Olur tabii neden olmasin.merhaba kimsenin derdini küçümsememek lazım ama şimdi yazacağım konuda, dert mi bu diyebilirsiniz diye çekiniyorum ama yine de fikirlerinizi merak ediyorum.
Kalabalık ailenin en küçüğü olarak, kendi iç dünyasında yaşamış biriyim tek sorumluluğum okumaktı,yanlış bölüm seçip yıllarca işsiz kalıp gizli bir depresyonla yaşadım. maddi durumumuzun kötü olması, sevgisiz büyüyen bir çocuk olarak haliyle kafamı kaldırıp kimseye bakmazdım. aşk falan hiç yasamadım bile. 26 yaşımdan sonra terapiye başladım 2.üniversite okudum,atandım arabamı aldım. ama o kadar uğraştım ki bunlar için herkes hala mı okuyorsun demesine raĝmen calistim ek iş yaptim vs. her neyse bu sürede 1 2 flört dışında ne aşk ne sevgililik ne de evlilik ihtimali yaşamadım.
33 yaşımda halâ ailemle yaşıyorum,sevgilim yok, beğenen ilgi duyan biri yok, nispeten sosyalim konuşkanım ama çabuk demorilize olurum, cevremde herkes evli çocuklu. millete evlilik için koştururken ben kariyer diye kosturdum simdi elimde ne aşk ne eş ne de çocuk var. işin kötü yanı artık içimden de gelmiyor. ufak pişmanliklarim var yani o kadar kariyer bilmem ne diye gencligimde bunalım takılacağıma hayatı yaşasaydım ne bileyim en azından aşık falan olsaydım. bu haftasonu evlenenler teklif alanlar çocuk doguranlar vs gormekten böyle bir duygu haline girdim.
şimdi yolumu yeniden aşka güzel bir aile kurmaya endeklesem sizce olur mu? nasıl ve nerede olur? dişil enerjim ve hayat enerjim azalmış gibi hissediyorumfikirlerinizi merak ediyorum,kalbimiz ferahla dolsun, sevgiler
Aşkın nereden çıkacağı belli olmaz, onun için asla geç değildir. Kendi ayaklarının üzerinde durmuşsun, bu en büyük kazanç aslında. Karşına çıkacak olsa sen bunlar için koştururken de çıkardı hayat arkadaşın karşına. Buna takılarak enerjini düşürme, gez toz sosyal ortamlara gir kurslara gezilere doğa yürüyüşü gruplarına katıl. Elbet gönlüne göre biri çıkacaktır doğru zamanda karşınamerhaba kimsenin derdini küçümsememek lazım ama şimdi yazacağım konuda, dert mi bu diyebilirsiniz diye çekiniyorum ama yine de fikirlerinizi merak ediyorum.
Kalabalık ailenin en küçüğü olarak, kendi iç dünyasında yaşamış biriyim tek sorumluluğum okumaktı,yanlış bölüm seçip yıllarca işsiz kalıp gizli bir depresyonla yaşadım. maddi durumumuzun kötü olması, sevgisiz büyüyen bir çocuk olarak haliyle kafamı kaldırıp kimseye bakmazdım. aşk falan hiç yasamadım bile. 26 yaşımdan sonra terapiye başladım 2.üniversite okudum,atandım arabamı aldım. ama o kadar uğraştım ki bunlar için herkes hala mı okuyorsun demesine raĝmen calistim ek iş yaptim vs. her neyse bu sürede 1 2 flört dışında ne aşk ne sevgililik ne de evlilik ihtimali yaşamadım.
33 yaşımda halâ ailemle yaşıyorum,sevgilim yok, beğenen ilgi duyan biri yok, nispeten sosyalim konuşkanım ama çabuk demorilize olurum, cevremde herkes evli çocuklu. millete evlilik için koştururken ben kariyer diye kosturdum simdi elimde ne aşk ne eş ne de çocuk var. işin kötü yanı artık içimden de gelmiyor. ufak pişmanliklarim var yani o kadar kariyer bilmem ne diye gencligimde bunalım takılacağıma hayatı yaşasaydım ne bileyim en azından aşık falan olsaydım. bu haftasonu evlenenler teklif alanlar çocuk doguranlar vs gormekten böyle bir duygu haline girdim.
