merhaba kimsenin derdini küçümsememek lazım ama şimdi yazacağım konuda, dert mi bu diyebilirsiniz diye çekiniyorum ama yine de fikirlerinizi merak ediyorum.
Kalabalık ailenin en küçüğü olarak, kendi iç dünyasında yaşamış biriyim tek sorumluluğum okumaktı,yanlış bölüm seçip yıllarca işsiz kalıp gizli bir depresyonla yaşadım. maddi durumumuzun kötü olması, sevgisiz büyüyen bir çocuk olarak haliyle kafamı kaldırıp kimseye bakmazdım. aşk falan hiç yasamadım bile. 26 yaşımdan sonra terapiye başladım 2.üniversite okudum,atandım arabamı aldım. ama o kadar uğraştım ki bunlar için herkes hala mı okuyorsun demesine raĝmen calistim ek iş yaptim vs. her neyse bu sürede 1 2 flört dışında ne aşk ne sevgililik ne de evlilik ihtimali yaşamadım.
33 yaşımda halâ ailemle yaşıyorum,sevgilim yok, beğenen ilgi duyan biri yok, nispeten sosyalim konuşkanım ama çabuk demorilize olurum, cevremde herkes evli çocuklu. millete evlilik için koştururken ben kariyer diye kosturdum simdi elimde ne aşk ne eş ne de çocuk var. işin kötü yanı artık içimden de gelmiyor. ufak pişmanliklarim var yani o kadar kariyer bilmem ne diye gencligimde bunalım takılacağıma hayatı yaşasaydım ne bileyim en azından aşık falan olsaydım. bu haftasonu evlenenler teklif alanlar çocuk doguranlar vs gormekten böyle bir duygu haline girdim.
şimdi yolumu yeniden aşka güzel bir aile kurmaya endeklesem sizce olur mu? nasıl ve nerede olur? dişil enerjim ve hayat enerjim azalmış gibi hissediyorum
fikirlerinizi merak ediyorum,kalbimiz ferahla dolsun, sevgiler
Kalabalık ailenin en küçüğü olarak, kendi iç dünyasında yaşamış biriyim tek sorumluluğum okumaktı,yanlış bölüm seçip yıllarca işsiz kalıp gizli bir depresyonla yaşadım. maddi durumumuzun kötü olması, sevgisiz büyüyen bir çocuk olarak haliyle kafamı kaldırıp kimseye bakmazdım. aşk falan hiç yasamadım bile. 26 yaşımdan sonra terapiye başladım 2.üniversite okudum,atandım arabamı aldım. ama o kadar uğraştım ki bunlar için herkes hala mı okuyorsun demesine raĝmen calistim ek iş yaptim vs. her neyse bu sürede 1 2 flört dışında ne aşk ne sevgililik ne de evlilik ihtimali yaşamadım.
33 yaşımda halâ ailemle yaşıyorum,sevgilim yok, beğenen ilgi duyan biri yok, nispeten sosyalim konuşkanım ama çabuk demorilize olurum, cevremde herkes evli çocuklu. millete evlilik için koştururken ben kariyer diye kosturdum simdi elimde ne aşk ne eş ne de çocuk var. işin kötü yanı artık içimden de gelmiyor. ufak pişmanliklarim var yani o kadar kariyer bilmem ne diye gencligimde bunalım takılacağıma hayatı yaşasaydım ne bileyim en azından aşık falan olsaydım. bu haftasonu evlenenler teklif alanlar çocuk doguranlar vs gormekten böyle bir duygu haline girdim.
şimdi yolumu yeniden aşka güzel bir aile kurmaya endeklesem sizce olur mu? nasıl ve nerede olur? dişil enerjim ve hayat enerjim azalmış gibi hissediyorum
fikirlerinizi merak ediyorum,kalbimiz ferahla dolsun, sevgiler
Her şey gönlünüzce olsun
Bu arada 60 yasindaki anneme bile kismet cikti, yazin Antalyada turist bir bey abi geldi yazildi anneme 
Biraz disari cik, insan icine karis 25 yasinda evlenip evde oturan kimse kalmadi artik kafana gore illa bulursun.
