Merhaba arkadaşlar,
Uzun zamandan beri yoğunluktan dolayı aranızda yoktum. O kadar sıkıldım ki derdimi buraya yazayım dedim.
Sorun: Kayınvalide (başka ne olabilir ki)
3 yıllık evliyim. En baştan beri kayınvalidemle anlaşamıyorum. Geçmişteki sıkıntıları hiç yazmayayım kısaca anlatayım.
Kayınvalidem dul bir kadın eşim de onun tek çocuğu. Fesat, çirkef, kurnaz, sinsi, görgüsüz, ahlaksız, bildiğini okuyan, böyle bir insan. Bize aylarca yıllarca huzur vermedi hala da vermemeye devam ediyor. Yok evmiş yok mal mülkmüş en sonunda kendi üzerine bir ev aldırdı bize + eşyalar felan (yoksa bizimle kalacaktı, geçici olarak başka bir yerde kaldı).
Her neyse ev sorunu çözüldü de; kadın yine oğlunu gözünün önünden ayırmak istemiyor. Kene gibi yapışıyor bize. Kendi işimizde çalışıyoruz (muhasebe bürosu), yemek getirme bahanesiyle iş yerimize gelip bütün gün burada mutfakta pinekliyor. Eşimde de suç var, ona bişey diyemiyor. Ben de bu durumdan rahatsız oluyorum, böyle iç içe olmak istemiyorum.
Asıl konuya geliyorum; 2 haftadan beri evde tadilat var tuvalet ve banyoyu yaptırıyoruz. Mecburen kayınvalidede kalıyoruz. Her şeye rağmen sıkılsam da o kadar büyük sorun olmuyordu. Fakat son günlerde sinir olmaya başladım yine. Geçende eşimin çamaşır ve tişörtünü yıkamış odaya koymuş. Bu sabahta ben kahvaltı yaparken eşim banyoya girdi. Kalkıp çamaşır vereyim dedim eşime. Baktım kayınvalidem banyodan çıkıyordu. Baktım eşime çamaşırını o koymuş sepetin üstüne.
Size soruyorum,
Sizce 33 yaşında oğlu olan bir annenin bu davranışları yapması doğru mu? Yoksa ayıp mı? Ben mi yanlış düşünüyorum?
Siz olsaydınız tepkiniz ne olurdu?