merhaba arkadaşlar.ben yeni katıldım aranıza.arkadaşlar maalesef ki çok benziyorlar birbirlerine,çok üzüyorlar bizi,neden biz üzülüyoruz çünkü her seferinde affederek onları kafamıza çok takıyoruz.fakat onlar hiç takmıyorlar.tamam her iki cinsinde evlilikte ve hayatta sırtlarındaki yükler çok farklı fakat evlilik bir olmak demektir,dert ortağı,aynı zamanda neşe mutluluk hayat kaynağı olmak demektir.kadın zaten kocasını hep el üstünde tutar kocasını sahiplenir sever sayar,karşılığı olmasını istemekte kadının hakkıdır zaten.Allah onları bizden üstün görevlerle yaratmış.bakın altını çizerim üstün görevler üstün insanlar olarak değil,eşine ailene sahip çıkacaksın onlara bakacaksın muhtaç etmeyeceksin ve kadında kocasına huzur saygı verecek böylelikle fakat erkeklerimiz kendilerini çok farklı yerlere koyuyorlar.maalesef ki benim eşimle de benzer sorunlar var ve daha 1,5 senedir evliyiz ve ben çok küçük yastan beri çalışmaya alışmış fakat şu an işsiz parasız olan biriyim. çalışırken son kuruşuma kadar eşimle paylaşan biri olarak söylüyorum..senin gibi bende şimdi gene 3 kuruş param olsa çıkarır veririm,bizim için para önemli değil çünkü evinin önemsenmesi karşılıklı ihtiyaçların karşılanabilmesi önemli olan.yoksa yoktur zaten kimse vicdansız değil.ama kendilerine gelince burunlarından kıl aldırmıyorlar.bence arkadaşım eşin gelince hiç ilgilenme onunla hatasını anlaması için,inanki konu uzamaz o büyütmez bile bizler kadar büyütmüyorlar.sen hiç ilgilenme kendi halinde davranmaya çalış.farkına varacaktır hatasının.öbür türlü tükürdüğünü yalamak denmez ama hemen düzelirsen ona göre aynı sebepler kavga çıkardı işte şimdide hiçbirşey yok diyecek ve aynı şekilde devamı gelecek maalesef bu durumların.canını sıkma inşallah huzura kavusursun
keyfimden sanki yani böyle yapa yapa kenarımda bişey kalmadı zaten.neyse en azından kirayı ödüyor diye düşünürdüm.
