Selamlar arkadaşlar, bir yakınımız üniversite mezunu bir çocuktan bahsetti ailesi de iyi insanlarmış ve evlenmek istiyor, kardeşim henüz ünide okuyor 22 yaşında. Okuduğu için belki istemeyebilir dedim ama kısmetini de kapatmamak için kendisine sorayım dedim, hemen bugün nikah kıyılmayacak sonuçta. Bir de yaşları da uygun geldi bana çocuk da 28 anladığım kadarıyla. Neyse konuyu açtım, görüşmek ister misin dedim, kardeşim bana çok sert çıktı ben okuyorum bilmiyor musun, herkes senin gibi evlenmek zorunda mı gibi bir laf etti, üzüldüm ben söylemeyecektim bile sadece kısmeti ordaysa ben mani olmayayım diyerek anlattım, yoksa onun evlenmesi veya bekar kalmasının bana bir faydası yok aynı şekilde yakınımıza da yok, güvenilir bir aile olduğu için önermiş. Bilmiyorum, insanları kırmadan konuşmak çok mu zor, illa karşıdakini küçük mü görmek gerekir bilemiyorum. Bir de ben isterim ki hepsinin yuvası olsun çünkü gerçekten üvey annem ve babam arasında devamlı tartışmalar, boşanma konusu açılınca evden kovmalar (ev üvey annemin) ben huzurlu bir yerde yaşamalarını isterim. Kısmette yoksa olmaz ama ben zorlamadığım halde bu kadar tepkiyi anlamadım. Ben hamileyim fazla hassasım belki bilmiyorum, bu konuyu da tekrar açmayı düşünmüyorum kendisi söylemedikçe. Siz olsanız ne yaparsınız?
