- 13 Kasım 2019
- 6.281
- 13.196
- 198
Sevgili Arkadaşlar benim derdim kayınpeder ile ilgili. Ben annemi 20 yaşımda kaybettim, 43 yaşıma kadar da yalnız yaşadım. Kendi ayaklarım üstünde duran, iyi bir eğitimi ve kariyeri olan birisiydim. Eşimin ailesi de çok iyi insanlar. Kv çok sevgi dolu anlayışlı bir insan, bana asla “kaynanalık” yapmaz ve onu çok severim. Kp ise sorunlu, iyi bir insan ama obsesif kompulsif bozukluğu var. Herşeye titizlenir strese girer. Herşeyini önceden planlar, tuvalete gideceği saatten tutun, kahvaltıdaki domateslerin tabaktaki yerleştirilme yerlerine (simetri hastalığı var), Çarşamba öğlen saat kaçta ne yiyeceğine kadar, her şeyi titizlikle planlar. Pazara gidilecek bir gece önceden ciddi bir tantane tek tek sebze poşetleri, şu poşete şu sebze diye itinayla pazar çantasına yerleştirilir, pazardan alınan maydanozlar saatlerce suda yıkanır, boylarına göre üç ayrı gruba ayrılır ve buzdolabina öyle yerleştirilir falan. Her sebze için böyle işlem yapılır. Liste uzar gider. Adam sürekli böyle diken üstünde, her şeyi hesaplıyor, herhangi bir şey 1 santim yerinden oynasa stres olur. Hal böyle olunca asla kendi evi dışına, misafirliğe gitmek ve kendi evi dışında bir yerde yatılı kalmak istemez; kendi kızında bile kalmaz.
Bu sene 4 yıldır evli olduğum eşimle bir ev aldık. Yazın kv, kp ve görümcem (farklı şehirde oturuyorlar) bize geldiler. Ben tabi biraz tedirgin oldum hem deneyimsizim misafir ağırlamak konusunda hem de kayın pederin özel durumu nedeniyle onları memnun etmek ve en iyi şekilde ağırlama telaşına düştüm. Bu arada biz eşimle çok çok kötü bir dönemden geçtik. Evde tadilat ve usta sorunu yaşayan bilir berbat bir şeydir ama bizim yaşadıklarımız ise akıl almaz şeylerdi (anlatmam çok uzun) eşimle bu yüzden aramız açıldı kavga ettik vs hayatımızda ilk defa, ki biz normalde hiç kavga etmeyiz. Kayınlarım da tam bu dönemin üstüne geldiler. Ben aylardır yorgun, uykusuz ve perişandim. Değil birgün, yarım gün bile dinlenemedim. Saçıma gidip dip boya bile yaptıracak fırsatım olmadı. Neyse bunlar geldi. Görümcem 10 gün, Kv ve Kp 1 ay kaldı. Ben her sabah sabahın 6.30’unda kalktım kahvaltı hazırladım. Masanın örtüsü, domatesin simetrisine kadar her şeyi mükemmel yapmaya çalıştım. Neyse bir gün pazara gideceğiz, saat 1 de çıkmak üzere anlaştık. Ben biri 1 geçse kp huzursuz olacak, bunu bildiğim için 12.50de her şeyimi hazırladım. Benim hazır olduğumu gören kv “hadi Ahmet çocuklar hazır” dedi Kp bir anda sinirlendi “e saat 1de çıkacaktık ben kendimi 1’e göre ayarladım” dedi. Eşim de “ben daha hazır değilim” dedi Ben “tamam 1 de çıkacağız zaten” dedim. Eşim sinirli sinirli “ben hazırım demedim sen hazırım mı dedin?” dedi bana. Ben “hazırım demedim, 1 de çıkacağız zaten sorun yok aşkım” dedim. Kp bir bağırdı. “Siz ne yapıyorsunuz böyle, devamlı kavga ediyorsunuz, hem “aşkım” diyorsunuz hem birbirinize iğneli laflar sokuyorsunuz, üç günlüğüne evinize geldik devamlı huzursuzluk çıkarıyorsunuz eğer siz birbirinize böyle alıştıysanız biz gidelim! Bizim geleceğimizi aylar öncesinden biliyordunuz hiçbir hazırlığınız yok her şeyiniz düzensiz” diye bağırdı. kv ona sus diye işaret yaptı. kp "yooo susmayacağım canıma tak etti" falan.
Ben yıkıldım. Onca eziyet çektim, onca fedakarlık yaptım, yaz süresince onlarla ilgilenmek için iş almadım, müsteri kaybettim vs. Sırf mutlu olsunlar diye kendimi paraladım. Ama sonuç başarısızlık. Mutlu olsun rahat etsin istemiştim oysa, biraz da bencilce çünkü yarın öbür gün yaşlanacaklar elden ayaktan düşünce bakıma muhtaç hale gelecekler ve ben onlara bakmak için oturduğum şehirden taşınmak zorunda kalmak istemiyorum, onlar benim evimde rahat etsinler,oturduğumuz yeri sevsinler ki ileride bizim yanımızda kalırlar” diye düşünüyordum.
