Güzel duanız için çok teşekkür ederim. Benim eşimi 7 yaşındayken babası Türkiye’ye göndermiş. Babaannesi ve dedesinin yanına. Köy evi. Çok büyük değil. O evde evli amcası ve çocukları da var. Üstüne bi de 2-3 tane bekar halası. Öyle bir ortamda büyümüşler. Tabi eşim ve diğer iki kardeşi (onları da göndermiş ) daha önce ne halalarını ne de babaannelerini görmüş. Babası da tatile gidiyoruz diye gitmiş. Ertesi gün çocuklar uyuyorken onları bırakıp geri dönmüş fransaya. Travmayı düşünebiliyor musunuz? Bu yaşımda ailem bunu yapsa bana çok kötü olurum. Sonra o kalabalık aile içinde büyüdü. Hiç anne baba sevgisi görmemiş. Acaba diyorum bu da bi etken olabilir mi? Okumuştum bir yerlerde. Çocukluğunda sevgi görmeyenler kendileri de sevgisini gösteremezmiş. Öyle midir axaba? Bu yüzden midirTek çözüm eşinizin iş değiştirmesi gibi görünüyor. Ama ne kadar mümkün bilmiyorum.. İnşallah mümkün olur da sizde bir düzene girersiniz..
Size kurslara gidin dil öğrenin, arkadaş ortamınız olsun diyeceğim ama sorun yine değişmeyecek çünkü eşiniz yine sizinle olmuş olmayacak.. Şuan ona da çok kızamıyorum çünkü işi gereği bütün enerjisi çekilmiş olabilir. Kolay birşey değil herkes uyurken çalışıp, hayat başladığında uyumak.. Öyle olunca haftasonu da düzeni alt üst oluyor.. İnsan kendini bu şekilde hiçbirşeye adapte edemez..
Eşinizle konuşun güzelce durumu anlatın.. En azından işten çıkmasa bile yeni iş arayışına girsin.. Eğer durum değişmezse bu sefer de bebeğimle yalnızız diye üzüleceksiniz ki bebek için de iyi bir suru. Değil.. Babasıyla hiç vakit geçiremeyecek..
Rabbim size inşallah güzel kapılar açar da eşiniz işini değiştirir..
Olabilir tabi ki.. Adamın zaten kolay bir hayatı olmamış maalesef.. Ama şuan da sevdiği kadınla evlenmiş gece çalışmak zorunda.. Hiçbirşey yaşamamış bile olsa inanın bu da çok zor..Güzel duanız için çok teşekkür ederim. Benim eşimi 7 yaşındayken babası Türkiye’ye göndermiş. Babaannesi ve dedesinin yanına. Köy evi. Çok büyük değil. O evde evli amcası ve çocukları da var. Üstüne bi de 2-3 tane bekar halası. Öyle bir ortamda büyümüşler. Tabi eşim ve diğer iki kardeşi (onları da göndermiş ) daha önce ne halalarını ne de babaannelerini görmüş. Babası da tatile gidiyoruz diye gitmiş. Ertesi gün çocuklar uyuyorken onları bırakıp geri dönmüş fransaya. Travmayı düşünebiliyor musunuz? Bu yaşımda ailem bunu yapsa bana çok kötü olurum. Sonra o kalabalık aile içinde büyüdü. Hiç anne baba sevgisi görmemiş. Acaba diyorum bu da bi etken olabilir mi? Okumuştum bir yerlerde. Çocukluğunda sevgi görmeyenler kendileri de sevgisini gösteremezmiş. Öyle midir axaba? Bu yüzden midir
Hedefler koyarsan belki motive eder. Etmese de yeni yeni deneyimler kazanmaya çaliş. Kendimden biliyorum kafami dagitmazsam aşiri depresyondaydimHep bseylere başladım aslında. Pasta yapmaya. Hatta İnstagram hesabı açıp paylaştım da. Resim yaptım. Spor. Dizi. Hepsi var. Vardı. Çok sarmayınca bi yerden sonra bıraktım onları da
Çok merak ettimAaaah ah. Bu o kadaaaaar uzun bir konu ki. Bu konuyu açarsam 5 sayfalık yazı yazmam gerekir
Biz dayimla cok iyiydik ama zamanla araya soguk ruzgarlar girdi simdi hic gorusmuyoruzAslında akraba olarak Dayım var. Eşim zaten dayımın oğlu. Ama dayım teee gençken gitmiş Türkiye’den. Sadece adını duyardık. Kendisini bile bilmezdik. O yüzden inanın akrabam olmasa belki daha yakın olurdum. Hani ha dayın varmış demeyin. Hiç öyle bi ilişkimiz yok hiç dayı gibi göremedim.
bayramlar ennnnn zoru zaten. Bu kurban bayramında Türkiye’de olmayı çok isterdim. Bilet fiyatlarından dolayı anca ağustosda gidiyorum işte. Dil öğrenip ben de çalışmak istiyorum ama çok ileri seviye dil öğrenmek epey zaman alacak gibi
Ya bir öğrenilmiş Türkler dil öğrenemiyor vs yok öyle bir şey.Ya bizim turkler genelde dil ogrenmeye egilimli degiller.
Babam 30 yildir burada yasiyo cat pat idare ediyo kendini ama eve mektup gelsin hic bise anlamaz
Cok basit bisey dahi olsa mesela su gune su saate rdvunuz var dese bile mektupta, anlamaz.
Turkler daha cok nerde calisir nerde para yaparim niyetinde. Oyle dil kursuna falan gitmezler gitsede zaten kafam almiyo derler pek ogrenmeye egilimli degiller yani
Eşinizin sizin kendinizi geliştirmenize olumlu bakması güzel bir şey.Aksine o dil öğren. Benden iyi ol diyor. O konuda sorun yok. Benim kendi işimi kendim görmem onu daha da mutlu eder. A2 seviyesine kadar gittim kursa. Sonra araya pandemi girince kapandı kurslar. Eylül ekim gibi tekrardan başlayacağım. 24 yaşındayım. Dayımın oğlu. Düşünüyoruz sakatlık meselesini ama bir yola girdik artık maalesef. Engelleyici bsey falan da yok sanırım artık. Bilmiyorum ne olacak
Yani ben dil biliyorum ama düzeyim şu an A2. En azından B1 olması gerekiyor iş için. Yoksa alışverişe gidip çat pat derdimi tabi ki anlatıyorum. Kursa gittim. Sonrasında kitap aldım. Evde ona çalışıyorum. Ama akıcı değilim hala. Mesela evet doktora gidemiyoruz bu yüzden. Ben çabalıyorum bir şekilde
hangi dil bu
o ülkede 3 yıl yaşayıp kursa gidip A2 de kalmak az değil mi
sonuçta sadece okula giderek daha üst seviyede dil öğreniliyor Türkiye'de dahi
o ülkede yaşayın yani kv ile komşu Türklerle değil de oralılar ile takılın, mecburen öğrenirsiniz
tv açın mesela, asla Türkçe açmayın, Türkçe yi unutmazsınız zaten
eşiniz zaten salmış kendini öğrenmiyor, bari siz üstüne düşün, ilginizi yoğunlaştırın
çizgi film izleyin diyaloğu az programlar izleyin hatta alt yazılı şeyler izleyin arada anlamayınca bakmak için
hikaye kitapları alın ve o dilden o dile sözlük kullanın
mesela "pencil" kelimesinin anlamını bilemeyince yazıp kalem cevabına ulaşmayın
yazı yazmakta kullanılan araç şeklinde o dildeki açıklamayı öğrenin
Ben yasadigim ulkenin genel halini soyluyorumYa bir öğrenilmiş Türkler dil öğrenemiyor vs yok öyle bir şey.
Dil öğrenmeme işinin Türk olmakla alakası yok tamamen tembellikle alakalı lütfen kafanızdan genellemeler yapmayın.Çabasızlığınıza bahane üretmeyin.
Sizin çevreniz tembelmiş havadan sadece beden gücüyle para kazanmak için y.dışına gitmiş. Çevremde Türk olup ikinci dilini akıcı konuşmayan kimse yok.
Problem bende de var aslına bakarsınız. Ben aşşşşşırı çekingen biriyim. Yani normalde de böyleyim. Eşim de öyle. Mesela oturduğumuz apartmanda bi Türk çift varmış. Aynı bizim gibi yeni evli karı koca. Bilmiyorum. Başkası olsa heralde gidip bir şekilde tanışır. 3 senedir buradayız. Hala kadının yüzünü görmedim mesela .
Eylül ve ekimde açık kurs olursa hemen gitmek istiyorum zaten. Sağlık sektöründen mezunum. Ve buradakilerin dediğine göre hemen iş bulurmuşum. Çok çabuk dil öğrenip çalışmak istiyorum ben de
korona olmasa haklisin derim de,
ben de dil dersi aliyorum mesela, derslerin yarisindan fazlasi iptal oldu,
iptal olmasa, sen 1 oksursen aman kimseyi riske atmayayim diyorsun gitmiyorsun mesela,
e disari cikip kimseyle de konusmuyorsun, bu surecte marketteki calisanlarla bile konusmuyirdun, kendin ode kasalardan geciyordun cogunlukla.
e kimseyle konusmayinca da evde kendin ne kadar calissan da konusma pratigi kazanmasi cok zor.
dedigin sekilde disiplinli olmak da bu psikoloji ile kolay degil.
korona da haklısın da 3 yıl diyor korona 1,5 yıldır var
konu sahibi yeni evli
çoluk çocuk yok iş yok
bütün gün hatta bütün gece boş
galiba ben yaşlanıyorum artık, gençliğime özlem duyuyorum, daha çok zamanımın olduğu anlara
yani kv ile toplaşıp bir yere gideceğime hiç anlamasam da tv izlerim daha iyi
yıllar önce bir izin zamanı annemlere gittim
evde sadece belgesel kanalı açıyorlar, hem de Fransızca
annem babam Fransızca falan bilmez tabii, izleyerek öğrendik dedi annem, İngilizce den tahmin ettim vs
bir ara dedim ki "bu evde normal tv kanalı yok mu"
"o ne demek" dediler hani dedim "Kanal D Star Foks vs oluyor ya, öyle"
"haa dediler var da ara, hangi numarada hangisi var bilmiyoruz, biz sadece yabancı belgesel kanallarının yerini öğrendik "
şimdi 50-60 yaş bandında insanlar bunları yapınca konu sahibi ve eşinin aman nasılsa Türklerle çalışır, Türklerle takılırız modu bana çok üzücü geliyor
sen dil öğrenmekte zorluk çekebilirsin çünkü sende tüm dünyada geçen İngilizce var ve işini İngilizce hallediyorsun
eğer iş yerinde İngilizce değil de yerel dil kullanman gerekseydi öğrenirdin
oğlun Malta'da küçücükken öğrenmişti dili, çünkü ona lazımdı
hatta Türkiye'de de Suriyelilerin çocukları gayet güzel konuşuyor Türkçe, ama kadınlar evde ve öğrenmiyor zira çevreleri kendi dilinde konuşan insanlar, dükkanlar vs de o şekilde
konu sahibinin o dili öğrenmesi gerekiyor ki Türk grubuna bağlı kalmasın, özellikle çocuğu olduğunda iletişim kurabilsin
sen çocukların okulu ile iletişim kuramasaydın o dili o kadar güzel ve hızlı öğrenirdin ki, evet belki şimdi öğrendiğin kadar kurallı olmazdı ama derdini kesinlikle anlatabilirdin
Anksiyete basliyor hic icine atma ve bu dusuncelerden kurtulmaya calis yanlizlik ve stres uzuntu kaynakli oluyor bunlar yillarca ailemden uzakta hic arkadasim komsum olmadan bi evin iicnde yasayarak bu hastaliga davetiye cikardim ve simdi bununla savasiyorm kursa flan yazil arkadas edin esinle daha ayrintili konus halletmeye calis gerekirse gitme sansin varsa ailenin yanina git biraz kafa dinleKızlar ben evlenip yurt dışına gelin geldim. 22 ağustosta tam 3 sene dolacak. Eşim gece çalışıyor. Her zaman bu şekilde. Vardiyalı falan değil yani. Gündüz ben uyuyorken geliyor. Saat 6 gibi. Yatıyor. Sonra o uyuyorken ben kalkıyorum. İşlerimi falan hallediyorum. Onu uyandırıyorum. Hazırlanıp çıkıyor. Hafta içi çoğu kez birbirimizi görmüyoruz resmen. Bi ara akşam erken yatıp sabah onun gelme saatine kalkmaya başlamıştım. Sonra düzeniz kaydı tekrar. Bi tek hafta sonları görüyorum yani. Onda da ilişkimiz o kadar değişti ki. Sanki bambaşka biriyle evliyim. Bana ilgisi o kadar azaldı ki. Nereden baksanız 7-8 sene bekledi beni. 10 bile diyebiliriz. 4 sene farklı ülkelerde nişanlı kaldık. Toplam süre zarfında hep hemen evlenmek istedi. Öncesinde hep sevgili olmak istedi. Ben kaç kere reddettim. Ayrıldım. Yine de peşimi bırakmadı. Ama şu an…. Sanki o kadar sene peşimden koşan o değilmiş gibi. Dışarı çıkıyoruz elimi tutmuyor hiç. Ben dersem tutuyor. Evde ben onu öpüyorum sürekli. Güzel şeyler söylüyorum. Sarılıyorum. O ise sadece yatak işi olunca geliyor yanıma. Bazen çok kötü olunca ağlıyorum. O zaman da yanıma gelip sarılıyor. Özür diliyor falan.
Kimsem yok burada. Bi tek eşimin ailesi. Onlarla da arada bir araya geliriz ama onları hiç benimseyemedim. Akrabam olmalarına rağmen. Çoğu zaman kendimi çok yalnız hissediyorum. Bir gün yine kendimi aşırı yalnız hissettiğim bir gün Allah’a yalvardım bana arkadaş yoldaş olacak bi evlat nasip et diye. Üstüne hemen hamile kaldım. O kadar mutlu olmuştuk Ki. 10 gün sürdü mutluluğum. Hemen bırakıp gitti beni. Şimdi evde yalnız kalıp kimseyle konuşamadığım zaman bebeğime binbir hevesle aldığım kıyafetlerine sarılıp ağlıyorum.
bu durumlar beni o kadar hassas biri yaptı ki. Her şeye ağlar oldum. Sürekli ölüm aklıma gelmeye başladı. Bugün neden bilmiyorum birden aklıma vasiyetimi yazmak geldi. Çok korktum ama kendimi bunu yapmaktan da alıkoyamadım. Sürekli ölüm var aklımda. Sürekli. İki gündür de uyuyamıyorum ya uyurken ölürsem diye. Araba sürmek istemiyorum. Ya bsey olursa diye.
hasret çok zor bseymiş. Yalnızlık çok zor bseymiş. Evde dört duvar arasında kafayı yiyeceğim artık. Bir yerden sonra her şeyi de içime atmaya başladım. Bilmiyorum bunları neden yazıyorum ama biraz daha konuşmazsam daha da kötü olacağım gibi hissediyorum ……
16 ağustosta gideceğim. En az 1.5 ay dönmemeyi düşünüyoeumAnksiyete basliyor hic icine atma ve bu dusuncelerden kurtulmaya calis yanlizlik ve stres uzuntu kaynakli oluyor bunlar yillarca ailemden uzakta hic arkadasim komsum olmadan bi evin iicnde yasayarak bu hastaliga davetiye cikardim ve simdi bununla savasiyorm kursa flan yazil arkadas edin esinle daha ayrintili konus halletmeye calis gerekirse gitme sansin varsa ailenin yanina git biraz kafa dinle
Dil kurslarına gittim. Sonra pandemiden dolayı gidemedim. Eylül ekim gibi tekrar başlayacağımE yani bu aşşşırı çekingenlikle zaten sosyal bir hayatınız olsaydı sürpriz olurdu. İstiyorsunuz da az değil 3 sene geçmiş, bu isteklerinizi gerçekleştirmek için 3 yılda hiç mi bir çabanız olmadı?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?