yanımda yoksun ya herşeyden korkuyorum
birgün ellerimi tutamamandan
gözlerine bakamamaktan
seninle aynı masada nefes alamamaktan
adımı fısıldadığını duyamamaktan
en kötü zamanında yanında olamamaktan
sevinçlerinde sevinçlerini paylaşamamaktan
öldüğüm zaman ellerimi tutamıyacağından çok korkuyorum
asılsız bir hüzün rüzgarın tenime vurması gibi sardı tüm bedenimi
belki zaman gelecek ve ölüm bizi ayıracak ama bu satırlar sana yazdığım kendimi yazdığım
anlatmaya çalıştığım herşey kalacak ve belki ben ölürken yine ağlıyacağım hem sana hem kendime
hemde şaşarcasına sarılmış olduğum bu hayatta
garip gelecek ama ölürken ağlamak istiyorum
ruhumu tuz buz eden herşeye
içimdeki asaleti alıp koparan herkese rağmen ağlamak istiyorum
belki hayal meyal gelip göz yaşlarımı silmiş olmanı umut edeceğim
ve ben ölürken içimde birşeyler alıp gideceğim rabbimin önüne sereceğim tüm çaresizliğimi
ve ben ölürken rüzgarı,güneşi,toprağı,yağmuru,karı,doluyu hep içimde götüreceğim
biliyorumki herkesin zamanı var
benim zamanım geldiğindede canımı sana emanet ediyorum rabbim
hayatımı hep yazmakla geçiren ben
nasıl olduda böyle koptu kalemden defterden onuda bilemiyorum
hayat böyle işte garip fakat tatlı.