Herkes kv ve kp yakında olunca şikayet eder ama asıl uzakta olunca zor. Çünkü ziyarete gidince mecburen uzun kalınıyor. Onlar bir ay bizde biz bir ay onlarda ve bütün düzen bozuluyor her iki tarafın da. Şimdi Aralıkta yine gideceğiz yanlarına. Onlar da yazın bize gelecekler. Ben nasıl davranacağımı şaşırdım artık.
Bir de üstüne üstlük görümcem geçenlerde telefonda arayıp “Ben anneme babama çok üzülüyorum, siz çok kötüydünüz, benim de tatilim mafoldu” demez mi Ay ne yaptık biz anlamadım. Yanlarında kavga da etmedik. Eşim de ben de saygılı davrandık, ne istedilerse yaptık. Ne hata ettik anlamadım?
Bu sene 4 yıldır evli olduğum eşimle bir ev aldık. Yazın kv, kp ve görümcem (farklı şehirde oturuyorlar) bize geldiler. Ben tabi biraz tedirgin oldum hem deneyimsizim misafir ağırlamak konusunda hem de kayın pederin özel durumu nedeniyle onları memnun etmek ve en iyi şekilde ağırlama telaşına düştüm. Bu arada biz eşimle çok çok kötü bir dönemden geçtik. Evde tadilat ve usta sorunu yaşayan bilir berbat bir şeydir ama bizim yaşadıklarımız ise akıl almaz şeylerdi (anlatmam çok uzun) eşimle bu yüzden aramız açıldı kavga ettik vs hayatımızda ilk defa, ki biz normalde hiç kavga etmeyiz. Kayınlarım da tam bu dönemin üstüne geldiler. Ben aylardır yorgun, uykusuz ve perişandim. Değil birgün, yarım gün bile dinlenemedim. Saçıma gidip dip boya bile yaptıracak fırsatım olmadı. Neyse bunlar geldi. Görümcem 10 gün, Kv ve Kp 1 ay kaldı. Ben her sabah sabahın 6.30’unda kalktım kahvaltı hazırladım. Masanın örtüsü, domatesin simetrisine kadar her şeyi mükemmel yapmaya çalıştım. Neyse bir gün pazara gideceğiz, saat 1 de çıkmak üzere anlaştık. Ben biri 1 geçse kp huzursuz olacak, bunu bildiğim için 12.50de her şeyimi hazırladım. Benim hazır olduğumu gören kv “hadi Ahmet çocuklar hazır” dedi Kp bir anda sinirlendi “e saat 1de çıkacaktık ben kendimi 1’e göre ayarladım” dedi. Eşim de “ben daha hazır değilim” dedi Ben “tamam 1 de çıkacağız zaten” dedim. Eşim sinirli sinirli “ben hazırım demedim sen hazırım mı dedin?” dedi bana. Ben “hazırım demedim, 1 de çıkacağız zaten sorun yok aşkım” dedim. Kp bir bağırdı. “Siz ne yapıyorsunuz böyle, devamlı kavga ediyorsunuz, hem “aşkım” diyorsunuz hem birbirinize iğneli laflar sokuyorsunuz, üç günlüğüne evinize geldik devamlı huzursuzluk çıkarıyorsunuz eğer siz birbirinize böyle alıştıysanız biz gidelim! Bizim geleceğimizi aylar öncesinden biliyordunuz hiçbir hazırlığınız yok her şeyiniz düzensiz” diye bağırdı. kv ona sus diye işaret yaptı. kp "yooo susmayacağım canıma tak etti" falan.
Ben yıkıldım. Onca eziyet çektim, onca fedakarlık yaptım, yaz süresince onlarla ilgilenmek için iş almadım, müsteri kaybettim vs. Sırf mutlu olsunlar diye kendimi paraladım. Ama sonuç başarısızlık. Mutlu olsun rahat etsin istemiştim oysa, biraz da bencilce çünkü yarın öbür gün yaşlanacaklar elden ayaktan düşünce bakıma muhtaç hale gelecekler ve ben onlara bakmak için oturduğum şehirden taşınmak zorunda kalmak istemiyorum, onlar benim evimde rahat etsinler,oturduğumuz yeri sevsinler ki ileride bizim yanımızda kalırlar” diye düşünüyordum.
Herkes kv ve kp yakında olunca şikayet eder ama asıl uzakta olunca zor. Çünkü ziyarete gidince mecburen uzun kalınıyor. Onlar bir ay bizde biz bir ay onlarda ve bütün düzen bozuluyor her iki tarafın da. Şimdi Aralıkta yine gideceğiz yanlarına. Onlar da yazın bize gelecekler. Ben nasıl davranacağımı şaşırdım artık.
Bir de üstüne üstlük görümcem geçenlerde telefonda arayıp “Ben anneme babama çok üzülüyorum, siz çok kötüydünüz, benim de tatilim mafoldu” demez mi Ay ne yaptık biz anlamadım. Yanlarında kavga da etmedik. Eşim de ben de saygılı davrandık, ne istedilerse yaptık. Ne hata ettik anlamadım?
Son düzenleme:
