Selam arkadaşlar. Beni burda bilen bilir. Anne olmak için 4 senedir mücadele veren biriyim. Eşin azosperm (hic spermi yok). 2 senedir tedavideyiz ve her zaman esimin yanındayım. Destekcisiyim. Bu süre zarfında kayınvalidem maddi ve manevi olarak yanimizda hic durmadı. Bana bir kez bile kızım nasilsin ne hissediyorsun diye sormadı. Bunu sormamasıni geçtim birde beni hic birsey yapmıyormuşum etkisiz bir elemanmışım gibi gormesinden de bıktım. Oglum kazanıyor oğlum tedavisini karsılıyor senlik ne var diyor. .. oglun kazaniyor olabilir ama bende istedigim hic birsey almıyorum masraf olmasin diye. Telefonumun ekranı kırık yinede idare ediyorum zorlanmasın eşim diye. Guzel kiyafetler goruyorum 25 yasımdayim özeniyorum ama almıyorum yinede.. bide bana kalkmış sen ne yapiyorsunki diyor. 4 senedir girdigimiz her ortamda cocugumuz olmadığını yuzumuze vuran insanlar oluyor, bunun ezikligini yaşıyor olmamda yetmezmi. Dün biraz tartıstık bana diyorki oglum hasta sus. Dedim hastaysa ben cekiyorum cefasınıda sefasınıda kahrınıda sana ne oluyor dedim. Cekemiyorsan boşan çek git dedi. Oglum artik benimle kalacak dedi. Neden seninle kalıyor ben ölmüşmüyüm dedim. Insalah ölürsün dedi. Insallah cocugunuz olmaz dedi. Ogluna döndü dediki sana hakkımı helal etmiyorum bunu kadın diye koynunda yatirdigin için. Sonra bana or**spu dedi. Insan gelinine oğlunun namusunu nasıl boyle birsey der.?? Aklım almıyor gercekten. İnanın 4 senesir cocugum olmuyor diye kahrolurken bir yandanda bu kadının cirkin laflarına maruz kaliyorum. Cok yoruldum. Kayinvalidemi sildim artık. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim bundan sonra..
