- 25 Mayıs 2013
- 13.879
- 20.175
-
- Konu Sahibi Alevdi Gozleri Kor Etti
- #221
Arkadaşlar, bir önceki konumda, nişanlım ve eski aşkım arasında kaldım demiştim.. Bunları aştım Allahın izniyle. Nişanlımla yoluma devam etmeyi seçtim.. Bazı şeyleri kalbime gömmeyi göze alarak.. Bu kararımdan sonra, geçtiğimiz haftasonu nişanlımın ailesi eşya alışverişinin paylaşımı hakkında görüşmek için, bizim evimize geldiler. (Başka bir şehirde yaşıyorlar.) Herşey çok güzel gidiyordu. Ancak tam eşya paylaşımları ile ilgili konuşulacağı sırada, nişanlımın babası, " Ben istedikleri bütün eşyaları alırım. (Bizim böyle bir talebimiz yok bu arada.) Ancak bir şartım var, kınagecesine karışmam, ama bu evden çıktıktan sonra, benim evime kapalı olarak girecek. Düğünde tesettürlü gelinlik giyecek. Bize her geldiğinde de (nişanlımla başka şehirde yaşayacağız.) kesinlikle kapalı olacak başka bir şekilde kabul etmiyorum" dedi. Bize gelmeden 2 ay önce de beni arayıp," geldiğimizde seni kapalı görmek istiyorum kızım " demişti. Ben kapanmadım. Saçım açıktı. (Yani tesettürlü giyiniyorum dikkat ediyorum kesinlikle) Muhtemelen buna çok sinirlendi. Ama şimdi öyle bir hal aldı ki olay, artık kesinlikle geri adım atamaz. Ben de asla istemiyorum türban takmayı. Zaten gelinliğim tesettür gelinlik olacaktı nişanlımın ısrarları yüzünden.. Bu durumda nişanlımın ne yaptığını merak ediyorsanız söyleyeyim; "Biz karar verdik, gelinlik tesettürlü ama saçında duvak olacak" diye birkaç cümle kurdu ama babası ona da terslendi.. Şimdi babayı ikna edemedikleri için, abileri, ablaları sürekli beni arayarak, orta yolu bulalım kzım kapatıver diye ikna etmeye çalışıyorlar.. Kayınpederim şunu demiş; düğünlerini yaparım ancak, ondan sonra bütün bağımı koparırım.. Bu kadar ısrarın sebebi ise şu; kayınpederimin çevresi, akraba ve eşi dostları bunu kaldırmazmış.. Sebep bu yani... Babasının tavrı çok çok kabaydı.. Benim kendi babam hayatta değil.Annem, abim, ablam, herkes sabırla ve kibarca, bu işlerin baskıyla olmayacağı konusunda ikna etmeye çalıştıysa da olmadı.. Burada nişanlım çok üzgün ve çaresiz durumda kaldı. Çok üzülüyorum ve gerçekten ona kıyamıyorum. Ne yapmalıyım sizce? Lütfen fikirlerinizi paylaşın benimle.
helal olsun. ya . herkes sizin gibi olabilse keşkeNe kadar boyun egiyosunuz. Alemin adami için değer mi ya kendinizi böyle ezdirmeye. Benim kayinpederim düğün gününe kadar hiçbişey dememsti düğün günümde beni sırf bu sebepten aglatti neymiş akrabaları laf yapmış gelinligim açıkmis herkesin içinde bağırdı elini opturtmedi hiçbişey demedim misafirlerime belli etmedim sadece gözünün içine baka baka "ya edebinizle oturun sesinizi cikartmayin yada bakın bunca organizator benim agzimin içine bakıyor yaka paça misafirlerinizde sizde cikarsiniz burdan " dedim. Şimdi konuşuyoruz ama hiç unutamiyorum o gün yapılani. He esim Allah var hep yanımda oldu aylarca küs kaldılar ama hep düşünüyorum cocugumu sevecek edicek kendi düşünceleriyle zehirliycek diye. Nefret ediyorum böyle insanlardan sakin ezdirme kendini koy tavrını karşılarına geçip o beğenmedikleri gelinligimle göbek attım oh sefam olsun sende öyle yap kabul etmeyen defolsun gitsin
Az önce nişanimla tekrar konuştuk. Haftasonu ailesinin yanına gidecek konuşmaya ve şimdiden pes etmiş gibi davraniyor.. Babasının ikna olmayacağına , beni ikna etmeye çalışıyor Kâh yumuşak kâh ani çıkışlarla.. Hayirlisi Allahtan
Bunu en başından konuşmanız gerekmez miydi? Çok geç kalmışsinz. Senin kararina saygı duyulması gerek. Gerci en baştan söyleseler belki de istemeyecektin evlenmeyi. bilerek yaptılar.
konu sahibi nişanlının karakteri belli. babasını dinliyor. bu şekilde babanın hükmünün geçtiği,herşeyinize karıştığı bir evlilik olacak bu
peki senin kararın nedir. devammı
çok doğru bir karar verdiniz. 30 yaşındasınız. buna aileniz< karışmadı. elin adamı hiç karışamaz. hakkınızda hayırlısı neyse o olur umarımBu gün ailesinin yaşadığı şehre gidecek konuşmak için.. ben kabul edemem böyle birşeyi. Ve nisanlimin da benim arkamda ne kadar durabileceğini görmek adına, kendi özel sınırlarını koruyup koruyamamasini tayin etmek adına güzel bir sınav olduğunu düşünüyorum.. Eğer ısrar gelirse tabii ayrılmak zorundayım.. 30 yaşındayım. Huzurlu bir yuva kurmak istiyorum