selam kızlar,
Bu konuda başlık çok biliyorum da kimsenin konusunun üzerine çöreklenmek istemedim.( ilk paragraflar tanıtım gibi haberiniz olsun) 1.5 senelik evliyim son 2 aya kadar kv ile aramız fena değildi. Aynı şehirde yaşamıyoruz, ama aramızda 1.5 saatlik bir yol var o yüzden 2 haftada bir gidip kalıyoruz, görüşüyoruz vs. Eşim de ailesine çooookk ama çok düşkündür. Göbek bağı kesilmemiş gillerden değil, her şeyi annesine sormaz, annesinin onayını almadan da bi şeyler yapabilir ve annesini pek düzenimize karıştırmaz ama günde 2 bilemedin 3 kez telefonla konuşurlar, yaptığı/yaptığımız herrr şeyi annesine anlatır vs vs... Bunlar benim için öyle büyük konular değil yani konuşabilirler ya da anlatabilir(niye anlatıyorsun diye söylenip huzursuzluk yaratmam rahatsız olsam bile). Bana bulaşmasınlar ana oğul araları iyi olsun ben de mutlu olurum.
Kv telefonla aramayı/aranmayı çok sever ve ister ki herkes de onun gibi yaşasın. Herkes sürekli birbirini arasın, herkes sürekli güleryüzlü olsun. Herkes sürekli etrafında pervane olsun. herkes sürekli onu düşünsün. Herkes o kadar onu düşünsün ister ki üstelik eşim hastalanıp ateşli halde yatarken kndisine (ateşin etkisiyle) sesini yükseltti diye, eşimin ateşi düşünce benden özür dile bana bağırdın hasta olup beni üzdün diyerek ağlamışlığı var.
Ben de telefon özürlüyüm, kimseyi pek aramam etmem, yalnızlığı severim, yalandan gülümseyemem. kimse bana pek görüşüp karışmasın isterim. ve kendimden önce etrafımdakileri düşünür onlar için çabalarım.
Biz bu şekilde nişanlılıkla birlikte 2.5 senedir bi şekilde geçiniyorduk sorun yoktu ta ki bu yaza kadar. Bu yaz kadına bi şey oldu. kendi aile içlerinde dönen bir tartışmada ortamı yumuşatmak adına tatlı ve iyi niyetli bir cümle kurdum ve ortam sakinleşti konu dağıldı, yarım saat sonra gelip senin orda öyle demene çok kırıldım böyle mi düşünüyorsun dedi( olur ya tanıyan çıkar ifşa olmamak adına konuyu yazmıyorum
). Bu ilk şok yahu kimseyi kırmadım incitmedim konu tatlıya bağlandı kavga bitti, sonunda suçlu ben oldum.
Başka bir gün yine bir sohbet sırasında aramızda yanlış anlaşılma oldu. Kendimle ilgili kurduğum bi eleştiri cümlesini üstüne alınıp bu sefer eşime söylemiş Leucotheathemis bana niye öyle dedi çok bozuldum diye. Eşim anne sana söylemedi ki sen niye üstüne alındın diyip geçmiş. ama eşim bunu bana anlatınca ben delirdim çünkü bahsettiği şekilde bir cümleyi ben bir büyüğüme kuracak terbiyesizlikte bir insan değilim. bunu bu şekilde yorabilmesi çok üzdü bu güne kadar en ufak saygısızlığım yok kendisine.
ve son olarak geçen hafta bi gün beni aradı sohbet ettik sohbetin ortasında acil bakmam gereken bi iş çıktı kendisine işim bitsin geri arayacağım anne kusura bakma dedim. o da yok kızım ben öylesine aramıştım konuştuk zaten işlerini hallet sen dedi, Tamam anne hoşçakal vs diyip kapattım. sonra da geri aramadım çünkü GEREK YOK dedi. ve bi kaç gün önce eşim annesiyle telefonda konuştuktan sonra telefonu kapatıp bana döndü. Annemle konuşmuşsunuz dedi, Evet aramıştı dedim. işin çıkmış kadına ararım demişsin hala aramamışsın dedi. eşime arada geçen konuşmayı anlattım hmm peki dedi sustu.
Hanımlar ben mükemmel gelin adayı olma peşinde bir insan değilim. sosyal ilişklerim de çok güçlü değildir ama bu güne kadar kvdemi telefonla sürekli arayıp sormadıysam da balayı dönüşü dahil olmak üzere evine gitmemezlik yapmadım, bayram seyran zamanı kendi aile büyüklerimden önce onlara gittim. karakterim sınırları dahilinde orta karar bi ilişki yürütmeye çabaladım. Şimdi bu yaptıkları beni çok uzaklaştırıyor. bunlar ufak şeyler ama böyle devam ederse eşimin de beni savunan tavrı değişecek belli ki çünkü son olayda o da bana bozulmuş gibiydi.
Sizce olanlarda haksızlık payım var mı? siz mesela arama gerek yok diyen birini arar mıydınız? Bir de ne yapabilirim bu durumların artıp büyümemesi için.
buraya kadar okuyana ayrıca saygılar