şimdi yolumu yeniden aşka güzel bir aile kurmaya endeklesem sizce olur mu? nasıl ve nerede olur? dişil enerjim ve hayat enerjim azalmış gibi hissediyorumfikirlerinizi merak ediyorum,kalbimiz ferahla dolsun, sevgiler
İş hayatında mutlu olanı görmedim olan varsa da bizim memlekette mümkün değilmerhaba kimsenin derdini küçümsememek lazım ama şimdi yazacağım konuda, dert mi bu diyebilirsiniz diye çekiniyorum ama yine de fikirlerinizi merak ediyorum.
Kalabalık ailenin en küçüğü olarak, kendi iç dünyasında yaşamış biriyim tek sorumluluğum okumaktı,yanlış bölüm seçip yıllarca işsiz kalıp gizli bir depresyonla yaşadım. maddi durumumuzun kötü olması, sevgisiz büyüyen bir çocuk olarak haliyle kafamı kaldırıp kimseye bakmazdım. aşk falan hiç yasamadım bile. 26 yaşımdan sonra terapiye başladım 2.üniversite okudum,atandım arabamı aldım. ama o kadar uğraştım ki bunlar için herkes hala mı okuyorsun demesine raĝmen calistim ek iş yaptim vs. her neyse bu sürede 1 2 flört dışında ne aşk ne sevgililik ne de evlilik ihtimali yaşamadım.
33 yaşımda halâ ailemle yaşıyorum,sevgilim yok, beğenen ilgi duyan biri yok, nispeten sosyalim konuşkanım ama çabuk demorilize olurum, cevremde herkes evli çocuklu. millete evlilik için koştururken ben kariyer diye kosturdum simdi elimde ne aşk ne eş ne de çocuk var. işin kötü yanı artık içimden de gelmiyor. ufak pişmanliklarim var yani o kadar kariyer bilmem ne diye gencligimde bunalım takılacağıma hayatı yaşasaydım ne bileyim en azından aşık falan olsaydım. bu haftasonu evlenenler teklif alanlar çocuk doguranlar vs gormekten böyle bir duygu haline girdim.
şimdi yolumu yeniden aşka güzel bir aile kurmaya endeklesem sizce olur mu? nasıl ve nerede olur? dişil enerjim ve hayat enerjim azalmış gibi hissediyorumfikirlerinizi merak ediyorum,kalbimiz ferahla dolsun, sevgiler
Konu sahibi işinden mutsuz değil ki, evlenip işimi birakicam da demiyor, şu an hayatimdan memnunum ama evlensem daha mutlu olur muyum olmazmiyim,diye soruyor ...İş hayatında mutlu olanı görmedim olan varsa da bizim memlekette mümkün değil
Evlilik yaşı ilerledi zaten. Doğru olan da önce bir meslek sahibi olup, kimseye muhtaç olmamak. Ben 34 yaşında evlendim, hiç de geç değildi, tam da zamanıydı, saçma sapan biriyle evleneceğime daha olgun yaşımda, ne istediğimi bildiğim bir dönemde güzel bir evlilik yaptım şükür. 13 yaşında da bir çocuğum var.. O zamana kadar Türkiye ortalamasında iyi bir kariyer de yapmış, kurumsal bir firmada yönetici pozisyonuna gelmiştim. Şimdi emekliyim, hayatım boyunca maddi-manevi anlamda hiç kimseye ihtiyaç duymadım. Bu arada benden çok sonra 44-45 yaşlarında evlenip mutlu olan arkadaşlarım da oldu ama çocuk yapamadılar tabii o yaşta, eksikliğini de hissettiklerini düşünmüyorum. Ez cümle; her yaşta sevgiliniz olabilir ve evlenebilirsiniz ama iş ev arasında mekik dokumayin, yeni insanlar tanıyacağiniz sosyal ortam ve faaliyetlere katılın , bunu da eş/sevgili bulmak amacıyla değil kendiniz için yapın, o esnada kismetiniz varsa dağlardan tepelerden aşıp sizi bulur zaten emin olun..En doğru zamanda, doğru kişiyle buluşmanız dileğimle...merhaba kimsenin derdini küçümsememek lazım ama şimdi yazacağım konuda, dert mi bu diyebilirsiniz diye çekiniyorum ama yine de fikirlerinizi merak ediyorum.
