediğimi anlarsınız. Kendine hep bakmış genç güzel bı kadın. Herkes onu eşimin ablası sanıyor. Şuanda da üniversite okuyor. Olaylardan sonra evliliğin ilk ayında ikimiz de karşılıklı olarak birbirimize içinden geçeni söyledik. her şeyi yönetmeye çalıştığını, bı bileziğe bile karşı çıktığını, arabasını bize verip sonra geri aldığını balayimizi mahfettigini evliliğin 3. Gününde onun yüzünden sinir krizi geçirdiğimi hastanede yapılan iğnelerin bile beni sakinlestiremedigini hepsini söyledim. Biz onu balayında aramamisiz diye sizi sildim dedi el öpmeye bizi kabul etmedi bı sürü şey söyledi sonra ben sinir krizi geçirdim hayatımda ilk kez o şekilde . Nişanlıyken ailemle iletişim kurmaktan sakındı. Arada mecburi şeylerde annemi aradı ilgilenmedi . Ama aynı zamanda beni seven bı yönü de vardı hep bana hediyeler aldı kıyafet dikti. Ama sonra düğüne yakın farklı şehir olayı da netlesince iyice oğlumdan ayrıliyorum diye depresyona girdi. O karşılıklı birbirimize laf söylediğimiz konuşmada en son ben hata yaptım seninle ilgili şeyleri sana söylemem gerekirdi bundan sonra senle ilgili şeyleri sana söyleyecegim ikimizin ilişkisi farklı oğlum farklı dedi özür diledi ben de özür diledim konu kapandı.bizi 2 yıldır rahatsız etmedi bı olay olmadı. görusunce de iyi davrandı Fakat biz eşimle ilk zaman boşanma noktasına geldik. İlk altı ay çok zor geçti 8 kilo verdim bişey pek yiyemiyordum. Eşim annemin hayatımizi etkilemesine izin vermeyelim diyodu hep. Kendi isimize gücümuze bakalım diyodu ama sürekli sigara içiyordu üzülüyordu çok .Yasanan olaylar fazlasıyla yetti. Eşim yine de onu her gün arıyor o da Eşimle bana selam soyluyor ben de özel günlerde aradım. İki üç ayda bir kez yuzyuze görüştük o zamanlar da olaysız güzel geçti . Görünüşte gayet medeni davranmaya çalıştım .Fakat ben hiçbir şeyi unutmadım ve sürekli bunlarla yaşıyorum yemek yaparken banyoda işte her yerde sürekli aklımda artık kafayı yiyecek duruma geldim eşime ayda bir falan aynı konuları açıyorum kavga ediyorum. Geçen ay kayınvalideme gidince iki yıldan sonra ilk kez bı şeyden konu açıldı ve ben içindekileri saydım kavga etmeden normal söyledim. Kayınvalidem de arada cevap verdi sinirlendi siz annenle gösteriş yaptınız falan dedi anneme bile laf etti sonra özetle geleceğe bakmamız gerektiğini bunlarla yaşanmayacağını kendisinin yapmam dicegi ne varsa yaptığını ama artık elinden geleni yapmaya çalışacağini söyledi. Ama ben neden kibirli olduğunu söylemedm neden ailemi yok saydığını söylemedim diye düşünüyorum. Artık kafayı yiyeceğim. Bana önceden çok şey söyledi çünkü. Hep benim arkamı annem toplamış benim özgüven sorunum varmış bencilmisim. Ben de bencil olan ben değilim dedim ben de sizin özgüven sorununuz olduğunu düşünüyorum dedim. Eski eşinize karsi çıkacagim derken onun gibi olmuşsunuz dedim.Onun oğluyla arasını bozmuşum. ağzına geleni saymıştı.Terapi de alıyorum. Ama bu değersiz hissettirme şeyini aşamadim çünkü beni hiç saymadi. Bana takılacak tek bir tane bileziğe bile karsi çıktı.annem ona yiyecek yolluyor arada. Hâlâ arayıp da teşekkür ederim demiyor selam söyle teşekkürler diyor bana. Bu kadar. Bitiyor sonra . Eşim bu yaşanan şeylere rağmen her gün annesini arıyor bir gün bile aramasa annesi önceden de sorun çıkarıyormus üniversitede bile her gün böyleymiş. Şuan evliliğimizi kabullendi bu çok güzel bir şey. Ama Ben olağan yaşamıma nasıl kafayı yemeden devam edebilirim bu hissiyattan çıkamıyorum gelin evime bile kusarak ağlayarak girdim ilk gece. Sürekli aklımda her şey.

