Ben sozluyum, ilk bastan samimiyet kurarak cok hata yaptigimi su an goruyorum, Kayinvalide adayimi sevmiyorum, daha dogrusu seviyorum ama bazi seylerine tahammul edemiyorum.
- iki tane oglu var ama ben sozlume cok duskun, sozlumu bebek gibi sever koskoca adami, sanki ben hic yokum yaninda varsa yoksa biricik oglu, yavrucugu, evlatcigi, bir kerede cocuklarim de dilin mi duser
- ben anne baba dedim onlara, sicak kanliyim ve icimden gelerek dedim, ama bir kere kizim dedigini duymadim, yabanci teyzeyle karsilassa insan sokakta konussa onlar bile kizim diye hitap ediyor, bukadar mi zor
- maddi durumlari cok iyi ama gozu hep sozlumun parasinda, eve sunu bunu al, yeni telefon begenir sozlum alir (sozlumde ailesine cok duskun toz kondurmaz maddi olarakta hep yardim eder sanki ihtiyaclari varmis gibi). Boyle sorumsuz bir anne oldugu icin cok kiziyorum ya oglum paran sana kalsin de, daire duzeceksiniz dugun yapacaksaniz desene nerdee
- birkeresinde lokumlu baklava birkeresindede sozlum cok seviyor diye muzlu pasta yapip goturmustum misafirlige davet ettigi zamanlarda, kayinpederim falan nekadar guzel olmus ellerine saglik dediler, kayinvalide yok Xda bir tatli yapmis okadar guzel olmuski, yok Yde bir baklava yapmis tadindan yenilmez, hep baska kizlarin seylerini ovuyor birkerede bana guzel olmus eline saglik demedi, dogru durust yemedide
buna benzer bissuru seyden gicik oluyorum, gorusmek istemiyorum, sozlumun gozundede annesi bir melek, asla toz kondurmaz overde over
birkeresinde misafirlige davet ettiginde beni sofrada hep ogluna ye oglum ondanda ye bundanda al diye hep ogluna dedi, misafir olan beni ama bir kere sende sundan ye demedi agirima gitti, eve donerken sozlume dedim, vay kotu niyetli kotu kalpli oldum o gun bugun birsey demiyorumm
Siz olsaniz naparsiniz?