- 3 Eylül 2008
- 4.409
- 79
Şimdi öncelikle birşey tamamen yanlış anlaşılmış onu düzeltmeliyim..
Eşime ailesiyle görüşmemesi için hiçbir baskı yapmadım.Lafını bile etmedim çünkü arada kalmasını asla istemedim.Ancak eşim zaman geçtikçe ailesinin onu istemediğini daha iyi anladı.Psikologa bile gitti acaba kuruntu mu yapıyor diye.. Ama evlendikten sonra bana anlattığı kadarı ile hayatı boyunca bir tek sevgi görmemiş ailesinden ve ben sevgiye hasretim dedi.
Hatta bir keresinde babası eşime sarılmıştı ve eşim yol boyunca ağlamıştı.Düşünün artık.
Benim ne haddimi bir insanı ailesinden koparmak.Ancak diğer kardeşlere fazlasıyla sevgi ve özveri gösterilirken eşime hiç gösterilmemesi çok acı birşey.
2.konu ie benim maddi konuya çok takmamı düşünen arkadaşlar için..
Kayınvalidem ve kayınpederim maddi olarak benim ailemden daha varlıklı.Diğer çocuklarının düğünlerini evlerini en iyi şekilde yaptılar.Eşimi resmen göz göre göre kayırıyorlar.Umarım daha iyi anlatabilmişimdir şimdi.
Bu biçimde anlatınca işin rengi biraz değişiyor. Ama gene de bu sizin meseleniz değil. Eşinizle ailesi arasında. İnanırım evlatlarına farklı davranan aileler var. Ama siz o ailenin evladı değilsiniz. Eşinizin ailesiyle olan sıkıntısından pay almayın. Yani siz eşinizin ailesi şu evlada şunu yaptı benim eşime bunu yapmadı sorununu içselleştirmeyin, durumu olduğu gibi kabul edin. Eşiniz başetsin bununla bırakın da. Sizi geçtim anneniz bile ailesi tarafından alınacğaı söylenip de alınmayan evi kendisi alarak olayda taraf tutmuş. bu herşeyden önce bireysel olarak size ve eşinize zarar verir, peşinden de evliliğinize. Zannetmeyin ki eşiniz içinde bu ezikliği biriktirmez, bunu mutlu mesut yaşar içinde. Tam tersi. Bu psikoloji onda yıllar içinde büyük birikim ve patlama yapacaktır. Körüklemeyin bu anlamda. Tam cümleleri toparlayamadım ama demek istediğimi anlayan arkadaşlar vardır, tercüman olsunlar. Yoruldum bugün biraz.