Genişletmek için tıkla...

Yikikbirey .!.:

Merhabalar. 2 yıllık evliyiz eşim tek çocuk ve anne babası o küçükken boşanmış. Annesi ona çok düşkün. Farklı illerdeyiz. Nişanlılık zamanı da kayınvalide nedenli çok sorun yaşadık. Neysem o gibi davrandım nişanlıyken de lafımı esirgemedim o da oyle davrandı ve olay gittikçe büyüdü. Normalde aynı ilde yaşayacakken esimle işimizi de bahane edip farklı ilde yaşama kararı aldık. Eşimin annesi en baştan beri oğlunun evlenmesini hiç istemedi. "Oğlu onu bırakıyor" diye aşırı depresyona girdi düğün zamanı. Ve çok olay yaşandı. Çok kibirli bı karakter. Çok ilişkisi olmuş fakat sonra evlenememis bı türlu. Görseniz direk bir iki saniyede duruşundan ne demek istediğimi anlarsınız. Kendine hep bakmış genç güzel bı kadın. Herkes onu eşimin ablası sanıyor. Şuanda da üniversite okuyor. Olaylardan sonra evliliğin ilk ayında ikimiz de karşılıklı olarak birbirimize içinden geçeni söyledik. her şeyi yönetmeye çalıştığını, bı bileziğe bile karşı çıktığını, arabasını bize verip sonra geri aldığını balayimizi mahfettigini evliliğin 3. Gününde onun yüzünden sinir krizi geçirdiğimi hastanede yapılan iğnelerin bile beni sakinlestiremedigini hepsini söyledim. Biz onu balayında aramamisiz diye sizi sildim dedi el öpmeye bizi kabul etmedi bı sürü şey söyledi sonra ben sinir krizi geçirdim hayatımda ilk kez o şekilde . Nişanlıyken ailemle iletişim kurmaktan sakındı. Arada mecburi şeylerde annemi aradı ilgilenmedi . Ama aynı zamanda beni seven bı yönü de vardı hep bana hediyeler aldı kıyafet dikti. Ama sonra düğüne yakın farklı şehir olayı da netlesince iyice oğlumdan ayrıliyorum diye depresyona girdi. O karşılıklı birbirimize laf söylediğimiz konuşmada en son ben hata yaptım seninle ilgili şeyleri sana söylemem gerekirdi bundan sonra senle ilgili şeyleri sana söyleyecegim ikimizin ilişkisi farklı oğlum farklı dedi özür diledi ben de özür diledim konu kapandı.bizi 2 yıldır rahatsız etmedi bı olay olmadı. görusunce de iyi davrandı Fakat biz eşimle ilk zaman boşanma noktasına geldik. İlk altı ay çok zor geçti 8 kilo verdim bişey pek yiyemiyordum. Eşim