Kalabalık ailenin en küçüğü olarak, kendi iç dünyasında yaşamış biriyim tek sorumluluğum okumaktı,yanlış bölüm seçip yıllarca işsiz kalıp gizli bir depresyonla yaşadım. maddi durumumuzun kötü olması, sevgisiz büyüyen bir çocuk olarak haliyle kafamı kaldırıp kimseye bakmazdım. aşk falan hiç yasamadım bile. 26 yaşımdan sonra terapiye başladım 2.üniversite okudum,atandım arabamı aldım. ama o kadar uğraştım ki bunlar için herkes hala mı okuyorsun demesine raĝmen calistim ek iş yaptim vs. her neyse bu sürede 1 2 flört dışında ne aşk ne sevgililik ne de evlilik ihtimali yaşamadım.
33 yaşımda halâ ailemle yaşıyorum,sevgilim yok, beğenen ilgi duyan biri yok, nispeten sosyalim konuşkanım ama çabuk demorilize olurum, cevremde herkes evli çocuklu. millete evlilik için koştururken ben kariyer diye kosturdum simdi elimde ne aşk ne eş ne de çocuk var. işin kötü yanı artık içimden de gelmiyor. ufak pişmanliklarim var yani o kadar kariyer bilmem ne diye gencligimde bunalım takılacağıma hayatı yaşasaydım ne bileyim en azından aşık falan olsaydım. bu haftasonu evlenenler teklif alanlar çocuk doguranlar vs gormekten böyle bir duygu haline girdim.
şimdi yolumu yeniden aşka güzel bir aile kurmaya endeklesem sizce olur mu? nasıl ve nerede olur? dişil enerjim ve hayat enerjim azalmış gibi hissediyorumfikirlerinizi merak ediyorum,kalbimiz ferahla dolsun, sevgiler
Tatilin varsa bir bilet al ve bir tatil yap , hiç bir şey için hiç bir zaman geç değildir.merhaba kimsenin derdini küçümsememek lazım ama şimdi yazacağım konuda, dert mi bu diyebilirsiniz diye çekiniyorum ama yine de fikirlerinizi merak ediyorum.
Kalabalık ailenin en küçüğü olarak, kendi iç dünyasında yaşamış biriyim tek sorumluluğum okumaktı,yanlış bölüm seçip yıllarca işsiz kalıp gizli bir depresyonla yaşadım. maddi durumumuzun kötü olması, sevgisiz büyüyen bir çocuk olarak haliyle kafamı kaldırıp kimseye bakmazdım. aşk falan hiç yasamadım bile. 26 yaşımdan sonra terapiye başladım 2.üniversite okudum,atandım arabamı aldım. ama o kadar uğraştım ki bunlar için herkes hala mı okuyorsun demesine raĝmen calistim ek iş yaptim vs. her neyse bu sürede 1 2 flört dışında ne aşk ne sevgililik ne de evlilik ihtimali yaşamadım.
33 yaşımda halâ ailemle yaşıyorum,sevgilim yok, beğenen ilgi duyan biri yok, nispeten sosyalim konuşkanım ama çabuk demorilize olurum, cevremde herkes evli çocuklu. millete evlilik için koştururken ben kariyer diye kosturdum simdi elimde ne aşk ne eş ne de çocuk var. işin kötü yanı artık içimden de gelmiyor. ufak pişmanliklarim var yani o kadar kariyer bilmem ne diye gencligimde bunalım takılacağıma hayatı yaşasaydım ne bileyim en azından aşık falan olsaydım. bu haftasonu evlenenler teklif alanlar çocuk doguranlar vs gormekten böyle bir duygu haline girdim.
şimdi yolumu yeniden aşka güzel bir aile kurmaya endeklesem sizce olur mu? nasıl ve nerede olur? dişil enerjim ve hayat enerjim azalmış gibi hissediyorumfikirlerinizi merak ediyorum,kalbimiz ferahla dolsun, sevgiler
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?