annemin hayatımizi etkilemesine izin vermeyelim diyodu hep. Kendi isimize gücümuze bakalım diyodu ama sürekli sigara içiyordu üzülüyordu çok .Yasanan olaylar fazlasıyla yetti. Eşim yine de onu her gün arıyor o da Eşimle bana selam soyluyor ben de özel günlerde aradım. İki üç ayda bir kez yuzyuze görüştük o zamanlar da olaysız güzel geçti . Görünüşte gayet medeni davranmaya çalıştım .Fakat ben hiçbir şeyi unutmadım ve sürekli bunlarla yaşıyorum yemek yaparken banyoda işte her yerde sürekli aklımda artık kafayı yiyecek duruma geldim eşime ayda bir falan aynı konuları açıyorum kavga ediyorum. Geçen ay kayınvalideme gidince iki yıldan sonra ilk kez bı şeyden konu açıldı ve ben içindekileri saydım kavga etmeden normal söyledim. Kayınvalidem de arada cevap verdi sinirlendi siz annenle gösteriş yaptınız falan dedi anneme bile laf etti sonra özetle geleceğe bakmamız gerektiğini bunlarla yaşanmayacağını kendisinin yapmam dicegi ne varsa yaptığını ama artık elinden geleni yapmaya çalışacağini söyledi. Ama ben neden kibirli olduğunu söylemedm neden ailemi yok saydığını söylemedim diye düşünüyorum. Artık kafayı yiyeceğim. Bana önceden çok şey söyledi çünkü. Hep benim arkamı annem toplamış benim özgüven sorunum varmış bencilmisim. Ben de bencil olan ben değilim dedim ben de sizin özgüven sorununuz olduğunu düşünüyorum dedim. Eski eşinize karsi çıkacagim derken onun gibi olmuşsunuz dedim.Onun oğluyla arasını bozmuşum. ağzına geleni saymıştı.Terapi de alıyorum. Ama bu değersiz hissettirme şeyini aşamadim çünkü beni hiç saymadi. Bana takılacak tek bir tane bileziğe bile karsi çıktı.annem ona yiyecek yolluyor arada. Hâlâ arayıp da teşekkür ederim demiyor selam söyle teşekkürler diyor bana. Bu kadar. Bitiyor sonra . Eşim bu yaşanan şeylere rağmen her gün annesini arıyor bir gün bile aramasa annesi önceden de sorun çıkarıyormus üniversitede bile her gün böyleymiş. Şuan evliliğimizi kabullendi bu çok güzel bir şey. Ama Ben olağan yaşamıma nasıl kafayı yemeden devam edebilirim bu hissiyattan çıkamıyorum gelin evime bile kusarak ağlayarak girdim ilk gece. Sürekli aklımda her şey.

Genişletmek için tıkla...

Yikikbirey .!.:

Merhabalar. 2 yıllık evliyiz eşim tek çocuk ve anne babası o küçükken boşanmış. Annesi ona çok düşkün. Farklı illerdeyiz. Nişanlılık zamanı da kayınvalide nedenli çok sorun yaşadık. Neysem o gibi davrandım nişanlıyken de lafımı esirgemedim o da oyle davrandı ve olay gittikçe büyüdü. Normalde aynı ilde yaşayacakken esimle işimizi de bahane edip farklı ilde yaşama kararı aldık. Eşimin annesi en baştan beri oğlunun evlenmesini hiç istemedi. "Oğlu onu bırakıyor" diye aşırı depresyona girdi düğün zamanı. Ve çok olay yaşandı. Çok kibirli bı karakter. Çok ilişkisi olmuş fakat sonra evlenememis bı türlu. Görseniz direk bir iki saniyede duruşundan ne demek istediğimi anlarsınız. Kendine hep bakmış genç güzel bı kadın. Herkes onu eşimin ablası sanıyor. Şuanda da üniversite okuyor. Olaylardan sonra evliliğin ilk ayında ikimiz de karşılıklı olarak birbirimize içinden geçeni söyledik. her şeyi yönetmeye çalıştığını, bı bileziğe bile karşı çıktığını, arabasını bize verip sonra geri aldığını balayimizi mahfettigini evliliğin 3. Gününde onun yüzünden sinir krizi geçirdiğimi hastanede yapılan iğnelerin bile beni sakinlestiremedigini hepsini söyledim. Biz onu balayında aramamisiz diye sizi sildim dedi el öpmeye bizi kabul etmedi bı sürü şey söyledi sonra ben sinir krizi geçirdim hayatımda ilk kez o şekilde . Nişanlıyken ailemle iletişim kurmaktan sakındı. Arada mecburi şeylerde annemi aradı ilgilenmedi . Ama aynı zamanda beni seven bı yönü de vardı hep bana hediyeler aldı kıyafet dikti. Ama sonra düğüne yakın farklı şehir olayı da netlesince iyice oğlumdan ayrıliyorum diye depresyona girdi. O karşılıklı birbirimize laf söylediğimiz konuşmada en son ben hata yaptım seninle ilgili şeyleri sana söylemem gerekirdi bundan sonra senle ilgili şeyleri sana söyleyecegim ikimizin ilişkisi farklı oğlum farklı dedi özür diledi ben de özür diledim konu kapandı.bizi 2 yıldır rahatsız etmedi bı olay olmadı. görusunce de iyi davrandı Fakat biz eşimle ilk zaman boşanma noktasına geldik. İlk altı ay çok zor geçti 8 kilo verdim bişey pek yiyemiyordum. Eşim annemin hayatımizi etkilemesine izin vermeyelim diyodu hep. Kendi isimize gücümuze bakalım diyodu ama sürekli sigara içiyordu üzülüyordu çok .Yasanan olaylar fazlasıyla yetti. Eşim yine de onu her gün arıyor o da Eşimle bana selam soyluyor ben de özel günlerde aradım. İki üç ayda bir kez yuzyuze görüştük o zamanlar da olaysız güzel geçti . Görünüşte gayet medeni davranmaya çalıştım .Fakat ben hiçbir şeyi unutmadım ve sürekli bunlarla yaşıyorum yemek yaparken banyoda işte her yerde sürekli aklımda artık kafayı yiyecek duruma geldim eşime ayda bir falan aynı konuları açıyorum kavga ediyorum. Geçen ay kayınvalideme gidince iki yıldan sonra ilk kez bı şeyden konu açıldı ve ben içindekileri saydım kavga etmeden normal söyledim. Kayınvalidem de arada cevap verdi sinirlendi siz annenle gösteriş yaptınız falan dedi anneme bile laf etti sonra özetle geleceğe bakmamız gerektiğini bunlarla yaşanmayacağını kendisinin yapmam dicegi ne varsa yaptığını ama artık elinden geleni yapmaya çalışacağini söyledi. Ama ben neden kibirli olduğunu söylemedm neden ailemi yok saydığını söylemedim diye düşünüyorum. Artık kafayı yiyeceğim. Bana önceden çok şey söyledi çünkü. Hep benim arkamı annem toplamış benim özgüven sorunum varmış bencilmisim. Ben de bencil olan ben değilim dedim ben de sizin özgüven sorununuz olduğunu düşünüyorum dedim. Eski eşinize karsi çıkacagim derken onun gibi olmuşsunuz dedim.Onun oğluyla arasını bozmuşum. ağzına geleni saymıştı.Terapi de alıyorum. Ama bu değersiz hissettirme şeyini aşamadim çünkü beni hiç saymadi. Bana takılacak tek bir tane bileziğe bile karsi çıktı.annem ona yiyecek yolluyor arada. Hâlâ arayıp da teşekkür ederim demiyor selam söyle teşekkürler diyor bana. Bu kadar. Bitiyor sonra . Eşim bu yaşanan şeylere rağmen her gün annesini arıyor bir gün bile aramasa annesi önceden de sorun çıkarıyormus üniversitede bile her gün böyleymiş. Şuan evliliğimizi kabullendi bu çok güzel bir şey. Ama Ben olağan yaşamıma nasıl kafayı yemeden devam edebilirim bu hissiyattan çıkamıyorum gelin evime bile kusarak ağlayarak girdim ilk gece. Sürekli aklımda her şey.

Genişletmek için tıkla...

Yikikbirey .!.:

Merhabalar. 2 yıllık evliyiz eşim tek çocuk ve anne babası o küçükken boşanmış. Annesi ona çok düşkün. Farklı illerdeyiz. Nişanlılık zamanı da kayınvalide nedenli çok sorun yaşadık. Neysem o gibi davrandım nişanlıyken de lafımı esirgemedim o da oyle davrandı ve olay gittikçe büyüdü. Normalde aynı ilde yaşayacakken esimle işimizi de bahane edip farklı ilde yaşama kararı aldık. Eşimin annesi en baştan beri oğlunun evlenmesini hiç istemedi. "Oğlu onu bırakıyor" diye aşırı depresyona girdi düğün zamanı. Ve çok olay yaşandı. Çok kibirli bı karakter. Çok ilişkisi olmuş fakat sonra evlenememis bı türlu. Görseniz direk bir iki saniyede duruşundan ne demek istediğimi anlarsınız. Kendine hep bakmış genç güzel bı kadın. Herkes onu eşimin ablası sanıyor. Şuanda da üniversite okuyor. Olaylardan sonra evliliğin ilk ayında ikimiz de karşılıklı olarak birbirimize içinden geçeni söyledik. her şeyi yönetmeye çalıştığını, bı bileziğe bile karşı çıktığını, arabasını bize verip sonra geri aldığını balayimizi mahfettigini evliliğin 3. Gününde onun yüzünden sinir krizi geçirdiğimi hastanede yapılan iğnelerin bile beni sakinlestiremedigini hepsini söyledim. Biz onu balayında aramamisiz diye sizi sildim dedi el öpmeye bizi kabul etmedi bı sürü şey söyledi sonra ben sinir krizi geçirdim hayatımda ilk kez o şekilde . Nişanlıyken ailemle iletişim kurmaktan sakındı. Arada mecburi şeylerde annemi aradı ilgilenmedi . Ama aynı zamanda beni seven bı yönü de vardı hep bana hediyeler aldı kıyafet dikti. Ama sonra düğüne yakın farklı şehir olayı da netlesince iyice oğlumdan ayrıliyorum diye depresyona girdi. O karşılıklı birbirimize laf söylediğimiz konuşmada en son ben hata yaptım seninle ilgili şeyleri sana söylemem gerekirdi bundan sonra senle ilgili şeyleri sana söyleyecegim ikimizin ilişkisi farklı oğlum farklı dedi özür diledi ben de özür diledim konu kapandı.bizi 2 yıldır rahatsız etmedi bı olay olmadı. görusunce de iyi davrandı Fakat biz eşimle ilk zaman boşanma noktasına geldik. İlk altı ay çok zor geçti 8 kilo verdim bişey pek yiyemiyordum. Eşim annemin hayatımizi etkilemesine izin vermeyelim diyodu hep. Kendi isimize gücümuze bakalım diyodu ama sürekli sigara içiyordu üzülüyordu çok .Yasanan olaylar fazlasıyla yetti. Eşim yine de onu her gün arıyor o da Eşimle bana selam soyluyor ben de özel günlerde aradım. İki üç ayda bir kez yuzyuze görüştük o zamanlar da olaysız güzel geçti . Görünüşte gayet medeni davranmaya çalıştım .Fakat ben hiçbir şeyi unutmadım ve sürekli bunlarla yaşıyorum yemek yaparken banyoda işte her yerde sürekli aklımda artık kafayı yiyecek duruma geldim eşime ayda bir falan aynı konuları açıyorum kavga ediyorum. Geçen ay kayınvalideme gidince iki yıldan sonra ilk kez bı şeyden konu açıldı ve ben içindekileri saydım kavga etmeden normal söyledim. Kayınvalidem de arada cevap verdi sinirlendi siz annenle gösteriş yaptınız falan dedi anneme bile laf etti sonra özetle geleceğe bakmamız gerektiğini bunlarla yaşanmayacağını kendisinin yapmam dicegi ne varsa yaptığını ama artık elinden geleni yapmaya çalışacağini söyledi. Ama ben neden kibirli olduğunu söylemedm neden ailemi yok saydığını söylemedim diye düşünüyorum. Artık kafayı yiyeceğim. Bana önceden çok şey söyledi çünkü. Hep benim arkamı annem toplamış benim özgüven sorunum varmış bencilmisim. Ben de bencil olan ben değilim dedim ben de sizin özgüven sorununuz olduğunu düşünüyorum dedim. Eski eşinize karsi çıkacagim derken onun gibi olmuşsunuz dedim.Onun oğluyla arasını bozmuşum. ağzına geleni saymıştı.Terapi de alıyorum. Ama bu değersiz hissettirme şeyini aşamadim çünkü beni hiç saymadi. Bana takılacak tek bir tane bileziğe bile karsi çıktı.annem ona yiyecek yolluyor arada. Hâlâ arayıp da teşekkür ederim demiyor selam söyle teşekkürler diyor bana. Bu kadar. Bitiyor sonra . Eşim bu yaşanan şeylere rağmen her gün annesini arıyor bir gün bile aramasa annesi önceden de sorun çıkarıyormus üniversitede bile her gün böyleymiş. Şuan evliliğimizi kabullendi bu çok güzel bir şey. Ama Ben olağan yaşamıma nasıl kafayı yemeden devam edebilirim bu hissiyattan çıkamıyorum gelin evime bile kusarak ağlayarak girdim ilk gece. Sürekli aklımda her şey.

Genişletmek için tıkla...

damdan .!.:

Düğün gecesi neden kusacak kadar ağladınız

Bilezik takmadı diye mi

Eşinizin balayında aramamasının sebebi bu olay mı

Annem ona bir şeyler gönderiyle bana teşekkür ediyor diyorsunuz, kadının tarzı bu

O zaman kendi annenize sözünüzü geçirin göndermesin

Kadın bir şeyler gönderdi diye arayıp annenizle muhabbet etmek, ona minnet etmek istemiyor, gönderme de diyemiyor, size klasik “ayıp olmasın teşekkürü”nü ediyor

Lakin ben bu anlattıklarınızda sinir krizi geçirip yıllardır taşınacak bir şey göremiyorum kadın oğlu ile kavga da eder barışır da bana ne deyin

Üniversitede de böyleymiş diyorsunuz şahsınıza özel değil bu yaştan sonra siz istiyorsunuz diye değişecek de değil

Beklentinizi sıfırlayın geçmişte o oldu bu oldu geçti gitti deyin muhatap olma sayınız da az zaten kendi hayatınıza odaklanın

Bir de kendi değerinizi bilezikle ölçmeyin bilezik ile değersiz vs hissetmeyin yahut anneni aramadı vs sizi neden değersiz hissettiriyor bunu bulun

Genişletmek için tıkla...

Yikikbirey .!.:

Düğün günü bilezik takmadı diye ağlamadım. Söz konusu bileziği de kv almıyordu eşim kendi aliyordu. eşim tek bilezik takacakti ona karsi çıktı başka yere verilecekmis o para diye. Nikahta ikimizin arasında olay yaşandı. Sonra biz eve gitmeden direk balayına gittik balayından dönüşte ben efendim anne diye açtım telefonu. bana telefonda onu balayında aramadik diye ağzına gelen ne varsa saydı sonra ben sinir krizi geçirdim. Normalde balayı dönüşü eve gitmeden direkt ona gidecektik el öpmeye. Kabul etmedi. Biz yoldaydik ona gidiyorduk halbuki. Sonra da hastaneye gittik zaten.

Genişletmek için tıkla...